19) Dlaczego państwa subsydiują swój eksport? Jakie sa Skutki dla handlu

Substytudia (obniżają koszty produkcji więc podaż wzrasta) Jednym z czynników wpływających na cenową elastyczność popytu są subsydia( inaczej dopłaty do eksportu)Państwa bogate nie znają liberalizacji, subsydiują swoje przedsiębiorstwa i towary, eksportują je na siłę do państw biednych. Np. 1% wzrost udziału Afryki w światowym eksporcie przyniosłyby Afrykańczykom 43 mln funtów zysku, pięć razy większej niż cała pomoc otrzymana od państw rozwiniętych. Państwa rozwinięte „wykańczają” biedne bo subsydiują ogromnymi sumami, rodzimy rynek eksportowy wypychając towary lub ich tanią produkcję do krajów rozwijających się. Te zmuszone wcześniej przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy lub Bank Światowy do liberalizacji handlu, gwałtownego otwierania własnych rynków na konkurencję są po prostu bez szans. To co same mogłyby wytwarzać importują od bogaczy uzależniając się od subsydio-wanego eksportu państw rozwiniętych.Zad subsydiów (subwencji) eksportowych jest pomoc w zwiększeniu sprzedaży za granicą przez poprawę konkurencyjności towarów krajowych na rynku zagranicznym.Państwo godzi się na subsydiowanie prywatnego eksportu (dopłacając różnicę między wyższa ceną wyrobu krajowego a jego niższą ceną na światowym rynku lub w innej formie) w celu np. pobudzenia produkcji i eksportu technologicznie zaawansowanych gałęzi przemysłu, gdzie nakłady są bardzo wysokie, a efekt produkcyjny trudny z góry do przesądzenia (np. zachodnioeuropejski Airbus) W krajach rozwiniętych subsydia eksportowe są popularną metodą pozbywania się nadwyżek artykułów rolniczych, podtrzymania dochodów rolników i rozwoju eksportu rolniczego w warunkach ostrej konkurencji na rynku światowym. W ostatnich kilkunastu latach doprowadziło wręcz do „walki na subsydia” między głównymi eksporterami żywności i innych artykułów rolniczych.Początek dały jej wysokie subsydia produkcyjne i eksportowe w ramach wspólnej polityki rolnej UE które spowodowały utratę części rynków eksportowych przez towary amerykańskie. To zaś z kolei skłoniło USA do rozsze-rzenia własnych subsydiów dla eksportu rolnego. Subs-ydia mogą być udzielane w formie: bezpośrj tj. w for-mie środków finansowych efektywnie wypłacanych eksporterowi (np. w formie dotacji wyrównującej różnicę między niższą ceną światową a wyższą ceną wewnętrzna towaru) lub pośre (np. finansowanie badań nad nowym produktem, ulgi podatkowe, udzielenie kre-dytów nie oprocentowanych lub według stopy procent niższej od obowiązującej) W praktyce ze względu na zakaz WTO dotyczących wspierania eksportu przemys subsydiami są one stosowane w ukrytych formach, natomiast w odniesieniu do eksportu rolniczego są stosowane w formie bezpośr..Skutki dla handlu:

1.Zwiększony wpływ subsydiowanych wyrobów na rynek światowy powoduje obniżenie ceny światowej danego wyrobu 2..Dążenie do ograniczenia importu 3.Konsumenci w kraju importującym mogą z tego tytułu odnieść korzyści (jeśli pośrednicy nie podniosą ceny do poprzedniego poziomu) Tracą jednak produc podobnego towaru w kraju importującym: tańszy import eliminuje część z nich z rynku. Taka konkurencja jest uważana za nieuczciwą ponieważ nie wynika z działania mechanizmów rynkowych (np. poprawy wydajności eksportera) lecz ze sztucznego pobudzenia eksportu. Producenci kraju importera dotknięci subsydiowanym importem, mają prawo do przeciwdziałania jego niekorzystnym skutkom i domagania się ceł antysubwencyjnych. Zadaniem takich ceł jest przywrócenie (wyrównanie) warunków konsumpcji. W wyniku wprowadzenia subwencji cena w kraju eksportera wzrasta a kraj importera spada.

20) Protekcjonizm i jego instrumenty.Protekcjonizm - polityka ochrony produkcji i handlu krajowego przed konkurencją zagraniczną, głównie za pomocą ceł nakładanych na przywożone towary oraz koncesji i zakazów. W stosunku do rynku krajowego głównym narzędziem tej polityki są cła przywozowe i cła eksportowe oraz subsydia. Ochrona produkcji krajowej może również dotyczyć rynków eksportowych, narzędziem ochrony są w tym przypadku premie eksportowe. Niektóre kraje wykorzystują poza celne formy protekcjonizmu, takie jak przepisy sanitarno-zdrowotne, przepisy o ochronie środowiska naturalnego w odniesieniu do towarów importowanych na ich terytorium. Protekcjonizm może także dotyczyć ochrony waluty własnego kraju. Protekcjonizm walutowy polega na stosowaniu odpowiednich restrykcji, których celem jest sterowanie ruchem kursu rynkowego waluty w kierunku zgodnym z polityką gospodarczą rządu. Protekcjonizm często prowadził do wojny celnej: pomiędzy Francją i Włochami(1887-1898), pomiędzy Francją i Szwajcarią (1893- 1895) oraz pomiędzy Niemcami i Rosją (1893).

Główne instrumenty protekcjonizmu:

1. Spadek zatrudnienia: prawo protekcjonistyczne podnosi podatki (cła) na dobra importowane i/lub wymusza limity ilości towarów, które mogą napłynąć do kraju. Takie prawo nie tylko ogranicza wybór dóbr konsumpcyjnych, ale ma też znaczny udział w poziomie kosztów zarówno dóbr jak i prowadzonych interesów. 2. Wyższe podatki: prawo protekcjonistyczne nie tylko zmusza cię do płacenia wyższych ceł za dobra importowane, ale też ogólnie większa twoje obciążenia podatkowe. Dzieje się tak dlatego, że rządy stale zwiększają biurokrację w urzędzie ceł, aby przeforsować ich podporządkowanie co raz to nowym partiom ograniczeń w handlu. 3. Kryzys dłużniczy: Kraje Europy Wschodniej i trzeciego świata są dłużne zachodnim bankom setki miliardów dolarów. Jednak rządy zachodnie odcięły swoje rynki, przez wprowadzenie ograniczeń handlowych, dla tych krajów, umożliwiając im w ten sposób pozyskanie „twardej waluty” na spłatę swoich długów.