11. Model browna – prognozowanie zapotrzebowania

Etapy prognozowania popytu

1. zabranie i analiza danych historycznych

2. sporządzenie bazowej prognozy statystycznej

3. przegląd i korekta prognozy (komunikacja wew.)

4. korekta o dane rynkowe (market inteligence)

5. ostateczny przegląd i akceptacja (konfrontacja z celami firmy)

6. kontrola efektywności prognozy

Wyrównanie wykładnicze (model Browna)

• dane z przeszłości maleją wykładniczo w miarę przesuwania się w przeszłość

•  parametr wyrównania wykładniczego wartości z przedziału <0,1>

- wyrównanie wykładniczo średnie odpowiednio po okresach t+T i t

- ostatnio zaobserwowana wielkość zmiennej prognozowanej

KORZYŚCI MODELU BROWNA:

• by zbudować kolejną prognozę potrzebujemy tylko poprzedniej średniej

• uwzględniamy „starzenie” się informacji w miarę oddalania się od okresu t i przypisujemy danym z przeszłości coraz mniejsze wielkości wag

• - dobierane ex post (okres empirycznej weryfikacji prognoz) i wybór ex ante tej wartości, przy której zachodziły najmniejsze błędy prognozy

• im bliższe 1, tym większe znaczenie ma najnowsza realizacja zmiennej losowej

• dla =1 prognoza na następny okres będzie równa ostatnio zaobserwowanej wielkości zmiennej prognozowanej

• - model naiwny

12. Formuła wilsona określenie optymalnej wielkości zapasów

Ekonomiczna wielkość partii Q_opt

Q_opt=

gdzie: R- roczne zapotrzebowanie na dany materiał

K_z – koszt zamówienia przypadający na jedno zamówienie (czyli jednostkowy koszt zamówienia)

K_u – koszt utrzymania jednostki materiału

Warunki:

1. Określenie rocznego zapotrzebowania

2. zużycie jest równomiernie rozłożone w czasie

3. nie występuje odroczenie w czasie pomiędzy złożeniem zamówienia a otrzymaniem dostawy.

Wielkość partii nie rośnie proporcjonalnie.

Musimy pamiętać o tym, aby monitorować stan zapasów w magazynie.

JAK USTALIĆ EKONOMICZNĄ WIELKOŚĆ ZAMÓWIENIA – formuła WILSON’A

W metodzie EWZ przyjmuje się założenia:

• wielkość popytu jest stała powtarzalna i znana

• czas dostawy jest stały i znany

• koszty utrzymania zapasów są wprost proporcjonalne do ich wielkości

• wyklucza się stan wyczerpania zapasów

W miarę wzrostu wielkości zamówienia (Q) rosną koszty utrzymania zapasów gdyż rosną średnie koszty zapasów, maleją koszty składania zamówień (zamówienia składane są rzadziej) Idea EWZ polega na poszukiwaniu optimum dwóch grup kosztów: - kosztów utrzymania zapasów

- kosztów składania zamówień

(koszty tworzenia zapasów bez kosztów transportu)

EWZ wyznacza punkt, w którym łączne koszty składania zamówień i utrzymania zapasów są najniższe.

D- wielkość popytu w roku (suma dostaw w roku)

S – koszt zamówienia

C – koszt jednostki towaru

i – stopa określająca relację między kosztami utrzymania zapasów a ich wartością

TC – łączne koszty składania zamówień i utrzymania zapasów

Q – wielkość zamówienia

ROCZNY KOSZT UTRZYMANIA ZAPASÓW = i*C*Q/2

ROCZNY KOSZT SKŁADANIA ZAMÓWIEŃ = S*D/Q

TC = S*D/Q + i*C*Q/2

FUNKACJA TC OSIĄGA MINIMUM PRZY Q = 2*S*D/TC

ZADANIE. Obliczyć optymalne Q dla :

Q = 50 do 200

D = 1000

S = 5

C = 2

i = 0,4

rkt – roczny koszt transportu

rkt (do 100 szt.) = 0,1 za szt.

rkt (> 100 szt.) = 0,09 za szt.

ops – opusty cenowe

ops (od 120szt.) = 1% ceny

ops (od 150 szt.) = 2% ceny

TC= ?

Q	D/Q	SD/Q	Icq/2	TC	rkt	ops	SUMA TC+rkt+ops
50	20	100	20	120	100		220
80	13	65	32	97	100		197
100	10	50	40	90	100		190
112	9	45	45	90	90		180
125	8	40	50	90	90	-20	160
145	7	35	58	93	90	-20	163
175	6	30	70	100	90	-40	150
200	5	25	80	105	90	-40	155

EWZ tak ustalona musi być skorygowana o ewentualne różnice w kosztach związanych z transportem i ewentualne opusty cenowe.

EWZ wyznacz minimum sumy TC + rkt – ops w tym przypadku 175 jednostek

Znając optymalne Q możemy ustalić optymalny czas pomiędzy zamówieniami:

T = Q/D * 365

I optymalna liczbę zamówień w ciągu roku:

N = D/Q

13. INFRASTRUKTURA MAGAZYNOWA.

Infrastrukturę magazynowania i manipulacji tworzą:

1. obiekty magazynowe;

2. urządzenia do przemieszczania;

3. urządzenia do składowania;

4. inne urządzenia: pomiarowo - kontrolne, przeciwpożarowe, środki techniki informatycznej.

Obiekty magazynowe: Istnieje wiele kryteriów, które umożliwiają dokonanie klasyfikacji magazynów:

1. wg. typu przedsiębiorstwa wykorzystującego magazyn: magazyny przemysłowe, handlowe, usługowe, transportowe.

2. wg. rodzaju zastosowanej budowli:

Budowle magazynowe:

- otwarte: place skład., baseny, doły;

- półotwarte: wiaty;

- zamknięte: niskie, piętrowe, regałowe wysokiego składowania, pneumatyczne;

- specjalne: silosy, cysterny, chłodziarki.

3. wg. funkcji magazynu:

- magazyn zapasów (zorientowany na produkcję ...);

- magazyn przeładunkowy (zorientowany na transport);

- magazyn dystrybucyjny: dostawczy (zorientowany na zaopatrzenie), wysyłkowy (zorientowany na zbyt).

4. wg. użytkowania: własne, usługowe, wspólne międzybranżowe, regionalne.

Urządzenia do przemieszczania:

- obsługa ręczna;

- przenośniki;

- urządzenia do transportu przerywanego: układnice, suwnice, wózki podnośnikowe widłowe, wózki podnośnikowe do obsługi regałów wysokich, wózki widłowe kompletacyjne.

Urządzenia do składowania:

- bez urządzeń do składowania;

- składowanie (buforowe) w urządzeniach do transportu ciągłego i przerywanego;

- regały: półkowe, paletowe, wjezdne, wysokiego składowania, itd.

Urządzenia pomocnicze: wagi; automaty bieżące; etykieciarki; urządzenia do paletowania i do rozładunku palet; urządzenia do opasywania ładunków i pakowanie w folię termokurczliwą.