Socjologia – jest to nauka o zjawiskach, procesach społecznych i społeczeństwie, czyli zbiorowości ludzkiej znajdującej się na ograniczonej przestrzeni, współpracującej ze sobą w taki sposób, by zapewnić swym członkom istnienie i rozwój.  Przedmiotem socjologii są zjawiska i procesy zachodzące w różnych formach życia zbiorowego.

Auguste Comte

Socjologia miała wielu twórców. Szczegółne miejsce przyznaje się francuskiemu autorowi Auguste`owi Comte`owi. Wymyślil słowo socjologia. Comte pragnął stworzyć naukę o społeczeństwie, która wyjaśniałaby prawa życia społecznego, tak jak nauki przyrodnicze wyjaśniały funkcjonowanie świata fizycznego. Twierdził, że społeczeństwo podlega niezmennym prawom tak samo jak świat fizyczny. Comte uważal socjologię za naukę pozytywną. Pozytywizm utzymuje ze nauka powinna zajmować się wyłącznie rzeczami namacalnymi, które można poznać doświadczalnie. Sformułowane przez Comte`a prawo trzech etapów mówi o trzech stadiach ludzkiego pojmowania świata: teologicznym (rządziły idee religijne), metafizycznym (w okresie Renesansu ludzie odeszli ot postrzegania społeczeństwa w kategoriach ponadnaturalnych) i pozytywnym (poznawanie społeczeństwa przy użyciu technik naukowych). Wkład Comte`a w systematyzację i unifikację nauki o społeczeństwie pryczynił się do późniejszej profesjonalizacji socjologii jako dyscypliny akademickiej.

Dzieła innego francuskiego autora Emile`a Durkheima wywarły znacznie większy wpływ na kształt wspólczesnej socjologii niż prace Comte`a. Uważal że idee jego poprzednika są zbyt mgliste i spekulatywne. Durkheim widział w socjologii nową naukę, która może rozjasnić klasyczne kwestie filozoficzne, poddając weryfikacji empirycznej. Sformułował zasade która brzmi: „Fakty społeczne należy traktować jak rzeczy.” Głównym zadaniem intelektualnym socjologii jest dla Durkheima badanie faktów społecznych. Przyznawał że nie jest to rzeczą łatwą, ponieważ nie są widzialne ani macalne. Uważal że społeczeństwo to coś więcej niż zbiór działan i interesów jego poszczególnych członków. Durkheim był zaabsoerdowany zmianami, szczególnie fascynowała go społeczna i moralna solidarność, przeciwstawił dwa rodzaje solidarności: mechaniczną (oparta na konsensie i wspólnocie przekonań, występuje w społeczeństwach tradycyjnych) i organiczną (ekonomiczna współzależnośc jednostek oraz rozpoznanie znaczenie tego, co wnoszą inni).

Emile Durkheim. Typy samobójstw. Anomia.

Emile Durkheim badał samobójstwa. Twierdził, że samobójstwo jest faktem społecznym, że wśród samobójców jest więcej mężczyzn niż kobiet, więcej bogatych niz biednych, więcej protrestantów niż katolików. Na podstawie stopnia integracji i regulacji społeczeństwa wyróżnił cztery typy samobójstw. 1) Samobójstwa egoistyczne – niska integracja społeczna, jednostka nie przynależy do grupy lub jej więź z grupą słabnie bądź ulega zerwaniu. 2) Samobójstwo anomiczne wynika z braku regulacji, sytuacje anomii – poczucie bezcelowości i rozpaczy, upadek tradycyjnego styla życia, moralności, wiary relegijnej, brak nowych wartości. 3) Samobójstwo altruistyczne – jednostka jest przesadnie zintegrowana – więzy społeczne są zbyt silne i interes społeczny stawia ponad własnym. Samobójstwo staje się ofiarą w imię ‘wyższego celu’.(islamcy zamochowcy-samobójcy ) 4) Samobójstwo fatalistyczne – nadmierna regulacja społeczna, gdy jednostka przytłacza poczucie bezsilności wobec społeczeństwa. Stwierdził, że na liczbę samobójstw systematyczne wpływają czynniki społeczne.