Działalność terrorystyczna
Według niektórych źródeł, pierwszy sukces na wielką skalę atakiem terrorystycznym "Hezbollah" został zakłócenie stanowiska IDF w Tyrze w listopadzie 1982 r., w którym zginęłó 75 izraelskich żołnierzy. W czerwcu 1985 r., "Hezbollah" ujęli w Grecji samolot linii lotniczej TWA, i wymienili na 700 libańskich więźniów.
W lutym 1988 roku, "Hezbollah" stał jeszcze bardziej popularny po wykradzeniu amerykańskiego pułkownika Williama Higgensa, którzy służył w międzynarodowych siłach pokojowych ONZ w Libanie (UNIFIL)8
17 marca 1992 w pobliżu ambasady Izraela w stolicy Argentyny Buenos Aires został wysadzony samochód, zginęło 29 osób.
W lipcu 1994 r. - zamachowiec-samobójca wysadził się w budynku "Argentyńska-izraelski wzajemnej pomocy" (Centrum Kultury Żydowskiej), w Buenos Aires, zabijając 85 osób9
Raport Generalnej Służby Bezpieczeństwa Izraela "Szabakę" za 2004 Hezbollahu przeciwko Izraelowi poświęcono osobnej sekcji. Security Service powiedział 4 główne kierunki "Hezbollah" na terytorium Izraela :
wprowadzenie obywateli obcych lub posiadaczy zagranicznych dokumentów w celu przygotowania i przeprowadzenia aktów terrorystycznych;
pomoc dla arabskich terrorystów w Judei i Samarii infrastruktury organizacji terroru; przemytu broni i materiałów wybuchowych do Izraela;
finansowanie palestyńskich organizacji terrorystycznych10.
Według szefa Szabakę Avi Dihtera "bojowników palestyńskich" Hezballa płaci setki dolarów dla każdego morderstwa Izraelczyków. Według agencji Rosbalt, informacje potwierdzające źródło w palestyńskich służbac bezpieczeństwa. Według ich informacji, "Hezbollah", w tym sponsorowanych ataków terrorystycznych w Jerozolimie w dniu 29 stycznia i 22 lutego 2004, w którym zginęło 11 i 8 odpowiednio, a ponad 110 osób zostało rannych.
Polityczna działalność
Według oceny ekspertów, w Libanie Nasrallah przy finansowym wsparciu Iranu przekształcił "Hezballach" na paralelny system władzy, istniejący razem z oficjalnym Libanskim rządem i popularny nie tylko wśród szyitskiej ludności, podczas gdy przy byłych liderach ruch był wyjątkowo wojskową organizacją, co wspierało się na Iran w wojnie przeciw "syjonistycznemu wrogu".
Nasrallach rozstrzygnął, że "Hezbollah" musi wziąć udział w wyborach. Z 1943 roku, odpowiednio do "Narodowego paktu", kwoty deputowanych miejsc dla każdej konfesji w parlamencie były utrwalone - większość była u chrześcijan, a po przyjęciu w 1989 roku Taifskich ugod oni stanęli dzielić się równo - 64 miejsca chrześcijanom i 64 miejsca muzułmanom.
Ministerialne miejsca również rozdzielały się według konfesyjnych kwot, przy czym stanowisko prezydenta mógł zajmować tylko christian-maronicki, premiera - sunnici, głowę parlamentu - szyit. W 1992 roku "Hezbollach" po raz pierwszy brał udział w wyborach i otrzymał 12 deputowanych miejsc w parlamencie Libanu, w 1996 roku - 10 miejsc, a w 2000 roku - 8 miejsc. W czerwcu 2005 roku według wyników wyborów do Libanskiego parlamentu blok ruchu szyitów "Hezbollah" i "Amal" otrzymał 35 deputowanych mandatów (w tej liczbie 14 - od "Hezbollahu").
W lipcu 2005 roku do rządu kraju, stanął na czele którego Fouad Siniora, od "Hezbollachu" weszli dwa ministrowie : minister pracy Tarrad Hamada i minister energetyki i wodnych zasobów Muhammed Fneish.11 Przy czym, na myśl ekspertów, tylko istnienie konfesyjnych kwot nie pozwoliło "Hezbollahu" otrzymać 30-40 odsetków deputowanych miejsc, a samemu Nasrallahu (w perspektywie) zostać prezydentem: 40 odsetków ludności Libanu są chrześcijanami, a 60 odsetków – muzułmanami.
Na myśl ekspertów, na popularność "Hezbollahu" nie zaważyło nawet wycofanie wojsk Syrii z Libanu na wiosnie 2005 roku.