44.System walutowy ue

Traktat rzymski nie przewidywał stworzenia unii gospodarczo walutowej, Zakładał jedynie, iż celem jest wspólny rynek. W ar. 104 jest tylko mowa o współpracy walutowej.

W 1969 r na szczycie w Hadze

Postanowiono zbudować unię gospodarczo walutową. Opracowanie planu realizacji tego celu powierzono premierowi i ministrowi finansów Luxemburga - Wernerowi. Stwierdzono w nim, że państwa członkowskie powinny przed stworzeniem unii walutowej wprowadzić pełną i nieodwracalną wymienialność swoich walut, sztywne kursy walut, pełną liberalizację rynku kapitałowego.

Plan Wernera został przyjęty

w 1971 r. Jednakże później miał miejsce kryzys naftowy.

• Problemem ponownie zajęto się w grudniu 1978 r., kiedy podjęto decyzję o tworzeniu Europejskiego Systemu Walutowego. Głównym celem ESW była stabilizacja walut krajów członkowskich.

Wprowadzono początkowo

sztuczną (obrachunkową) jednostkę rozliczeniową ECU (European Currency Unit) oraz mechanizm kursowy i mechanizm kredytowy.• Mechanizm walutowy polegał na określeniu dopuszczalnych wahań kursowych do +- 2,25% a dla niektórych krajów; +-6%.

Raport Delorsa

W kwietniu 1989 przyjęto raport Delorsa według którego unię gospodarczą i walutową stanowią dwie integralne części jednej całości. Proces dochodzenia do celu podzielono na trzy etapy

• Etap I. Zakończenie budowy wspólnego rynku oraz przystąpienie do ESW.

• Etap II. Wejście w życie nowego traktatu oraz koordynowanie rozwoju gospodarczego i ograniczanie deficytu budżetowego

• Etap III Usztywnienie kursów walut i przekazanie uprawnień do prowadzenia polityki pieniężnej na szczebel centralny, ponadnarodowy.

Traktat w Maastricht – kryteria konwergencji

• stopa inflacji na poziomie nie przekraczającym 1,5 %

• deficyt budżetowy mniejszy niż 3% PKB

• dług publiczny mniejszy niż 60% PKB

• długoterminowe stopy %% od 10 letnich obligacji rządowych nie mogą być większe niż o 2% w stosunku do średnich długookresowych stóp osiągniętych przez trzy najlepsze kraje

• nie przeprowadzania dewaluacji własnej waluty najmniej dwa lata przed dokonaniem ostatecznej oceny.

Instytucje realizujące unię gospodarczo walutową:

• -Europejski Instytut Walutowy

• - Komitet Gospodarczy i Walutowy

• - Europejski System Banków Centralnych z Europejskim Bankiem Centralnym.

EURO

Podczas szczytu Rady Europejskiej w Madrycie w grudniu 1995 uzgodniono, że przyszła waluta będzie nazywać się EURO. Miała ona być wprowadzana w trzech fazach:

Faza A

• Początek 1998 r – określono, które kraję spełniają kryteria konwergencji – powołano kierownictwo EBC, - uruchomiono produkcję banknotów i monet

Faza B. (przejściowa)

• Zapoczątkowana 1 stycznia 1999 – do grudnia 2001. Waluty narodowe nieodwracalnie usztywniono, lecz miały one nadal status środka płatniczego. Euro wprowadzono do rozliczeń bezgotówkowych

Faza C

Od 1 stycznia 2002 r do końca czerwca 2002. Okres podwójnego obiegu walut narodowych i euro. po zakończeniu legalnym środkiem płatniczym – euro.

45.Europejski System Banków Centralnych

Traktat rzymski nie przewidywał stworzenia unii gospodarczo walutowej, Zakładał jedynie, iż celem jest wspólny rynek. W ar. 104 jest tylko mowa o współpracy walutowej.

W 1969 r na szczycie w Hadze

Postanowiono zbudować unię gospodarczo walutową. Opracowanie planu realizacji tego celu powierzono premierowi i ministrowi finansów Luxemburga - Wernerowi. Stwierdzono w nim, że państwa członkowskie powinny przed stworzeniem unii walutowej wprowadzić pełną i nieodwracalną wymienialność swoich walut, sztywne kursy walut, pełną liberalizację rynku kapitałowego.

Plan Wernera został przyjęty

w 1971 r. Jednakże później miał miejsce kryzys naftowy.

• Problemem ponownie zajęto się w grudniu 1978 r., kiedy podjęto decyzję o tworzeniu Europejskiego Systemu Walutowego. Głównym celem ESW była stabilizacja walut krajów członkowskich.Wprowadzono początkowo

sztuczną (obrachunkową) jednostkę rozliczeniową ECU (European Currency Unit) oraz mechanizm kursowy i mechanizm kredytowy.

• Mechanizm walutowy polegał na określeniu dopuszczalnych wahań kursowych do +- 2,25% a dla niektórych krajów; +-6%.

Raport Delorsa

W kwietniu 1989 przyjęto raport Delorsa według którego unię gospodarczą i walutową stanowią dwie integralne części jednej całości. Proces dochodzenia do celu podzielono na trzy etapy

• Etap I. Zakończenie budowy wspólnego rynku oraz przystąpienie do ESW.

• Etap II. Wejście w życie nowego traktatu oraz koordynowanie rozwoju gospodarczego i ograniczanie deficytu budżetowego

• Etap III Usztywnienie kursów walut i przekazanie uprawnień do prowadzenia polityki pieniężnej na szczebel centralny, ponadnarodowy.

Traktat w Maastricht – kryteria konwergencji

• stopa inflacji na poziomie nie przekraczającym 1,5 %

• deficyt budżetowy mniejszy niż 3% PKB

• dług publiczny mniejszy niż 60% PKB

• długoterminowe stopy %% od 10 letnich obligacji rządowych nie mogą być większe niż o 2% w stosunku do średnich długookresowych stóp osiągniętych przez trzy najlepsze kraje

• nie przeprowadzania dewaluacji własnej waluty najmniej dwa lata przed dokonaniem ostatecznej oceny.

Instytucje realizujące unię gospodarczo walutową:

• -Europejski Instytut Walutowy

• - Komitet Gospodarczy i Walutowy

• - Europejski System Banków Centralnych z Europejskim Bankiem Centralnym.

EURO Podczas szczytu Rady Europejskiej w Madrycie w grudniu 1995 uzgodniono, że przyszła waluta będzie nazywać się EURO. Miała ona być wprowadzana w trzech fazach:

Faza A• Początek 1998 r – określono, które kraję spełniają kryteria konwergencji – powołano kierownictwo EBC, - uruchomiono produkcję banknotów i monet

Faza B. (przejściowa)Przez integrację europejską będziemy rozumieć takie łączenie ze sobą krajów wchodzących do europejskiego związku integracyjnego, które doprowadzi do tego, że związek ten w relacji do otoczenia krajów nieczłonkowskich stanie się pewną całością ,a kraje członkowskie jego częściami.

Faza COd 1 stycznia 2002 r do końca czerwca 2002. Okres podwójnego obiegu walut narodowych i euro. po zakończeniu legalnym środkiem płatniczym – euro.

• Zapoczątkowana 1 stycznia 1999 – do grudnia 2001. Waluty narodowe nieodwracalnie usztywniono, lecz miały one nadal status środka płatniczego. Euro wprowadzono do rozliczeń bezgotówkowych