Data	Nazwa święta
1 Styczeń	Nowy Rok
11 Luty	Tłusty czwartek
13 Luty	Ostatnia sobota karnawału, Zapusty
16 Luty	Ostatki
17 Luty	Popielec
28 Marzec	Niedziela Palmowa
1 Kwiecień	Wielki Czwartek
2 Kwiecień	Wielki Piątek
3 Kwiecień	Wielka Sobota
4 Kwiecień	Wielkanoc
5 Kwiecień	Poniedziałek Wielkanocny
1 Maj	Święto Pracy
3 Maj	Święto Konstytucji 3 Maja
16 Maj	Wniebowstąpienie
23 Maj	Zesłanie Ducha Świętego (Zielone Świątki)
3 Czerwiec	Boże Ciało
15 Sierpień	Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
1 Listopad	Wszystkich Świętych
11 Listopad	Święto Niepodległości
30 Listopad	Andrzejki
25 Grudzień	Boże Narodzenie (pierwszy dzień)
26 Grudzień	Boże Narodzenie (drugi dzień)

Tłusty czwartek – w kalendarzu chrześcijańskim ostatni czwartek przed Wielkim Postem, znany także jako zapusty. W Polsce oraz w katolickiej części Niemiec, wedle tradycji, w tym dniu dozwolone jest objadanie się. Najpopularniejsze potrawy to pączki i faworki, zwane również w niektórych regionach chrustem lub chruścikami.

Następny czwartek jest czwartkiem po środzie popielcowej i należy do okresu Wielkiego Postu, podczas którego katolicy powinni zachowywać wstrzemięźliwość.

Ponieważ data tłustego czwartku zależy od daty Wielkanocy, dzień ten jest świętem ruchomym.

Powiedział Bartek, że dziś tłusty czwartek , a Bartkowa uwierzyła, dobrych pączków nasmażyła – mówi staropolskie przysłowie. Старая польская поговорка.

Толстый четверг - в календаре христианской последний четверг перед Великим Постом, известный также как zapusty. В Польше и в католических частях Германии, в соответствии с традицией, в этот день разрешается переедание. Еда - пончики и faworki, также называемые в некоторых регионах хворостом или chruścikami.

Следующий четверг после Пепеловой шроды (Пепельной среды) относится к периоду поста, в течение которого католики должны хранить воздержание.

Дата толстого четверга зависит от даты Пасхи (у нас Велканоц).

Karnawal – to okres od Trzech Kroli do wtorku diabelskiego, czyli kusego, przed Sroda Popielcowa, poprzedzajacy Wielki Post.

Szczególnie huczne były zapusty w dworach szlacheckich i magnackich. W XVII wieku śpiewano, że na zapusty "nie chcą państwo kapusty; wolą sarny, jelenie i żubrowe pieczenie". Faktycznie od jadła i napitków uginały się stoły.

Urządzano kuligi z pochodniami, odwiedzano się wzajemnie wśród sąsiadów. Tańce trwały przez całe noce do białego rana, czego echa przetrwały w znanej do dziś w piosence pt. "Jeszcze jeden mazur dzisiaj, choć poranek świta". Oprócz mazura w modzie był wówczas polonez, młynek, hajduk i taniec świeczkowy.

W czasie karnawału popularne były korowody przebierańców. W wesołym pochodzie nie brakowało - w zależności od regionu kraju - konia, kozy, bociana, kominiarza, diabła, śmierci, doktora, baby i dziada, anioła, którym towarzyszyli muzykanci "uzbrojeni" w tak oryginalne instrumenty ludowe jak mazanki, dudy, liry korbowe.

Najważniejszym świętem kościelnym w czasie zapustów jest uroczystość Ofiarowania Pańskiego, zwanego Świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Gromnica stanowi symbol życia człowieka, gdyż towarzyszy mu od dnia narodzin aż do śmierci.

Ze Świętem Matki Boskiej Gromnicznej kończył się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania choinek i żłobków. Było to jakby przedłużone Boże Narodzenie. Zwyczaj ma swoje uzasadnienie, gdyż 2 lutego Pan Jezus, jeszcze jako Dziecię, ofiarowany jest w świątyni.

Ostatni kolędnicy wyruszali tego dnia zwyczajowo z turoniem lub kozą, odwiedzając domostwa i odgrywając wesołe scenki z życia wsi lub o tematyce religijnej, co dawało asumpt do otrzymania datków pieniężnych lub poczęstunku.

W ostatnie dni zapustne, zwane diabelskimi lub ostatkami, zabawom i jedzeniu nie było umiaru. Raczono się tłustymi słodkościami - racuchami, blinami i pampuchami oraz ciastem nadziewanym słoniną i smażonym na smalcu. Stąd pochodzi tradycja "tłustego czwartku", który rozpoczynał "tłusty tydzień", wieńczący karnawał. Dziś z bogactwa dawnych obyczajów pozostał tylko "tłusty czwartek", w którym królują na naszych stołach pączki i faworki, czyli chrust.

Historia pączka sięga czasów rzymskich. Ostatnie dni karnawału w starożytnym Rzymie były czasem zabawy, obfitego jedzenia i picia. Wszyscy z lubością spożywali wówczas tłuste potrawy, w szczególności pączki. W Polsce zwyczaj smażenia tego specjału pojawił się w XIX wieku. Także obecnie najwięcej pączków zjada się na koniec karnawału. Mówi się, że jeśli ktoś w tłusty czwartek w ogóle nie zje pączka, nie będzie się mu wiodło.

Podczas ostatnich trzech dni zapustów, zarówno kobiety, jak i mężczyźni przebierali się w stroje różnych postaci, zwierząt lub maszkar, a napotkanym osobom wręczali zielone bukiety z gałązek drzew leśnych.

We wtorek zapustny, dzień przed Popielcem, młodzież z całej wsi zbierała się w gospodzie, by wesoło zakończyć mięsopust. W litewskiej tradycji ludowej w trakcie zabawy przybywały dwie postacie: Konopiasty i Słoninowy. Symbolizowały okres postu i czas jedzenia mięsa. Dwaj przeciwnicy staczali ze sobą walkę, którą z założenia wygrywał Konopiasty, a to oznaczało zakaz spożywania posiłków mięsnych. Punktualnie o północy rozsypywano po podłodze popiół - i tak rozpoczyna się Wielki Post.

Pod koniec zabawy stawiano tak zwany podkurek, to jest posiłek składającą się z jaj, mleka i śledzi, który miał symbolizować przejście od mięsopustnych do postnych potraw.

Najważniejszym z tych dni jest bez wątpienia wtorek, znany w Polsce jako śledzik, ostatki czy kusaki. W Wielkopolsce i na Kujawach dzień ten nazywamy podkoziołkiem.

Zabawa polegała zatem na prześmiewaniu się z przedstawicieli stanu wolnego. Przypinano im do stroju coś świńskiego, robiono przetargi na pannę, wystawiano je na giełdę. Wszyscy się pewnie świetnie bawili, za wyjątkiem tych nieszczęśników .

Środa Popielcowa, inaczej zwana Popielcem, to w kościele katolickim pierwszy dzień Wielkiego Postu, jest to dzień kończący karnawał na 46 dni przed niedzielą Wielkanocną. Jest to dzień pokutny, w którym obowiązuje ścisły post. W obrządku rzymskim w czasie mszy odprawianej w ten dzień kapłan posypuje wiernym głowę popiołem lub popiołem czyni znak krzyża mówiąc "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" lub "Z prochu powstałeś i w proch się obrucisz".

Popiół do posypywania głów tradycyjnie otrzymuje się przez spalenie palm poświęconych w ubiegłoroczną Niedziele Palmową. Zwyczaj posypywania głów pochodzi z VIII w. w XI wieku stał się on zwyczajem obowiązującym w kościele katolickim dzięki decyzji ówczesnego Papieża Urbana II.

Ciekawostki

W obrządku ambrozjańskim (stosowanym nadal w archidiecezji mediolańskiej) Wielki Post zaczyna się dopiero w pierwszy poniedziałek po Środzie Popielcowej

Papież Jan Paweł II ogłaszał Popielec dniem modlitwy o pokój na świecie.

Zwyczaj posypywania głów popiołem był znany także u starożytnych Greków, Egipcjan i Arabów i we wszystkich kulturach oznaczał pokutę i skruchę.

Środa Popielcowa nie obliguje wiernych do uczestniczenia w Mszy Świętej a jednak kościoły są zazwyczaj pełne.

Środa Popielcowa w innych krajach i regionach Polski

na podstawie informacji zebranych m.in z serwisu wiara.pl

Popielec to we wszystkich krajach dzień pokuty, refleksji i skruchy we wszystkich także obowiązuje zwyczaj posypywania głowy popiołem. Jednak w niektórych panują lokalne zwyczaje i tak np. w Hiszpani organizuje się, na znak zakończenia karnawału - okresu obżarstwa, "pogrzeb sardynki" (entierro de la sardina). Wypchanej kukle sardynki pokaźnych rozmiarów wyprawia się najpierw pogrzeb a następnie, podobnie jak naszą Marzannę, pali się ją lub topi. W Peru organizuje się podobne 'przedstawienie' z tym, że sardynkę zastępują skrzypce (entierro del violin). (warto zaznaczyć, że i my mamy swój 'pogrzeb basa' - zwyczaj grzebnia instrumentów muzycznych na Śląsku na znak nadchodzącego okresu wyciszenia).

Niedziela Palmowa obchodzona jest w całej Polsce tłumnie i uroczyście. Dawniej w tym dniu inscenizowano triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy. Obrzęd polegał albo na procesjonalnym obchodzeniu kościoła wewnątrz lub na zewnątrz, albo - w mieście - na przejściu z jednego kościoła, symbolizującego Górę Oliwną, do drugiego kościoła, który wyobrażał Swięte Miasto. Głównym aktorem spektaklu była figura Pana Jezusa na osiołku umieszczona na wózku; dziś taką figurę pochodzącą z Szydłowca można oglądać w krakowskim Muzeum Narodowym. W Krakowie platformę z Chrystusem na osiołku ciągnęli rajcy miejscy - była to bowiem funkcja wielce zaszczytna - dzieci zaś rzucały kwiaty i palemki przed nadjeżdżającą figurą i wołały: "Hosanna na wysokościach". Nadto uczniowie szkół parafialnych i kolegiów recytowali wierszowane opowieści o wjezdzie Chrystusa do Jerozolimy i Jego przyszłej męce, a po nich rymowanki o poście, śledziu, kołaczach wielkanocnych i o szkolnych kłopotach. Po żakach głosili perory starsi, przebrani za pielgrzymów, handlarzy wonnościami i żołnierzy. Pojawienie się pod koniec XVII wieku tak ukostiumowanych "aktorów" zaciążyło na widowisku w kierunku zabawności. Toteż władze duchowne u schyłku XVIII wieku wydały zakaz wożenia figury Jezusa, zwłaszcza w kościołach, a wykonawcy świątecznej krotochwili przenieśli się na ulice, do szynku i karczmy i tak widowisko stopniowo zanikło. Minęło prawie dwieście lat, wysubtelniało nieco poczucie humoru, zmieniła się sama pobożność ludowa i w tej sytuacji można było pomyśleć o przywróceniu dawnego zwyczaju. Tak właśnie zrobił proboszcz we wsi Tokarnia, położonej w Beskidzie Sląskim. Zaproponował rzezbiarzowi ludowemu wykonanie figury Chrystusa na osiołku, wzorowanej na XVI-wiecznym zabytku z Szydłowca. Od 1968 roku w Tokarni podczas procesji w Niedzielę Palmową można oglądać scenę jakby żywcem przeniesioną z dawnej obrzędowości.

Głównym atrybutem święta są palmy. Najczęściej spotyka się strome bukiety z gałązek wierzbowych z "kotkami", bukszpanu i suszonych kwiatów, albo palmy wileńskie. Mają one kształt pałek różnej wielkości i grubości, a sporządza się je z ułożonych w misterne wzory zasuszonych kwiatów małych i większych. Palma jest zakończona kitą z farbowanych kwiatostanów rozmaitych traw. Niegdyś takie palmy występowały głównie na Wileńszczyznie, a obecnie spotyka się je w całej Polsce. W okolicach Tarnowa i na Ziemi Sądeckiej, w pobliżu Myślenic, a także na Kurpiach są obnoszone w procesji wysokie, często kilkumetrowe palmy, na których powiewają kolorowe wstążki. Najpiękniejsze ich okazy można oglądać w niektórych muzeach regionalnych i diecezjalnych.

Niedziela Palmowa

Ostatnie niedziela przed Wielkanocą, pierwszy dzień Wielkiego Tygodnia - okresu upamiętniającego ukrzyżowanie i śmierć Jezusa Chrystusa. Jest to święto chrześcijańskie, ruchome.

Tło historyczne - Wydarzenia Biblijne

Niedziela Palmowa to dzień upamiętniający przybycie Jezusa do Jerozolimy. Jak podają wszyscy czterej ewangeliści było to przybycie uroczyste i triumfalne. Wjeżdżającego Chrystusa witały tłumy z okrzykiem "Hosanna Synowi Dawida"

A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno:

Hosanna Synowi Dawida!

Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!

Hosanna na wysokościach! (Mt.21)

Po wjeździe do miasta Jezus przepędził kupczących ze świątyni (wg. Św.Mateusza) i uzdrowił chorych co wywołało gniew kapłanów. (Według Ewangelii Św. Marka przepędzenie kupców miało miesjce następnego dnia.)

Zwyczaje, tradycje, obrzędy, liturgia

Pierwszy dzień Wielkiego Tygodnia to jednocześnie dzień radosnych procesji palmowych upamiętniający wjazd Jezusa do Jerozolimy ale również dzień rozpoczynający tydzień żałoby i zadumy nad śmiercią Chrystusa.

Liturgia składa się z kilku części. Porannej Mszy Świętej, podczas której święci się palmy (stąd nazwa święta). Po mszy następuje uroczysta procesja palmowa na wzór IV wiecznych procesji jerozolimskich. Niedzielny wieczór to już okres zadumy i wyciszenia, podczas której odbywają się czytania fragmentów Ewangelii związanych z ostatnimi dniami życia Jezusa Chrystusa.

O ile zwyczaj procesji palmowych pochodzi z początków IV wieku naszej ery, o tyle święcenie palm to tradycja młodsza - pierwsze wzmianki wskazują, że pochodzi z XIw. Poświęcone palmy powinny być przechowywane przez prawie cały rok, aż do spalenia w Środę Popielcową.

Z Palmową Niedzielą związane są także małopolskie tzw. "Pucheronki". W tym dniu przebrani żacy kwestowali po domach, śpiewając i składając życzenia. Zwyczaj ten przetrwał do naszych czasów w niektórych podkrakowskich wsiach. W czasach Zygmunta III poprzebierane za postaci z Ewangelii trupy aktorskie odgrywały we wsiach i miastach sceny z życia Jezusa.

Ciekawostki

W parafiach Lipniki i Łyse na kurpiach oraz na Mazowszu w Lipnicy Murowanej odbywają się co roku konkursy na najpiękniejszą i największą palmę. Najwyższe z nich osiągają długość kilku a nawet kilunastu metrów.

Wielkanocne palmy można zastąpić gałązkami wierzbowymi (baziami).

Wielki Czwartek

To ostatni czwartek przed Wielkanocą, piąty dzień Wielkiego Tygodnia - okresu upamiętniającego śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu i jego zmartwychwstanie. Jednocześnie, jest to pierwszy dzień Triduum Paschalnego.

Tło historyczne - Wydarzenia Biblijne

Czwartek to dzień Ostatniej Wieczerzy, podczas której Jezus zapowiada zdradę Judasza (Mt 26 20-25;Mk 14 17-21),ustanawia sakramenty Eucharystii (Mt 26 26-30;Mk 14 22-25) i Kapłaństwa oraz przepowiada zaparcie się Świętego Piotra (Mt 26 31-35). Po wieczerzy Jezus z uczniami udaje się do ogrodów Getsmani gdzie zostaje pojmany przez wysłanników Sanhedrynu (rady żydowskiej).

Gdy On jeszcze mówił, oto nadszedł Judasz, jeden z Dwunastu,

a z nim wielka zgraja z mieczami i kijami, od arcykapłanów i starszych ludu.

Zdrajca zaś dał im taki znak: "Ten, którego pocałuję, to On; Jego pochwyćcie!".

Zaraz też przystąpił do Jezusa, mówiąc: "Witaj Rabbi!", i pocałował Go (Mt 26 47-49)

Zwyczaje, tradycje, obrzędy, liturgia Wielkiego Czwartku

Wielki Czwartek to święto ustanowienia przez Jezusa, podczas Ostatniej Wieczerzy, sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa. Rozpoczyna się on Mszą Krzyżma Świętego, podczas której święci się oleje przenaczone do namaszczeń podczas bierzmowania,chrztu i sakramentu kapłaństwa. Wielki Czwartek kończy się Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczynającą Triduum Paschalne (trzy święte dni), podczas której, odbywa się obrzęd obmycia nóg dwunastu osobom (na pamiątke obmycia nóg uczniów przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy). Po Eucharystii najświętszy Sakrament przeniesiony zostaje do kaplicy adoracji. Do późnych godzin wieczornych odbywa się czuwanie przy Sakramencie. Po zakończeniu Mszy Wieczerzy Pańskiej zakrywa się krzyże, z kościoła wynosi się maszał, świece, obrusy.

Wielki Piątek

To ostatni piątek przed Wielkanocą, szósty dzień Wielkiego Tygodnia - okresu upamiętniającego śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu i jego zmartwychwstanie. Jednocześnie, jest to drugi dzień Triduum Paschalnego.

Tło historyczne - Wydarzenia Biblijne

Po pojmaniu Jezusa w ogrodach Getsmani Jezus został zaprowadzony do najwyższego kapłana Kajfasza (Mt 26 57). Rada i arcykapłani szukała na niego fałszywego świadectwa (Mt 26 59). Święty Piotr rozpoznany przez kilka osób zapiera się znajomości z Jezusem przez co spełnia się przepowiednia z Ostatniej Wieczerzy (Mt 26 69-75).

Rada podejmuje decyzję o zgładzeniu Jezusa i prowadzi go przed oblicze namiestnika Piłata (Mt 27 1-2). Widząc to Judasz zwraca srebrniki przyznając, że wydał niewinnego (Mt 27 3-5). Piłat próbuje uratować Jezusa korzystając ze zwyczaju uwolnienia jednego z więźniów. Jednak arcykapłani namawiają lud aby głosował ze uwolnieniem Barabasza, a nie Jezusa i tak się staje. (Mt 27 15-26)

Rzekł do nich Piłat: "Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?"

Zawołali wszyscy: "Na krzyż z Nim!"

Namiestnik odpowiedział: "Cóż właściwie złego uczynił?"

Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: "Na krzyż z Nim!" (Mt 27 22-23)

Jezus zostaje ukrzyżowany

Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej.

Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: "Eli, Eli, lema sabachthani?",

to znaczy Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?

Słysząc to, niektórzy ze stojących tam mówili: "On Eliasza woła".

Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją octem,

włożył na trzcinę i dawał Mu pić.

Lecz inni mówili: "Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić"

A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha (Mt 27 45-50)

Pod wieczór Józef z Arymatei prosi o wydanie ciała Jezusa i składa go do grobu wykutego dla siebie w skale.

Zwyczaje, tradycje, obrzędy, liturgia Wielkiego Piątku

Wcześnie rano w Wielki Piątek odbywa się Liturgia Ciemnych Godzin (Ciemna Jutrznia), składająca się z Wezwania, Godziny Czytań i Jutrzni,podczas której śpiewane są Psalmy. Jest to pamiątka pojmania Jezusa.

Po południu odbywają się Drogi Krzyżowe na wzór ostatniej wędrówki Jezusa na Golgotę.

Wieczorem rozpoczyna się Liturgia Męki Pańskiej, po której następuje złożenie Sakramentu do Grobu. Następnie, do późnych godzin nocnych, odbywa się czuwanie przy Grobie.

W Wielki Piątek odsłaniane są w świątyniach zaimprowizowane Groby Chrystusa, a w niektórych odbywają się dodatkowo widowiska pasyjne (odtworzenie ostatnich godzin Jezusa Chrystusa).

W Wielki Piątek wszystkich wiernych obowiązuje ścisły post, w tym dniu, podobnie jak w Wielką Sobotę, nie odprawia się Mszy Świętej.

Ścisły Post

Ścisły post, obowiązujący w Wielki Piątek i Środę Popielcową, pozwala na spożycie jednego sytego posiłku dziennie i ewentualnie dwóch lekkich posiłków rano i wieczorem. W czasie ścisłego postu należy powstrzymać się od spożywania mięsa i pokarmów zakazanych przez Episkopat.

Ciekawostki

Najbardziej chyba znane widowiska pasyjne odbywają się co roku w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Wielka Sobota

To ostatni dzień przed Wielkanocą, siódmy dzień Wielkiego Tygodnia - okresu upamiętniającego śmierć na krzyżu Jezusa Chrystusa i jego zmartwychwstanie. Jednocześnie, jest to trzeci, ostatni dzień Triduum Paschalnego.

Tło historyczne - Wydarzenia Biblijne

Sobota to czas czuwania i straży nad grobem Jezusa. W Niedzielę rano Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Salome odkrywają, że grób jest otwarty a Jezusa w nim nie ma (Mk 16 1-8)

Zwyczaje, tradycje, obrzędy, liturgia Wielkiej Soboty

Wielka Sobota to czas oczekiwania na Zmartwychwstanie. Od samego rana w Wielką Sobotę odbywa się adoracja Najświętszego Sakramentu złożonego do Grobu. Wierni oddają pokłon krzyżowi oraz odbywa się święcenie pokarmów. Wielka Sobota jest, obok Wielkiego Piątku, jednym z dwóch dni w roku kiedy nie odprawia się Mszy Świętej.

Wielkanoc (Pascha) - to jedno z najważniejszych świąt chrześcijańskich upamiętniających śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Obchodzone jest w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni. ( Dokładne wyliczenie dnia, w którym rozpoczynają się Święta Wielkanocne podajemy poniżej )

Symbole i ozdoby Wielkanocne

Najbardziej znane symbole Wielkanocne to oczywiście jajka (pisanki i kraszanki), cukrowy baranek i zajączek, rzeżucha.

Zwyczaje i tradycje Wielkanocne

Wielkanoc to prawdopodobnie święta, z którymi związana jest największa ilość zwyczajów i tradycji. Jest to malowanie i święcenie jajek (pisanki, kraszanki), dzielenie się jajkiem, śniadanie wielkanocne, emaus, rękawka, śmigus-dyngus, wieszanie Judasza itp.

Potrawy Wielkanocne

Jako, że Święta Wielkiejnocy są świętami wesołymi oraz kończą Wielki Post na stołach dominuje przepych. Jemy wszelkiego rodzaju mięsa, wędliny i ciasta - baby, mazurki, makowce, faszerowane jajka itp. Kuchnia staropolska obfituje w wykwintne potrawy takie jak: żur wielkanocny, barszcz, kaczka faszerowana, sałatki itp.

Przepisy Wielkanocne

Mazurek śliwkowy z bakaliami

Składniki: 500dag mąki (3 szklanki), 30 dag masła, 20dag cukru (3/4 szklanki), 2 jajka, suszone śliwki i morele, migdały, orzechy włoskie, powidła śliwkowe, sól

Mąkę z solą przesiewamy przez sito i mieszamy z cukrem, 25 dag masła i jednym jajkiem. Do ciasta można dodać też pokrojone drobno śliwki i morele. Ciasto zagniatamy. Połowe ciasta rozwałkowujemy i układamy w prostokątnej, nasmarowanej pozostałą resztą masła, formie. Z drugiej połowy ciasta formujemy wałeczki i układamy je na brzegu prostokątnego ciasta i wewnątrz formując kratkę. Wałeczki smarujemy drugim jajkiem i całość wkładamy do piekarnika rozgrzanego do 200 stopni, po 10 minutach na wierzch kładziemy powidła śliwkowe i pieczemy jeszcze kwadrans. Po wyjąciu dekorujemy migdałami i orzechami.

Inne Przepisy Wielkanocne

Głównym symbolem wielkanocnym, bez którego nie mogą obejść się te świeta i nie może zabraknąć go na stole wielkanocnym jest oczywiście jajko. Blog zajadamy.blox.pl proponuje trochę inne przepisy na jajka niż jajko na miękko, na twardo, jajecznica czy omlet. Może warto spróbować?

Na powyższym blogu można też znaleźć porady dotyczące uprawy rzeżuchy -> Uprawa Rzeżuchy

Przepisy na kraszanki i pisanki

Kraszanki powstają przez gotowanie jajek w roślinnym wywarze. Poniżej przedstawiamy jak otrzymać odpowiednie kolory:

brązowy (rudy): łupiny cebuli

czarny: kora dębu, olchy lub łupiny orzecha włoskiego

żółtozłocisty: kora młodej jabłoni lub kwiat nagietka

fioletowy: płatki kwiatu ciemnej malwy

zielony: pędy młodego żyta lub listki barwinka

różowy: sok z buraka

Aby wykonać pisankę należy najpierw pokryć jajko roztopionym woskiem lub stearyną ,następnie rylcem (igłą, szydełkiem, nożykiem) wydrapać odpowiedni wzór a na końcu ugotować jajko w barwnym wywarze.

Data Wielkanocy

Wyznaczanie daty Świąt Wielkanocnych oparte jest na kalendarzu księżycowym i wypada zawsze w pierwszą niedziele po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Algorytm wyznaczania dnia Wielkiejnocy dla lat 1900-2100 jest następujący:

niedziela po pierwszej wiosennej pełni Księżyca, wypadającej W + D dni przed 19 kwietnia, gdzie:

{m,n} - reszta z dzielenia m przez n

r - numer roku

W = {11G - 1, 30} dla kalendarza gregoriańskiego lub W = {11G + 3, 30} dla kalendarza juliańskiego

G = {r, 19} - 1

D = 1 jeśli W = 0 lub (W = 1 i G > 11), inaczej D = 0

Ciekawostki

W 2006 roku w Wielkanoc National Geographic opublikował tłumaczenie 'Ewangelii Judasza', która ukazuje historie ukrzyżowania Jezusa w nowym świetle.

Publikacja polskiego tłumaczenia odbyła się 18 kwietnia 2006.

Życzenia Wielkanocne

Wszystkim internautom odwiedzającym nasze strony życzymy żeby Wielkanoc 2008 była udana, szczęśliwa i wesoła. Wesołego i Smacznego Jajka.

Śmingus Dyngus

Zwany też lanym poniedziałkiem, śmigusem dyngusem lub po prostu śmingusem to poniedziałek po niedzieli wielkanocnej.

Zwyczaje i Tradycje

Najbardziej znanym i do dziś kultywowanym zwyczajem jest oczywiście oblewanie się wodą wywodzące się ze słowiańskich obyczajów. W niektórych regionach istnieje też zwyczaj smagania się witkami z gałązek. Inne zwyczaje to np. procesje, dziady śmigustne czy krakowski Emaus.

Geneza i Historia

Same Święta Wielkanocne związane są z ukrzyżowaniem i Zmartwychwstaniem Jezusa lecz większość zwyczajów tego okresu Kościół Katolicki przejął z pogańskich tradycji związanych z przywitaniem wiosny i budzeniem się przyrody do życia. I tak, polewanie się wodą i smaganie rózgami wydają się naturalnymi 'odruchami' związanymi z pozimowym oczyszczeniem i rozbudzeniem. Jak podaje wikipedia.pl pierwsze wzmianki o zwyczajach lanego poniedziałku pochodzą dopiero z XV w., są to przestrogi kościelne dotyczące kultywowania pogańskich obyczajów oblewania się wodą, dawania podarków itp., co pozwala wnioskować, że zwyczaje te są dużo starsze.

Na stronach wikipedii można także znaleźć informację, że samo słowo Śmingus czy Śmigus pochodzi od niemieckiego Schmerckostern co oznacza Wielkanocne smaganie

Ciekawostki

Jeszcze klika lat temu niepisaną zasadą było, że na rynku Starego Miasta w Warszawie ( a i w innych miastach prawdopodobnie też ) do południa policja i służby miejskie przymykały oko na oblewanie wodą przechodniów, potem odbierano wszelkie wiaderka i inne 'narzędzia do polewania'. Jak będzie w tym roku - zobaczymy.

Międzynarodowe Święto Pracy - święto wprowadzone w 1899 roku przez Drugą Międzynarodówkę, upamiętniające strajk robotników w Chicago 1 maja 1886 roku, obchodzone jest od 1890 roku. W Europie święto pracy obchodzimy 1 maja. W Ameryce Północnej odpowiednikiem pierwszomajowego święta jest Labour Day obchodzony w pierwszy poniedziałek września. W Australii Labour Day obchodzi się w różne dni zaleźności od stanu.

Historia

W większości krajów europejskich, w tym również i w Polsce, Święto Pracy obchodzimy 1 maja już od 1890 roku. Święto to zostało ogłoszone w 1899 roku przez stowarzyszenie partii i organizacji socjalistycznych zwanych II. Międzynarodówką. Data została wybrana na 1 maja aby upamiętnić strajk robotników w Chicago 1 maja 1886 roku. W PRL i innych krajach socjalistycznych było to jedno z ważniejszych świąt państwowych. W tym dniu, zwanym także Świętem Klasy Robotniczej organizowało się huczne pochody, wiece i zgromadzenia, w których obecność była często obowiązkowa. Wiwatujących pozdrawiali najwyżsi działacze partyjni. Po upadku komunizmu święto to straciło na znaczeniu jednak dalej partie socjalistyczne organizują wiece, zebrania i pochody - nie tak liczne już jak kiedyś. Od 2001 roku w Europie organizuje się tak zwany EuroMayDay ( 1 maja zwany jest w krajach anglosaskich May Day ). Nie jest to raczej święto klasy robotniczej a ruch na rzecz zhumanizowania pracy i życia wszystkich ludzi pracujących. Obchody Euro May Day zapoczątkował Mediolan, w roku 2004 pomysł podchwyciła Barcelona a już rok później obchody EuroMayDay odbywały się w całej Europie. W 2005 roku EuroMayDay świętowało około 200.000 osób.

Ciekawostki

Dzięki dwóm wolnym od pracy dniom świątecznym (1 Maja i następującym po nim 3 Maja) biorąc, zależnie od tego na jaki dzień tygodnia przypadają w/w święta, jeden, dwa lub trzy dni wolnego otrzymujemy najdłuższy wolny od pracy 'weekend' w roku.

Weekend Majowy to czas popularnych Majówek, w czasie których Polacy chętnie wyjeżdżają na 'zieloną trawkę'. Dłuższy okres przerwy w pracy sprzyja także wyjazdom zagranicznym.

3 Maja Święto Konstytucji - Konstytucja 3 Maja została uchwalona przez Sejm Wielki w maju 1791 roku i była to pierwsza w Europie a druga na świecie (po amerykańskiej) uchwalona konstytucja. Dzień ten został uznany świętem już 5 maja 1971 roku. Ponownie, po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, 3 maja został uznany za święto państwowe na mocy uchwały Sejmu z dnia 29 kwietnia 1919 roku. Od 1946 roku świętowanie tego dnia było zakazane przez władze aż do roku 1990 kiedy to ,6 kwietnia, Sejm ponownie przywrócił to święto.

Historia

W XVIIw, po latach świetności Państwa Polskiego, Rzeczpospolita chyli się ku upadkowi. W 1767 roku tzw. Sejm Repniowski podejmuje uchwały, których gwarantem staje się caryca Rosji Katarzyna II. Od tego czasu Polska staje się silnie zależna od sąsiada. Doprowadza to do kryzysu państwowości m.in wojny domowej wywołanej przez konfederatów barskich niegodzących się na protektorat Rosji, porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego a w końcu, w 1772 roku, do I. rozbioru Polski.

Konieczność ratowania świetności Rzeczypospolitej była nieunikniona. Przeprowadzono reformy gospodarcze, monetarne, kulturalne, częściowo zniesiono pańszczyznę, wprowadzono cło generalne, zakładano wiele fabryk, manufaktur i kompnii handlowych. W 1788 roku, za zgodą Rosji, powołany został tzw. Sejm Wielki był to początek reformy ustrojowej, której ukoronowaniem miała być Konstytucja 3 Maja.

3 Maja 1791 roku ok. godziny 11 Sejm Wielki rozpoczął obrady aby po siedmiu godzinach ogłosić drugą na świecie konstytucje. Termin obrad był o tyle korzystny, że część posłów opozycji wypoczywała jeszcze po świętach. Zdecydowano się, mimo protestów, zignorować konieczność głosowania przez ponad połowę posłów oraz konieczność wcześniejszego ogłoszenia projektu ustawy. Dzięki tym, niewątpliwie nie do końca zgodnym z prawem, zabiegom o godzinie 18 udało się uchwalić i podpisać 3 majową Ustawę Rządową.

Postanowienia Konstytucji 3 Maja

Religia

Religia katolicka została utrzymana jako religia panująca a przejście na inne wyznanie miało być karane. Jednak zagwarantowano wolność wyznawcom innych religii i obrządków.

Szlachta ziemianie

Potwierdzono prawa szlachty

Zagwarantowano prawa własności, bezpieczeństwa, wolności

Zobowiązano szlachtę do obrony Konstytucji i Rzeczypospolitej

Mieszczanie

Zapewniono nietykalność osobistą (niemożliwość skazania bez wyroku sądowego)

Chłopi włościanie

Chłopów otoczono opieką prawa i państwa.

Zapewniono wolność osiedlania się i poruszania po kraju i za jego granice.

Rząd, czyli oznaczenie władz publicznych

Wprowadzono trójpodział władzy.

Rzeczpospolitą ogłoszono monarchią konstytucyjną.

Sejm

Podzielono na dwie izby (poselską i senatorską) z kadencją 2 letnią.

Zniesiono liberum weto konfederacje i wolną elekcję

Posłowie i senatorowie mieli być gotowi do obrad w każdej chwili (tzw. Sejm Gotowy)

Ustanowiono Sejm Konstytucyjny zwoływany co 25 lat mogący zmienić konstytucje.

Król i rząd

Władza królewska miała być dziedziczna.

W skład Straży Praw (rządu) wchodził król i pięciu ministrów.

Ministrów powoływał król lecz zwolnić ich mógł jedynie Sejm.

Król został głową Straży Praw

Król nie był odpowiedzialny prawnie ani konstytucyjnie ale jego decyzje wymagały akceptacji ministrów.

Ciekawostki

Dzięki dwóm dniom świątecznym wolnym od pracy (3 Maja i poprzedzającym go 1 Maja) biorąc, zależnie od tego na jaki dzień tygodnia przypadają w/w święta, jeden, dwa lub trzy dni wolnego otrzymujemy wolny od pracy najdłuższy 'weekend' w roku. Długi Majowy Weekend to czas popularnych Majówek, w czasie których Polacy chętnie wyjeżdżają z miast. Dłuższy okres przerwy w pracy sprzyja także wyjazdom zagranicznym.

Wniebowstąpienie to przeniesienie się osoby świętej do nieba za życia (nie po śmierci) wraz z ciałem (nie sama dusza). Dwie najbardziej znane postacie, którym przypisywane jest wniebowstąpienie to Jezus Chrystus oraz Mahomet.

Wniebowstąpienie Jezusa

Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa opisane zostało w Ewangelii Marka (16,19), Ewangelii Łukasza (24,51) oraz w Dziejach Apostolskich (1,9). Jezus przez 40 dni po swoim zmartwychwstaniu przebywał wśród uczniów. Po tym czasie udali się razem na Górę Oliwną (tego miejsca nie podają ewangelie, tylko tradycja). W obecności uczniów Jezus uniósł się w górę i znikął.

Kościół Katolicki dla upamiętnienia wniebowstępienia Jezusa ustanowił święto Wniebowstąpienia Pańskiego, obchodzone 40 dni po święcie Wielkanocy. Schizma z Kościołem Prawosławnym oraz zmiany w kalendarzu spowodowały, że data obchodzenia tego święta jest różna dla tych dwóch wyznań. Daty różnią się w zależności od konkretnego kraju i roku. W szczególności dekretem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia 4 marca 2003 r. katolicy w Polsce od roku 2004 obchodzą święto Wniebowstąpienia w siódmą niedzielę po Wielkanocy.

Używana na zachodzie łacińska nazwa ascensio kładzie nacisk na to, że wniebowstąpienie Jezusa dokonało się własną mocą. Święty Augustyn podkreśla ten fakt stwierdzając, że "Nikt nie wstąpił do nieba poza Tym, który z nieba zstąpił, Synem Człowieczym, który jest w niebie" (Sermo de Ascensione Domini), prawosławni używają biblijnej, greckiej formy analepsis (wzięcie do góry, ros. Вознесение).

Zielone Świątki (Zielone Święta) - to święto wywodzące się z pogańskich obyczajów przywitania wiosny. Obecnie Zielone Świątki łączone są z chrześcijańskim świętem Zesłania Ducha Świętego. Jest to święto ruchome obchodzone 50 dni po Zmartwychwstaniu Jezusa. W 2009 roku przypada 31 maja (W 2008 święto to wypadało 11 maja). Od 2007 roku Zielone Świątki są dniem, w którym obowiązuje zakaz handlu)

Historia, Obrzędy i Tradycje

Zielone Światki w tradycji ludowej związane były od czasów przedchrzcześcijańskich z powitaniem i kultem rodzącej się do życia przyrody. Trudno jest stwierdzić kiedy dokładnie były obchodzone. Jedno jest pewne - były to święta związane ze zmianami zachodzącymi w naturze, wiosennymi porządkami, zakończeniem zimy, przygotowaniem się do prac polowych. W ten dzień królowało sprzątanie chat i obejść, bielono i przystrajano domy, wypalano trawy, izby, zagrody okadzano i przyozdabiano tatarakiem i kwiatami. Zwierzęta gospodarskie kropiono wodą i biczowano rózgami ze świeżych gałązek aby "pobudzić je do życia".

Po gospodarskich obowiązkach przychodził czas na zabawy. Organizowano je w domach i zagrodach ale też na polach przy ogniskach, muzyce i tańcach.

W IIw n.e, Zielone Świątki zostały, zgodnie z polityką Kościoła wykorzeniania świąt, tradycji i obrzędów pogańskich, połączone z chrześcijańskim świętem Zesłania Ducha Świętego uznawanym za dzień powstania Kościoła.

Zesłanie Ducha Świętego (Pięćdziesiątnica, gr. Pentacost) - to jedno z najważniejszych świąt w kościele związane z zstąpieniem Ducha Świętego pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu Jezusa. Zesłanie Ducha Świętego zakończyło proces Objawienia rozpoczęty w Starym Testamencie. Dzień ten uznawany jest za początek Kościoła. Potocznie nazywany jest Zielonymi Światkami. W 2008 roku wypada 11 maja.

Historia

Zstąpienie Ducha Świętego, zapowiedziane już w Starym Testamencie, ponownie zostało przepowiedziane już przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy:

A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy7 i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14,26)

Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. (J 16,13)

Według Dziejów Apostolskich Duch Święty zstąpił pięćdziesiąt dni po święcie Paschy o godzinie 9:00 ('trzeciej godzinie dnia' według hebrajskiego sposobu liczenia czasu), kiedy to Apostołowie przebywali na górze Oliwnej (góra Zion) w 'górnym pomieszczeniu'. Zaczęli oni mówić wszystkimi językami świata.

1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. (Dz 2,1-4)

Przemówienie Świętego Piotra, które miało miejsce chwilę po tym wydarzeniu uznawane jest za "Pierwsze wystąpinie Głowy Kościoła", po którym nastąpiło "Pierwsze nawrócenie Żydów":

37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 "Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego" (Dz 2,37-38)

Obrzędy, Zwyczaje, Liturgia

Święto Zesłania Ducha Świętego kończy w Kościele okres Wielkanocny. Od tego czasu zaczyna się okres zwyczajny. Obrżedy rozpoczynają się już w wigilię dnia Zesłania, wieczorną Mszą Świętą podczas, której odbywają się czytania z ksiąg Starego i Nowego Testamentu dotyczące np. "Pomieszania języków podczas budowy wieży Babel". W Niedzielę, podczas Mszy Świętej, odbywają się czytania m.in z Ksiągi Dziejów Apostolskich, odśpiewywane są także Psalmy i odmawiana "Litania do Ducha Świętego"

Boże Ciało

Boże Ciało (inaczej - Święto Ciała i Krwi Pańskiej) w Kościele katolickim: uroczystość liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu. Wierni szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. W Polsce Boże Ciało obchodzi się w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego, a więc jest to święto ruchome wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. W niektórych krajach może być obchodzone w inny dzień. Święto to zostało ustanowione na skutek widzeń bł. Julianny z Cornillon. Pod ich wpływem bp Robert ustanowił w 1246 r. takie święto dla diecezji Liege. W 1252 r. zostało ono rozszerzone na Germanię. W 1263 miał miejsce cud eucharystyczny w Orvieto, gdy hostia w rękach wątpiącego w transsubstancjację księdza zaczęła krwawić. W 1264 r. papież Urban IV bullą Transiturus ustanowił to święto dla całego Kościoła. Uzasadniając przyczyny wprowadzenia tego święta wskazał: zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia. Jednakże ze względu na śmierć Urbana IV bulla ta nie została ogłoszona, a tym samym święto nie zostało ustanowione. Uczynił to dopiero papież Jan XXII, który umieścił powyższą bullę w Klementynach. W Polsce po raz pierwszy wprowadził to święto bp Nanker w 1320 r. w diecezji krakowskiej. W późnym średniowieczu i renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała. W Polsce obchody świętą wiążą się z procesją z Najświętszym Sakramentem po ulicach parafii. Procesja zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są fragmenty z każdej z Ewangelii związane tematycznie z Eucharystią. W Polsce Boże Ciało jest dniem ustawowo wolnym od pracy.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny w Polsce zwane także Świętem Matki Boskiej Zielnej Jedno z kościelnych Świąt nakazanych (świąt, w których wierni zobowiązani są do uczestnictwa w Mszy Swiętej ) obchodzone w Kościele Katloickim na całym świecie.

Święto Wniebowzięcia wiążę się z wiarą Chrześcijan, że Matka Boska nie umarłą śmiercią naturalną lecz została wzięta do nieba. W 1950 roku Papież Pius XII w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus (łac. Najszczodrobliwszy Bóg) ustanowił Wniebowzięcie jednym z dogmatów Kościoła Katolickiego.

Assumption of the Virgin Annibale Carracci, 1600-1601

Santa Maria del Popolo, Rome

Zdjęcie pochodzi z wikipedii

Geneza

Jako, że w Nowym Testamencie nie ma słowa o śmierci Maryi Panny, Kościóły Wschodu już od V wieku obchodziły Święto Zaśnięcia Matki Boskiej (gr. koimesis) od VII wieku święto to zostało przejęte przez Stolicę Apostolską i przemianowane na Święto Wniebowzięcia. Zwyczaje

W Polsce Święto Wniebowzięcia zwane jest także Świętem Matki Bożej Zielnej i często łaczone jest ze świętem plonów. Bardzo popularnym zwyczajem było święcenie i składanie darów z ziół, zbóż, warzyw, kwiatów. Poświęcone plony trzymano w domu co miało zapewnić bezpieczeństwo i harmonie ogniska domowego.

Obchody Święta Wniebowzięcia

We wszystkich kościołach obchodzone są uroczyste Msze Święte.

Dzień Wszystkich Świętych (łac. Festum omnium sanctorum ) święto na cześć chrześcijańskich świętych obchodzone 1 listopada. Od 610 do 731 roku naszej ery święto to obchodzono 1 maja, dopiero Papież Grzegorz III, w 731 roku, przeniósł to święto na 1 listopada. Dzień Wszystkich Świętych jest często mylony z następnym (2 listopada) tzw. Dzień Zaduszny (dniem zmarłych) i dlatego w tym dniu przyjęło się czczenie zmarłych i chodzenie na groby.

Zwyczaje

W krajach katolickich zwyczajowo w Dniu Wszystkich Świętych odwiedzamy rodzinne groby czcząc zmarłych. Jest to dzień zadumy związany ze wspominaniem zmarłych. W kościele prawosławnym takim dniem jest Niedziela Wielkanocna. W krajach anglosaskich, natomiast, odpowiednikiem Dnia Wszystkich Świętych jest Halloween w tym dniu , jednak, protestanci w odróżnieniu od katolików wesoło świetują.

W wiekszości religi ze świętem zmarłych związany jest ogień, jest on symbolem pamięci, wdzięczności, modlitwy. Z tradycji pogańskiej ma on także na celu oświetlanie drogi zmarłym, spalenie ich grzechów i odpędzenie demonów.

Ciekawostki

Jednym z najdawniejszych, zachowanych kazań spisanych w języku polskim jest kazanie na Dzień Wszystkich Świętych (In Die Omnium Sanctorum). Kazanie to znajduje się w rękopisie Biblioteki Kapitulnej w Pradze i pochodzi z połowy XV w. Pełny tekst kazania znajduje się w : Najdawniejsze zabytki języka polskiego, oprac. W. Taszycki, Wrocław 1975.

Święto Odzyskania Niepodległości - Najważniejsze polskie święto narodowe związane z odzyskaniem w 1918 roku , po 123 latach zaborów, niepodległości.

Tło historyczne

W XVIII w. silna niegdyś Rzeczpospolita zaczęła się chylić ku upadkowi co doprowadziło do trzech rozbiorów Polski, ostatni trzeci rozbiór trwał od roku 1975, przez 123 lata, aż do 1918 roku kiedy to , 11 listopada, Rada Regencyjna (organ sprawujący władzę nad Królestwem Polskim) przekazała władzę nad wojskiem, Józefowi Piłsudzkiemu, który dzień wcześniej powrócił z internowania w Magdeburgu, a w trzy dni później rozwiązała się, przekazując mu pełną władzę ustanowiając go Naczelnikiem Państwa. Powstała Druga Rzeczpospolita.

Święto Niepodległości i obchody

Dzień 11 listopada ustanowiono świętem państwowym po raz pierwszy dopiero w 1937 roku. W latach 1939-44 podczas okupacji hitlerowskiej oraz w okresie od 1945 do 1989 roku, w czasie rządów komunistycznych obchodzenie święta 11 listopada było zakazane. Dopiero w roku 1989, ustawą Sejmu, przywrócono obchody tego święta, od tego roku Święto Niepodległości jest najważniejszym świętem państwowym a dzień 11 listopada jest dniem wolnym od pracy.

Święto obchodzone jest w całym kraju lecz najważniejsze obchody odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudzkiego pod Grobem Nieznanego Żołnierza.

Materiały historyczne

Poniżej prezentujemy dwa dekrety opublikowane w "Dzienniku Praw Państwa Polskiego" nr 17 z 1918 roku pod pozycjami 38 i 39