8. Падрыхтоўка рэжысёрам выступлення фальклорнага калектыву ў свяце.

Для падрыхтоўкі вытуплення калектыву неабходна ўлічваць сувязь мастацкіх і пазамастацкіх функцый фальклору. Размова ідзе аб выкарыстанні ў свяце этнаграфізма (прадметы, рэчы хатняга ўжытку), якія існуюць у жыцці сучаснага чалавека.

Рэжысеру неабходна:

• Пазнаёміцца з местам выступлення фальклорнага калектыву (плошча, вуліца, лес). Пажадана правесці рэпетыцыю.

• Правядзенне рэпетыцыі з удзелам гледачоў;

• Стварэнне натуральнага асяроддзя на сцэне з выкарыстаннем сцэнаграфіі і прыкладнога мастацтва;

• Пры неабходнасці, прадстаўленне ўдзельнікаў калектыва.

9. Апрацоўка рэжысерам народнай песні ў свяце.

Рэжысёр можа і абавязаны займацца апрацоўкай фальклорнага матэрыяла:

• Скарачэнне тэксту песень, у якіх шмат куплетаў і дзеянне разгортваецца марудна;

• Замена асобных слоў, строф;

• Выкарыстанне інструментаў суправаджэння, якія вызначаюцца танцавальнасцю;

Удакладненне сэнсавых націскаў, выпрацоўка дыкцыі.

10. Захаванне рэжысерам народнай манеры спеваў у свяце.

Народная манера спеаваў уключае наступныя віды:

• Аднагалосыя

• Антыфонныя

• Дыяфонныя

• Спевы “з пералівамі”

• Спевы “з падводкай”

• Галасныя спевы

• Двухгалосыя

• Трохгалосыя

• Чатырохгалосыя.

Трэба адзначыць, што музычная адукацыя на Беларусі арыентуецца на заходнееўрапейскую ці русскую манеру выканання з іх раздзяленнем галасоў на сапрана і альты, тэнары і басы. У жывым бытаванні беларусаў такая манера спеваў не існуе. Рэжысер абавязан пры правядзенні народнага свята імкнуцца ўвасобіць у ім сапраўдную манеру спеваў, вызначаную вышэй. Асаблівай увагі патрабуюць спевы аднагалосыя. Гэта манера спеваў характэрна для выкання песень абрадавых, якія як, як правіла, аднагалосыя і неабходна імкнуцца захаваць іх у свяце ў першазданнай чысціні.

Трэба ведаць, што народныя хоры, асабліва гарадскія, у сваёй творчасці арыентуюцца на класічную акадэмічную манеру спеваў. Зразумела, што сустракаюцца народныя хоры, якія спяваюць у мясцовай рэгіянальнай манеры выканання (Клецк, Маладзечна).

Пры неабходнсці рэысер можа пазнаеміцца ў навукоовай літаратуры з манерай выканання народных хораў Беларусі. Напрыклад, у Энцыклапедыі культуры Беларусі.

11. Патрабаванні да падрыхтоўкі рэжысёра.

Можна вызначыць наступныя патрабаванні для падрыхтоўкі рэжысёра:

• Паважлівыя адносіны да ўдзельнікаў творчых калектываў;

• Уменне выслухоўваць і ўлічваць думку кожнага ўдзельніка і кіраўніка па розных пытаннях творчай дзейнасці калектыву.

• Прымяненне розных форм і метадаў выхаваўчай работы, абапіраючыся на індывідуальны падыход у адносінах з дзецьмі.

• Прынцыповасць і цвёрдасць.

• Спалучэнне метаду ў кіраванні калектывам з грамадскай думкай, апора на аактаў пры прыняцці рашэння.

• Сумленнасць, прыстойнасць у адносінах з людзьмі.

Агульна-культурная падрыхтоўка рэжысёра ўключае:

• Глыбока разбірацца ў з’явах мастацка-эстэтычнай культуры.

• Веданне айчыннай і замежнай літаратуры, найбольш выдатных твораў кампазітараў і г.д.

• Умець абмяркоўваць, аналізаваць з людзмі з’явы мастацкага жыцця ў нас і за мяжой.

• Даваць аргументацыю сцэнічным з’явам мастацкай культуры.

• Разумець і адчуваць прыгожае ў людзях, прыродзе, з’явах.

• Быць прыкладам асабістай культуры для людзей.

Псіхолага-педагагічны спектр рэжысёра ўключае:

• Веды псіхалагічнага развіцця асобы, уменне іх прымяняць, выкарыстоўваючы індывідуальны метад у рабоце.

• Ведаць псіхолага-педагагічных заканамернасцяў, фарміраванне культурна-пазнавальнай дзейнасці розных азроставых груп людзей;

• Уменне і гатоўнасць выкарыстоўваць навучальна-выхаваўчы працэс.

• Уменне аналізаваць педагагічныя з’явы і працэсы.