1.Асноўная задача прадмета

Захаваць асноўныя традыцыі, абрады і нозбіты беларускай традыцыйнай святочнай культуры.

3. Эпітэт як мастацкі сродак абрадавай песні.

Эпітэт – выделення характэрнай рысы ці прыкметы якого не будзь прадметы што выклікае

пыўныя амацаанальныя адносін.

5. Вобразны паралелізм.

Зяуляецца разнавіднасцю параунання займае вялікае месца у народнай паэтаццы, вызначаецца

надзвычайным паэтычным хараством.

6.Увасабленне.

Гэта мастацкі прыём песеннай паэтыкі азначае перанясенне уласцівасці жывых істот на

прадметы зявы прыроды іх ажыцяўленне.

7. метафара.

Метафора – перанясення адной зявы на другую.

8. Гіпербала.

Гіпербалла – перабольшванне.

9.Паўтарэнне(Таўталогія).

Паўтарэння – аднолькавых слоў ці выразаў у пачатку песен.

10. Памяншальна ласкальныя словы.

Памяншальна ласкальныя словы (прымеры) -

11.Ступеньчаты паралелізм.

Ступеньчаты паралелізм – гэта паступовае ці ступенчатае звужэнне вобразу.

12.Жанравая спецыфіка эпічных песен.

Жанравая спецыфіка эпічных песен яна ахоплівае усе жанры і віды мастаскай прозы (казкі,

міфы, легенды, паданні, прыказкі і г.д.)

13.Асаблівасці былін.

Асаблівасці былін у іх сюжетах адлюстроўваееца вядомыя ў рускім і украінскім фальклёры

гістарычныя песні пра паструка. У аснове сюжета жаніцьба цара Твана Грознага на

кабардзінскай княжне Марыі. Асноуным паэтычным сродкам былін зяуляецца Гіпербала.

14.Сюжэты духоўных або старэцкіх песен.

Сюжэты духоўных або старэцкіх песен Сказанне пра Барыса і Глеба. У ім інтэрпрыціруецца

вядомы сюжэт забойства сыноў кіеўскага князя Ўладзіміра Барыса і Глеба.У духоўных

песнях усе падзеі разглядаюцца з хрысціянскай маралі (беедны чалавек павінен кланяцца

багатаму каб папасць у рай.

15. Спецыфіка беларускіх гістарычных песен.

Характэрна не столькі гістарычна канкрэтнасць, колькі перадача агульна грамадскай і

сацыяльна бытавой атмасферы часу. Адлюстроўваюцца ў многі тэматычных цыкла абрадавы

песен. Успамінаецца у лірычных песнях і вайна Крымская вайна, вайна 1812 года, так сама

спяваліся песні аб Айчыннай вайне.

16.Балады: гістарычныя, сацыяльныя.Іх тэматыка і адлюстраванне нацыянальнай гісторыі.

Самыя раннія бел. Балады уваскрашаюць асобныя моманты і эпізоды татара-мангольскага

разгулу. Прыкладам з’яўляецца сустрэча маці з дачкой у татарскім палоні. Сапраўдным

шэдэўрам бел. ліра-эпічнай паэзіі з’яўляецца “балада пра Бандароўну”, якая загінула але не

паступілася сваёй чалавечай і дзявочай годнасцю.

17.Асаблівасці першабытнага сінкрэтызму у фальклоры.

Сінкрэтызм уасцівы першабытнаму мастацтву у якім усе жанры фальклору існавалі ва

ўзаемасувязі.У наш час сінкрэтычнае адзінства мастацтва разбурылася, кожны адказвае за

сваю дзейнасць, але сінкрэтычнае адзінства усіх жанраў заавалася у такім жанры народнага

мастацтва як карагод, дзе спалучаюцца спевы, драматычнае дзеянне, пантаміма і інш.

18. Сінкрэтызм фальклору ў дзейнасці фальклорных калектываў

Практыка паказвае, што С. у Ф. захоўваецца ў дзейнасці фальклорных калектываў,

удзельнікамі якіх з’яўляецца непасрэдна носьбіты традыцыі. У прынцыпе на Беларусі яшчэ

існуюць носьбы традыцый – народныя калектывы горада, пасёлка і інш. Гэта людзі старэйшага

ўзросту, пераважна сельскай мясцовасці, якія ведаюць традыцыі, песні, танцы і г.д. Для іх

дзейнасці характэна аднаўленне фальклорнай спадчыны – выкарыстанне абрадавых дзей,

песен, мімікі і г.д. У гарадах працаюць маладыя фальклорныя калектывы (работнікі культуры,

настаўнікі, рабочыя) – аднадумцы, у адносінах да народнай спадчыны, выконваюць у такой

форме, у якой ён бытуе ў пэўнай мясцовасці. У іх дзейнасці вывучэнне фальклору з’яўляецца

другасным, бо яны не з’яўляюцца носьбітамі. Іх праца грунтуецца на выкарыстанні сінтэтызма.