- •Еўрапейская культура Адраджэння і Рэфармацыі
- •Адраджэнне
- •Адраджэнне
- •Адраджэнне: асноўныя тэндэнцыі:
- •Адраджэнне: асноўныя тэндэнцыі:
- •Адраджэнне: асноўныя тэндэнцыі:
- •Адраджэнне: асноўныя тэндэнцыі:
- •Адраджэнне
- •Адраджэнне
- •Адраджэнне
- •Адраджэнне
- •Адраджэнне
- •Філосафы Адраджэння
- •Філосафы Адраджэння
- •Перыядызацыя Італьянскага адраджэння:
- •Протарэнесанс
- •Протарэнесанс
- •Пісьменнікі Адраджэння
- •Высокае Адраджэнне
- •Архітэктура Адраджэння
- •Архітэктура Адраджэння
- •Мастакі Італьянскага Адраджэння
- •Леанарда да Вінчы
- •Рафаэль Санці
- •Мікельанджала
- •Мікельанджала
- •Мікельанджала
- •Данатэла
- •Позняе Адраджэнне
- •Маньерызм
- •Венецыянская школа жывапісу
- •Паўночнае Адраджэнне
- •Рэфармацыя
- •Паўночнае Адраджэнне
- •Паўночнае Адраджэнне
- •Паўночнае Адраджэнне
- •Паўночнае Адраджэнне
- •Мастакі Паўночнага Адраджэння
Адраджэнне
Царква была зацікаўлена ва ўсталяванні календара, правільнай паслядоўнасці часу. Дзякуючы новай тэорыі ў 1582г.
праведзена каляндарная рэформа, прыняты Грыгарыянскі каляндар, які адпавядае разлікам Каперніка.
Адраджэнне
У цэлым жа ў еўрапейскім Адраджэнні (XV-XVI стст.) вылучаюць дзве маштабныя з'явы:
Італьянскае адраджэнне і
Паўночнае адраджэнне.
Філосафы Адраджэння
Альберці выклаў матэматычныя асновы вучэння пра перспектыву, унёс істотны ўклад у развіццё крыптаграфіі («Трактат аб шыфрах»).
Леанарда Бруні перакладаў Арыстоцеля, Дэмасфена, Плутарха і інш. Яго праца, "Аб правільным перакладзе» - адна з першых спробаў стварыць тэорыю перакладу.
Філосафы Адраджэння
Ларэнца Вала родапачынальнік гісторыка-філалагічнай крытыкі. Абгрунтоўваў і абараняў ідэі ў духу эпікурэізму. Лічыў натуральным усё тое, што служыць самазахаванню, шчасцю чалавека.
Мікалай Кузанскі - кардынал, нямецкі мысляр XV ст. філосаф, тэолаг, вучоны, матэматык, царкоўна-палітычны дзеяч. Прапагандаваў ідэю яднання.
Перыядызацыя Італьянскага адраджэння:
-Протарэнесанс (XIІІ-пач.XІV стст.)
-Ранняе Адраджэнне (XIV-XV стст.)
-Высокае Адраджэнне (кан.XV-XVI ст.)
-Заняпад Рэнесансу або маньерызм (кан.XVI - пач. XVII ст.)
Протарэнесанс
Вытокі Протарэнесансу звязаны з уздымам свабодных італьянскіх гарадоў, дзе хутка развіваліся рамяство і гандаль.
Найбольш раннія формы выявіліся ў архітэктуры Тасканы, дзе дойліды надавалі формам готыкі ўраўнаважанасць і спакой.
Мастацтву Протарэнесансу характэрны тэндэнцыі нагляднага адлюстравання рэчаіснасці, свецкі пачатак і цікавасць да антычнай спадчыны, пераканаўчасць прасторавых пабудоў, эмацыянальная выразнасць вобразаў.
Протарэнесанс
Сярод прадстаўнікоў Протарэнесансу Арнольфа дзі Камбіа, Джота дзі Бандонэ, П'етра Каваліні, Нікола Пізана і інш.
Тэндэнцыі Протарэнесансу часта спалучаліся з традыцыямі т.зв. італа- візантыйскага мастацтва і готыкі (творчасць Дуча дзі Буанінсенья, Сімоне Марціні, Амброджа Ларанцэці, П'етра Ларанцэці і інш.).
Пісьменнікі Адраджэння
Асноўнымі цэнтрамі мастацтва Рэнесансу былі Фларэнцыя, Венецыя, Рым.
Італьянскае адраджэнне звязана з імёнамі пісьменнікаў
Дантэ Аліг'еры Франчэска Петраркі, Джавані Бакачча.
Высокае Адраджэнне
Гэты перыяд адзначаны небывалым росквітам літаратуры, жывапісу і архітэктуры, а таксама прагрэсам ведаў, навукі.
Новыя ідэі пракладвалі сабе дарогу ў барацьбе з афіцыйным царкоўным вучэннем, падрыхтоўваючы пераварот у светапоглядзе людзей.
Архітэктура Адраджэння
заснавана на адраджэнні класічнай антычнай, галоўным чынам рымскай архітэктуры. Асноўныя патрабаванні: збалансаванасць, прапарцыянальнасць, выкарыстанне антычнай ордэрнай сістэмы, беражлівыя адносіны да будаўнічага матэрыялу, фактуры, прыгажосці.