- •Памятка работы над памылкамі
- •1. Гук і літара ў (у нескладовае)
- •!Запомні!
- •У пішацца:
- •4. Правапіс шыпячых [ж],[ш],[ч],[дж] і свісцячых [з],[з’],[с],[с’],[дз],[дз’], [ц], [ц’] зычных
- •!Запомні!
- •5. Правапіс галосных о, э – а (аканне)
- •!Запомні!
- •6. Правапіс галосных е, ё – я (яканне)
- •!Запомні!
- •7. Правапіс зычных д і дз (дзеканне), т і ц (цеканне)
- •!Запомні!
- •8. Правапіс спалучэнняў галосных у запазычаных словах
- •!Запомні!
- •1. У пачатку слова:
- •2. У сярэдзіне слова:
- •3. У агульных назоўніках:
- •4. У пачатку ўласных імён:
- •9. Правапіс спалучэнняў зычных
- •!Запомні!
- •10. Правапіс падоўжаных і падвоеных зычных
- •!Запомні!
- •11. Правапіс прыстаўных і ўстаўных зычных
- •!Запомні!
- •12. Правапіс прыстаўных галосных
- •!Запомні!
- •13. Правапіс галосных у складаных словах
- •!Запомні!
- •14.Правапіс раздзяляльнага мяккага знака
- •!Запомні!
- •15. Правапіс змякчальнага мяккага знака
- •!Запомні!
- •4. Мяккі знак пішацца:
- •7. Мяккі знак не пішацца:
- •16. Правапіс апострафа
- •!Запомні!
- •2. Апостраф не пішацца:
- •17. Ужыванне вялікай і малой літары
- •!Запомні!
- •1. З вялікай літары пішуцца:
- •4. З вялікай літары пішуцца:
- •18. Правапіс і, ы, й пасля прыставак
- •!Запомні!
- •19. Правапіс прыставак
- •!Запомні!
- •3. Прыстаўка са- пішацца:
- •1. Не (ня) пішацца разам:
- •2. Не пішацца асобна:
- •3. Ні пішацца разам:
- •24. Перанос слова
- •!Запомні!
- •25. Пропуск, замена, перастаноўка літар
- •!Запомні!
- •Правілы складападзелу:
- •26. Правапіс суфіксаў дзеясловаў
- •!Запомні!
- •27. Правапіс суфіксаў назоўнікаў
- •!Запомні!
- •28. Правапіс нн і н у суфіксах прыметнікаў
- •!Запомні!
- •31. Правапіс суфіксаў –ск- і –цк- у прыметніках
- •!Запомні!
- •39. Правапіс канчаткаў рознаскланяльных назоўнікаў
- •!Запомні!
- •40. Правапіс склонавых канчаткаў прыметнікаў, деепрыметнікаў
- •!Запомні!
- •41. Правапіс асабовых канчаткаў дзеясловаў
- •!Запомні!
- •49. Коска паміж словамі, якія паўтараюцца
- •!Запомні!
- •50. Знакі прыпынку ў сказах з параўнальнымі зваротамі
- •!Запомні!
- •4. Не выдзяляюцца коскамі:
- •51. Знакі прыпынку ў сказах са звароткам
- •!Запомні!
- •52. Працяжнік паміж дзейнікам і выказнікам
- •!Запомні!
- •53. Знакі прыпынку ў сказах з простай мовай
- •!Запомні!
- •54. Знакі прыпынку ў складаных сказах
- •!Запомні!
27. Правапіс суфіксаў назоўнікаў
Выпішы правільна слова. Выдзелі суфікс. Запішы два прыклады.
Рабі так:
Пішу правільна |
Тлумачу |
Прыклады |
дожджык |
дожджык - дожджыка (пры змене слова ы не выпадае) |
вожык хлопчык |
!Запомні!
1. Суфікс -ец- (-ац-) пішацца ў назоўніках мужчынскага роду. Пры змяненні слова галосны выпадае: акраец, індыец, разец, плывец, вясковец, кармілец, баец.
2. Суфікс -іц- (-ыц-) пішацца ў назоўніках жаночага роду і беглага галоснага не мае: ваколіца, патыліца, спадарожніца, карміліца, розніца, кірыліца, кніжыца.
3. Памяншальна-ласкальны суфікс -ічк- (-ычк-) пішацца ў назоўніках жаночага роду, якія ўтварыліся ад слоў на -іц- (-ыц-): лесвічка, крынічка, сунічка, завушнічка, запальнічка, палічка (ад паліца), сястрычка.
У астатніх выпадках пішацца памяншальна-ласкальны суфікс -ечк- (-ачк-): дзядзечка, лялечка, цётачка, галовачка, булачка, рэчачка, Волечка, Ванечка.
4. Суфікс -ак- (-ек-) пішацца, калі пры змене слова выпадае а ці е: сшытак – сшытка, каласочак – каласочка, дожджычак – дожджычку, аловак – алоўка.
5. Суфіксы -нік-, -чык- пішуцца нязменна ва ўсіх формах слоў: пеўнік – пеўніка, дарадчык – дарадчыка.
Суфіксы -ік- (-ык-) пішуцца, калі пры змяненні слова галосны ў суфіксе не выпадае: хвойнік, ножык, зайчык, месячык, мячык, кошык.
6. Суфікс -ачк- пішацца, калі апошні гук перад суфіксам цвёрды або зацвярдзелы: вудачка, лямпачка, Тамарачка.
Суфікс -ечк- пішацца, калі апошні гук перад суфіксам мяккі: зязюлечка, гняздзечка, Валодзечка.
7. Суфікс -ень- (-ань-) ва ўскосных склонах у адных назоўніках захоўвае галосны, у другіх яго губляе: вусень – вусеня; але: вучань – вучня, шчэбень – шчэбню. Часам дапускаюцца абедзве формы: кіпень – кіпеню і кіпню.
8. Суфіксы -чык- (-чыц-) і -шчык- (-шчыц-) ужываюцца пры ўтварэнні назоўнікаў, якія называюць людзей паводле заняткаў.
1) Суфікс -чык- (-чыц-) пішацца:
а) калі ўтваральная аснова заканчваецца на пярэднеязычныя д, т, з, с: аб’ездчык, дакладчыкракетчык, пераплётчыца, лётчык, грузчык, перапісчык, перапісчыца (а таксама ў адпаведных прыметніках: дарадчыцкі, перапісчыцкі і інш.);
б) калі ў канцы ўтваральнай асновы адбываецца чаргаванне [г] – [ж]: перабягаць – перабежчык, перабежчыца, перабежчыцкі.
2) Суфікс -шчык- (-шчыц-) пішацца:
а) калі аснова заканчваецца на санорныя р, л, м, н, й: зваршчык, наборшчыца, вугальшчык, паромшчык, бетоншчыца, забойшчык (а таксама ў адпаведных прыметніках: наборшчыцкі, пайшчыцкі і інш.);
б) пасля спалучэнняў тых жа санорных з наступнымі т, г утваральнай асновы: працэнт – працэнтшчыца, аліменты – аліментшчык, аліментшчыца.
в) калі ўтваральная аснова заканчваецца на б, п, м, ф і ў (з в): рубшчык, гардэробшчыца, паромшчык, нарыхтоўшчык, палясоўшчык, забудоўшчык.
9. З дапамогай суфіксаў -чын- і -шчын- утвараюцца дзве семантычна розныя групы назоўнікаў: назоўнікі са значэннем пэўнай грамадскай з’явы і назоўнікі са значэннем рэгіёна, абшару.
1) Суфікс -чын- пішацца пасля ўтваральных асноў, што заканчваюцца на д – т, з – с, ж – ш, дж – ч: спадчына (спад-), салдатчына (салдат-), Брэстчына (брэст-), Навагрудчына (навагруд-), Полаччына (Полацк: полат-/полац-/полач-).
2) Суфікс -шчын- пішацца пасля ўтваральных асноў, што заканчваюцца на б, п, м, ф, в, н, р, л, й, ў (з в або л): партызаншчына (партызан-), літаратуршчына (літаратур-), ваеншчына (ваен-), канцыляршчына (канцыляр-), Браслаўшчына (браслаў-), Гомельшчына (гомель-), Гродзеншчына (гродзен-), Міншчына (мін-), Бабруйшчына (бабруй-), Магілёўшчына (магілёў-), Віцебшчына (віцеб-).
Суфікс -шчын- пішацца і тады, калі ўтваральная аснова заканчваецца на зычны з папярэднім санорным: інтэлігентшчына (інтэлігент-), эмігрантшчына (эмігрант-), Самаркандшчына (самарканд-).
10. Падвоенае нн пішацца, калі ўтваральная аснова заканчваецца на н, а суфікс пачынаецца з гэтай жа літары: дзённік, імяніннік, маліннік, падаконнік.
11. Суфіксы -ск- і -ств- пішуцца:
а) калі ўтваральная аснова заканчваецца на д, з, то спалучэнне іх з суфіксальным с падаецца як дс, зс: грамада – грамадства, бяда – бедства,
б) у словах, вытворных ад асноў славянскага паходжання на к, спалучэнне к з суфіксальным с перадаецца як ц: лясніцтва, мастацтва, сваяцтва, спаборніцтва,
