Лондонский клуб

Лондонский клуб — это неформальная организация банков-кредиторов, созданная для урегулирования вопросов задолженности иностранных заёмщиков перед членами этого клуба. Первые заседания Лондонского клуба состоялись в 1976 г. Для рассмотрения вопросов задолженности Заира перед частными кредиторами.

Деятельность Лондонского клуба похожа по целям на деятельность Парижского клуба. Отличие состоит в том, что Парижский клуб объединяет государства-кредиторов в лице представителей центральных банков и министров финансов стран-кредиторов, в то время как Лондонский клуб объединяет негосударственные, коммерческие банки. Членами Лондонского клуба являются около 1000 банков из разных стран.

Организация деятельности Лондонского клуба

Интересы банков-кредиторов в Лондонском клубе представляет банковский консультативный комитет (БКК), в котором представлены те банки, на которые приходится максимальная часть долга данной страны. Соглашение, достигнутое между страной-должником и комитетом, должно получить поддержку банков, на которые приходится 90-95% непогашенных обязательств должника, и только после этого данное соглашение может быть официально подписано.

Процедура урегулирования долга включает подготовительную работу, которая включает в себя разработку стратегии урегулирования долга. Затем страна-должник проводит консультации со своими главными кредиторами с целью образования руководящего комитета. Обычно страна-должник выбирает банки, с пониманием относящиеся к выдвигаемым ею условиям работы в составе БКК и представляющие географические регионы, перед которыми страна имеет долговые обязательства.

В БКК по реструктуризации российского внешнего долга в последние годы входили: Deutsche Bank, Credit Lyonnais, BNP, Commerzbank, BNL, Bank of Tokyo-Mitsubishi, Bank Austria, Dresdner Bank.

Благодаря опыту работы Банковских консультативных комитетов они стали достаточно компетентными органами для детальной оценки экономической ситуации страны-заёмщика и построения схемы рефинансирования долга.

42-сұрақ

Есеп айырысу-төлем жүйесі

Есеп айырысу-төлем жүйесі – шаруашылық жүргізуші субъектілер, банкілер арасындағы, сондай-ақ олар мен халық арасындағы қолма-қол ақшалай және ақшасыз нысанда төленетін ақшалай төлемдер бойынша есептесу қатынастарының жиынтығы. Кең мағынада – есеп айырысу-төлем жүйесі төлем айналымын, есептесу нысандарын, төлем әдістерін, т.б. қамтиды; тар мағынада – есеп айырысу-төлем жүйесі дегеніміз – банкаралық есептесу жүйелері, пластикалық карталармен есептесу, клирингілік есептесу, басқа да төлем түрлері. Бұрынғы КСРО-да банкаралық есеп айырысу-төлем жүйесі бөлімшеаралық айналымдар шоттарын біріктірді. КСРО ыдырап, егеменді елде екі деңгейлі банк жүйесі құрылғаннан кейін есептесудің және мемлекет пен банк ресурстарының ара-жігін ажыратуға, төлем айналымын жеделдетуге мүмкіндік беретіндей жаңа есеп айырысу-төлем жүйесін құру қажеттігі туды. Мұндай міндет есептесу-кассалық орталықтарды құру және дербес коммерциялықбанкілердің корреспонденттік шоттарын ашу жолымен шешілді. Ел аумағында есептесу тәртібін Ұлттық банк реттейді. Төлем-есептесу операцияларының бәрі банкілер үшін дәстүрлі: қолма-қол ақшалай төлем (депозиттелген қаражатты шотқа қабылдау, ақшалай аударым), сондай-ақ ақшасыз айналым. Төлем операциялары қатысушылардың құрамына қарай банк ішіндегі, клиенттік, банкаралық болып бөлінеді. Ақша жүйесінің жұмыс істеуінің және есептесуді ұйымдастырудың ортақ құ-қықтық негіздері Қазақстан Республикасының Ұлттық банкі туралы және Банкілер мен банк қызметі туралы заңдарда айқындалған. Есептесу құжаттарының нысандары мен түрлерін енгізуді қоса, есептесудің нақты ережелерін Ұлттық банк белгілейді. ^[1]

46.Париж кредиторлар клубының әрекеттерін бағалаңыздар.

Париж клубы [1] - (француздың club de Parіs ) – әлемнің экономикалық жағынан дамыған елдерінің бейресми бірлестігі. Клуб қатысушы мемлекеттердің үшінші елдердің борышына қатысты қаржы саясатын үйлестіреді. Ұйым дамыған несиегер-елдер өкілдерінің борышқор-елдердің борышты өтеуіне байланысты мәселелер туындаған кезде ара-тұра кеңесуі негізінде қалыптасты.

Париж клубының мүше елдері

ЮНКТАД-тың (БҰҰ-ның Сауда және даму жөніндегі конференциясы) қамқорлығымен ең нашар дамыған елдердің берешегі бойынша 1978 жылы Парижде өткен келіссөз кезінен тұрақты сипат алды. Оның әрбір отырысы нақты бір борышқорға арналады. Оған борышқор-елдің, осы борышқорға несие берген елдердің, сондай-ақ Халықаралық валюта қоры мен ЮНКТАД-тың өкілдері қатысады. Өзінің отырыстарында Париж клубы несие мерзімін ұзарту, қайта құрылымдау, қосымша несие беру, борышты өтеу мүмкіндіктерін айқындау, борышқор-елдің атына ұсыныс-кеңес әзірлеу сияқты қалыптасқан жағдайдан шығу шаралары туралы шешімдер қабылдайды

Париж клубы Лондон клубына қарағанда, айтарлықтай қуатты болып табылады, және несие беруші 19 елдің банк өкілдерін біріктіреді - Австралия, Австрия, Бельгия, Ұлыбритания, Дания, Германия, Ирландия, Италия, Нидерланды, Норвегия, Ресей, АҚШ Финляндия, Франция, Швейцария, Швеция, Жапония. Париж клубының кредиторлар егемен мемлекеттердің қарыз мәселелерін талқылау және шешу үшін 1956 жылы құрылған болатын.

Париж клубының қызметінің негізгі идеясы - анық сыртқы қарызы бар кедей елдерге қамқорлық жасау. Қоғамдық пікір бойынша,көптеген адамдар қарызы көп ең кедей елдердің қарызын жоюды қолдайды. 1994 жылғы желтоқсанда, Париж клубы кейбір жағдайларда елдің қарызын 67% -ға дейін шегеруге болады деп шешкен. 1995 жылдың ақпанында , Уганда осындай жеңілдік алған алғашқы ел болды. Енді барынша жеңілдік 80% -ға дейін өсті. Максималды жеңілдік барлық мемлекеттерге қол жетімді емес. Бұл әрекетті орындау үшін, борышкер кедей ғана болуы міндетті емес, сонымен қатар белсенді нарықтық реформаларды жалғастыруы керек.

Париж клубының басшылыққа алатын үш негізгі қағидаттары бар: қарызды өтеуге мүмкіндікті шектейтін төніп тұрған қауіптің болуы. Алғашқы екі принциптері - бұл ескі несие төлеу шарттарын қайта қарау Париж клубының қаралуы мүмкiн бұрын борышкер ел орындауға міндетті шарттары болып табылады. Үшінші қағидат кредиторлар лауазымына қатысты міндетті емес: ол қарыздарды өтеу шарттарын қайта қарау байланысты өзара ауыртпалығын бөлу мәселелері екенін, кредиторлар бірге жұмыс және өз әрекеттерін және талаптарын үйлестіруге тиіс делінген.

Негізгі міндеті-несие алушы мемлекеттердің несие беруші мемлекеттердің алдындығы мемлекеттік қарыздар бойынша мәселелерді шешу. Басқалай айтқанда қуатты дамыған мемлекеттердің дамушы мемлекеттердің қарыздарын қайта құрылымдау.

Париж клубының жұмысының негізгі әрекеттері:

Қарызды төлеу үшін кедергі келтіретін негізгі қауіпті жою

Қарыз бен борышкердің экономикалық саясатын орнықтыру

Өтелмеген қарызды несие беруші мемлекеттерге үлестіру.

Негізгі жұмысы берешекті (қарызды) қайта құрылымдау. Келіссөздер негізінде қарыздың сомасын және пайыздарға өзгерістер енгізіледі.