- •Змест стр.
- •Стан і асноўныя кірункі развіцця аматарскай мастацкай творчасці ў Беларусі
- •Аматарская мастацкая творчасць як сацыякультурная з’ява
- •Да пытання аб эфектыўнасці аматарскай творчасці
- •Фестывалі народнай мастацкай творчасці на мяжы хх―ххі стст.
- •Сацыяльна – выхаваўчы патэнцыял фестывальнай дзейнасці ў сферы народнай творчасці
- •Фестываль народнай творчасці як фактар развіцця культуры ў рэгіёнах Беларусі
- •Агляды і конкурсы як люстэрка стану развіцця аматарскай музычнай творчасці на Міншчыне
- •Прафесійны і аматарскі тэатр лялек у сацыякультурнай прасторы
- •С.Б.Майсяйчук Роля фестываляў мастацкай творчасці ў працэсе сацыяльна – псіхалагічнай рэабілітацыі дзяцей – інвалідаў
- •Крыніцы:
- •Фестываль народнай творчасці як сродак патрыятычнага выхавання моладдзі
- •Кадравы рэсурс мастацкай творчасці ў Беларусі
- •Прыкладныя правілы правядзення фестываляў у Рэспубліцы Беларусь Агульныя палажэнні
- •Статус фестывальных мерапрыемстваў
- •Сацыяльна-культурныя крытэрыі правядзення фестываляў
- •Структура фестывалю
- •Парадак рэгістрацыі фестываляў
- •Тэхналогія правядзення фестывалю
- •На правядзенне фестывалю
- •Поўная назва фестывалю (з указаннем жанравай прыналежнасці)
- •Палажэнне
- •Дадатковых крыніц па пытаннях развіцця аматарскай мастацкай творчасці
Прыкладныя правілы правядзення фестываляў у Рэспубліцы Беларусь Агульныя палажэнні
Фестываль – грамадска-культурная, мастацкая акцыя, якая выражае культурныя інтарэсы сацыяльнай супольнасці, адлюстроўвае ўзровень развіцця відаў і жанраў прафесійнага і аматарскага мастацтва, характарызуецца комплексным вырашэннем эстэтычных, сацыяльных, педагагічных задач. Ад іншых відаў культурных мерапрыемстваў (свята, канцэрт, паказ, шоу, агляд, конкурс і інш.) фестываль адрозніваецца наяўнасцю агульнамастацкіх і навуковых мэтаў і задач, маштабнасцю, разнастайнасцю праграмы, шырынёй складу ўдзельнікаў і г.д.
Заснавальнікамі фестывальных мерапрыемстваў могуць выступаць органы і ўстановы сістэмы Міністэрстваў культуры, адукацыі Рэспублікі Беларусь, Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі, іншыя ведамствы, грамадскія аб’яднанні, нацыянальна-культурныя суполкі, асобныя грамадзяне.
Замежныя арганізацыі і прыватныя асобы праводзяць фестывальныя мерапрыемствы на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь з дазволу Міністэрства культуры, Міністэрства адукацыі, мясцовых органаў кіравання.
Статус фестывальных мерапрыемстваў
Па маштабах правядзення фестывалі падзяляюцца на:
міжнародныя – праводзяцца ў межах адной альбо некалькіх краін, прадугледжваюць удзел не менш за пяць замежных творчых калектываў і асобных выканаўцаў з розных краін;
рэспубліканскія – праводзяцца ў межах адной краіны, прадугледжваюць удзел творчых калектываў і асобных выканаўцаў розных адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак (абласцей, раёнаў, гарадоў) з магчымым запрашэннем замежных удзельнікаў;
абласныя – праводзяцца ў межах адной вобласці з удзелам творчых калектываў і асобных выканаўцаў розных раёнаў вобласці. Магчыма прадстаўніцтва удзельнікаў з іншых рэгіёнаў і замежных краін;
рэгіянальныя – арганізуюцца і праводзяцца па тэрытарыяльнаму прынцыпу з удзелам творчых калектываў і асобных выканаўцаў з некалькіх суседніх абласцей, раёнаў, іншых адміністрацыйных утварэнняў, якія ўяўляюць культурнае адзінства. Магчыма прадстаўніцтва удзельнікаў з іншых рэгіёнаў і замежных краін;
раённыя (гарадскія) – праводзяцца ў межах раёна, горада з шырокім прадстаўніцтвам творчых калектываў і асобных выканаўцаў раёна, горада. Магчыма прадстаўніцтва удзельнікаў з іншых раёнаў і замежных краін.
Сацыяльна-культурныя крытэрыі правядзення фестываляў
Змест фестывальных праграм павінен адпавядаць наступным крытэрыям:
1. Сацыяльнай значнасці. Правядзенне фестываляў падначалена мэтам стымулявання развіцця нацыянальнай культуры, класічнага мастацтва, асобных відаў і жанраў мастацтва, накіравана на падтрымку форм творчай актыўнасці розных катэгорый насельніцтва, змястоўную арганізацыю вольнага часу грамадзян.
2. Мастацкасці. Фестываль спрыяе фарміраванню эстэтычных густаў, накіраваны на прапаганду лепшых узораў нацыянальнай і сусветнай культуры у пэўных відах і жанрах мастацтва, удасканаленне выканальніцкага майстэрства.
3. Навуковасці. Фестываль павінен з’яўляцца прадметам культуралагічнага мэтавызначэння і праграмавання з наступным сістэмным аналізам, быць навукова-творчай лабараторый для спецыялістаў, адпавядаць мэтам абагульнення і трансляцыі станоўчага вопыту і ведаў. Яго праграма можа ўключаць канферэнцыі, тэматычныя чытанні, “круглыя сталы”, майстар-класы, творчыя лабараторыі, іншае.
4. Публічнасці. Фестываль прадугледжвае адкрытасць і даступнасць праграм. Фестывальныя мерапрыемствы суправаджаюцца шырокай рэкламнай кампаніяй, адлюстроўваюцца ў перыядычным друку.
5. Конкурснасці. Фестываль можа ўтрымліваць конкурсныя творчыя спаборніцтвы. Конкурс патрабуе вызначэння пэўных крытэрыяў ацэнкі згодна папярэдне абвешчаных умоў, наяўнасць аўтарытэтнага савета экспертаў (журы), вылучэння і ўзнагароджання пераможцаў.
6. Відовішчнасці. Фестываль уключае адпаведныя відавой і жанравай спецыфіцы спосабы дэманстрацыі – шэсці, спектаклі, паказы, канцэртныя выступленні, шоу-прадстаўленні, перфомансы, выстаўкі, продажы, іншае.
