Cümə Kitabı





كتاب الجمعة

Cümə Kitabı

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: إِذَا جَاءَ أَحَدُكمُ الْجُمُعَةَ فَلْيَغْتَسِلْ

485. İbn Ömər  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Sizdən biriniz cüməyə gəldiyi zaman qüsl alsın”. (Buxari 877, Muslim 1988, 1989, 844/1, 2)

حديث عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنِ ابْنِ عُمَرَ، أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ بَيْنَمَا هُوَ قَائمٌ فِي الْخُطْبَةِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ إِذْ دَخَلَ رَجُلٌ مِنَ الْمُهَاجِرينَ الأَوَّلَينَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَنَادَاهُ عُمَرُ: أَيَّةُ سَاعَةٍ هذِهِ قَالَ: إِنِّي شُغِلْتُ فَلَمْ أَنْقَلِبْ إِلَى أَهْلِي حَتَّى سَمِعْتُ التَّأْذينَ، فَلَمْ أَزِدْ عَلَى أَنْ تَوَضَّأْتُ فَقَالَ: وَالْوُضُوءُ أَيْضًا وَقَدْ عَلِمتَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَأْمُرُ بِالْغُسْلِ

486. Abdullah İbn Ömər  rəvayət edir ki, Ömər İbn Xattab  cümə günü minbər üzərində xütbə verdiyi zaman Peyğəmbərin  səhabələrindən və ilk mühacirlərdən bir nəfər – Osman İbn Əffan  – məscidə daxil oldu. Ömər (gecikdiyinə görə): “Bu nə saatdır (gəlmisən)” dedi. O: “Məşğul idim, evimə gəldikdə azanı eşitdim, ylnız dəstəmaz alıb gəldim” dedi. Ömər: “Peyğəmbər  qüsl almağı əmr etdiyi halda yalnız dəstəmaz alıb gəlmisən!!”. (Buxari 878, Muslim 1992, 845/3)

وجوب غسل الجمعة على كل بالغ من الرجال وبيان ما أمروا به

Cümə Günü Qüsul Etmək Hər Bir Həddi-Buluğa Çatmiş Kimsəyə Vacib Olması Və Onlara Əmr Olunanın Bəyani

حديث أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: الْغُسْلُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ وَاجِبٌ عَلَى كُلِّ مُحْتَلِمٍ

487. Əbu Səid əl-Xudri  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Cümə qüslünü etmək həddi-buluğa çatmış hər kəsə vacibdir.” (Buxari, 858, Muslim 1994, 846/5)

حديث عَائِشَةَ زَوْجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَتْ: كَانَ النَّاسُ يَنْتَابُونَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ مِنْ مَنَازِلِهِمْ وَالْعَوَالِي، فَيَأْتُونَ فِي الْغُبَارِ، يُصِيبُهُمُ الْغُبَارُ وَالْعَرَقُ، فَيَخْرُجُ مِنْهُمُ الْعَرَقَ فَأَتَى رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنْسَانٌ مِنْهُمْ وَهُوَ عِنْدِي، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لَوْ أَنَّكُمْ تَطَهَّرْتُمْ لِيَوْمِكُمْ هذَا

488. Aişə  demişdir: “Cümə günü camaat (namaza) öz evlərindən və Əvalidən (yaşayış yeri) növbə ilə gələrdi. Onlar toz-torpağa bulaşmış və qan-tərə batmış halda (məscidə) gələrdilər, bədənlərindən də (həmişə) tər axardı. Peyğəmbər  mənim yanımda ikən onlardan biri onun yanına gəldi və Peyğəmbər  buyurdu: “Nə olaydı ki, siz bu gününüz üçün yuyunardınız.” (Buxari 902, Muslim 1995, 847/6)

حديث عَائِشَةَ، قَالَتْ: كَانَ النَّاسُ مَهَنَةَ أَنْفُسِهِمْ، وَكَانُوا إذَا رَاحُوا إِلَى الْجُمُعَةِ رَاحُوا فِي هَيْئَتِهِمْ، فَقِيلَ لَهُمْ لَوِ اغْتَسَلْتُمْ

489. Aişə  demişdir: “(O zaman) insanlar öz işlərində çalışar və cümə namazına gələndə işçi görkəmində gələrdilər. Belə olduqda, onlara: “Nə olaydı ki, siz yuyunaydınız” deyildi. (Buxari 903, Muslim 1996, 847)

الطيب والسواك يوم الجمعة