İmanın Əvvəli Lə İləhə İlləllah Sözüdür

عَنْ الْمُسَيَّبِ بْنِ حَزْنٍ  قَالَ: لَمَّا حَضَرَتْ أَبَا طَالِبٍ الْوَفَاةُ جَاءَهُ رَسُولُ اللَّهِ  فَوَجَدَ عِنْدَهُ أَبَا جَهْلِ بْنَ هِشَامٍ، وَعَبْدَ اللَّهِ بْنَ أَبِى أُمَيَّةَ بْنِ الْمُغِيرَةِ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  لأَبِى طَالِبٍ: «يَا عَمِّ ، قُلْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ، كَلِمَةً أَشْهَدُ لَكَ بِهَا عِنْدَ اللَّهِ». فَقَالَ أَبُو جَهْلٍ وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِى أُمَيَّةَ يَا أَبَا طَالِبٍ، أَتَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ فَلَمْ يَزَلْ رَسُولُ اللَّهِ  يَعْرِضُهَا عَلَيْهِ، وَيَعُودَانِ بِتِلْكَ الْمَقَالَةِ، حَتَّى قَالَ أَبُو طَالِبٍ آخِرَ مَا كَلَّمَهُمْ هُوَ عَلَى مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، وَأَبَى أَنْ يَقُولَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ: «أَمَا وَاللَّهِ لأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ، مَا لَمْ أُنْهَ عَنْكَ». فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى فِيهِ: مَا كانَ لِلنَّبِي الآيَةَ.

16. Museyyib İbn Həzn  demişdir: “Əbu Talib ölüm ayağında ikən Peyğəmbər  onun yanına gəldi və orada Əbu Cəhl ibn Hişamı və Abdullah İbn Əbu Ümeyyə İbn Muğiranı gördü. Peyğəmbər  Əbu Talibə dedi: “Əmi, “Lə Ilahə Illəllah” kəlməsini de ki, Allah yanında sənin (dediyinə) şahid olum.” Əbu Cəhl və Abdullah İbn Əbu Ümeyyə dedilər: “Ey Əbu Talib, AbdulMuttəlibin dinindən üz çevirməkmi istəyirsən?!” Peyğəmbər  tövhid kəlməsini, onlar da öz dediklərini ta o vaxta qədər təkrar etdilər ki, axırda Əbu Talib onlara son sözünü deyib AbdulMuttəlibin dinində qalacağını bildirdi və “Lə Ilahə Illəllah” deməkdən imtina etdi. Peyğəmbər: “Vallahi, mənə qadağan edilənədək sənin üçün bağışlanma diləyəcəyəm.” Onda Uca Allah onun barəsində bu ayəni nazil etdi: “Müşriklərin Cəhənnəm sakinləri olduqları bəlli olduqdan sonra qohum olsalar belə, Peyğəmbərə və mömin­lərə onlar üçün bağışlanma diləmək yaraşmaz”. (ət-Tövbə 113). (Buxari 1360, 4772, 6681, Muslim 35, 141)

من لقي الله بالإيمان وهو غير شاك فيه دخل الجنة وحرم على النار

Kim Allahla İmanında Heç Bir Şəkk Etmədən Qarşılaşarsa Cənnətə Daxil Olar Və (Allah) Ona Cəhənnəmi Haram Edər

عَنْ عُبَادَةَ  عَنِ النَّبِىِّ  قَالَ: «مَنْ شَهِدَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ عِيسَى عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ وَكَلِمَتُهُ، أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ ، وَرُوحٌ مِنْهُ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ وَالنَّارُ حَقٌّ، أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ». عَنْ جُنَادَةَ وَزَادَ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةِ أَيَّهَا شَاءَ

17. Ubadə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Kim Allahdan başqa heç bir məbudun olmadığına, Onun Tək olduğuna və heç bir şəriki olmadığına, Muhəmmədin Onun qulu və elçisi olduğuna, İsanın Allahın qulu, elçisi, Məryəmə göndərdiyi kəlməsi və Onun ruhundan olduğuna, Cənnətin haqq, Cəhənnəmin də haqq olduğuna şahidlik etsə, nə əməl etmiş olursa-olsun, Allah onu Cənnətə daxil edər”. (Başqa rəvayətdə: Cənnətin səkkiz qapısından hansından istəsə daxil olar). (Buxari 3435, Muslim 41, 149)

عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ قَالَ كُنْتُ رِدْفَ النَّبِىِّ  لَيْسَ بَيْنِى وَبَيْنَهُ إِلاَّ مُؤْخِرَةُ الرَّحْلِ فَقَالَ «يَا مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ». قُلْتُ لَبَّيْكَ رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَيْكَ. ثُمَّ سَارَ سَاعَةً ثُمَّ قَالَ «يَا مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ». قُلْتُ لَبَّيْكَ رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَيْكَ. ثُمَّ سَارَ سَاعَةَ ثُمَّ قَالَ «يَا مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ». قُلْتُ لَبَّيْكَ رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَيْكَ. قَالَ «هَلْ تَدْرِى مَا حَقُّ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ». قَالَ قُلْتُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ «فَإِنَّ حَقَّ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ أَنْ يَعْبُدُوهُ وَلاَ يُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا». ثُمَّ سَارَ سَاعَةً ثُمَّ قَالَ «يَا مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ». قُلْتُ لَبَّيْكَ رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَيْكَ. قَالَ «هَلْ تَدْرِى مَا حَقُّ الْعِبَادِ عَلَى اللَّهِ إِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ». قَالَ قُلْتُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ «أَنْ لاَ يُعَذِّبَهُمْ »

18. Muaz İbn Cəbəl  demişdir: “(Bir dəfə) mən Peyğəmbərlə  birlikdə onun (mindiyi heyvanın) tərkində idim. Mənimlə onun arasında yəhərin söykəyin-dən başqa heç nə yox idi. (Peyğəmbər  məni): “Ey Muaz İbn Cəbəl!” deyə çağırdı. Dedim: “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ey Allahın Elçisi!” Bir az getdikdən sonra o, yenə: “Ey Muaz İbn Cəbəl!” deyə çağırdı.⁹ Dedim: “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ey Allahın Elçisi!” Bir qədər getdikdən sonra o, yenə: “Ey Muaz İbn Cəbəl!” deyə çağırdı. Dedim: “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ey Allahın Elçisi!” Dedi: “Bilirsənmi, Allahın qulları üzərindəki haqqı nədir?” Dedim: “Allah və Onun elçisi daha yaxşı bilir!” Dedi: “Allahın qulları üzərindəki haqqı, qulların Ona ibadət edib heç kəsi Ona şərik qoşmamaları-dır”. Bir qədər getdikdən sonra yenə: “Ey Muaz İbn Cəbəl!” deyə çağırdı. Dedim: “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ey Allahın Elçisi!” Dedi: “Bilirsənmi, qulları bunu yetirəcəkləri təqdirdə onların Allah üzərindəki haqqı nədir?” Dedim: “Allah və Onun elçisi daha yaxşı bilir!” Dedi: “(Ona heç nəyi şərik qoşmayan) qullarına əzab verməməsidir”. (Buxari 5967, Muslim 47, 152)

عَنْ مُعَاذٍ قَالَ كُنْتُ رِدْفَ النَّبِىِّ  عَلَى حِمَارٍ يُقَالُ لَهُ عُفَيْرٌ، فَقَالَ: «يَا مُعَاذُ، هَلْ تَدْرِى حَقَّ اللَّهِ عَلَى عِبَادِهِ وَمَا حَقُّ الْعِبَادِ عَلَى اللَّهِ». قُلْتُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ: «فَإِنَّ حَقَّ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ أَنْ يَعْبُدُوهُ وَلاَ يُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا، وَحَقَّ الْعِبَادِ عَلَى اللَّهِ أَنْ لاَ يُعَذِّبَ مَنْ لاَ يُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا». فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَفَلاَ أُبَشِّرُ بِهِ النَّاسَ قَالَ: «لاَ تُبَشِّرْهُمْ فَيَتَّكِلُوا».

19. Muaz  demişdir: “Mən Peyğəmbərlə  birlikdə onun Ufeyr adlı uzunqulağına minmişdim. (Mən Peyğəmbərin  tərkində ikən) o dedi: “Ey Muaz, bilirsən Allahın qulları üzərindəki haqqı və qulların da Allah üzərindəki haqqı nədir?” Mən: “Allah və Onun rəsulu daha yaxşı bilir!” dedim. O buyurdu: “Allahın qulları üzərindəki haqqı, qulların Ona ibadət edib heç kəsi Ona şərik qoşmamalarıdır. Qulların Allah üzərindəki haqqı isə, Ona heç nəyi şərik qoşmayan qullarına əzab verməməsidir.” Mən dedim: “Ya Rəsulullah, bu xəbərlə camaatı müjdələyimmi?” O buyurdu: “Müjdələmə, (yoxsa) onlar (buna) arxayın olacaqlar.” (Buxari 2856, Muslim 44, 153)

عَنْ أَنَسٍ  ، أَنَّ النَّبِىَّ  وَمُعَاذٌ رَدِيفُهُ عَلَى الرَّحْلِ قَالَ: «يَا مُعَاذُ بْنَ جَبَلٍ». قَالَ: لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَيْكَ. قَالَ «يَا مُعَاذُ». قَالَ لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَيْكَ. ثَلاَثًا. قَالَ: «مَا مِنْ أَحَدٍ يَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلاَّ حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَى النَّارِ». قَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَفَلاَ أُخْبِرُ بِهِ النَّاسَ فَيَسْتَبْشِرُوا قَالَ «إِذًا يَتَّكِلُوا». وَأَخْبَرَ بِهَا مُعَاذٌ عِنْدَ مَوْتِهِ تَأَثُّمًا.

20. Ənəs  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  Muazla  birlikdə dəvənin tərkində ikən: “Ey Muaz!” deyə çağırdı. (Muaz): “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ya Rəsulullah!” deyə cavab verdi. (Peyğəmbər) yenə: “Ey Muaz!” deyə çağırdı. O: “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ya Rəsulullah!” deyə cavab verdi. Bu hal üç dəfə təkrar olduqdan sonra Peyğəmbər  dedi: “Allahdan başqa ibadətə layiq haqq məbud olmadığına və Muhəmmədin Allahın elçisi olduğuna sidq ürəkdən şəhadət verən elə bir kəs yoxdur ki, Allah ona Cəhənnəm odunu haram etməsin.” (Muaz) dedi: “Ya Rəsulullah! Bunu insanlara xəbər verimmi ki, sevinsinlər?”. Peyğəmbər: “Belə olduğu təqdirdə (buna) arxayın olacaqlar.” Muaz günaha batacağından qorxub ölümündən qabaq bu haqda (insanlara) xəbər verdi. (Buxari 128, Muslim 47, 157)

شعب الإيمان