Namazda Səhv Və Buna Görə Səhv Səcdəsinin Edilməsi

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: إِذَا نُودِيَ بِالصَّلاَةِ أَدْبَرَ الشَّيْطَانُ وَلَهُ ضُرَاطٌ حَتَّى لاَ يَسْمَعَ الأَذَانَ، فَإِذَا قُضِيَ ْالأَذَانُ أَقْبَلَ، فَإِذَا ثُوِّبَ بِهَا أَدْبَرَ، فَإِذَا قُضِيَ التَّثْوِيبُ أَقْبَلَ، حَتَّى يَخْطِرَ بَيْنَ الْمَرْءِ وَنَفْسِهِ، يَقُولُ اذْكُرْ كَذَا وَكَذَا، مَا لَمْ يَكُنْ يَذْكُرُ، حَتَّى يَظَلَّ الرَّجُلُ إِنْ يَدْرِي كَمْ صَلَّى فَإِذَا لَمْ يَدْرِ أَحَدُكُمْ كَمْ صَلَّى، ثَلاَثًا أَوْ أَرْبَعًا، فَلْيَسْجُدْ سَجْدَتَيْنِ وَهُوَ جَالِسٌ

334. Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Namaza nida (azan) edildiyi zaman şeytan azanı eşitməmək üçün yel buraxa buraxa qaçar. Azan bitdiyi zaman yenidən qayıdar. Namaza İqamə edildiyi zaman yenə də üz çevirərək qaçar. İqamə bitdiyi zaman yenidən gələr və: “Filan şeyi xatırla, Filan şeyi xatırla!” deyərək (namaz içində) insanın ağlında olmayan şeyləri xatırladar. Nəhayət insan neçə rükət qıldığını bilməz.Sizdən biriniz neçə rükət – üç, yoxsa dörd rükət qıldığını bilmədiyi zaman oturaraq iki dəfə səcdə etsin”. (Buxari 1231, Muslim 389/83, 1295)

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ بُحَيْنَةَ رضي الله عنه، قَالَ: صَلَّى لَنَا رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم رَكْعَتَيْنِ مِنْ بَعْضِ الصَّلَوَاتِ، ثُمَّ قَامَ فَلَمْ يَجْلِسْ، فَقَامَ النَّاسُ مَعَهُ، فَلَمَّا قَضَى صَلاَتَهُ وَنَظَرْنَا تَسْلِيمَهُ كَبَّرَ قَبْلَ التَّسْلِيمِ، فَسَجَدَ سَجْدَتَيْنِ وَهُوَ جَالِسٌ، ثُمَّ سَلَّمَ

335. Abdullah İbn Buheynə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  bizə namazların birində iki rükət qıldırdı. Sonra (birinci təşəhhüd üçün) oturmadan ayağa qalxdı. Cəmaat da onunla birlikdə ayağa qalxdılar. Rəsulullah namazını tamamladıqda bizlər salam verməsini gözlədiyimiz an salam vermədən əvvəl Allah Əkbər dedi və oturduğu halda iki səcdə etdi və sonra salam verdi”. (Buxari 1224, Muslim 570/85, 1297)

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ ، قَالَ: صَلَّى النَّبِىُّ  فَلَمَّا سَلَّمَ قِيلَ لَهُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَحَدَثَ فِى الصَّلاَةِ شَىْءٌ؟ قَالَ: «وَمَا ذَاكَ». قَالُوا: صَلَّيْتَ كَذَا وَكَذَا، فَثَنَى رِجْلَيْهِ وَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ، وَسَجَدَ سَجْدَتَيْنِ ثُمَّ سَلَّمَ، فَلَمَّا أَقْبَلَ عَلَيْنَا بِوَجْهِهِ قَالَ: «إِنَّهُ لَوْ حَدَثَ فِى الصَّلاَةِ شَىْءٌ لَنَبَّأْتُكُمْ بِهِ، وَلَكِنْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ، أَنْسَى كَمَا تَنْسَوْنَ، فَإِذَا نَسِيتُ فَذَكِّرُونِى، وَإِذَا شَكَّ أَحَدُكُمْ فِى صَلاَتِهِ فَلْيَتَحَرَّى الصَّوَابَ، فَلْيُتِمَّ عَلَيْهِ ثُمَّ يُسَلِّمْ، ثُمَّ يَسْجُدْ سَجْدَتَيْنِ».

336. Abdullah İbn Məsud  rəvayət edir ki, bir dəfə Peyğəmbər  namaz qılıb salamları verdikdən sonra ondan soruşdular: “Ey Allahın elçisi, namazda nə isə bir dəyişiklikmi olub?” O: “Nə olub ki?” deyə soruşdu. (Əshabələr): “Sən namazı filan cür, filan cür qıldın” dedilər. Onda o, dizlərini yerə qoyub üzünü qibləyə çevirdi və iki dəfə səcdə etdikdən sonra (yenidən) salam verdi. Üzünü bizə tərəf çevirdikdə isə dedi: “Hərgah namazda bir şey baş versəydi, bu haqda mən sizə mütləq xəbər verərdim. Lakin mən də sizin kimi bir insanam, sizin kimi mən də unuduram. Odur ki, unutsam, yadıma salın və əgər sizdən birinizdə qıldığı namazına dair şübhə oyanarsa, qoy daha düz olana meyl edib namazını tamamlasın və salamları versin, sonra da iki dəfə (əlavə) səcdə etsin.” (əl-Buxari 401, Muslim 572/89, 1302)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: صَلَّى بِنَا النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم الظُّهْرَ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ سَلَّمَ، ثُمَّ قَامَ إِلَى خَشَبَةٍ فِي مُقَدِّمِ الْمَسْجِدِ وَوَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهَا؛ وَفِي الْقَوْمِ يَوْمَئِذٍ أَبُو بَكْرٍ وَعُمَرُ فهَابَا أَنْ يُكَلِّمَاهُ، وَخَرَجَ سَرَعَانُ النَّاسِ، فَقَالُوا: قَصُرَتِ الصَّلاَةُ، وَفِي الْقَوْمِ رَجُلٌ كَان النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم يَدْعُوهُ ذَا الْيَدَيْنِ، فَقَالَ: يَا نَبِيَّ اللهِ أَنَسِيت أَمْ قَصُرَتْ، فَقَالَ: لَمْ أَنْسَ وَلَمْ تَقْصُرْ، قَالُوا: بَلْ نَسِيتَ يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ: صَدَقَ ذُو الْيَدَيْنِ، فَقَامَ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ سَلَّمَ، ثُمَّ كَبَّرَ فَسَجَدَ مِثْلَ سُجُودِهِ أَوْ أَطْوَلَ، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَكَبَّرَ، ثُمَّ وَضَعَ مِثْلَ سُجُودِهِ أَوْ أَطْوَلَ، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَكَبَّرَ

337. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, (bir dəfə) Peyğəmbər  bizə Zöhr namazını qıldırdı. O bizə iki rükət qıldırdıqdan sonra salam verdi. Bundan sonra məscidin girəcəyində olan ağac parçasına əlini söykədi. (Məs­ciddəki) camaatın arasında Əbu Bəkr  və Ömər  də var idi. (Lakin) onlar Peyğəmbərə  söz deməkdən çəkindilər. Tez getmək istəyənlər məscidin qapılarından çıxdılar və: “Namaz qısaldı” dedilər. Camaatın arasından qolları uzun olduğu üçün Peyğəmbərin Zul-Yədeyn deyə bir nəfər də var idi. (Həmin adam): “Ya Rəsulallah, unutdunmu? Yoxsa namaz qısalmışdır?” deyə soruşdu. Peyğəmbər: “Mən (heç nə) unutmamışam, namaz da qısaldılmayıb?” dedi. Onlar: “Bəli, unutdun Yə Rəsulullah!”. Zul-Yədeyn doğru dedi. Sonra qalxıb iki tükət qldılar və salamı verdilər. Bundan sonra o: “Allahu Əkbər” deyib səcdəyə getdi və həmişəki qədər, yaxud bir az da uzun müddət səcdədə qaldı. Sonra başını qaldırıb: “Allahu Əkbər” dedi. Sonra yenə: “Allahu Əkbər” deyib səcdəyə getdi və həmişəki qədər, yaxud bir az da uzun müddət səcdədə qaldı. Sonra başını qaldırıb: “Allahu Əkbər” dedi. Sonra salamları verdi. (Buxari 482, 1229, 6051, Muslim 573/97, 1316)

سجود التلاوة