Namaz Əsnasında Şeytana Lənət Oxumağın Caiz Olması

عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ ، عَنِ النَّبِىِّ  قَالَ: «إِنَّ عِفْرِيتًا مِنَ الْجِنِّ تَفَلَّتَ عَلَىَّ الْبَارِحَةَ – أَوْ كَلِمَةً نَحْوَهَا – لِيَقْطَعَ عَلَىَّ الصَّلاَةَ، فَأَمْكَنَنِى اللَّهُ مِنْهُ، فَأَرَدْتُ أَنْ أَرْبِطَهُ إِلَى سَارِيَةٍ مِنْ سَوَارِى الْمَسْجِدِ، حَتَّى تُصْبِحُوا وَتَنْظُرُوا إِلَيْهِ كُلُّكُمْ، فَذَكَرْتُ قَوْلَ أَخِى سُلَيْمَانَ: رَبِّ هَبْ لِي مُلْكًا لاَ يَنْبَغِي لأَحدٍ مِنْ بَعْدِي». فَرَدَّهُ خَاسِئًا

314. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, (bir dəfə) Peyğəmbər  buyurdu: “Dünən cinlərdən çox qüvvətli birisi namazımı yarımçıq kəsmək üçün yanıma gəldi. (Ravi deyir ki: “Yaxud Peyğəmbər  buna bənzər bir söz söylədi”). Lakin Allah mənə onu tutmağa yardım etdi. Əvvəlcə mən istədim onu məscidin dirəklərindən birinə bağlayım ki, səhər açıldıqda hamınız ona baxa biləsiniz, ancaq qardaşım Suleymanın dediyini xatırladım. (O demişdir): “Ey Rəbbim! Məni bağışla və mənə elə bir səltənət ver ki, məndən sonra heç kimə nəsib olmasın”. (əs-Sad 35). (Buxari 461, 1210, 3423, 4808, Muslim 541/39, 1237)

جواز حمل الصبيان في الصلاة

Namazda Körpə Uşağı Götürməyin İcazəli Olması

عَنْ أَبِى قَتَادَةَ الأَنْصَارِىِّ ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  كَانَ يُصَلِّى وَهْوَ حَامِلٌ أُمَامَةَ بِنْتَ زَيْنَبَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ  وَلأَبِى الْعَاصِ بْنِ الرَّبِيعِ بْنِ عَبْدِ شَمْسٍ، فَإِذَا سَجَدَ وَضَعَهَا، وَإِذَا قَامَ حَمَلَهَا.

315. Əbu Qətadə əl-Ənsari  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  qızı Zeynəbin, Əbul-As İbnur-Rəbi İbn Abduş-Şəmsdən olan qızı Umaməni qucağında tutaraq namaz qılardı. Peyğəmbər  səcdəyə gedəndə onu yerə qoyar, ayağa qalxanda isə (yenə) onu qucağına alardı. (Buxari 516, Muslim 543/41-43, 1240, 1242)

جواز الخطوة والخطوتين في الصلاة

Namazda Bir İki Addım Atılmasının İcazəli Olması

عَنْ أَبِي حَازِمِ بْنِ دِينَارٍ  أَنَّ رِجَالاً أَتَوْا سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِىَّ ، وَقَدِ امْتَرَوْا فِى الْمِنْبَرِ مِمَّ عُودُهُ فَسَأَلُوهُ عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ وَاللَّهِ إِنِّى لأَعْرِفُ مِمَّا هُوَ، وَلَقَدْ رَأَيْتُهُ أَوَّلَ يَوْمٍ وُضِعَ، وَأَوَّلَ يَوْمٍ جَلَسَ عَلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ  أَرْسَلَ رَسُولُ اللَّهِ  إِلَى فُلاَنَةَ - امْرَأَةٍ قَدْ سَمَّاهَا سَهْلٌ: «مُرِى غُلاَمَكِ النَّجَّارَ أَنْ يَعْمَلَ لِى أَعْوَادًا أَجْلِسُ عَلَيْهِنَّ إِذَا كَلَّمْتُ النَّاسَ». فَأَمَرَتْهُ فَعَمِلَهَا مِنْ طَرْفَاءِ الْغَابَةِ ثُمَّ جَاءَ بِهَا ، فَأَرْسَلَتْ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ  فَأَمَرَ بِهَا فَوُضِعَتْ هَا هُنَا، ثُمَّ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ  صَلَّى عَلَيْهَا، وَكَبَّرَ وَهُوَ عَلَيْهَا، ثُمَّ رَكَعَ وَهْوَ عَلَيْهَا، ثُمَّ نَزَلَ الْقَهْقَرَى فَسَجَدَ فِى أَصْلِ الْمِنْبَرِ ثُمَّ عَادَ، فَلَمَّا فَرَغَ أَقْبَلَ عَلَى النَّاسِ فَقَالَ: «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا صَنَعْتُ هَذَا لِتَأْتَمُّوا وَلِتَعَلَّمُوا صَلاَتِى».

316. Əbu Hazim İbn Dinar  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  minbərinin hansı ağacdan düzəldildiyi barədə aralarına fikir ayrılığı düşmüş bir dəstə adam Səhl ibn Səd əs-Saidinin yanına gəlib bu haqda ondan soruşdu. O dedi: “Vallahi, mən onun nədən olduğunu yaxşı bilirəm. Mən onu həm qoyulduğu gün, həm də Peyğəmbərin  onun üstündə oturduğu ilk gündə görmüşəm. Peyğəmbər  filan qadının yanına adam göndərib buyurdu ki: “Dülgər kölənə əmr et, mənim üçün ağacdan elə bir şey düzəltsin ki, mən camaata xütbə verərkən onun üstündə otura bilim”. Qadın bunu öz köləsinə əmr etdi və o da meşə yulğunundan (ağac adı) minbər düzəldib onun yanına apardı. Qadın onu Peyğəmbərə  göndərdi, Peyğəmbər  də onun buraya qoyulmasını əmr etdi. Mən Peyğəmbərin  onun üstündə namaz qıldığını da görmüşəm. O, minbərin üstündə ikən: “Allahu Əkbər” dedi, (Qurandan xeyli oxuduqdan) sonra rükuya getdi, (sonra rükudan qalxıb) dal-dalı gedərək (min­bərdən) aşağı endi və minbərin dibində səcdə qıldı, sonra yenidən (minbərə qalxıb nama­zını) davam etdi. Na­mazı bitirdikdən sonra camaata tərəf dönüb dedi: “Ay camaat! Mən belə etdim ki, siz də mənə baxıb mənim etdiklərimi edəsiniz və mənim necə namaz qıldığımı öyrənəsiniz.” (Buxari 917, Muslim 544/44, 1244)

كراهة الاختصار في الصلاة