İmamlara Namazın Tamamını Xəfif Qıldırmalarınin Əmr Olunması

حديث أَبِي مَسْعُودٍ الأَنْصَارِيِّ، قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنِّي وَاللهِ لأَتأَخَّرُ عَنْ صَلاَةِ الْغَدَاةِ مِنْ أَجْلِ فُلاَنٍ مِمَّا يُطِيلُ بِنَا فِيهَا قَالَ: فَمَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم قَطُّ أَشَدَّ غَضَبًا فِي مَوْعِظَةٍ مِنْهُ يَوْمَئِذٍ، ثُمَّ قَالَ: يأَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ مِنْكُمْ مُنَفِّرِينَ؛ فَأَيُّكُمْ مَا صَلَّى بِالنَّاسِ فَلْيُوجِزْ، فَإِنَّ فِيهِمُ الْكَبِيرَ وَالضَّعِيفَ وَذَا الْحَاجَةِ

267. Əbu Məsud əl-Ənsari  rəvayət edir ki, bir nəfər Peyğəmbərin  yanına gələrək dedi: “Ey Allahın Elçisi! Vallahi, mənim sübh namazına gəlməməyim ona görədir ki, filankəs bizə (onu) uzun-uzadı qıldırır.” (Əbu Məsud deyir ki,) “Mən Peyğəmbərin  öyüd-nəsihət verərkən o günkü qədər bərk qəzəbləndiyini görməmişdim. Sonra o dedi: “Ey İnsanlar! Həqiqətən, aranızda (dinə qarşı) nifrət oyadanlar vardır. Qoy aranızdan camaata namaz qıldıran kəs (bunu) xəfif etsin. Çünki onların arasında xəstələr, zəiflər və (təcili) işi çıx­mış kimsələr ola bilər.” (Buxari 702, 7159, Muslim 466, 713, 1072)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ: إِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ لِلنَّاسِ فَلْيُخَفِّفْ، فَإِنَّ مِنْهُمُ الضَّعِيفَ وَالسَّقِيمَ وَالْكَبِيرَ؛ وَإِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ لِنَفْسِهِ فَلْيُطَوِّلْ مَا شَاءَ

268. Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Biriniz insanlara namaz qıldırdığı zaman onu xəfif etsin, çünki onunla bərabər zəiflər, xəstələr və qocalar ola bilər. Lakin kimsə özü üçün qılarsa istədiyi qədər uzada bilər”. (Buxari 703, Muslim 467, 714, 1074)

عَنْ أَنَسٍ  قَالَ: كَانَ النَّبِىُّ  يُوجِزُ الصَّلاَةَ وَيُكْمِلُهَا.

269. Ənəs  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  (camaata qıldırdığı) namazı uzatmazdı, lakin onu tam yerinə yetirərdi. (Buxari 706, Muslim 469, 719, 1080)

حديث أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: مَا صَلَّيْتُ وَرَاءَ إِمَامٍ قَطُّ أَخَفَّ صَلاَةً وَلاَ أَتَمَّ مِنَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم؛ وَإِنْ كَانَ لَيَسْمَعُ بُكَاءَ الصَّبِيِّ فيُخَفِّفُ مَخَافَةَ أَنْ تُفْتَنَ أُمُّهُ

270. Ənəs  rəvayət edir ki, mən Peyğəmbər  kimi tam və xəfif namaz qıldıran bir imamın arxasında əsla namaz qılmadım. Belə ki, uşaq ağlamasını eşitdiyi zaman uşağın anası üzülməsin deyə namazını həmən xəfif edərdi”. (Buxari 708, Muslim 469, 721, 1082)

حديث أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم، قَالَ: إِنِّي لأَدْخُلُ فِي الصَّلاةِ وَأَنَا أُرِيدُ إِطَالَتَهَا فَأَسْمَعُ بُكَاءَ الصَّبِيِّ فَأَتَجَوَّزُ فِي صَلاَتِي مِمَّا أَعْلَمُ مِنْ شِدَّةِ وَجْدِ أُمِّهِ مِنْ بُكَائِهِ

271. Ənəs İbn Məlik  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Namaza dxil olduqda namazı uzatmaq istədikdə bir uşağın ağlamasını eşitdikdə. Uşağın ağlamasından anasının üzüldüyünü hiss etdiyim üçün həmən namazımı xəfif edirəm”. (Buxari 709, Muslim 470, 723, 1084)

اعتدال أركان الصلاة وتخفيفها في تمام

Namazın Rükunlarını Yerli Yerində Etmək Və Namazı Tam Qılmaq Şərti İlə Xəfif Etmək

عَنْ الْبَرَاءِ  قَالَ: كَانَ رُكُوعُ النَّبِىِّ  وَسُجُودُهُ وَبَيْنَ السَّجْدَتَيْنِ وَإِذَا رَفَعَ مِنَ الرُّكُوعِ، مَا خَلاَ الْقِيَامَ وَالْقُعُودَ، قَرِيبًا مِنَ السَّوَاءِ.

272. Bəra  demişdir: “Peyğəmbərin  qiyamı və (təşəhhüd üçün) oturuşu istisna olmaqla rükuda, səcdədə, iki səcdə arasında (olan oturuşda) və rükudan qalxıb dikəldikdə (sərf etdiyi vaxt) təxminən bərabər idi.” (Buxari 792, 801, Muslim 471, 725, 1086)

عَنْ أَنَسٍ  قَالَ: إِنِّى لاَ آلُو أَنْ أُصَلِّىَ بِكُمْ كَمَا رَأَيْتُ النَّبِىَّ  يُصَلِّى بِنَا. قَالَ ثَابِتٌ كَانَ أَنَسٌ يَصْنَعُ شَيْئًا لَمْ أَرَكُمْ تَصْنَعُونَهُ، كَانَ إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ قَامَ حَتَّى يَقُولَ الْقَائِلُ قَدْ نَسِىَ. وَبَيْنَ السَّجْدَتَيْنِ حَتَّى يَقُولَ الْقَائِلُ قَدْ نَسِىَ.

273. Ənəs  demişdir: “Mən çalışıram ki, namazı sizə Peyğəmbərin  bizə namaz qıldırdığını gördüyüm kimi qıldırım.” Sabit: “Ənəs  elə şeylər edirdi ki, indi mən sizin o şeyləri etdiyinizi görmürəm. O, rükudan başını qaldırdıqda ayaq üstə o qədər çox durardı ki, bəziləri deyərdilər: “O, (səcdə etməyi) unudub”, habelə iki səcdə arasında o qədər çox durardı ki, bəziləri deyərdilər: “O, (ikinci səcdəni) unudub. (Buxari 821, Muslim 472, 726, 1088)

متابعة الإمام والعمل بعده