Xəstəlik, Səfər Və s. Kimi Üzürlü Səbəblərə Görə İmamın Əvəzinə Başqasının İnsanlara Namaz Qıldırması Üçün Təyin Edilməsi

عَنْ عَائِشَةَ  قَالَتْ: لَمَّا ثَقُلَ النَّبِىُّ  قَالَ: «أَصَلَّى النَّاسُ؟» قُلْنَا لاَ، هُمْ يَنْتَظِرُونَكَ. قَالَ: «ضَعُوا لِى مَاءً فِى الْمِخْضَبِ» قَالَتْ فَفَعَلْنَا فَاغْتَسَلَ فَذَهَبَ لِيَنُوءَ فَأُغْمِىَ عَلَيْهِ، ثُمَّ أَفَاقَ فَقَالَ : «أَصَلَّى النَّاسُ؟» قُلْنَا لاَ، هُمْ يَنْتَظِرُونَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: «ضَعُوا لِى مَاءً فِى الْمِخْضَبِ» قَالَتْ فَقَعَدَ فَاغْتَسَلَ، ثُمَّ ذَهَبَ لِيَنُوءَ فَأُغْمِىَ عَلَيْهِ، ثُمَّ أَفَاقَ فَقَالَ: «أَصَلَّى النَّاسُ؟» قُلْنَا لاَ، هُمْ يَنْتَظِرُونَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، فَقَالَ: «ضَعُوا لِى مَاءً فِى الْمِخْضَبِ»، فَقَعَدَ فَاغْتَسَلَ، ثُمَّ ذَهَبَ لِيَنُوءَ فَأُغْمِىَ عَلَيْهِ، ثُمَّ أَفَاقَ فَقَالَ: «أَصَلَّى النَّاسُ؟» فَقُلْنَا لاَ، هُمْ يَنْتَظِرُونَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَالنَّاسُ عُكُوفٌ فِى الْمَسْجِدِ يَنْتَظِرُونَ النَّبِىَّ  لِصَلاَةِ الْعِشَاءِ الآخِرَةِ فَأَرْسَلَ النَّبِىُّ  إِلَى أَبِى بَكْرٍ بِأَنْ يُصَلِّىَ بِالنَّاسِ، فَأَتَاهُ الرَّسُولُ فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ  يَأْمُرُكَ أَنْ تُصَلِّىَ بِالنَّاسِ، فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ - وَكَانَ رَجُلاً رَقِيقًا - يَا عُمَرُ صَلِّ بِالنَّاسِ، فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: أَنْتَ أَحَقُّ بِذَلِكَ، فَصَلَّى أَبُو بَكْرٍ تِلْكَ الأَيَّامَ، ثُمَّ إِنَّ النَّبِىَّ  وَجَدَ مِنْ نَفْسِهِ خِفَّةً فَخَرَجَ بَيْنَ رَجُلَيْنِ أَحَدُهُمَا الْعَبَّاسُ لِصَلاَةِ الظُّهْرِ، وَأَبُو بَكْرٍ يُصَلِّى بِالنَّاسِ، فَلَمَّا رَآهُ أَبُو بَكْرٍ ذَهَبَ لِيَتَأَخَّرَ فَأَوْمَأَ إِلَيْهِ النَّبِىُّ  بِأَنْ لاَ يَتَأَخَّرَ، قَالَ: «أَجْلِسَانِى إِلَى جَنْبِهِ»، فَأَجْلَسَاهُ إِلَى جَنْبِ أَبِى بَكْرٍ، قَالَ فَجَعَلَ أَبُو بَكْرٍ يُصَلِّى وَهْوَ يَأْتَمُّ بِصَلاَةِ النَّبِىِّ  وَالنَّاسُ بِصَلاَةِ أَبِى بَكْرٍ، وَالنَّبِىُّ  قَاعِدٌ.

235. Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  vəziyyəti ağırlaşdığı zaman soruşdu: “Camaat namaz qılıbmı?” Biz dedik: “Xeyr, onlar səni gözləyirlər.” O dedi: “Təknəyə (taxta qab) mənim üçün su tökün!” Biz onun dediyini yerinə yetirdik, sonra o yuyundu və ayağa qalxmaq istədikdə huşunu itirdi. Peyğəmbər  ayıldıqdan sonra (yenə) soruşdu: “Camaat namaz qılıbmı?” Biz dedik: “Xeyr, onlar səni gözləyirlər, ya Rəsulullah!” O (yenə) dedi: “Təknəyə mənim üçün su tökün!” O, (təknəyə) oturub yuyunduqdan sonra ayağa qalxmaq istədi, amma (yenə də) huşunu itirdi, ayıldıqdan sonra (yenə) soruşdu: “Camaat namaz qılıbmı?” Biz dedik: “Xeyr, onlar səni göz­ləyirlər, ya Rəsulullah!” O (yenə) dedi: “Təknəyə mənim üçün su tökün!” O, (təknəyə) oturub yuyunduqdan sonra ayağa qalxmaq istədi, amma (yenə də) huşunu itirdi, ayıldıqdan sonra (yenə) soruşdu: “Camaat namaz qılıbmı?” Biz dedik: “Xeyr, onlar səni gözləyirlər, ya Rəsulullah!” Bu əsnada camaat məsciddə oturub Peyğəmbəri  gözləyirdi ki, onlara axırıncı (namazı) – işa namazını qıldırsın. Peyğəmbər  Əbu Bəkrə  xəbər göndərdi ki, camaata namaz qıldırsın. (Peyğəmbərin) göndərdiyi adam onun yanına gəlib dedi: “Allahın elçisi  sənə əmr edir ki, camaata namaz qıldırasan.” Əbu Bəkr  ürəyiyumşaq adam idi deyə belə dedi: “Ey Ömər, camaata namazı sən qıldır!” Ömər isə ona: “Sənin buna daha çox haqqın var” deyə (etiraz etdi). Beləliklə, həmin günlərdə camaata namazı Əbu Bəkr qıldırdı. (Bir neçə gündən) sonra Peyğəmbərin  halı yaxşılaşdı və iki nəfər onun (sağından və solundan) qoluna girib zöhr namazını qılmaq üçün onu (məscidə) apardı. (Onun qoluna girən) iki nəfərdən biri Abbas  idi. (Peyğəmbər  məscidə gəldikdə) Əbu Bəkr  (camaata) namaz qıldırırdı. Əbu Bəkr  onu görən kimi geriyə çəkilmək istədi, lakin Peyğəmbər  əli ilə ona işarə etdi ki, geriyə çəkilmə. Peyğəmbər  (o iki nəfərə): “Məni onun yanında otuzdurun!” dedi və onu Əbu Bəkrin  yanında otuzdurdular. Bundan sonra Əbu Bəkr  Peyğəmbərə , camaat da Əbu Bəkrə tabe olaraq na­maz qıldı. Peyğəmbər  (namazı) oturmuş vəziyyətdə qıldı. (Buxari 687, Muslim 629, 963)

حديث عَائِشَةَ، قَالَتْ: لَمَّا ثَقُلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم، فَاشْتَدَّ وَجَعُهُ، اسْتَأْذَنَ أَزْوَاجَهُ أَنْ يُمَرَّضَ فِي بَيْتِي، فَأَذِنَّ لَهُ، فَخَرَجَ بَيْنَ رَجُلَيْنِ تَخُطُّ رِجْلاَهُ الأَرْضَ، وَكَانَ بَيْنَ الْعَبَّاسِ وَبَيْنَ رَجُلٍ آخَرَ؛ فَقَالَ عُبَيْدُ اللهِ (راوي الحديث) فَذَكَرْتُ لاِبْنِ عَبَّاسٍ مَا قَالَتْ عَائِشَةُ؛ فَقَالَ: وَهَلْ تَدْرِي مَنِ الرَّجُلُ الَّذِي لَمْ تُسَمِّ عَائِشَةُ قُلْتُ: لاَ، قَالَ: هُوَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ

236. Aişə  demişdir: “Peyğəmbərin  vəziyyəti ağırlaşdığı və ağrıları şiddətləndiyi zaman o, öz zövcələrindən xahiş etdi ki, ona mənim evimdə baxsınlar və onlar da buna razılıq verdilər. Sonra Peyğəmbər bir tərəfində İbn Abbas, digər tərəfində bir kişi olmaqla iki nəfərin çiyinləri arasında ayaqları yerlə sürünərək (cəmaata) çıxdı. (Hədisin Ravisi) Ubeydullah Aişənin söylədiklərini İbn Abbasa  danışdı. İbn Abbas: “Aişənin ismini söyləmədiyi kişinin kim olduğunu bilirsənmi?” dedi. Mən: “Xeyr” dedim. O: “O, Əli İbn Abu Talib idi” dedi. (Buxari 665, 2588, Muslim 418, 630, 964, 965)

حديث عَائِشَةَ، قَالَتْ: لَقَدْ رَاجَعْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم فِي ذَلِكَ وَمَا حَمَلَنِي عَلَى كَثْرَةِ مُرَاجَعَتِهِ إِلاَّ أَنَّهُ لَمْ يَقَعْ فِي قَلْبِي أَنْ يُحِبَّ النَّاسُ بَعْدَهُ رَجُلاً قَامَ مَقَامَهُ أَبَدًا وَلاَ كُنْتُ أُرَى أَنَّهُ لَنْ يَقُومَ أَحَدٌ مَقَامَهُ إِلاَّ تَشَاءَمَ النَّاسُ بِهِ، فَأَرَدْتُ أَنْ يَعْدِلَ ذَلِكَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم عَنْ أَبِي بَكْرٍ

237. Aişə deyir ki, And olsun ki, Əbu Bəkrin  insnlara imam olub namaz qıldırsın əmri xüsusunda Rəsulullaha çox müraciət etdim. Məni Rəsulullaha  çox müraciət etməyə sövq edən səbəb bu idi: “Rəsulullahın yerinə keçən kimsəni insanların sevə biləcəyini qəbul heç düşünmürdü. Və elə düşünürdüm ki, Rəsulullahın yerinə keçən kimsəni insanlar qəbul etməyəcəklər. Buna görə də mən Rəsulullahın, Əbu Bəkrin imamlıq etməsinə dir əmrini israrla istəmişdim”. (Buxari 4445, Muslim 418, 632, 966)

عَنْ عَائِشَةَ رضى الله عنها قَالَتْ: لَمَّا مَرِضَ رَسُولُ اللَّهِ  مَرَضَهُ الَّذِى مَاتَ فِيهِ، فَحَضَرَتِ الصَّلاَةُ فَأُذِّنَ، فَقَالَ: «مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ». فَقِيلَ لَهُ إِنَّ أَبَا بَكْرٍ رَجُلٌ أَسِيفٌ، إِذَا قَامَ فِى مَقَامِكَ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يُصَلِّىَ بِالنَّاسِ، وَأَعَادَ فَأَعَادُوا لَهُ، فَأَعَادَ الثَّالِثَةَ فَقَالَ: «إِنَّكُنَّ صَوَاحِبُ يُوسُفَ، مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ». فَخَرَجَ أَبُو بَكْرٍ فَصَلَّى، فَوَجَدَ النَّبِىُّ  مِنْ نَفْسِهِ خِفَّةً، فَخَرَجَ يُهَادَى بَيْنَ رَجُلَيْنِ كَأَنِّى أَنْظُرُ رِجْلَيْهِ تَخُطَّانِ مِنَ الْوَجَعِ، فَأَرَادَ أَبُو بَكْرٍ أَنْ يَتَأَخَّرَ، فَأَوْمَأَ إِلَيْهِ النَّبِىُّ  أَنْ مَكَانَكَ، ثُمَّ أُتِىَ بِهِ حَتَّى جَلَسَ إِلَى جَنْبِهِ. وَكَانَ النَّبِىُّ  يُصَلِّى وَأَبُو بَكْرٍ يُصَلِّى بِصَلاَتِهِ، وَالنَّاسُ يُصَلُّونَ بِصَلاَةِ أَبِى بَكْرٍ.

238. Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  ölümü ilə nəticələnən xəstəliyə tutulduğu zaman namaz vaxtı yetişdikdən və azan verildikdən sonra buyurdu: “Əbu Bəkrə  deyin, camaata namaz qıldırsın!” Ona dedilər ki: “Əbu Bəkr  ürəyiyumşaq adamdır, əgər sənin yerinə imamlıq etsə, (çox ağladığı üçün) camaata namaz qıldıra bilməyəcək.” Peyğəmbər  sözünü təkrar etdi, yanındakılar da ona eyni cavabı verdilər, üçüncü dəfə o buyurdu: “Siz Yusufa gözü düşən qadınlar kimisiniz. Əbu Bəkrə  deyin, camaata namaz qıldırsın!” Beləlilkə, Əbu Bəkr  (məscidə) gedib camaata namaz qıldırmağa başladı. Bu əsnada Peyğəmbərin  halı yaxşılaşdı və iki nəfər onun (sağından və solundan) qoluna girib onu (məscidə) apardı. Mən onun xəstəliyi üzündən ayaqlarını yerlə sürüdüyünü, sanki, indi də görürəm. Əbu Bəkr (onun gəldiyini hiss etdikdə) geriyə çəkilmək istədi, lakin Peyğəmbər  əli ilə ona işarə etdi ki, yerində qal. Sonra onu (imamın durduğu yerə) apardılar və o, Əbu Bəkrin  yanında (yerə) oturdu. Peyğəmbər  namaz qılmağa başladı, Əbu Bəkr  namazına davam etdi və camaat da Əbu Bəkrə  tabe olaraq namaz qıldı. (Buxari 664, 683, Muslim 418, 635, 970)

حديث عَائِشَةَ، قَالَتْ: لَمَّا ثَقُلَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم جَاءَ بِلاَلٌ يُؤْذِنُهُ بِالصَّلاَةِ فَقَالَ: مُرُوا أَبَا بَكْرٍ أَنْ يُصَلِّيَ بِالنَّاسِ، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّ أَبَا بَكْرٍ رَجُلٌ أَسِيفٌ وَإِنَّهُ مَتَى مَا يَقُمْ مَقَامَكَ لاَ يُسْمِعُ النَّاسَ فَلَوْ أَمَرْتَ عُمَرَ فَقَالَ: مُرُوا أَبَا بَكْرٍ يُصَلِّي بِالنَّاسِ؛ فَقُلْتُ لِحَفْصَةَ: قُولِي لَهُ إِنَّ أَبَا بَكْرٍ رَجُلٌ أَسِيفٌ، وَإِنَّهُ مَتَى يَقُمْ مَقَامَكَ لاَ يُسْمِعُ النَّاسَ فَلَوْ أَمَرْتَ عُمَرَ قَالَ: إِنَّكُنَّ لأَنْتُنَّ صَوَاحِبُ يُوسُفَ، مُرُوا أَبَا بَكْرٍ أَنْ يُصَلِّيَ بِالنَّاس؛ فَلَمَّا دَخَلَ فِي الصَّلاَةِ وَجَدَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم فِي نَفْسِهِ خِفَّةً، فَقَامَ يُهَادَى بَيْنَ رَجُلَيْنِ، وَرِجْلاَهُ تَخُطَّانِ فِي الأَرْضِ حَتَّى دَخَلَ الْمَسْجِدَ؛ فَلَمَّا سَمِعَ أَبُو بَكْرٍ حِسَّهُ، ذَهَبَ أَبُو بَكْرٍ يَتَأَخَّرُ؛ فَأَوْمَأَ إِلَيْهِ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَجَاءَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم حَتَّى جَلَسَ عَنْ يَسَارٍ أَبِي بَكْرٍ، فَكَانَ أَبُو بَكْرٍ يُصَلِّي قَائِمًا، وَكَانَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم يُصَلِّي قَاعِدًا، يَقْتَدِي أَبُو بَكْرٍ بِصَلاَةِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، وَالنَّاسُ مُقْتَدُونَ بِصَلاَةِ أَبِي بَكْرٍ رضي الله عنه

239. Aişə rəvayət edir ki, Rəsulullahın xəstəliyi ağırlaşdığı zaman Bilal gəlib namaz vaxtını bildirdi. Peyğəmbər: “Əbu Bəkrə  insanlara namaz qıldırmasını əmr edin” deyə buyurdu. Aişə: “Ya Rəsulullah! Əbu Bəkr  qəmli və hissiyatlı bir insandır. Heç şübhəsiz ki, o sənin məqamında durduğu zaman (ağladığı üün) insanlara oxuya bilməyəcəkdir. Bu işi Ömərə  əmr etsən” dedim. Peyğəmbər: “Əbu Bəkrə  əmr edin insanlara namaz qıldırsın” deyə buyurdu. Mən Həfsəyə də: “Heç şübhəsiz ki, Əbu Bəkr qəmli bir kimsədir. O, sənin məqamına durduğu zaman qiraəti insanlara eşitdirə bilməyəcəkdir. Ömərə  əmr etsən” dedi. Peyğəmbər: “Yusuf Peyğəmbərin sahibləri siz qadınlarsınız. Əbu Bəkrə  insanlara namaz qıldırmasını əmr edin” deyə buyurdu. Əbu Bəkr  namaza durduğu zaman Peyğəmbər özündə bir rahatlıq hiss etdi və qalxaraq iki adam arasında ayaqları sürünə sürünə məscidə gətrildi. Əbu Bəkr  Onun gəlişini hiss etdiyi üçün geriyə çəkilmək istədi. Peyğəmbər ona yerində qalması üçün işarə etdi. Peyğəmbər gələrək Əbu Bəkrin  solunda dayandı. Əbu Bəkr  ayaq üstə namaz qıldırdığı halda Rəsulullah isə oturaraq namaz qılırdı. Əbu Bəkr. Rəsulullahın namazına uyurdu, insanlar da Əbu Bəkrin namazına uyurdular”. (Buxari 713, Muslim 418, 634, 968)

عَنْ أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ ، أَنَّ أَبَا بَكْرٍ كَانَ يُصَلِّى لَهُمْ فِى وَجَعِ النَّبِىِّ  الَّذِى تُوُفِّىَ فِيهِ، حَتَّى إِذَا كَانَ يَوْمُ الاِثْنَيْنِ وَهُمْ صُفُوفٌ فِى الصَّلاَةِ، فَكَشَفَ النَّبِىُّ  سِتْرَ الْحُجْرَةِ يَنْظُرُ إِلَيْنَا، وَهْوَ قَائِمٌ كَأَنَّ وَجْهَهُ وَرَقَةُ مُصْحَفٍ، ثُمَّ تَبَسَّمَ يَضْحَكُ، فَهَمَمْنَا أَنْ نَفْتَتِنَ مِنَ الْفَرَحِ بِرُؤْيَةِ النَّبِىِّ ، فَنَكَصَ أَبُو بَكْرٍ عَلَى عَقِبَيْهِ لِيَصِلَ الصَّفَّ، وَظَنَّ أَنَّ النَّبِىَّ  خَارِجٌ إِلَى الصَّلاَةِ ، فَأَشَارَ إِلَيْنَا النَّبِىُّ  أَنْ أَتِمُّوا صَلاَتَكُمْ، وَأَرْخَى السِّتْرَ، فَتُوُفِّىَ مِنْ يَوْمِهِ.

240. Ənəs İbn Malik  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  vəfatına səbəb olan xəstəliyə tutulduğu zaman (yatağa düşdükdə) camaata namazı Əbu Bəkr  qıldırırdı. Nəhayət, bazar ertəsi camaat namaz qılmaq üçün cərgəbəcərgə düzüldükdə Peyğəmbər  (qaldığı) hücrənin pərdəsini qaldırdı və ayaq üstə dayanıb bizə baxmağa başladı. Onun üzünün (gözəlliyi), sanki Quran kağızı idi. Sonra o gülümsədi. Biz Peyğəmbəri  görəndə sevincimizdən az qaldı ki, namazdan çıxaq. Əbu Bəkr  Peyğəmbərin  namaz qılacağını zənn etdi və dala çəkilərək arxasındakı cərgəyə keçdi. Peyğəmbər  bizə “Namazınızı tamamlayın” işarəsi etdi. Sonra pərdəni aşağı saldı və həmin gün də vəfat etdi. (Buxari 680, Muslim 419, 636, 971)

حديث أَنَسٍ، قَالَ: لَمْ يَخْرُجِ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ثَلاَثًا، فَأُقِيمَتِ الصَّلاَةُ، فَذَهَبَ أَبُو بَكْرٍ يَتَقَدَّمُ؛ فَقَالَ نَبِيُّ اللهِ صلى الله عليه وسلم بِالْحِجَابِ فَرَفَعَهُ، فَلَمَّا وَضَحَ وَجْهُ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، مَا نَظَرْنَا مَنْظَرًا كَانَ أَعْجَبَ إِلَيْنَا مِنْ وَجْهِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم حِينَ وَضَحَ لَنَا، فَأَوْمَأَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم بِيَدِهِ إِلَى أَبِي بَكْرٍ أَنْ يَتَقَدَّمَ، وَأَرْخَى النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم الْحِجَابَ، فَلَمْ يُقْدَرْ عَلَيْهِ حَتَّى مَاتَ

241. Ənəs  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  üç gün çıxmadı. Namaza iqamə olundu. Əbu Bəkr  irəli keçib namaza durdu. Peyğəmbər əli ilə pərdəni qaldırdı. Peyğəmbərin üzü göründü. O, anda onun üzündən daha xoş bir şey görməmişdik. Peyğəmbər, Əbu Bəkrə  irəli keçsin deyə əli ilə işarə etdi və pərdəni endirdi. Ondan sonra vəfat edənə qədər gözəl üzünü bir daha görmək müyəssər olmadı”. (Buxari 681, Muslim 419, 637, 974)

حديث أَبِي مُوسى، قَالَ: مَرِضَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فَاشْتَدَّ مَرَضُهُ، فَقَالَ: مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ قَالَتْ عَائِشَةُ: إِنَّهُ رَجُلٌ رَقِيقٌ إِذَا قَامَ مَقَامَكَ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يُصَلِّيَ بِالنَّاس، قَالَ: مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ، فَعَادَتْ، فَقَالَ: مُرِي أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ فَإِنَّكُنَّ صَوَاحِبُ يُوسُفَ فَأَتَاهُ الرَّسُولُ فَصَلَّى بِالنَّاسِ فِي حَيَاةِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم

242. Əbu Musa  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  xəstəliyə tutuldu və xəstəliyi şiddətləndi. Peyğəmbər: “Əbu Bəkrə  əmr edin insanlara namaz qıldırsın” deyə buyurdu. Aişə: “Əbu Bəkr  qəlbi yumşaq bir kimsədir, sənin məqamında durduğu zaman insanlara namaz qıldıra bilməyəcəkdir” dedim. Peyğəmbər: “Əbu Bəkrə  əmr edin insanlara namaz qıldırsın” deyə buyurdu. Aişə yenə sözlərini təkrar etdi. Peyğəmbər: “(Ey Aişə) Sən Əbu Bəkrə  əmr et insanlara namaz qıldırsın. Siz qadınlar Yusuf Peyğəmbərin sahibləri olan qadınlarsınız” deyə buyurdu. Əbu Bəkrə  xəbər verildi və o Peyğəmbərin həyatında ikən insanlara namaz qıldırdı”. (Buxari 678, Muslim 420, 638, 975)

تقديم الجماعة من يصلي بهم إِذا تأخر الإمام ولم يخافوا مفسدة بالتقديم