Təsmiy Təhmid və Təmin (Amin)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ  قَالَ: إِذَا قَالَ الإِمَامُ سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، فَقُولُوا: اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ؛ فَإِنَّهُ مَنْ وَافَقَ قَوْلُهُ قَوْلَ الْمَلاَئِكَةِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ

229. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “İmam “Səmiallahu Limən Həmidəh” dediyi zaman, Deyin: “Allahummə Rabbənə Və Ləkəl Həmd”. Kimin sözü mələklərin sözü ilə üst-üstə düşərsə keçmiş günahları bağışlanar”. (Buxari 796, 3228, Muslim 409, 617, 940)

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ  أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  قَالَ: «إِذَا قَالَ أَحَدُكُمْ آمِينَ، وَقَالَتِ الْمَلاَئِكَةُ فِى السَّمَاءِ آمِينَ، فَوَافَقَتْ إِحْدَاهُمَا الأُخْرَى، غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ».

230. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Sizdən biriniz “Amin” deyəndə göydəki mələklər də ”Amin” deyirlər, əgər bu sözlər eyni vaxtda deyilərsə, (“Amin”) deyən adamın keçmiş günahları bağışlanar.” (Buxari 781, Muslim 410, 620, 944, 945)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم، قَالَ: إِذَا قَالَ الإِمَامُ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ فَقُولُوا: آمِينَ؛ فَإِنَّهُ مَنْ وَافَقَ قَوْلُهُ قَوْلَ الْمَلاَئِكَةِ؛ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ

231. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “İmam: Ğeyril Məğdubi Aleyhim Vələddallin” deyərsə, siz deyin: “Amin”. Kimi sözü mələklərin sözü ilə üst-üstə düşərsə keçmiş günahları bağışlanar”. (Buxari 782, 4475, Muslim 410, 621, 947)

ائتمام المأموم بالإمام

İmamın Arxasında Olanların Namazı İmamla Birlikdə Tamamlamaları

حَدَّثَنَا سُفْيَانُ غَيْرَ مَرَّةٍ ، عَنِ الزُّهْرِيِّ ، قَالَ : سَمِعْتُ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ يَقُولُ سَقَطَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم عَنْ فَرَسٍ ، وَرُبَّمَا قَالَ سُفْيَانُ مِنْ فَرَسٍ - فَجُحِشَ شِقُّهُ الأَيْمَنُ فَدَخَلْنَا عَلَيْهِ نَعُودُهُ فَحَضَرَتِ الصَّلاَةُ فَصَلَّى بِنَا قَاعِدًا وَقَعَدْنَا - وَقَالَ سُفْيَانُ مَرَّةً صَلَّيْنَا قُعُودًا - فَلَمَّا قَضَى الصَّلاَةَ قَالَ إِنَّمَا جُعِلَ الإِمَامُ لِيُؤْتَمَّ بِهِ فَإِذَا كَبَّرَ فَكَبِّرُوا ، وَإِذَا رَكَعَ فَارْكَعُوا ، وَإِذَا رَفَعَ فَارْفَعُوا ، وَإِذَا قَالَ سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ فَقُولُوا رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ ، وَإِذَا سَجَدَ فَاسْجُدُوا.

232. Zuhri deyir ki, Ənəs İbn Məlikin  belə dediyini eşitdim: “Peyğəmbər atından yıxıldı”. Sufyan deyir ki: “An Fərasin – yerinə - Min Fərasin”. Sağ tərəfini yaraladı. Bizlər xəstə ziyarəti etmək üçün yanına getdik. Namaz vaxtı gəldi. Peyğəmbər bizə oturduğu halda namaz qıldırdı. Biz də oturduq”. Sufyan bir dəfə də: “Biz də oturaraq qıldıq” dedi. Peyğəmbər namazı bitirdikdən sonra buyurdu: “İmam yalnız ona tabe olmaq üçün təyin edilmişdir. İmam təkbir gətirdikdə siz də təkbir gətirin, imam ruku etdikdə siz də ruku edin. Rukudan başını qaldırdıqda siz də qaldırın, Səmiallahu Limən Həmidəh dediyi zman siz də Rabbənə Və Ləkəl Həmd – deyin. Səcdə etdiyi zaman siz də səcdə edin. (Buxari 734, 805, Muslim 411, 622, 948)

عَنْ عَائِشَةَ  أَنَّهَا قَالَتْ صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ  فِى بَيْتِهِ وَهْوَ شَاكٍ، فَصَلَّى جَالِسًا وَصَلَّى وَرَاءَهُ قَوْمٌ قِيَامًا، فَأَشَارَ إِلَيْهِمْ أَنِ اجْلِسُوا، فَلَمَّا انْصَرَفَ قَالَ: «إِنَّمَا جُعِلَ الإِمَامُ لِيُؤْتَمَّ بِهِ، فَإِذَا رَكَعَ فَارْكَعُوا، وَإِذَا رَفَعَ فَارْفَعُوا، وَإِذَا صَلَّى جَالِسًا فَصَلُّوا جُلُوسًا».

233. Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  xəstələndiyi zaman öz evində oturmuş vəziyyətdə namazı qıldı, arxasındakı camaat isə namazı ayaq üstə qıldı. O, onlara (əli ilə) işarə etdi ki, otursunlar. Namazı qılıb qurtar­dıqdan sonra buyurdu: “İmam ona görə təyin olunmuşdur ki, (arxasında) namaz qılanlar ona tabe olsunlar. O, rükuya gedəndə siz də rükuya gedin, o, (başını) qaldıranda, siz də (başınızı) qaldırın, o, oturmuş vəziyyətdə namaz qılarsa, siz də (namazı) oturmuş vəziyyətdə qılın”. (Buxari 688, Muslim 412, 623, 953)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم إِنَّمَا جُعِلَ الإِمَامُ لِيُؤْتَمَّ بِهِ، فَإِذَا كَبَّرَ فَكَبِّرُوا، وَإِذَا رَكَعَ فَارْكَعُوا، وَإِذَا قَالَ سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، فَقُولوا: رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، وَإِذَا سَجَدَ فَاسْجُدُوا، وَإِذَا صَلَّى جَالِسًا فَصَلُّوا جُلُوسًا أَجْمَعُونَ

234. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “İmam ona görə təyin olunmuşdur ki, (arxasında) namaz qılanlar ona tabe olsunlar. O, təkbir etdikdə siz də təkbir edin, rükuya gedəndə siz də rükuya gedin, o, Səmiallah Limən Həmidəh – dedikdə, siz də: Rabbənə Və Ləkəl Həmd – deyin. Səcdə edərsə siz də səcdə edin. O, oturmuş vəziyyətdə namaz qılarsa, siz də (namazı) oturmuş vəziyyətdə qılın” (Buxari 689, 734, Muslim 414, 625, 957)

استخلاف الإمام إِذا عرض له عذر من مرض وسفر وغيرهما من يصلي بالناس