Allahın Rəhmətinin Genişliyi Və Rəhmətinin Qəzəbini Üstələməsi

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لَمَّا قَضَى اللهُ الْخَلْقَ، كَتَبَ فِي كَتَابِهِ، فهُوَ عِنْدَهُ، فَوْقَ الْعَرْشِ، إِنَّ رَحْمَتِي غَلَبَتْ غَضَبِي

1750. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Allah məxluqatı yaratdıqdan sonra Ərşin üzərində, Öz yanında yerləşən Kitabında (Lövhi Məhfuz) bu (sözləri) yazmışdır: “Mənim rəhmətim qəzəbimi üstələmişdir.” (Buxari 3194, Muslim 7147, 2751/16)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ: جَعَلَ اللهُ الرَّحْمَةَ مَائَةَ جُزْءٍ فَأَمْسَكَ عِنْدَهُ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ جُزْءًا وَأَنْزَلَ فِي الأَرْضِ جُزْءًا وَاحِدًا فَمِنْ ذلِكَ الْجُزْءِ يَتَرَاحَمُ الْخَلْقُ، حَتَّى تَرْفَعَ الْفَرَسُ حَافِرَهَا عَنْ وَلَدِهَا، خَشْيَةَ أَنْ تُصِيبَهُ

1751. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, mən Peyğəmbərin  belə buyurduğunu eşitmişəm: “Allah mərhəməti yüz hissədən ibarət etdi. Doxsan doqquzunu Özündə saxlayıb təkcə bir hissəsini yer üzünə endirdi. Məhz bunun sayəsində yaradılanlar bir-birinə rəhm edir. Hətta, at öz balasını tapdalamasın deyə ayaqlarını yuxarı qaldırır.” (Buxari 6000, Muslim 7148, 2752/17)

حديث عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رضي الله عنه، قَالَ: قَدِمَ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَبْيٌ، فَإِذَا امْرَأَةٌ مِن السَّبْيِ قَدْ تَحْلُبُ ثَدْيَهَا، تَسْقِي إِذَا وَجَدَتْ صَبِيًّا فِي السَّبْيِ، أَخَذَتْهُ، فَأَلْصَقَتْهُ بِبَطْنِهَا وَأَرْضَعَتْهُ فَقَالَ لَنَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَتَرَوْنَ هذِهِ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ قلْنَا: لاَ وَهِيَ تَقْدِرُ عَلَى أَنْ لاَ تَطْرَحَهُ فَقَالَ: للهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ، مِنْ هذِهِ بِوَلَدِهَا

1752. Ömər İbn Xattab  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  hüzuruna bir dəstə əsir gətrildi. Onların içində bir qadın uşağını axtarırdı. Uşağı tapanda onu götürüb bağrına basdı və əmizdirməyə başladı. Peyğəmbər  bu hadisəni gördükdə buyurdu: “Bu qadın uşağını oda atarmı?”. Biz: “Xeyr, Allaha and olsun ki, gücü çatdığı qədər onu atmaz!” Peyğəmbər: “Allah qullarına bu qadının övladına olan şəfqətindən daha mərhəmətlidir!” deyə buyurdu. (Buxari 7154, Muslim 7154, 2754/22)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لَمْ يَعْمَلْ خَيْرًا قَطُّ: فَإِذَا مَاتَ، فَحَرِّقُوهُ، وَاذْرُوا نِصْفَهُ فِي الْبَرِّ، وِنِصْفَهُ فِي الْبَحْرِ فَوَاللهِ لَئِنْ قَدَرَ اللهُ عَلَيْهِ، لَيُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا، لاَ يُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ فَأَمَرَ اللهُ الْبَحْرَ، فَجَمَعَ مَا فِيهِ وَأَمَرَ الْبَرَّ فَجَمَعَ مَا فِيهِ ثُمَّ قَالَ: لِمَ فَعَلْتَ قَالَ: مِنْ خَشْيَتِكَ، وَأَنْتَ أَعْلَمُ فَغَفَرَ لَهُ

1753. Əbu Hüreyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Heç yaxşılıq etməmiş bir adam ailəsinə: “Mən öldüyüm vaxt məni yandırın, sonra (bədənimin) yarısını quruya, (bədənimin) yarısını da dənizə səpələyin! Allaha and olsun! Əgər Allah məni diriltmək iqtidarında olsa, mənə heç kəsə etmədiyi şiddətli əzab verəcəkdir”. O adam öləndə, onun əmr etdiyini etdilər. Allah quruya əmr etdi, o içindəkini yığdı. Dənizə əmr etdi, o da içindəkini topladı. Sonra (o adama): “Bunu nə üçün etdin?” deyə buyurdu. Adam: “Sənin qorxundan ey Rəbbim! Sən daha yaxşı bilirsən!” dedi. Allah onu əfv etdi”. (Buxari 7506, Muslim 7156, 2756/24)

حديث أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رضي الله عنه عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَنَّ رَجُلاً كَانَ قبْلَكُمْ رَغسَهُ اللهُ مَالاً فَقَالَ لِبَنِيهِ لَمَّا حُضِرَ: أَيَّ أَبٍ كُنْتُ لَكُمْ قَالُوا: خَيْرَ أَبٍ قَالَ: فَإِنِّي لَمْ أَعْمَلْ خَيْرًا قَطُّ فَإِذَا مُتُّ فَأَحْرِقُونِي، ثُمَّ اسْحَقُونِي، ثُمَّ ذَرُّونِي فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ فَفَعَلُوا فَجَمَعَهُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ، فَقَالَ: مَا حَمَلَكَ قَالَ: مَخَافَتُكَ فَتَلَقَّاهُ بِرَحْمَتِه

1754. Əbu Səid əl-Xudri  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Sizdən əvvəlki ümmətlərdə Allah bir kimsəyə bol mal verdi. Ona ölüm gəldiyi zaman oğullarına: “Mən sizin üçün necə bir ata oldum? Deyə soruşdu. Oğulları: “Xeyirli biz ata” dedilər. Adam: “Mən heç bir xeyir əməl etməmişəm, öldüyüm zaman sizlər məni yandırın, sonra sümüklərimi əzib ovun. Sonra da şiddətli bir küləkdə tozumu havaya sovurun” dedi. Övladlar atanın dediyi kimi etdilər. Allah onun zərrələrini topladı və ona: “Belə etməyə səni sövq edən nədir?” deyə buyurdu. Adam: “Səndən olan qorxum” dedi. Bu cavabdan sonra Allah onu rəhmətiylə qarşıladı”. (Buxari 3478, Muslim 7160, 2757/27)

قبول التوبة من الذنوب وإِن تكررت الذنوب والتوبة