Möminlərin Anası Zeynəbin  Fəziləti

حديث عَائِشَةَ، أَنَّ بَعْضَ أَزْوَاجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قُلْنَ لِلنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَيُّنَا أَسْرَعُ بِكَ لُحُوقًا قَالَ: أَطْوَلُكُنَّ يَدًا فَأَخَذُوا قَصَبَةً يَذْرَعُونَهَا فَكَانَتْ سَوْدَةُ أَطْوَلَهُنَّ يَدًا فَعَلِمْنَا بَعْدُ، أَنَّمَا كَانَتْ طُولَ يَدِهَا الصَّدَّقَةُ، وَكَانَتْ أَسْرَعَنَا لُحُوقًا بِهِ، وَكَانَتْ تُحِبُ الصَّدَقَةَ

1596. Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  zövcələrindən bəzisi Peyğəmbərdən: “Hansımız sənə daha tez qovuşacaq?” deyə soruşdular. O: “Əli ən uzun olanınız” deyə cavab verdi. (Belə deyəndə) onlar bir qamış götürüb qollarını ölçməyə başladılar. Ən uzun qollu Səudə idi. (Zeynəb Bint Cəhş  vəfat etdikdə) biz başa düşdük ki, uzun əl deyildikdə, sədəqə (vermək) qəsd edilirdi. O, hamımızdan tez Peyğəmbərə  qovuşdu. (Həqiqətən,) o, sədəqə verməyi sevirdi.” (Buxari 1420, Muslim 6470, 2452/101)

من فضائل أم سليم أم أنس بن مالك

Ənəs İbn Məlikin  Anası Ummu Suleymin  Fəziləti

حديث أَنَسٍ رضي الله عنه، أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، لَمْ يَكُنْ يَدْخُلُ بَيْتًا بِالْمَدِينَةِ، غَيْرَ بَيْتِ أُمِّ سُلَيْمٍ، إِلاَّ عَلَى أَزْوَاجِهِ فَقِيلَ لَهُ فَقَالَ: إِنِّي أَرْحَمُهَا، قُتِلَ أَخُوهَا مَعِي

1597. Ənəs  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  Mədinədə, – zövcələrinin evi istisna olmaqla – Ummu Suleymin evindən başqa heç bir evə girməzdi. (Bunun səbəbini ondan) soruşduqda isə belə demişdir: “Mənim ona yazığım gəlir, onun qardaşı mənimlə bir döyüşdə ikən şəhid olmuşdur.” (Buxari 2844, Muslim 6473, 2455/104)

من فضائل عبد الله بن مسعود وأمه رضي الله تعالى عنهما

Abdullah İbn Məsud  Və Anasının Fəziləti

حديث أَبي مُوسى الأَشْعَرِيِّ رضي الله عنه، قَالَ: قَدِمْتُ، أَنَا وَأَخِي مِنَ الْيَمَنِ، فَمَكثْنَا حِينًا مَا نُرَى إِلاَّ أَنَّ عَبْدَ اللهِ بْنَ مَسْعُودٍ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، لِمَا نَرَى مِنْ دُخُولِهِ وَدُخُولِ أُمِّهِ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ

1598. Əbu Musa əl-Əşari  deyir ki, mən qardaşımla Yəməndən Məkkəyə gəldiyim zaman bir müddət gözlədim. Bu vaxt bizim ən çox gördüyümüz Abdullah İbn Məsudun  Əhli Beytdən bir kimsə olduğunu zənn etməyimiz idi. Çünki biz Peyğəmbərin  yanına daima İbn Məsud  ilə anasının girdiyini gördük”. (Buxari 3763, Muslim 6480, 2460/110)

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ خَطَبَ، فَقَالَ: وَاللهِ لَقَدْ أَخَذْتُ مِنْ فِي رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِضْعًا وَسَبْعِينَ سُورَةً، وَاللهِ لَقَدْ عَلِمَ أَصْحَابُ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنِّي مِنْ أَعْلَمِهِمْ بِكِتَابِ اللهِ، وَمَا أَنَا بِخَيْرِهِم قَالَ شَقِيقٌ (رَاوِي الْحَدِيثِ) : فَجَلَسْتُ فِي الْحِلَقِ أَسْمعُ مَا يَقُولُونَ، فَمَا سَمِعْتُ رَدًّا يَقُولُ غَيْرَ ذَلِكَ

1599. Abdullah İbn Məsud  demişdir: “Vallahi, mən yetmişdən çox surəni Peyğəmbərin  dilindən eşidib öyrənmişəm. Vallahi, Peyğəmbərin  əshabələri yaxşı bilirlər ki, mən Allahın Kitabını onların hamısından yaxşı bilirəm və mən onların ən xeyirlilərindənəm.” (Buxari 5000, Muslim 6486, 2462/114)

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه، قَالَ: وَاللهِ الَّذِي لاَ إِلهَ غَيْرُهُ مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مِنْ كِتَابِ اللهِ إِلاَّ وَأَنَا أَعْلَمُ أَيْنَ أُنْزِلَتْ وَلاَ أُنْزِلَتْ آيَةٌ مِنْ كِتَابِ اللهِ إِلاَّ وَأَنَا أَعْلَمُ فِيمَ أُنْزِلَتْ وَلَوْ أَعْلَمُ أَحَدًا أَعْلَمَ مِنِّي بِكِتَابِ اللهِ تُبَلِّغُهُ الإِبِلُ لَرَكِبْتُ إِلَيْهِ

1600. Abdullah İbn Məsud  deyir ki, Ondan başqa heç bir haqq ilah olmayan Allaha and olsun Allahın kitabından elə bir surə nazil olmadı ki, onun harada nazil olduğunu bilməyim, Allahın kitabından elə bir ayə nazil olmadı ki, onun nə haqda nazil olduğunu bilməyim. Əgər kimsə Allahın Kitabını məndən daha yaxşı bildiyini (mənə söyləsələrdi) və onun yanına dəvə ilə gedib çatmaq mümkün olsaydı heç şübhəsiz ki, dəvəyə minib onun yanına gedərdim”. (Buxari 5002, Muslim 6487, 2463/115)

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ مَسْرُوقٍ، قَالَ: ذُكِرَ عَبْدُ اللهِ عِنْدَ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو، فَقَالَ: ذَاكَ رَجُلٌ لاَ أَزَالُ أُحِبُّهُ بَعْدَ مَا سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقولُ: اسْتَقْرِئوا الْقُرْآنَ مِنْ أَرْبَعَةٍ: مِنْ عَبْدِ اللهِ مَسْعُودٍ (فَبَدَأَ بِهِ)، وَسَالِم مَوْلَى أَبِي حُذَيْفَةَ، وَأُبَيِّ بْنِ كَعْبٍ، وَمُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ

1601. Abdullah İbn Amr  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Quran oxumağı dörd nəfərdən öyrənin: Abdullah İbn Məsud, Huzeyfənin mövlası Səlimdən, Ubey İbn Kəbdən  və Muaz İbn Cəbəldən ”. (Buxari 3760, Muslim 6492, 2464/118)

من فضائل أُبَيّ بن كعب وجماعة من الأنصار رضي الله تعالى عنهم