Taun, Təşəüm, Kahinlik Və s.

حديث أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: الطَّاعُونُ رِجْسٌ، أُرْسِلَ عَلَى ظَائِفَةٍ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ، أَوْ عَلَى مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ، فَإِذَا سَمِعْتُمْ بِهِ بِأَرْضٍ فَلاَ تَقْدَمُوا عَلَيْهِ وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلاَ تَخْرُجُوا فِرَارًا مِنْهُ (وَفِي رِوَايَةٍ) لاَ يُخْرِجُكُمْ إِلاَّ فِرَارًا مِنْهُ

1433. (Bir dəfə) Səd İbn Əbu Vəqqas  Usamə İbn Zeyddən : “Sən Peyğəmbərdən  taun (xəstəliyi) barəsində nə eşitmisən?” deyə soruşdu.” Usamə: “Peyğəmbər  belə buyurmuşdur: “Taun murdar bir şeydir. Vaxtı ilə bu (xəstəlik) İsrail oğullarına və ya sizdən əvvəl yaşamış insanlara göndərilmişdi. Belə bir xəstəlik harada olursa-olsun, o yerə getməyin. Əgər bu xəstəlik siz olduğunuz yerdə yayılarsa, ondan qaçıb (canınızı qurtarmaq məqsə­dilə) oranı tərk etməyin.” (Buxari 3473, Muslim 5906, 2218/95)

حديث عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ عَوْفٍ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَبَّاسٍ، أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ رضي الله عنه، خَرَجَ إِلَى الشَّامِ، حَتَّى إِذَا كَانَ بِسَرْغَ، لَقِيَهُ أُمَرَاءُ الأَجْنَادِ، أَبُو عُبَيْدَةَ بْنُ الْجَرَّاحِ وَأَصْحَابُهُ، فَأَخْبَرُوهُ أَنَّ الْوَبَاءَ قَدْ وَقَعَ بِأَرْضِ الشَّامِ قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: فَقَالَ عُمَرُ: ادْعُ لِي الْمُهَاجِرِينَ الأَوَّلِينَ فَدَعَاهُمْ فَاسْتَشَارَهُمْ وَأَخْبَرَهُمْ أَنَّ الْوَبَاءَ قَدْ وَقَعَ بِالشَّامِ، فَاخْتَلَفُوا فَقَالَ بَعْضهُمْ: قَدْ خَرَجْتَ لأَمْرٍ، وَلاَ نَرَى أَنْ تَرْجِعَ عَنْهُ وَقَالَ بَعْضُهُمْ: مَعَكَ بَقِيَّةُ النَّاسِ وَأَصْحَابُ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَلاَ نَرَى أَنْ تُقْدِمَهُمْ عَلَى هذَا الْوَبَاءِ فَقَالَ: ارْتَفِعُوا عَنِّي ثُمَّ قَالَ: ادْعُوا لِي الأَنْصَارَ فَدَعَوْتُهُمْ، فَاسْتَشَارَهُمْ فَسَلَكُوا سَبِيلَ الْمُهَاجِرِينَ، وَاخْتَلَفُوا كَاخْتِلاَفِهِمْ فَقَالَ: ارْتَفِعُوا عَنِّي ثُمَّ قَالَ: ادْعُ لِي مَنْ كَانَ ههُنَا مِنْ مَشْيَخَةِ قُرَيْشٍ مِنْ مُهَاجِرَةِ الْفَتْحِ فَدَعَوْتُهُمْ، فَلَمْ يَخْتَلِفْ مِنْهُمْ عَلَيْهِ رَجُلاَنِ فَقَالُوا: نَرَى أَنْ تَرْجِعَ بِالنَّاسِ وَلاَ تقْدِمَهُمْ عَلَى هذَا الْوَبَاءِ فَنَادَى عُمَرُ، فِي النَّاسِ: إِنِّي مُصْبِحٌ عَلَى ظَهْرٍ فَأَصْبَحُوا عَلَيْهِ قَالَ أَبُو عُبَيْدَةَ بْنُ الْجَرَّاحِ: أَفِرَارًا مِنْ قَدَرِ اللهِ فَقَالَ عُمَرُ: لَوْ غَيْرُكَ قَالَهَا يَا أَبَا عُبَيْدَةَ نَعَمْ، نَفِرُّ مِنْ قَدَرِ اللهِ إِلَى قَدَرِ اللهِ، أَرَأَيْتَ لَوْ كَانَ لَكَ إِبِلٌ هَبَطَتْ وَادِيًا لَهُ عُدْوَتَانِ، إِحْدَاهُمَا خَصِبَةٌ وَالأُخْرَى جَدْبَةٌ، أَلَيْسَ إِنْ رَعَيْتَ الْخَصِبَةَ رَعَيْتَهَا بِقَدَرِ اللهِ، وَاِنْ رَعَيْتَ الْجَدْبَةَ رَعَيْتَهَا بِقَدَرِ اللهِ قَالَ: فَجَاءَ عَبْدُ الرَّحْمنِ بْنُ عَوْفٍ وَكَانَ مُتَغَيِّبًا فِي بَعْضِ حَاجَتِهِ، فَقَالَ: إِنَّ عِنْدِي فِي هذَا عِلْمًا سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ: إِذَا سَمِعْتُمْ بِهِ بَأَرْضٍ فَلاَ تَقْدَمُوا عَلَيْهِ، وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلاَ تَخْرُجُوا فِرَارًا مِنْهُ قَالَ: فَحَمِدَ اللهَ عُمَرُ، ثُمَّ انْصَرَفَ

1434. Abdullah İbn Abbas  rəvayət edir ki, Ömər İbn Xattab  Şama doğru yola çıxdı. Sarağ adlanan yerə çatdıqda əl-Əcnad əhli, yəni Əbu Ubeydə  və əshabı onunla qarşılaşdı və ona Şamda vəba xəstəliyinin olduğunu xəbər verdilər. Ömər: “Mənə ilk mühacirləri çağırın!” dedi. Onları çağıraraq müşavirə etdi və Şamda vəba olduğunu onlara xəbər verdi. Mühacirlər öz aralarında ixtilaf etdilər onlardan bəziləri: “Sən bu iş üçün çıxmısan, ondan geri qayıtmanı məsləhət görmürük” dedilər. Başqaları isə belə dedilər: “Səninlə başqa insanlar və Peyğəmbərin səhabələri var, onları vəbanın üzərinə aparmağını məsləhət görmürük” dedilər. Ömər: “Yanımdan qalxın!” dedi. Sonra: “Mənə ənsarları çağırın!” deyə əmr etdi. Onları çağıraraq müşavirə etdi. Onlar da mühacirlərin tutduğu mövqedə oldular və ixtilaf etdilər. Ömər: “Yanımdan qalxın!” dedi. Sonra: “Mənə Qureyşin yaşlılarını və Məkkə fəthində hicrət edənləri çağırın!” deyə əmr etdi. “Onları çağırdı və onlardan iki kişi olsun belə ixtilaf etmədi. Onlar belə dedilər: “Biz sənin insanlarla qayıtmanı məsləhət görürük. Onları bu vəbaya tərəf aparma!” dedilər. Ömər  insanlara səslənərək: “Mən səhəri minik üzərində açacağam. Siz də minin! Əbu Ubeydə İbn Carrah  ona: “Allahın qədərindən qaçırsan?” deyə söylədi. O: “Ey Əbu Ubeydə! Kaş ki, bunu səndən başqası söyləyəydi?!” dedi. Ömər  onun müxalif olmasından xoşlanmırdı və belə buyurdu: “Bəli, Allahın qədərindən qədərinə qaçırıq. Əgər sənin dəvələrin olsa və onları biri quru, digəri yaşıllıq olan bir vadiyə endirsən, sən dəvələrini yaşıllıq olan yerdə otlatsan, Allahın qədəriylə etmiş, quraq yerdə otlatsan da yenə də Allahın qədəriylə otlatmış olmazsanmı?”. Bu vaxt AbdurRahman İbn Əuf  gəldi. O, ehtiyacından dolayı yubanmışdı. O, belə buyurdu: “Məndə bu haqda məlumat var! Peyğəmbərin  belə dediyini eşitmişəm: “Onun (taunun) bir torpaqda olduğunu eşidərsinizsə, ora girməyin! (getməyin!) və əgər sizin torpaqlarda olarsa ondan qaçmaq üçün oradan çıxmayın!”. Ömər  Allaha həmd edərək çevrilib getdi. (Buxari 5729, Muslim 5915, 2219/98)

لا عدوى ولا طيرة ولا هامة ولا صفر ولا نوء ولا غول ولا يورد ممرض على مصح