Hərc Etmək İstəyi Olduğu Zaman Əmrin Ordularına Beyət Etməyin Müstəhəb Olması Və Ağacın Altında Rıdvan Beyəti

حديث جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: قَالَ لَنَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَوْمَ الْحُدَيْبِيَةِ: أَنْتُمْ خَيْرُ أَهْلِ الأَرْضِ وَكُنَّا أَلْفًا وَأَرْبَعَمِائَةٍ وَلَوْ كُنْتُ أُبْصِرُ الْيَوْمَ لأَرَيْتُكُمْ مَكَانَ الشَّجَرَةِ

1213. Cabir İbn Abdullah  rəvayət edir ki, Hudeybiyə günü Peyğəmbər  bizə buyurdu: “Siz yer sakinlərinin ən xeyirlilərisiniz.” (O gün) bizim sayımız min dörd yüz nəfər idi. Əgər indi gözlərim görsəydi, o ağacın yerini sizə göstərərdim.” (Buxari 4154, Muslim 4914, 1856/69)

حديث الْمُسَيَّبِ بْنِ حَزْنٍ، قَالَ: لَقَدْ رَأَيْتُ الشَّجَرَة، ثُمَّ أَتَيْتهَا بَعْدُ فَلَمْ أَعْرِفْهَا قَالَ مَحْمُودٌ ثُمَّ أُنْسِيتُهَا بَعْدُ.

1214. Museyyib İbn Həzn rəvayət edir ki, Mən beyət edilən ağacı görmüşdüm. Lakin sonralar o, ağacın yanına getdiyim zaman ağacı tapa bilmədim”. Mahmud deyir ki: “Daha sonra ağac mənə unutduruldu”. (Buxari 4162, Muslim 4928, 1859/79)

حديث سَلَمَةَ بْنِ الأَكْوَعِ عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِي عُبَيْدٍ، قَالَ: قُلْتُ لِسَلَمَةَ بْنِ الأَكْوَعِ: عَلَى أَيِّ شَيْءٍ بَايَعْتُمْ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَوْمَ الْحُدَيْبِيَةِ قَالَ عَلَى الْمَوْتِ

1215. Yezid İbn Əbi Ubeyd deyir ki, mən Sələmə İbn Əkvaya  dedim: “Sizlər Hudeybiyyə günü Peyğəmbərə  nə beyət etdiniz?”. O: “Ölmək (lakin geri dönməmə)” dedi. (Buxari 4169, 7206, Muslim 4929, 1860/80)

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ زَيْدٍ رضي الله عنه، قَالَ: لَمَّا كَانَ زَمَنَ الْحَرَّةِ، أَتَاهُ آتٍ، فَقَالَ لَهُ: إِنَّ ابْنَ حَنْظَلَةَ يُبَايِعُ النَّاسَ عَلَى الْمَوْتِ فَقَالَ: لاَ أُبَايِعُ عَلَى هذَا أَحَدًا بَعْدَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ

1216. Abdullah İbn Zeyd  rəvayət etmişdir ki, Hərra zamanı (Mədinə yaxınlığında yer) bir nəfər onun yanına gəlib dedi: “Hənzələnin oğlu camaata ölənədək vuruşmağa dair beyət etdirir”. Abdullah: “Mən bu xüsusda Peyğəmbərdən  sonra heç kəsə beyət edən deyiləm.” (Buxari 2959, Muslim 4931, 1861/81)

تحريم رجوع المهاجر إِلى استيطان وطنه

Mühacirini Vətən Seçmək ÜçünYurduna Dönməsinin Haram Olması

حديث سَلَمَةَ بْنِ الأَكْوَعِ، أَنَّهُ دَخَلَ عَلَى الْحَجَّاجِ، فَقَالَ: يَا ابْنَ الأَكْوَعِ ارْتَدَدْتَ عَلَى عَقِبَيْكَ، تَعَرَّبْتَ قَالَ: لاَ، وَلكِنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَذِنَ لِي فِي الْبَدْو وَعَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِي عُبَيْدٍ قَالَ : لَمَّا قُتِلَ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ خَرَجَ سَلَمَةُ بْنُ الأَكْوَعِ إِلَى الرَّبَذَةِ وَتَزَوَّجَ هُنَاكَ امْرَأَةً وَوَلَدَتْ لَهُ أَوْلاَدًا فَلَمْ يَزَلْ بِهَا حَتَّى قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ بِلَيَالٍ فَنَزَلَ الْمَدِينَةَ.

1217. Sələmə İbn Əkva  Həccacın yanına gəldikdə Həccac ona demişdir: “Ey İbn Əkva, deyəsən, dinindən dönmüsən, bədəvilərin yanında yaşayırsan”. Sələmə: “Xeyr (dinimdən dönməmişəm), lakin Peyğəmbər  mənə çöldə yaşamağa izn vermişdir”. (Buxarinin rəvayətində: “Osman  şəhid olduqdan sonra Sələmə, Rabəzəyə getdi. Bir qadınla ailə qurdu və övladı oldu. Ölümünə bir neçə gün qalmışa kimi orada yaşadı və Mədinəyə gədi (orada da dünyasını dəyişir)”. (Buxari, 7187, Muslim 4932, 1862/82)

المبايعة بعد فتح مكة على الإسلام والجهاد والخير وبيان معنى لا هجرة بعد الفتح