Əbu Cəhlin Öldürülməsi

حديث أَنَسٍ رضي الله عنه، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَوْمَ بَدْرٍ: مَنْ يَنْظُرُ مَا فَعَلَ أَبُو جَهْلٍ فَانْطَلَقَ ابْنُ مَسْعُودٍ، فَوَجَدَهُ قَدْ ضَرَبَهُ ابْنَا عَفْرَاءَ، حَتَّى بَرَدَ فَأَخَذَ بِلِحْيَتِهِ فَقَالَ: أَنْتَ أَبَا جَهْلٍ قَالَ: وَهَلْ فَوْقَ رَجُلٍ قَتَلَهُ قَوْمُهُ، أَوْ قَالَ: قَتَلْتُمُوهُ

1178. Ənəs İbn Malik  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  Bədr günü buyurdu: “Kim bizim üçün Əbu Cəhlin nə etdiyinə baxar?”. İbn Məsud  gedərək Afranın oğullarının onu vurduqdan sonra yerə sərildiyini gördü. Onun saqqalından yapışaraq belə dedi: “Əbu Cəhl sənsənmi?”. O: “Öz qövmünün öldürdüyü kişinin üzəində kimsə varmı? Sizin öldürdüyünüz kişinin üstündə kimsə varmı? Onu tayfası öldürdü?” cavab verdi (yəni, sizin məni öldürməniz eyib edilməz). (Əbu Micləz: Əbu Cəhl: “Kaş ki, məni əkinçi yox, başqası öldürərdi”). (Buxari 3963, Muslim 4763, 1800/118)

قتل كعب بن الأشرف طاغوت اليهود

Yəhudilərin Şeytanı Kəb İbn Əşrəfin Öldürülməsi

حديث جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ لِكَعْبِ بْنِ الأَشْرَفِ فَإِنَّهُ قَدْ آذَى اللهَ وَرَسُولَهُ فَقَامَ مُحَمَّدُ بْنُ مَسْلَمَةَ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ أَتُحِبُّ أَنْ أَقْتُلَهُ قَالَ: نَعَمْ قَالَ: فَأْذَنْ لِي أَنْ أَقُولَ شَيْئًا قَالَ: قُلْ فَأَتَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ مَسْلَمَةَ، فَقَالَ: إِنَّ هذَا الرَّجُلَ قَد سَأَلَنَا صَدَقَةً، وَإِنَّهُ قَدْ عَنَّانَا، وَإِنِّي قَدْ أَتَيْتُكَ أَسْتَسْلِفُكَ قَالَ: وَأَيْضًا، وَاللهِ لَتَمَلُّنَّهُ قَالَ إِنَّا قَدِ اتَّبَعْنَاهُ فَلاَ نُحِبُّ أَنْ نَدَعَهُ حَتَّى نَنْظرَ إِلَى أَيِّ شَيْءٍ يَصِيرُ شَأْنُهُ وَقَدَ أَرَدْنَا أَنْ تُسْلِفَنَا وَسْقًا أَوْ وَسْقَيْنِ فَقَالَ: نَعَمْ، ارْهَنُونِي قَالُوا: أيَّ شَيْءٍ تُرِيدُ قَالَ: ارْهَنُونِي نِسَاءَكُمْ قَالُوا: كَيْفَ نَرْهَنُكَ نِسَاءَنَا، وَأَنْتَ أَجْمَلُ الْعَرَبِ قَالَ: فَارْهَنُونِي أَبْنَاءَكمْ قَالُوا: كَيْفَ نَرْهَنُكَ أَبْنَاءَنَا، فَيُسَبُّ أَحَدُهُمْ فَيُقَالُ رُهِنَ بِوَسْقٍ أَوْ وَسْقَيْنِ، هذَا عَارٌ عَلَيْنَا، وَلكِنَّا نَرْهَنُكَ الَّلأْمَةَ (يَعْنِي السِّلاَحَ) فَوَاعَدَهُ أَنْ يَأْتِيَهُ، فَجَاءَهُ لَيْلاً وَمَعَهُ أَبُو نَائِلَةَ، وَهُوَ أَخو كَعْبٍ مِنَ الرَّضَاعَةِ فَدَعَاهُمْ إِلَى الْحِصْنِ، فَنَزَلَ إِلَيْهِمْ؛ فَقَالَتْ لَهُ امْرَأَتُهُ: أَيْنَ تَخْرُجُ هذِهِ السَّاعَةَ فَقَالَ: إِنَّمَا هُوَ مُحَمَّدُ بْنُ مَسْلَمَةَ وَأَخِي أَبُو نَائِلَةَ قَالَتْ: أَسْمَعُ صَوْتًا كَأَنَّهُ يَقْطُرُ مِنْهُ الدَّمُ قَالَ: إِنَّمَا هُوَ أَخِي مُحَمَّدُ بْنُ مَسْلَمَةَ وَرَضِيعِي أَبُو نَائِلَةَ، إِنَّ الْكَرِيمَ لَوْ دُعِيَ إِلَى طَعْنَةٍ بِلَيْلٍ لأَجَابَ قَالَ: وَيُدْخِلُ مُحَمَّدُ بْنُ مَسْلَمَةَ مَعَهُ رَجُلَيْنِ فَقَالَ: إِذَا مَا جَاءَ فَإِنِّي قَائِلٌ بَشَعَرِهِ فَأَشَمُّهُ، فَإِذَا رَأَيْتُمُونِي اسْتَمْكَنْتُ مِنْ رَأْسِهِ فَدُونَكُمْ فَاضْرِبُوهُ وَقَالَ مَرَّةً: ثُمَّ أُشِمُّكُمْ فَنَزَلَ إِلَيْهِمْ مَتَوَشِّحًا، وَهُوَ يَنْفَحُ مِنْهُ رِيحُ الطِّيبِ فَقَالَ: مَا رَأَيْتُ كَالْيَوْمِ رِيحًا، أَيْ أَطْيَبَ قَالَ: عِنْدِي أَعْطَرُ نِسَاءِ الْعَرَبِ وَأَكْمَلُ الْعَرَبِ؛ فَقَالَ: أَتَأْذَنُ لِي أَنْ أَشَمَّ رَأْسَكَ قَالَ: نَعَمْ فَشَمَّهُ ثُمَّ أَشَمَّ أَصْحَابَهُ ثُمَّ قَالَ: أَتأْذَنُ لِي قَالَ: نَعَمْ فَلَمَّا اسْتَمْكَنَ مِنْهُ، قَالَ: دُونَكُمْ فَقَتَلُوهُ، ثُمَّ أَتَوُا النَبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَأَخْبَرُوهُ

1179. Cabir İbn Abdullah  rəvayət edir ki, (bir dəfə) Peyğəmbər  buyurdu: “Kim Kəb İbn Əşrəfin işini bitirə bilər? Çünki o, Allaha və Onun Rəsuluna əziyyət verir.” Muhəmməd İbn Məsləmə ayağa qalxıb dedi: “Ya Rəsulullah, istəyirsən onu mən öldürüm?”. Peyğəmbər: “Bəli!” deyə buyurdu. O dedi: “İzn ver bir şey deyim”. Peyğəmbər: “De!”. Bundan sonra Muhəmməd İbn Məsləmə (bir neçə əshabə ilə birlikdə Kəbin) yanına gəlib dedi: “Bu adam (Peyğəmbər) bizdən sədəqə tələb edir və bizi çox sıxışdırır. Buna görə də mən gəlmişəm səndən borc alım.” (Kəb) dedi: “Yenə (sizi bezdirəcək). Vallahi ki, tezliklə sizin onu görməyə gözünüz olmayacaq.” (Muhəmməd İbn Məsləmə) dedi: “Artıq biz ona tabe olmuşuq. Odur ki, bu işin nə ilə qurtaracağını görməyincə biz onu tərk etmək istəmirik. İndi isə biz səndən borca bir və ya iki vəsq (ərzaq) götürmək istəyirik.” (Kəb) dedi: “Olar, amma gərək mənim yanımda girov qoyasınız.” Onlar: “Nə istəyirsən?” deyə soruşdular. (Kəb) dedi: “Qadınlarınızı yanımda girov qoyun!” Onlar (etiraz edib) dedilər: “Sən ərəblər arasında ən yaraşıqlı kişi olduğun halda biz qadınlarımızı sənin yanında necə girov qoya bilərik?!” (Kəb) dedi: “Onda uşaqlarınızı yanımda girov qoyun!” Onlar (yenə etiraz edib) dedilər: “Biz uşaqlarımızı sənin yanında necə girov qoya bilərik?! Axı, sonra kimsə onları təhqir edib: “(Budur) bir və ya iki vəsq (ərzaq) müqabilində girov qoyulanlar!” deyəcək, beləliklə də, bizim üzümüzü qara edəcək. (Gəlsənə) biz öz silahlarımızı girov qoyaq.” Onlar (bir müddət sonra) görüşməyə vədələşdilər. Gecə (Muhəmməd İbn Məsləmə) Kəbin süd qardaşı Əbu Nailə ilə birlikdə onun yanına gəldi. (Kəb) onları öz istehkamına dəvət etdi və özü də onların yanına endi. Gedəndə arvadı ondan: “Bu vaxt hara gedirsən?” deyə soruşdu. (Kəb) dedi: “(Gələnlər) ancaq Muhəmməd İbn Məsləmə və mənim (süd) qardaşım Əbu Nailədir.” Arvad dedi: “Mən bir səs eşidirəm, sanki nədənsə qan damır.” (Kəb) dedi: “(Bu) sadəcə Muhəmməd İbn Məsləmə və süd qardaşım Əbu Nailədir. Həqiqətən, alicənab adam gecə vaxtı vurulmağa çağırılmış olsa belə, cağırışa cavab verməlidir.” (Cabir İbn Abdullah) dedi: “Muhəmməd İbn Məsləmə özü ilə bərabər içəri iki nəfər də keçirdi.” (Digər rəvayətdə deyilir ki, bunlar: Əbu Əbs İbn Cəbr, Haris İbn Ovs və Abbad İbn Bişr idi.) Amr dedi: “Muhəmməd İbn Məsləmə ilə birlikdə iki nəfər gəlmişdi. O, həmin iki nəfərə dedi: “Kəb gələndə mən onun başından tutub onu iyləyəcəyəm. Mənim onun başından bərk yapışdığımı görsəniz dərhal gəlib onun boynunu vurarsınız.” (Digər rəvayətdə): “Sonra (onun başını sizə tərəf çəkəcəyəm ki,) siz də iyləyəsiniz.” Kəb əbasına bürünmüş halda onların yanına endi. Ondan xoş ətir qoxusu gəlirdi. (Muhəmməd İbn Məsləmə) dedi: “Mən indiyədək bundan gözəl ətir görməmişəm”. Kəb: “(Evimdə) ərəb qadınları arasında ən yaxşı ətir seçən və (ümumiyyətlə) ərəblər içərisində ən ağıllı-kamallı bir (qadın) var.” (Muhəmməd İbn Məsləmə) dedi: “İcazə verirsənmi, sənin başını iyləyim?” O: “Bəli!” dedi. Muhəmməd İbn Məsləmə onun başını iylədi, sonra dostlarına da təklif etdi. Sonra yenə: “İzn verirsənmi, (başını iyləyim)?” deyə soruşdu. O: “Bəli!” dedi. Elə ki Muhəmməd İbn Məsləmə onun başından bərk yapışdı, (dostlarına): “Növbə sizindir!” deyə buyurdu, (onlar da Kəbin üstünə cumub) onu öldürdülər. Sonra da Peyğəmbərin  yanına gəlib əhvalatı ona danışdılar.” (Buxari 4037, Muslim 4765, 1801/119)

غزوة خيبر