Mürtədlərin Və Müharibə Edənlərin Hökmü

حَدِيث أَنَسٍ : أَنَّ نَفَرًا مِنْ عُكْلٍ ثَمَانِيَةً، قَدِمُوا عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَبَايَعُوهُ عَلَى الإِسْلاَمِ، فَاسْتَوْخَمُوا الأَرْضَ فَسَقِمَتْ أَجْسَامُهُمْ، فَشَكَوْا ذَلِكَ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: " أَفَلاَ تَخْرُجُونَ مَعَ رَاعِينَا فِي إِبِلِهِ، فَتُصِيبُونَ مِنْ أَلْبَانِهَا وَأَبْوَالِهَا " قَالُوا: بَلَى، فَخَرَجُوا فَشَرِبُوا مِنْ أَلْبَانِهَا وَأَبْوَالِهَا، فَصَحُّوا، فَقَتَلُوا رَاعِيَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَطْرَدُوا النَّعَمَ، فَبَلَغَ ذَلِكَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَأَرْسَلَ فِي آثَارِهِمْ، فَأُدْرِكُوا فَجِيءَ بِهِمْ، فَأَمَرَ بِهِمْ فَقُطِّعَتْ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ، وَسَمَرَ أَعْيُنَهُمْ، ثُمَّ نَبَذَهُمْ فِي الشَّمْسِ حَتَّى مَاتُوا

1086. Ənəs İbn Məlik  rəvayət edir ki, Ukl (Uraniyə) qəbiləsindən səkkiz nəfər Peyğəmbərin  yanına Mədinəyə gəldilər və İslam üzərinə onunla beyət etdilər. Mədinə ərazisinin havası onlara ağır gəldi və vücudları xəstələndi (qarın yatalağı). Onlar bu xəstəliklərini Peyğəmbər  ərz etdilər. Peyğəmbər: «Bizim çobanlarımızla bərabər (zəkat üçün ayrılmış) dəvələrin yanına gedin və onların sidiklərindən və südlərindən için» deyə buyurdu. Onlar Peyğəmbərin  dediyi şəkildə etdilər və sağaldılar. Bundan sonra çobanları öldürdülər (İslam dinindən çıxdılar) və dəvələri də sürüb apardılar. Bu xəbər Peyğəmbərə  çatdıqda onların ardınca bir dəstə göndərdi. Tez bir zamanda əsir edilərək geri gətrildilər. Peyğəmbər  əmr etdi əlləri və ayaqları kəsildi. Gözləri çıxarıldı. (Harre deyilən yerə atıldılar) və ölənə kimi günəşin altında qaldılar”. (Çünki onlar da çobanların gözlərini çıxarmışdılar). (Buxari 6899, Muslim 4446, 1671/10)

ثبوت القصاص في القتل بالحجر وغيره من المحددات والمثقلات وقتل الرجل بالمرأة

Daşla, İti Və Ağır Alətlə Qətl Edildikdə Qisasın Sübutu, Qadın Öldürülməsi Səbəbilə Kişinin Öldürülməsi

حديث أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: عَدَا يَهُودِيٌّ، فِي عَهْدِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، عَلَى جَارِيَةٍ، فَأَخَذَ أَوْضَاحًا كَانَتْ عَلَيْهَا، وَرَضَخَ رَأْسَهَا؛ فَأَتَى بِهَا أَهْلُهَا رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهِيَ فِي آخِرِ رَمَقٍ، وَقَدْ أُصْمِتَتْ فَقَالَ لَهَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ قَتَلَكِ، فُلاَنٌ لِغَيْرِ الَّذِي قَتَلَهَا، فَأَشَارَتْ بِرَأْسِهَا أَنْ لاَ قَالَ، فَقَالَ لِرَجُلٍ آخَرَ غَيْرِ الَّذِي قَتَلَهَا فَأَشَارَتْ أَنْ لاَ، فَقَالَ: فَفُلاَنٌ لِقَاتِلِهَا فَأَشَارَتْ أَنْ نَعَمْ؛ فَأَمَرَ بِهِ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَرُضِخَ رَأْسُهُ بَيْنَ حَجَرَيْن

1087. Ənəs İbn Məlik  rəvayət edir ki, Rəsulullahın  zamanında bir cariyəni başı (iki daş arasında) əzilmiş və üzərindən zinət əşyaları (oğurlanmış) halda (tapırlar). Ailəsi cariyəni Peyğəmbərin  yanına gətirirlər. Cariyə dili tutulmuş və həyatının son anlarını yaşıyırdı. Rəsulullah  onu öldürənin deyil başqa birisinin adını çəkərək: “Səni filankəsmi öldürdü (vurdu)” deyə buyurdu. Cariyə başı ilə: “Xeyr” dedi. Peyğəmbər yenə də onu öldürənin deyil başqa birisinin adını çəkərək: “Səni filankəsmi öldürdü (vurdu)” deyə buyurdu. Cariyə başı ilə: “Xeyr” deyə işarə etdi. Bu dəfə Peyğəmbər  qatili üçün: “Səni filankəsmi öldürdü?” deyə buyurdu. Cariyə: “Bəli” dedi. Bundan sonra Peyğəmbər  əmr etdi həmən Yəhudinin başı da iki daş arasında əzildi”. (Buxari 5295, Muslim 4454, 1672/15)

الصائل على نفس الإنسان أو عضوه إِذا دفعه المصول عليه فأتلف نفسه أو عضوه لا ضمان عليه