Bir Kimsənin Öz Köləsindəki Hissəsini Azad Etməsi

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: مَنْ أَعْتَقَ شِرْكًا لَهُ فِي عَبْدٍ، فَكَانَ لَهُ مَالٌ يَبْلُغُ ثَمَنَ الْعَبْدِ، قُوِّمَ الْعَبْدُ قِيمَةَ عَدْلٍ، فَأَعْطَى شُرَكَاءَهُ حِصَصَهُمْ وَعَتَقَ عَلَيْهِ، وَإِلاَّ فَقَدْ عَتَقَ مِنْهُ مَا عَتَقَ

1082. Abdullah İbn Ömər  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Hər kim öz şərikli köləsini azad edərsə, özündə də kölənin dəyəri qədər pul varsa, köləni ədalətli şəkildə qiymətləndirməli, sonra da şəriklərinə onların paylarını ödəməklə köləni tam azad etməlidir. Əks təqdirdə isə onun yalnız öz payına düşən hissəsini azad etmiş olur” (Buxari 2522, Muslim 3843, 1501/1)

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه، عَنِ النَبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: مَنْ أَعْتَقَ شَقِيصًا مِنْ مَمْلُوكِهِ، فَعَلَيْهِ خَلاَصُهُ فِي مَالِهِ؛ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ مَالٌ قُوِّمَ الْمَمْلُوكُ قِيمَةَ عَدْلٍ ثُمَّ اسْتُسْعِيَ غَيْرَ مَشْقُوقٍ عَلَيْهِ

1083. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Kim öz köləsini qismən azad edərsə, öz malından şərikinin pulunu ödəməklə köləni tam azad etməlidir. Əgər onun ödəməyə pulu yoxdursa, onda köləni ədalətli şəkildə qiymətləndirməli, sonra da köləni gücü çatdığı bir işdə işlətməlidir” (Buxari 2492, Muslim 4423, 1503/54)

جواز بيع المدبر

Sahibinin Ölümündən Sonra Azad Olunacaq Qulun Satılmasının Caiz Olması

حديث جَابِرٍ، أَنَّ رَجُلاً مِنَ الأَنْصَارِ دَبَّرَ مَمْلُوكًا لَهُ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ مَالٌ غَيْرُهُ، فَبَلَغَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: مَنْ يَشْتَرِيهِ مِنِّي فَاشْتَرَاهُ نعَيْمُ بْنُ النَّحَّامِ بِثَمَانِمِائَةِ دِرْهَمٍ

1084. Cabir  rəvayət edir ki, Ənsardan bir nəfər (Əbu Məzkur) öz qulunu ölümündən sonra Mudəbbir (Mən öldükdən sonra azad ol!) olaraq azad etdi. Bu kimsənin də bu qulundan başqa malı yox idi. Xəbər Peyğəmbər  çatdığı zaman Peyğəmbər  o, köləni alıb buyurdu: “Bunu məndən kim alar”. Nueym İbn nəhhər səkkiz yüz dirhəmə aldı”. (Buxari 6716, Muslim 4428, 997/58)





كتاب القسامة

And İçən Kimsə Kitabı





القسامة

And İçən Kimsə

حديث رَافِعِ بْنِ خَدِيجٍ وَسَهْلِ بْنِ أَبِي حَثْمَةَ عَنْ بُشَيْرٍ بْنِ يَسَارِ، مَوْلَى الأَنْصَارِ، أَنَّهُمَا حَدَّثَاهُ: أَنَّ عَبْدَ اللهِ بْنَ سَهْلٍ وَمُحَيِّصَةَ بْنَ مَسْعُودٍ أَتَيَا خَيْبَرَ، فَتَفَرَّقَا فِي النَّخْلِ، فَقُتِلَ عَبْدُ اللهِ بْنُ سَهْلٍ فَجَاءَ عَبْدُ الرَّحْمنِ بْنُ سَهْلٍ، وَحُوَيِّصَةُ وَمُحَيِّصَةُ ابْنَا مَسْعُودٍ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَتَكَلَّمُوا فِي أَمْرِ صَاحِبِهِمْ، فَبَدَأَ عَبْدُ الرَّحْمنِ، وَكَانَ أَصْغَرَ الْقَوْمِ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: كَبِّرِ الْكُبْرَ (قَالَ يَحْيى أَحَدُ رِجَالِ السَّنَدِ: لِيَلِيَ الْكَلاَمَ الأَكْبَرُ) فَتَكلَّمُوا فِي أَمْرِ صَاحِبِهِمْ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَتَسْتَحِقُّون قَتِيلَكُمْ أُوْ قَالَ صَاحِبَكُمْ بِأَيْمَانِ خَمْسِينَ مِنْكُمْ قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ أَمْرٌ لَمْ نَرَهُ قَالَ: فَتُبْرِئُكُمْ يَهُودُ فِي أَيْمَانِ خَمْسِينَ مِنْهُمْ قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ قَوْمٌ كُفَّارٌ فَوَدَاهُمْ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ قِبَلِه قَالَ سَهْلٌ: فَأَدْرَكْتُ نَاقَةً مِنْ تِلْكَ الإِبِلِ، فَدَخَلَتْ مِرْبَدًا لَهُمْ فَرَكَضَتْنِي بِرِجْلِهَا

1085. Ənsarın Mövlası olan Buşeyr İbn Yəsar deyir ki, Rafi İbn Xədic, Səhl İbn Əbi Həsmə mənə belə dedi: “Abdullah İbn Səhl ilə Muhəyyisə İbn Məsud birlikdə Xeybərə (xurma toplamağa) getmişdilər. Bu ikisi (Xeybərdə) xurmalıq içində bir-birindən ayrıldılar. Abdullah İbn Səhl öldürüldü. AbdurRahman İbn Səhl ilə Məsudun iki oğlu Huveyyisə və Muheyyisə, Peyğəmbərin  yanına gələrək öldürülmüş yoldaşları barədə danışdılar. Danışmağa AbdurRahman başladı (Başqa rəvayətdə: Onlar iddia edirdilər ki, Abdullah İbn Səhli Yəhudilər öldürüb quyuya atıblar). Halbuki AbdurRahman onların ən kiçiyi idi. Peyğəmbər: “İlk sözü söləməyi böyüyə ver!” buyurdu. Ravi Yəhyə deyir ki: “Danışmağı üzərinə böyük olan götürsün” dedi. Onlar bu hadisəni danışdılar. Sonda Peyğəmbər: “Qatilinizin qan pulunu sizlərdən əlli nəfər (Bu cinayəti Yəhudilər) etdi deyə and içməklə haqq qazandıra bilərsiz?” deyə buyurdu. Onlar: “Ya Rəsulullah! Bu görmədiyimiz bir şeydir (necə görmədiyimizə and içə bilərik, biz sadəcə belə düşünürük)” dedilər. Peyğəmbər: “O, halda Yəhudilərdən əlli nəfər (bu cinayəti biz etmədik) deyə and içsələr bu hadisə bitər (Başqa rəvayətdə: Hətta Peyğəmbər  onlarla müharibəyə hazır olsunlar deyə xəbər də göndərir. Lakin onlar and içirlər ki, biz öldürməmişik)” deyə buyurdu. Onlar: “Ya Rəsulullah! Yəhudilər kafir kimsələrdir. Biz onların andlarını necə qəbul edə bilərik” deyə narazılıq etdilər. Peyğəmbər  qan pulunu öz tərəfindən (Beytul Maldan) ödədi. Səhl: “Mən Peyğəmbərin  verdiyi (100 dişi) dəvəyə, dəvələrin toplandığı yerdə olanda məni ayağıyla vurdu” dedi. (Buxari 6143, Muslim 4435, 1669/2)

حكم المحاربين والمرتدين