Valideyni Və Övladı Olmayanın Mirası

حديث جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: مَرِضْتُ مَرَضًا فَأَتَانِي النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَعُودُنِي وَأَبُو بَكْرٍ، وَهُمَا مَاشِيَانِ، فَوَجَدَانِي أُغْمِيَ عَلَيَّ، فَتَوَضَّأَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ صَبَّ وَضُوءَهُ عَلَيَّ، فَأَفَقْتُ، فَإِذَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ كَيْفَ أَصْنَعُ فِي مَالِي كَيْفَ أَقْضِي فِي مَالي فَلَمْ يُجِبْنِي بِشَيْءٍ حَتَّى نَزَلَتْ آيَةُ الْمِيرَاثِ

1042. Cabir İbn Abdullah  rəvayət edir ki, bir xəstəliyə tutulmuşdum. (Vəda həcci zamanı) Peyğəmbər  Əbu Bəkr  ilə bərabər yanıma xəstə ziyarətinə gəlmişdilər. Onlar məni huşumu itirmiş halda gördülər. Peyğəmbər dəstəmaz aldı və dəstəmaz suyundan mənim üzərimə çırpdı. Ayıldım və Peyğəmbəri  görən kimi: “Ya Rəsulullah! Mən malım haqqında necə edim? Malım barədə necə hökm edim? dedim. Miras ayəsi nazil olana qədər Peyğəmbər  mənə bir şey demədi (ən-Nisa 11, 12, 176)”. (Buxari 5651, Muslim 4230, 1616/5)

آخر آية أنزلت آية الكلالة

Son Olaraq Nazil Olan Ayə Kələlə Ayəsidir

حديث الْبَرَاءِ رضي الله عنه، قَالَ: آخِرُ سُورَةٍ نَزَلَتْ بَرَاءَةٌ، وَآخِرُ آيَةٍ نَزَلَتْ يَسْتَفْتُونَكَ

1043. Bəra İbn Azim  rəvayət edir ki, ən son nazil olan surə Bəraə (ət-Tövbə) surəsidir. Ən son nazil olan ayə: “Səndən fətva istərlər...” ayəsidir” dedi. (Buxari 4605, Muslim 4237, 4238, 4239, 1618/14)

من ترك مالاً فلورثته

Hər Kim Bir Mal Tərk Edərsə o, Mal Mirascılarındır

حديث أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يُؤْتَى بِالرَّجُلِ الْمُتَوَفَّى، عَلَيْهِ الدَّيْنُ، فَيَسْأَلُ: هَلْ تَرَكَ لِدَيْنِهِ فَضْلاً فَإِنْ حُدِّثَ أَنَّهُ تَرَكَ لِدَيْنِهِ وَفَاءً صَلَّى وَإِلاَّ، قَالَ لِلْمُسْلِمِينَ: صَلُّوا عَلَى صَاحِبِكُمْ فَلَمَّا فَتَحَ اللهُ عَلَيْهِ الْفُتُوحَ، قَالَ: أَنَا أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ، فَمَنْ تُوُفِّيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَتَركَ دَيْنًا فَعَلَىَّ قَضَاؤُهُ، وَمَنْ تَرَكَ مَالاً فَلِوَرَثَتِهِ

1044. Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  yanına borcu olduğu halda ölmüş bir kimsənin cənazəsi gətirildiyi zaman Peyğəmbər: “Bu kimsə borcunu qaytarmaq üçün bir şeylər tərk etdimi?” deyə soruşardı. Əgər o, kimsənin borcu ödəmək üçün bir şeylər buraxdığı söylənsəydi (və ya kimsə onun borcunu ödəmək üçün üzərinə götürsəydi) onun cənazə namazını qılardı. Əks halda müsəlmanlara xitabən: “Qardaşınızın cənazə namazını sizlər qılın” deyə buyurardı. Nəhayət Allah ona bir çox fəthlər müyəssər etdikdən sonra: “Mən bütün möminlərə öz nəfsimdən daha yaxınam. Artıq hər kim üzərində bir borc buraxaraq ölərsə o, borcu ödəmək mənə aiddir. Hər kim də bir mal buraxarsa o, mal mirasçılarına aiddir” deyə buyurdu. (Buxari 2298, 5371, Muslim 4242, 1619/14)





كتاب الهبات

Hədiyyə Kitabı





كراهة شراء الإنسان ما تصدق به ممن تصدق عليه