Bakirə İlə Evlənməyin Müstəhəb Olması

حديث جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: تَزَوَّجْتُ، فَقَالَ لِي رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَا تَزَوَّجْتَ فَقُلْتُ: تَزَوَّجْتُ ثَيبًا فَقَالَ: مَا لَكَ وَلِلْعَذَارَى وَلِعَابِهَا قَالَ مُحَارِبٌ (أَحَدُ رِجَالِ السَّنَدِ) : فَذَكَرْتُ ذلِكَ لِعَمْرِو بْنِ دِينَارٍ، فَقَالَ عَمْرٌو: سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللهِ يَقُولُ: قَالَ لِي رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: هَلاَّ جَارِيَةً تُلاَعِبُهَا وَتُلاَعِبُكَ

929. Cabir İbn Abdullah  dedi: “Mən evləndim”. Peyğəmbər: “Kiminlə evləndin?” deyə buyurdu. Mən: “Dul bir qadınla evləndim” dedi. Peyğəmbər: “Nə üçün bakirə qadınla evlənməyi və onlarla oynamağa üstünlük vermədin” deyə buyurdu. Ravi Muharib deyir ki: “Nə üçün bakirə qadınla evlənməyi və onlarla oynamağa üstünlük vermədin – Amr İbn Dinar zikr etdi”. Amr deyir ki, Cabir İbn Abdullahdan  eşitdim. O, dedi: “Peyğəmbər mənə: “O, səninlə səndə onunla oynayacaq bir gənc qızla nə üçün evlənmədin” dedə buyurdu. (Buxari 5080, Muslim 3710, 715/55)

حديث جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: هَلَكَ أَبِي وَتَرَكَ سَبْعَ بَنَاتٍ أَوْ تِسْعَ بَنَاتٍ، فَتَزَوَّجْتُ امْرَأَةً ثَيِّبًا، فَقَالَ لِي رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: تَزَوَّجْتَ يَا جَابِرُ فَقُلْتُ: نَعَمْ فَقَالَ: بِكْرًا أَمْ ثَيِّبًا قُلْتُ: بَلْ ثَيِّبًا قَالَ: فَهَلاَّ جَارِيَةً تُلاَعِبُهَا وَتُلاَعِبُكَ وَتُضَاحِكُهَا وَتُضَاحِكُكَ قَالَ، فَقُلْتُ لَهُ: إِنَّ عَبْدَ اللهِ هَلَكَ وَتَرَكَ بَنَاتٍ، وَإِنِّي كَرِهْتُ أَنْ أَجِيئَهُنَّ بِمِثْلِهِنَّ، فَتَزَوَّجْتُ امْرَأَةً تَقُومُ عَلَيْهِنَّ وَتُصْلِحُهُنَّ، فَقَالَ: بَارَكَ اللهُ أَوْ خَيْرًا

930. Cabir İbn Abdullah  deyir ki, atam dünyasını dəyişdi. Yeddi yoxsa doqquz yetim qız uşağı buraxdı. Mən də dul bir qadınla evləndim. Peyğəmbər: “Evləndinmi ey Cabir?” deyə buyurdu. Mən: “Bəli” dedim. Peyğəmbər: “Bakirə ilə, yoxsa dul qadınla?” deyə buyurdu. Mən: “Dul qadınla” dedim. O: “Sənin onunla, onun da səninlə oynayacaq, güləşəcək bir qızla evlənsəydin?” deyə buyurdu. Mən: “Atam Abdullah  (Uhud) döyüşündə şəhid oldu, bir neçə yetim qız uşağı buraxdı. Mən də onların arasına onlar kimi gənc bir qız uşağnı gətirmək istəmədim. Bu səbəblə onların işlərini görəcək və onların hallarını yaxşılaşdıraca bir qadın gətirdim” dedim. Peyğəmbər: “Allah sənə bərəkət versin və ya xeyir” deyə buyurdu. (Buxari 5367, Muslim 3711, 715/56)

حديث جَابِرٍ، قَالَ: كُنْتُ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي غَزْوَةٍ، فَلَمَّا قَفَلْنَا تَعَجَّلْتُ عَلَى بَعِيرٍ قَطُوفٍ، فَلَحِقَنِي رَاكِبٌ مِنْ خَلْفِي، فَالْتَفَتُّ فَإِذَا أَنَا بِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ؛ قَالَ: مَا يُعْجِلُكَ قُلْتُ: إِنِّي حَدِيثُ عَهْدٍ بِعُرْسٍ قَالَ: فَبِكْرًا تَزَوَّجْتَ أَمْ ثَيِّبًا قُلْتُ: بَلْ ثَيِّبًا قَالَ: فَهَلاَّ جَارِيَةً تُلاَعِبُهَا وَتُلاَعِبُكَ قَالَ: فَلَمَّا قَدِمْنَا ذَهَبْنَا لِنَدْخُلَ، فَقَالَ: أَمْهِلُوا حَتَّى تَدْخُلُوا لَيْلاً أَيْ عِشَاءً لِكَيْ تَمْتَشِطَ الشَّعِثَةُ وَتَسْتَحِدَّ الْمُغِيبَةُ وَفِي هذَا الْحَدِيثِ أَنَّهُ قَالَ: الْكَيْسَ الْكَيْسَ يَا جَابِرُ يَعْنِي الْوَلَدَ

931. Cabir  rəvayət edir ki, döyüşlərin birində Peyğəmbərlə  birlikdə idim. Döyüşdən qayıtdığımız zaman ağır yeriyən bir dəvəyə minib evə çatmaq üçün tələsirdim. Bu vaxt arxadan minikli bir nəfər mənə tərəf gəldi. Baxdım ki, Peyğəmbərdir. O: “Nə üçün tələsirsən?” deyə buyurdu. Mən: “Evliyəm” dedim. Peyğəmbər: “Bakirə ilə evləndin, yoxsa dul qadınla?” deyə buyurdu. Mən: “Dul ilə evləndim” dedim. Peyğəmbər: “Sənin onunla, onun da səninlə oynayacaq bir qızla evlənsəydin?” deyə buyurdu. Cabir: “Səfərdən döndüyümüz zaman evimizə dönməəyə tələsdik”. Peyğəmbər: “Yavaş olun! (Bir az gözləyin) evlərinizə gecə olsun, yəni işa vaxtına vaxın daxil olun ki, o vaxta qədər ərində ayrı qalan qadın dağınıq saçlarını darasın və təmizlənsin” deyə buyurdu. Ravi deyir ki: “Peyğəmbər: “Ey Cabir! Keysə, Keysə” buyurduğunu söylədi. Keysə - uşağı qəsd edirdi” dedi. (Buxari 5245, Muslim 3713, 3714, 715/57)

حديث جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: كُنْتُ مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي غَزَاةٍ فَأَبْطَأَ بِي جَمَلِي وَأَعْيَا، فَأَتَى علَيَّ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: جَابِرٌ فَقُلْتُ: نَعَمْ قَالَ: مَا شَأْنُكَ قُلْتُ: أَبْطَأَ عَلَيَّ جَمَلِي وَأَعْيَا فَتَخَلَّفْتُ؛ فَنَزَلَ يَحْجُنُهُ بِمِحْجَنِهِ ثُمَّ قَالَ: ارْكَبْ فَرَكِبْتُ فَلَقَدْ رَأَيْتُهُ أَكُفُّهُ عَنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: تَزَوَّجْتَ قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: بِكْرًا أَمْ ثَيِّبًا قُلْتُ: بَلْ ثَيِّبًا قَالَ: أَفَلاَ جَارِيَةً تُلاَعِبُهَا وَتُلاَعِبُكَ قُلْتُ: إِنَّ لِي أَخَوَاتٍ، فَأَحْبَبْتُ أَنْ أَتَزَوَّجَ امْرَأَةً تَجْمَعُهُنَّ وَتَمْشُطُهُنَّ وَتَقُومُ عَلَيْهِنَّ؛ قَالَ: أَمَّا إِنَّكَ قَادِمٌ، فَإِذَا قَدِمْتَ فَالْكَيْسَ الْكَيْسَ ثُمَّ قَالَ: أَتَبِيعُ جَمَلَكَ قُلْتُ: نَعَمْ فَاشْتَرَاهُ مِنِّي بِأُوقِيَّةٍ، ثُمَّ قَدِمَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَبْلِي، وَقَدِمْتُ بِالْغَدَاةِ، فَجِئْنَا إِلَى الْمَسْجِدِ فَوَجَدْتُهُ عَلَى بَابِ الْمَسْجِدِ قَالَ: آلانَ قَدِمْتَ قُلْتُ: نَعَمْ قَالَ: فَدَعْ جَمَلَكَ فَادْخُلْ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ فَدَخَلْتُ فَصَلَّيْتُ؛ فَأَمَرَ بِلاَلاً أَنْ يَزِنَ لَهُ أُوقِيَّةً، فَوَزَنَ لِي بِلاَلٌ فَأَرْجَحَ فِي الْمِيزَانِ فَانْطَلَقْتُ حَتَّى وَلَّيْتُ، فَقَالَ: ادْعُ لِي جَابِرًا قُلْتُ الآنَ يَرُدُّ عَلَيَّ الْجَمَلَ، وَلَمْ يَكُنْ شَيْءٌ أَبْغَضَ إِلَيَّ مِنْهُ قَالَ: خُذْ جَمَلَكَ، وَلَكَ ثَمَنُهُ

932. Cabir İbn Abdullah  demişdir: “Mən Peyğəmbərlə  birlikdə döyüşlərin birində iştirak edirdim. Bu əsnada mənim dəvəm yorğun düşüb asta-asta getməyə başladı. Onda Peyğəmbər  mənə yaxınlaşıb: “Cabir!” deyə çağırdı. Mən: “Bəli!” dedim. Peyğəmbər: “Sənə nə olub?” deyə soruşdu. Dedim: “Dəvəm yorulub asta-asta gedir, buna görə də mən geri qalmışam.” Peyğəmbər  dəvəsindən yerə enib əlindəki ağacla (mənim) dəvəmi vurdu, sonra da mənə: “Min!” dedi. Mən də mindim. (Dəvə sürətlə yerindən götürüldü və) mən Peyğəmbəri  keçməyim deyə dəvəni tutub saxlamağa başladım. Peyğəmbər  (məndən) soruşdu: “Evlənmisənmi?” Dedim: “Bəli!” (Yenə) soruşdu: “Bakirə qızla, ya dul qadınla?” Dedim: “Dul qadınla.” Dedi: “Niyə qızla evlənmirsən ki, bir-birinizi əzizləyəsiniz?” Dedim: “(İş orasındadır ki,) mə­nim körpə bacılarım var. Bu səbəbdən də mən bacılarımı bir yerə yığa biləcək, saçlarını darayacaq və onların qayğısına qalacaq bir qadınla evlənməyi məsləhət bildim. Peyğəmbər  buyurdu: “İndi sən Mədinəyə qayıdırsan. Elə ki evə gəldin, (zövcəni) o ki var əzizlə!” Sonra soruşdu ki: “Dəvəni satırsanmı?” Mən: “Bəli!” dedim. Onda Peyğəmbər  bir övqiyə verib dəvəni məndən satın aldı. Peyğəmbər  məndən qabaq gəlib (Mədinəyə) çatdı. Mən (ora) səhər çatdım. Biz məscidə getdik və mən məscidin qapısının önündə Peyğəmbəri  gördüm. O soruşdu: “İndi gəlib çatırsan?” Mən: “Bəli!” dedim. Peyğəmbər  (mə­nə): “Dəvəni burada saxla, (məscidə) gir, iki rükət namaz qıl!” deyə buyurdu. Mən (məscidə) girib iki rükət namaz qıldım. Sonra Peyğəmbər  Bilala mənim üçün (tərəzidə) övqiyə çəkməyi əmr etdi, Bilal da onu mənim üçün çəkdi, (hətta) bir az da artıq qoydu. Mən dönüb getdikdə Peyğəmbər : “Cabiri  yanıma çağırın!” deyə buyurdu. (Öz-özümə) dedim: “İndi dəvəni mənə geri qaytaracaq.” Bu isə mənim ən xoşlamadığım bir şey idi. (Lakin Peyğəmbər) dedi: “Dəvəni götür, pulunu da özünə saxla.” (Buxari 2097, Muslim 3714, 715)

الوصية بالنساء