Qiran Həcci Edən Kimsənin Ehramdan Yalnız İfadə Həcci Edən Kimsənin Çıxdığı Vaxt Çıxa Biləcəyinin Bəyanı

حديث حَفْصَةَ، زَوْجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، أَنَّهَا قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللهِ مَا شَأْنُ النَّاسِ حَلُّوا بِعُمْرَةٍ وَلَمْ تَحْلِلْ أَنْتَ مِنْ عُمْرَتِكَ قَالَ: إِنِّي لَبَّدْتُ رَأْسِي وَقَلَّدْتُ هَدْيِي فَلاَ أَحِلُّ حَتَّى أَنْحَرَ

770. Peyğəmbərin  zövcəsi Həfsə  demişdir: “Ya Rəsulullah, nə üçün camaat ümrəni yerinə yetirdikdən sonra ehramdan çıxmış, sən isə ümrəni yerinə yetirdikdən sonra ehramdan çıxmamısan. Peyğəmbər: “Mən saçımı yapışdırmışam⁵³ və qurbanlıq heyvanıma nişan taxmışam, elə buna görə də heyvanı kəsənədək ehramdan çıxmayacağam.” (Buxari 1566, 1725, 5916, Muslim 3043, 3047, 1229/179)

جواز التحلل بالإحصار وجواز القران

Mühasirə Səbəbilə Ehramdan Çıxmanın Və Qiran Həccinin İcazəli Olması

حديث عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ؛ قَالَ: حِينَ خَرَجَ إِلَى مَكةَ مُعْتَمِرًا فِي الْفِتْنَةِ: إِنْ صُدِدْتُ عَنِ الْبَيْتِ صَنَعْنَا كَمَا صَنَعْنَا مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَأَهَلَّ بِعُمْرَةٍ مِنْ أَجْلِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ أَهَلَّ بِعُمْرَةٍ عَامَ الْحُدَيْبِيَةِ ثُمَّ إِنَّ عَبْدَ اللهِ بْنَ عُمَرَ نَظَرَ فِي أَمْرِهِ فَقَالَ: مَا أَمْرُهُمَا إِلاَّ وَاحِدٌ فَالْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: مَا أَمْرُهُمَا إِلاَّ وَاحِدٌ، أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ أَوْجَبْتُ الْحَجَّ مَعَ الْعُمْرَةِ ثُمَّ طَافَ لَهُمَا طَوَافًا وَاحِدًا، وَرَأَى أَنَّ ذلِكَ مُجْزِيًا عَنْهُ وَأَهْدَى

771. Abdullah İbn Ömər  (Şam) ordusu fitnəsi ilində ümrə etmk üçün Məkkə istiqamətinə yola çıxdığı zaman (oğullarının o, il həcc etməməsinin daha xeyirli olacağını söyləmələrinə) cavabən: “Əgər mən Beytə yaxınlaşmaqdan qadağan olunsam biz də Rəsulullah  ilə bərabər etdiyimiz kimi edəriz buyurdu və Ümrə niyyətiylə (Zul Huleyfədən) Ehrama girib təlbiyyə etdi. Çünki Peyğəmbər  də Hudeybiyyə ili belə bir ümrə niyyətilə ehrama girib təlbiyyə etmişdir. Sonra Abdulah İbn Ömər  öz işində götür qoy edib dedi: “Ehrmamdan çıxmanın icazəsi Ümrə ilə həccin durumu eynidir, aralarında bir fərq yoxdur. Sonra üzünü yoldaşlarına yönəldib dedi: “Ümrə ilə həccin durumu ayrı ayrı deyil, birdir. Mən sizləri şahid tuturam ki, Mən ümrə ilə həcci özümə vacib etdim. (Qiran həccini niyyət etdi) Məkkəyə çatdıqda ümrə və həcc üçün bir təvaf etdi və bunu özünə kifayət bilib qurbanını kəsdi”. (Buxari 1813, Muslim 3048, 1230/180)

حديث ابْنِ عُمَرَ أَنَّهُ أَرَادَ الْحَجَّ عَامَ نَزَلَ الْحَجَّاجُ بِابْنِ الزُّبَيْرِ، فَقِيلَ لَهُ: إِنَّ النَّاسَ كَائِنٌ بَيْنَهُمْ قِتَالٌ وَإِنَّا نَخَافُ أَنْ يَصُدُّوكَ، فَقَالَ: (لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ) إِذًا أَصْنَعُ كَمَا صَنَعَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، إِنِّي أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ أَوْجَبْتُ عُمْرَةً ثُمَّ خَرَجَ حَتَّى إِذَا كَانَ بِظَاهِرِ الْبَيْدَاءِ، قَالَ: مَا شَأْنُ الْحَجِّ وَالْعُمْرَةِ إِلاَّ وَاحِدٌ، أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ أَوْجَبْتُ حَجًّا مَعَ عُمْرَتِي وَأَهْدَى هَدْيًا اشْتَرَاهُ بِقُدَيْدٍ، وَلَمْ يَزِدْ عَلَى ذلِكِ، فَلَمْ يَنْحَرْ وَلَمْ يَحِلَّ مِنْ شَيْءٍ حَرُمَ مِنْهُ، وَلَمْ يَحْلِقْ وَلَمْ يُقَصِّرْ حَتَّى كَانَ يَوْمُ النَّحْرِ فَنَحَرَ وَحَلَقَ، وَرَأَى أَنْ قَدْ قَضى طَوافَ الْحَجِّ وَالْعُمْرَةِ بِطَوَافِهِ الأَوَّلِ وَقَالَ ابْنُ عُمَرَ: كَذلِكَ فَعَلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ

772. İbn Ömər  Həccacın, İbn Zubeyr ilə hərb etmək üçün (Məkkəyə) gəldiyi il həcc etmək istədi. Ona deyildi: “İnsanlar arasında bir hərb olduğu zaman biz onların səni həcc etməkdən saxlayacaqlarından qorxuruq”. İbn Ömər: “Allahın Elçisi sizlərə – Allaha və Axirət gününə ümidini bağlayanlara və Allahı çox zikr edənlərə gözəl nümunədir” (əl-Əhzab 21) Əgər (Beyti) həcc etməkdən saxlayarlarsa o zaman mən də Rəsulullahın etdiy kimi edərəm. Mən sizləri şahid tuturam ki, mən ümrə etməyi özümə vacib bildim. Sonra da yola çıxdı. Nəhayət (Zul Huleyfədə) olan Beyda meydanına çatdıqda: “Həcc ilə ümrənin halı bir şeydir (aralarında fərq yoxdur). Sizləri şahid tuturam ki, mən ümrəmlə bərabər həcci özümə vacib etdim” dedi. Yolda Qudeyd adlanan yerdə qurbnını aldı, apardı və bundan başqasını əlavə etmədi. Ehramı pozan bir şey etmədiyi üçün başqa bir qurban kəsməyə ehtiyac olmadı. Arada ehrmdan çıxmadı, ehramdan dolayı haram olan əməllərin heç biri ona halal olmadı (ehramında qaldı). Nə saçını qısaltı, nə də qırxdı. Nəhayət qurban günü qurbanını kəsdi, saçını qırxdı və ifadə təvafını etdi. İbn Ömər  Peyğəmbərin  də belə etdiyini söylədi”. (Buxari 1640, Muslim 3051, 1230/182)

في الإفراد والقران بالحج والعمرة