Ehramlının Ehrama Girərkən Ətirlənməsi

حديث عَائِشَةَ، زَوْجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَتْ: كنْتُ أُطَيِّبُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لإِحْرَامِهِ حِينَ يُحْرِمُ، وَلِحِلِّهِ قَبْلَ أَنْ يَطُوفَ بِالْبَيْتِ

739. Peyğəmbərin zövcəsi Aişə  demişdir: “Peyğəmbər  ehrama girməyə hazırlaşarkən, habelə ehramdan çıxarkən təvaf etməmişdən qabaq mən ona ətir vurardım.” (Buxari 1539, Muslim 2883, 1189/33)

حديث عَائِشَةَ، قَالَتْ: كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى وَبِيصِ الطِّيبِ فِي مَفْرِقِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ مُحْرِمٌ

740. Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  ehramda ikən, onun saç ayrımındakı ətrin parıltısı indiyə qədər gözlərimin önündədir. (Buxari 271, Muslim 2889, 1190/39)

حديث عَائِشَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْتَشِرِ، قَالَ: سَأَلْتُ عَائِشَةَ فَذَكَرْتُ لَهَا قَوْلَ ابْنِ عُمَرَ: مَا أُحِبُّ أَنْ أُصْبِحَ مُحْرِمًا أَنْضَخُ طِيبًا فَقَالَتْ عَائِشَةُ: أَنَا طَيَّبْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ طَافَ فِي نِسَائِهِ، ثُمَّ أَصْبَحَ مُحْرِمًا

741. Muhəmməd İbn Muntəşir deyir ki, Aişədən soruşdum, o da mənə İbn Ömərin  sözünü zikr etdi: “Qoxu (ətir) sürtərək ehramlı olmağı sevmirəm” dedi. Aişə: “Mən Rəsulullaha  gözəl qoxu sütrdüm, sonra o qadınlarını dolaşdı. Sonra da üzərində qoxu izi olarkən ehramlı oldu” dedi. (Buxari 270, Muslim 2900, 2901, 1192/49)

تحريم الصيد للمحرم

Ehramlıya Ov Etməyin Haram Olması

حديث الصَّعْبِ بْنِ جَثَّامَةَ اللَّيْثِيِّ، أَنَّهُ أَهْدَى لِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، حِمَارًا وَحْشِيًّا، وَهُوَ بِالأَبْوَاءِ، أَوْ بِوَدَّانَ، فَرَدَّهُ عَلَيْهِ فَلَمَّا رَأَى مَا فِي وَجْهِهِ، قَالَ: إِنَّا لَمْ نَرُدَّهُ إِلاَّ أَنَّا حُرُمٌ

742. Abdullah İbn Abbas  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  Əbvada (və ya Vəddanda)⁵⁰ olarkən Sab ibn Cəssamə əl-Leysi ona vəhşi bir eşşək hədiyyə elədi. Peyğəmbər  bu (hədiyyəni) onun özünə qaytardı. Peyğəmbər  onun üzündə kədər hissi olduğunu görəndə dedi: “Biz onu sənə ancaq ehramda olduğumuza görə qaytardıq.” (Buxari 1825, Muslim 2902, 1193/50)

حديث أَبِي قَتَادَةَ رضي الله عنه، قَالَ: كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالْقَاحَةِ، وَمِنَّا الْمُحْرِمُ وَمِنَّا غَيْرُ الْمُحْرِمِ، فَرَأَيْتُ أَصْحَابِي يَتَرَاءَوْنَ شَيْئًا، فَنَظَرْتُ فَإِذَا حِمَارُ وَحْشٍ، يَعْنِي؛ فَوَقَعَ سَوْطُهُ، فَقَالُوا لاَ نُعِينُكَ عَلَيْهِ بِشَيْءٍ إِنَّا مُحْرِمُونَ، فَتَنَاوَلْتُهُ فَأَخَذْتُهُ، ثُمَّ أَتَيْتُ الْحِمَارَ مِنْ وَرَاءِ أَكَمَةٍ فَعَقَرْتُهُ، فَأَتَيْتُ بِهِ أَصْحَابِي، فَقَالَ بَعْضُهُمْ: كُلُوا وَقَالَ بَعْضُهُمْ: لاَ تَأْكُلُوا فَأَتَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَهُوَ أَمَامَنَا فَسَأَلْتُهُ، فَقَالَ: كُلُوهُ، حَلاَلٌ

743. Əbu Qatadə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  ilə birlikdə Qahə adlanan yerdə idik. Bizlərdən kimi ehramlı, kimi də ehramsız idi. Yoldaşlarımı gördüm. Onlar bir-birilərinə nə isə göstərirdilər. Mən də baxdım. Vəhşi çöl eşşəyini gördüm. Əbu Qatadənin qamçısı düşdü. Orada olanlar: Ov etmək üçün bizlər sənə köməklik göstərə bilməyəcəyik. Çünki ehramlıyıq” dedilər. Bu sözdən sonra qamçını götürdüm. Daş təpənin arxasından yaxınlaşıb çöl eşşəyini vurub öldürdüm. Onu yoldaşlarıma gətirdim. Bəziləri: “Yeyin” dedilər, Bəziləri də: “Yeməyin” dedilər. Bundan sonra mən Peyğəmbərin  yanına gəldim, önümüzdə oturmuşdu. (Ehramlı ikən bunu yeməyimiz caizdirmi) deyə soruşdum. Peyğəmbər: “Yeyin, halaldır” deyə buyurdu. (Buxari 1823, Muslim 2908, 1196/56)

حديث أَبِي قَتَادَةَ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِي قَتَادَةَ، قَالَ: انْطَلَقَ أَبِي، عَامَ الحُدَيْبِيَةِ، فَأَحْرَمَ أَصْحَابُهُ وَلَمْ يُحْرِمْ وَحُدِّثَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، أَنَّ عَدُوًّا يَغْزُوهُ، فَانْطَلَقَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ؛ فَبَيْنَمَا أَنَا مَعَ أَصْحَابِهِ، تَضَحَّكَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ، فَنَظَرْتُ فَإِذَا أَنَا بِحِمَارِ وَحْشٍ فَحَمَلْتُ عَلَيْهِ فَطَعَنْتُهُ فَأَثْبَتُّهُ، وَاسْتَعَنْتُ بِهِمْ، فَأَبَوْا أَنْ يُعِينُوني، فَأَكَلْنَا مِنْ لَحْمِهِ، وَخَشِينَا أَنْ نُقْتَطَعَ، فَطَلَبْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَرْفَعُ فَرَسِي شَأْوًا وَأَسِيرُ شَأْوًا، فَلَقِيت رَجُلاً مِنْ بَنِي غِفَارٍ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ؛ قُلْتُ: أَيْنَ تَرَكْتَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: تَرَكْتُهُ بِتَعْهنَ، وَهُوَ قَايِلٌ السُّقْيَا فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّ أَهْلَكَ يَقْرَءُونَ عَلَيْكَ السَّلاَمَ وَرَحْمَةَ اللهِ، إِنَّهُمْ قَدْ خَشُوا أَنْ يُقْتَطَعُوا دُونَكَ فَانْتَظِرْهُمْ قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ أَصَبْتُ حِمَارَ وَحْشٍ وَعِنْدِي مِنْهُ فَاضِلَةٌ، فَقَالَ لِلْقَوْمِ: كُلُوا وَهُمْ مُحْرِمُونَ

744. Əbu Qətadə  demişdir: “Hudeybiyə ilində biz Peyğəmbərlə  birlikdə (Məkkəyə) yola düşdük. Bu əsnada əshabələr ihrama girdi, mən isə ihrama girmədim. Bizə düşmənin Ğeyqədə (su quyusu) olduğunu xəbər verdilər və biz onlara tərəf yollandıq. (Yolda) mənim dostlarım vəhşi eşşək görüb gülüşdülər. Mən onu gördükdə atımı ona tərəf sürdüm və ona bir zərbə endirib onu tutdum. Mən dostlarımı köməyə çağırdım, lakin onlar mənə kömək etməkdən boyun qaçırdılar. Biz onun ətini (bişirib) yedikdən sonra mən Peyğəmbərə  çatmaq üçün (atımı tez sürüb) getdim. Biz camaatdan ayrı düşəcəyimizdən ehtiyat edirdik. Mən atımı hərdən dördnala çapır, hərdən də asta sürürdüm. Gecənin bir aləmində Bəni Ğifar qəbiləsindən olan bir nəfərə rast gəldim və (ondan): “Peyğəmbəri  harada qoyub gəlmisən?” deyə soruşdum. O dedi: “Mən Təhində (su quyusu) ondan ayrıldım; o, günorta dincəlmək üçün Suqyada (Məkkə ilə Mədinə arası kəndin adı) dayanmışdı. Mən onun arxasınca gedib ona çatdım və dedim: “Ya Rəsulullah, əshabələrin sənə salam söyləyir və Allahdan sənin üçün mərhəmət diləyirlər. Onlar düşmənlə (qarşılaşıb) səndən ayrı düşəcəklərindən ehtiyat edirlər. Onları da gözlə.” (Peyğəmbər  onları) gözlədi. Mən: “Ya Rəsulullah, biz vəhşi eşşək ovlamışıq və onun ətindən bizdə bir qədər qalıb” dedim. Əshabələr ihramda ikən Peyğəmbər  onlara: “Yeyin!” deyə buyurdu.” (Buxari 1821, Muslim 2911, 1196/59)

حديث أَبِي قَتَادَةَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَرَجَ حَاجًّا، فَخَرَجُوا مَعَهُ، فَصَرَفَ طَائِفَةً مِنْهُمْ، فِيهِمْ أَبُو قَتَادَةَ؛ فَقَالَ: خُذُوا سَاحِلَ الْبَحْرِ حَتَّى نَلْتَقِيَ فَأَخَذُوا سَاحِلَ الْبَحْرِ، فَلَمَّا انْصَرَفُوا أَحْرَمُوا كُلُّهُمْ، إِلاَّ أَبُو قَتَادَةَ لَمْ يُحْرِمْ؛ فَبَيْنَمَا هُمْ يَسِيرُونَ إِذْ رَأَوْا حُمُرَ وَحْشٍ، فَحَمَلَ أَبُو قَتَادَةَ عَلَى الْحُمُرِ فَعَقَرَ مِنْهَا أَتَانًا، فَنَزَلُوا فأَكَلُوا مِنْ لَحْمِهَا، وَقَالُوا: أَنَأْكُلُ لَحْمَ صَيْدٍ وَنَحْنُ مُحْرِمُونَ فَحَمَلْنَا مَا بَقِيَ مِنْ لَحْمِ الأَتَانِ، فَلَمَّا أَتَوْا رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّا كُنَّا أَحْرَمْنَا، وَقَدْ كَانَ أبُو قَتَادَةَ لَمْ يُحْرِمْ، فَرَأَيْنَا حُمُرَ وَحْشٍ، فَحَمَلَ عَلَيْهَا أَبُو قَتَادَةَ، فَعَقَرَ مِنْهَا أَتَانًا، فَنَزَلْنَا فَأَكَلْنَا مِنْ لَحْمِهَا، ثُمَّ قُلْنَا: أَنَأْكُلُ لَحْمَ صَيْدٍ وَنَحْنُ مُحْرِمُونَ فَحَمَلْنَا مَا بَقي مِنْ لَحْمِهَا، قَالَ: مِنْكُمْ أَحَدٌ أَمَرَهُ أَنْ يَحْمِلَ عَلَيْهَا أَوْ أَشَارَ إِلَيْهَا قَالُوا: لاَ قَالَ: فَكُلُوا مَا بَقِيَ مِنْ لَحْمِهَا

745. Əbu Qatadə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  həcc etmək üçün (Mədinədən) çıxdı. Onunla bərabər səhabələr də yola çıxdılar. (Müşriklərdən bir qrupun onlara hücum edəcəklərini Peyğəmbərə xəbər verdilər) Peyğəmbər  səhabələrdən, içərilərində Əbu Qatadənin  də olduğu bir dəstəyə: “Sizlər dəniz kənarı yolu tutun, İnşəallah görüşərik” deyə buyurdu. Onlar dəniz kənarı yolunu tutdular. Peyğəmbərdən ayrıldıqları zaman Əbu Qatadə  xaric hamısı ehrama girdilər. Əbu Qatadə  ehrama girmədi. Yol getdikləri zaman yolda vəhşi çöl eşşəyi sürüsünə rast gəldilər. Əbu Qatadə  onların üzərinə hücum etdi və bir dişi eşşəyi vurub öldürdü. Hamı miniyindən endilər və ətdən yedilər. Bu vaxt: “Bzlər ehramda olduğumuz halda ov ətindən yeyə bilərikmi?” dedilər. Ətdən nə qalmışdısa özümüzlə götürdük. Rəsulullahın  yanına gəldiyimiz zaman: “Yə Rəsulullah! Bizlər ehramda idik. Əbu Qatda  isə ehrama girməmiş halda idi. Bir sürü çöl eşşəyi gördü. Onların üzərinə hücum edib birini vurub öldürdü. Bizlər onun ətindən yedik və sonra da: “Ehramlı olduğumuz halda ov ətindən yeyə bilərdikmi?” dedik. Ətdən artıq qalanını daşıyıb gətirmişik. Peyğəmbər: “Sizlərdən kimsə Əbu Qatadəyə  eşşəyin üzərinə hücum etmək üçün əmr və ya işarə etmişdirmi?” deyə soruşdu. Biz: “Xeyr” dedik. Rəsulullah: “Elə isə ov ətindən qalanı da yeyin” deyə buyurdu. (Buxari 1824, Muslim 2912, 1196/60)

ما يندب للمحرم وغيره قتله من الدواب في الحل والحرم