İmanın Naqisləşməsi İtaətin Naqisləşməsilədir

عَنْ أَبِى سَعِيدٍ الْخُدْرِىِّ قَالَ، خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ  فِى أَضْحًى، أَوْ فِطْرٍ إِلَى الْمُصَلَّى، فَمَرَّ عَلَى النِّسَاءِ فَقَالَ: «يَا مَعْشَرَ النِّسَاءِ تَصَدَّقْنَ، فَإِنِّى أُرِيتُكُنَّ أَكْثَرَ أَهْلِ النَّارِ». فَقُلْنَ وَبِمَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: «تُكْثِرْنَ اللَّعْنَ، وَتَكْفُرْنَ الْعَشِيرَ، مَا رَأَيْتُ مِنْ نَاقِصَاتِ عَقْلٍ وَدِينٍ أَذْهَبَ لِلُبِّ الرَّجُلِ الْحَازِمِ مِنْ إِحْدَاكُنَّ». قُلْنَ وَمَا نُقْصَانُ دِينِنَا وَعَقْلِنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: «أَلَيْسَ شَهَادَةُ الْمَرْأَةِ مِثْلَ نِصْفِ شَهَادَةِ الرَّجُلِ». قُلْنَ بَلَى. قَالَ: «فَذَلِكَ مِنْ نُقْصَانِ عَقْلِهَا، أَلَيْسَ إِذَا حَاضَتْ لَمْ تُصَلِّ وَلَمْ تَصُمْ». قُلْنَ بَلَى. قَالَ: «فَذَلِكَ مِنْ نُقْصَانِ دِينِهَا».

49. Əbu Səid əl-Xudri  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  qurban yaxud fitrə bayramında namaz qılınan yerə getdi. Qadınların yanından keçdikdə (dayanıb) belə buyurdu: “Ey qadınlar! Sədəqə verin! Çünki mənə Cəhənnəm əhlinin əksəriyyətinin siz qadınlar olduğu göstərildi.” Qadınlar: “Nəyə görə, ya Rəsulullah?” deyə soruşdular. Peyğəmbər: “Çünki siz (insanları) tez-tez lənətləyir və ərlərinizə qarşı nankorluq edirsiniz. Mən ağıllı və ehtiyatlı bir adamın sizin qədər həm ağıl, həm də din baxımından nöqsanlı olduğunu görmədim.” Qadınlar: “Dinimizdə və ağlımızda olan nöqsan nədir, ya Rəsulullah?” deyə soruşdular. Peyğəmbər: “Məgər qadının şahidliyi kişinin şahidliyinin yarısına bərabər deyilmi?” Onlar: “Bəli!” deyə cavab verdilər. Peyğəmbər: “Bu, qadının ağlının naqisliyidir. Məgər (qadın) heyz olduğu zaman namazını və orucunu tərk etmirmi?” Onlar: “Bəli!” deyə cavab verdilər. Peyğəmbər: “Bu da, onun dininin naqisliyidir.” (Buxari 304, Muslim 114, 250)

بيان كون الإيمان بالله تعالى أفضل الأعمال

Allaha İmanın Əməllərin Ən Əfsəli Olmasının Bəyanı

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  سُئِلَ أَيُّ الْعَمَلِ أَفْضَلُ فَقَالَ إِيمَانٌ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ قِيلَ ثُمَّ مَاذَا قَالَ الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قِيلَ ثُمَّ مَاذَا قَالَ حَجٌّ مَبْرُورٌ.

50. Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbərdən  soruşdular: “Hansı əməl ən yaxşı əməl sayılır?” Dedi: “Allaha və Onun elçisinə iman gətirmək”. Soruşdular: “Bəs sonra hansıdır?” Dedi: “Allah yolunda cihad etmək”. (Yenə) soruşdular: “Bəs sonra hansıdır?” Dedi: “Qəbul olunmuş həcc”. (Buxari 26, Muslim 118, 258)

عَنْ أَبِى ذَرٍّ قَالَ: سَأَلْتُ النَّبِىَّ  أَىُّ الْعَمَلِ أَفْضَلُ، قَالَ: «إِيمَانٌ بِاللَّهِ، وَجِهَادٌ فِى سَبِيلِهِ». قُلْتُ فَأَىُّ الرِّقَابِ أَفْضَلُ قَالَ: «أَغْلاَهَا ثَمَنًا، وَأَنْفَسُهَا عِنْدَ أَهْلِهَا». قُلْتُ فَإِنْ لَمْ أَفْعَلْ. قَالَ: «تُعِينُ صَانِعًا أَوْ تَصْنَعُ لأَخْرَقَ». قَالَ فَإِنْ لَمْ أَفْعَلْ. قَالَ: «تَدَعُ النَّاسَ مِنَ الشَّرِّ، فَإِنَّهَا صَدَقَةٌ تَصَدَّقُ بِهَا عَلَى نَفْسِكَ».

51. Əbu Zərr  rəvayət edir ki, mən Peyğəmbərdən  soruşdum: “Hansı əməl daha fəzilətli sayılır?” O buyurdu: “Allaha iman gətirmək və Onun yolunda cihad etmək.” Mən soruşdum: “Hansı köləni azad etmək daha yaxşıdır?” O buyurdu: “Ən bahalı və sahibi üçün ən dəyərli olanı.” Mən soruşdum: “Əgər bunu edə bilməsəm?” O buyurdu: “Bir iş görən adama kömək et və ya işi bacarmayan adamın işini gör.” Mən soruşdum: “Əgər bunu da edə bilməsəm?”. O buyurdu: “İnsanlara pislik etməkdən çəkin. Belə etsən, bu, sənin özünə verdiyin bir sədəqə olar.” (Buxari 2518, Muslim 119, 260)

عَنْ عَبْدِ الله بْنِ مَسْعُودٍ  قَالَ: سَأَلْتُ النَّبِىَّ  أَىُّ الْعَمَلِ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ؟ قَالَ: «الصَّلاَةُ عَلَى وَقْتِهَا». قَالَ ثُمَّ أَىُّ؟ قَالَ: «ثُمَّ بِرُّ الْوَالِدَيْنِ». قَالَ ثُمَّ أَىُّ؟ قَالَ: «الْجِهَادُ فِى سَبِيلِ اللَّهِ». قَالَ: حَدَّثَنِى بِهِنَّ رَسُولُ الله ، وَلَوِ اسْتَزَدْتُهُ لَزَادَنِى.

52. Abdullah İbn Məsud  rəvayət edir ki, mən Peyğəmbərdən  soruşdum: “Allahın ən çox sevdiyi (əməl) hansı əməldir?” O buyurdu: “Namazı vaxtlı-vaxtında qılmaq.” Mən dedim: “Sonra hansıdır?” O buyurdu: “Valideynlərin qayğısına qalmaq.” Mən dedim: “Bəs sonra hansıdır?” O buyurdu: “Allah yolunda cihad etmək.” İbn Məsud: “Bunları mənə Peyğəmbər  buyurdu. Əgər soruşsaydım, yenə cavab verərdi.” (Buxari 527, 5970, Muslim 122, 264)

كون الشرك أقبح الذنوب وبيان أعظمها بعده