1. Метады псіх. Дасл-ня: клас-цыя, харак-ка і асаблівасці выкарыстання ў працы настаўніка.

Псіхал. – навука аб заканамернасцях узнік-ня, раз-ця і функцыян-ня псіхі-кі і свядомасці чал-ка. Метад – сп-б дасягн-ня як-неб мэты, рашэнне канкрэтнай з-чы. Метады Ψ – сукупнасць сп-баў і прыёмаў вывуч-ня псіхічных з'яў. Методыкі даслед-ня Ψ-скіх з'яў – увасабленне Ψ-ага метаду ў адпаведнасці з мэтамі і задачамі канкрэтна-га даслед-ня.

Некалькі класіфікацый мет-даў: I) Па працягласці даслед-ня: 1) прадольныя (лангіцюдныя - шматразовае абслед-не адных і тых жа асоб на працягу працяглага тэрміну); 2) папярэчныя (аднамомантных зрэзаў – тэст). II) Па мэце даследавання: 1)неэксперыментальныя (мэта – апісаць: гутарка, анкет-не, назір-не); 2)дыягнастычныя (мэта: вымераць, тэсты); 3) эксперыментальныя (мэта:вывучыць). III)па ходу даследавання: 1. арганізацыйныя – група м-даў Ψ, якія вызначаюць сп-б арган-цыі Ψ-ага даследав-ня. 2) эмпірычныя – (м-ды збору першаснай інф-цыі) група м-даў Ψ, як дазваляюць атрымаць першасныя дадзеныя ад вывучаемай з’яве. 3) ап-рацоўка дадзеных – група статыстычных м-даў, якія дазваляюць зрабіць колькасную апрацоўку першаснай інф-цыі. 4) метады інтэрпрэтацыі – разнастайныя прыёмы тлумач-ня выяўле-ных у выніку статыстычнай апрацоўкі дадзеных заканамернасцяў і іх су-пастаўленне з раней устаноўленымі фактамі 5) метады Ψ-ага ўздзеяння – спецыфічныя прыёмы ўплыву на псіхічныя з’явы з мэтай іх змян-ня ў адпаведнасці з пастаўленай мэтай.

Асноўн. эмпір. м-ды: 1) назір-не – адзін з асноўных м-даў збору першаснай інф-цыі, якая складаецца ў сіс-тэматычным і мэтанакіраван. успрыняцці і фксіравання псіхічных з'яў у вызначаных умовах. 2) эксперымент – адзін з асноўных м-даў збору першаснай інф-цыі, які хар-ца тым, што даследчык планамерна маніпуліруе адной ці некалькімі зменнымі (ці фактарамі) і фіксуе спа-дарожныя змены ў праявы вывучаемай з’явы.3) тэставанне - …, які хар-ца прад'яўл-ннем іспытуемым сіс-мы задан-няў, як дазвал. выявіць узровень раз-ця вызначан. псіх. з’явы.

Дадатковыя метады психалогіі: бяседа, анкетаванне і інш. Этапы правядзення даслед-ня: 1) тэарэтычнае вывучэння прадмета даслед-ня; 2)збор папярэдніх звестак; 3)пастаноўка з-ч, падбор методык; 4)правядзенне даслед-ня; 5)ан-з атрыманых дадзеных, інтэрпрэтацыя.

2. Паняцце пра адчуванне і ўспрыманне. Адчуванне – прасцейшая форма псіхічнага адлюстравання, якая забяспечвае пазнанне асобных уласцівасцей аб’екта. Анатама-фізіялагічная аснова адчування – аналізатар. Уласцівасці: 1) якасць (указвае, якая інфармацыя ляжыць у аснове адчування), 2) інтэнсіўнасць (колькасная характарыстыка, паказвае на сілу дзеючага раздражняльніка), 3) працягласць (час уздзеяння раздражняльніка, уздзеянне стымула не супадае з працэсам адчування). Віды адчуванняў: 1) экстероцептивные - адчуванні, якія ўзнікаюць пры ўздзеянні знешніх раздражняльнікаў на рэцэптары, размешчаныя на паверхні цела (зрокавыя, нюхальныя, смакавыя, слыхавыя, датыкальныя); 2) интероцептивные - адчуванні, якія сігналізуюць аб стане ўнутраных працэсаў арганізма (адчуванне болю, раўнавагі) 3) кінэтычныя (проприоцептивные) – адчуванні, рэцэптары якіх знаходзяцца ў мышцах і звязках, яны даюць уражанне пра рух і становішча нашага цела. Адчувальнасць – здольнасць успрымаць слабыя стымулы і слабыя адрозненні паміж стымуламі (абсалютныя адчуванні, адчуванне да адрозненняў). Парогі адчувальнасці: 1)ніжні – мін. інтэнсіўнасць стымулу, пры якой узнікае адчуванне. 2)верхні – інтэнсіўнасць стымулу, пры якой стымул перастае ўспрымаць адэкватна, яго называюць балявы парог. 3)дыферэнцыраваны парог – мін адрозненне паміж стымуламі, неабходнае для таго, каб яны ўспрымаліся, як розныя сігналы. Адаптацыя – змянне адчувальнасці органаў пачуццяў пад уздзеяннем раздражняльніка 1)знікненне адчування пад працяглым уздзеяннем раздражняльніка 2) прытупленне адчування пад уздз моцнага раздражняльніка 3) павышэнне адчувальнасці пад уздз слабога раздражняльніка.

Успрыманне – псіхічны працэс, які забяспечвае цэласнае ўяўленне свету. (адлюстраванне ў св-ці ч-ка прадметаў ці з’яў пры іх непасрэдным уздзеянні на органы пачуццяў). Фізіялагічная аснова – другасныя сенсорныя зоны мозга, якія забяспечваюць сінтэз асобных адчуванняў. Уласцівасці: 1) асэнсаванасць разуменне сутнасці прадмета.), 2) канстантнасць (здольнасць кампенсаваць змяненне аб’ектаў), 3) выбіральнасць (залежнасць ўспрымання ад інтарэсаў), 4)аперцэпцыя (залежнасць успрымання ад вопыту), 5) цэласнасць, 6) структурнасць (успрыманне большае за сумму адчування, мы успрымаем структуру, а не асобныя элементы), 7) прадметнасць (здольнасць успрымаць свет як сукупнасць натуральных аб’ектаў).

У залежнасці ад наяўнасці мэты: ненаўмыснае і наўмыснае (вучань ўспрымае новы матэрыял).У залежнасці ад формы адлюстравання: Ўспрымання прасторы (велічыні і формы прадметаў-найважную ролю адыгрывае глядзельныя адчуванні), ўспрыманне руху и ўспрыманне часу (ўспрыманне часу залежыць ад характару матывацыі - пры высокои цікавасці - час ідзе хутчэй)