18. Класіфікацыя перыядызацый псіхічнага развіцця па Выгоцкаму:

Існуе нек-кі крытэрыяў перыядызацыі (адзін вонкавы крытэрый, адна ўнутран. прыкмета, нек-кі прыкмет разв-ця). Перыядызацыя па адным вонкавым крытэрыі: перыядызацыя Штэрна (крытэрый перыядызацыі - п-ды біялагічнай эвалюцыі і гістарычн. раз-ця чалавецтва). п-цыя Рэнэ Заззо (крытэрый пер-цыі- прыступкі сістэмы выхавання і навучанні). Пер-цыя па адной унутран. прыкмеце:пер-цыя Блонскага (крытэрый - перыяды з'яўлення і змены зубоў). Пер-цыя Фрэйда (крытэрый- перыяды сэксуальнага развіцця). Пер-цыя па нек-кім прыкметам развіцця: крытэрамі перыядызацыі выступаюць 3 прыкметы: сац.сітуацыя развіцця; вядучы від дзейнасці; цэнтральны новаўтварэнне узросту. Пер-цыя псіхічнага разв-ця па Выгоцкам:сац. асяроддзе чал-к; крызіс навароджанасці маленства(2мес.-1год) крызіс 1годаранняе дзяцінства(1-3) крызіс 3-х годдашкольны ўзрост(3-7)  крызіс 7гадоўшкольны ўзрост(8-12) крызіс 13гадоўпубертат(13-17) крызіс 17 гадоў. Цыклічнасць(тэмп і ўтрыманне разв-ця змяняюцца на працягу жыцця.Перыяды інтэнсіўнага разв-ця змяняюцца перыядамі запаволення і згасання).Нераўнамернасць(розныя бакі асобы развів-ца нераўнамерна і непрапарцыйна. Суадносіны розн. псіхічных ф-цый змяняюцца ў плыні развіцця)."Метамарфозы"(разв-цё не зводзіцца да колькасных змен, а ёсць мэта якасных змен, пераход ад адной ф-мы да інш.).Спалучэнне працэсаў эвалюцыі і інвалюцыі(у ходзе развіцця тое, што было развіта на папярэдніх стадыях, або адмірае, або пераўтвараецца).

17. Перыядызацыя псіхічнага развіцця – разгляд ПР ч-ка як працэсу перахода з аднаго п-ду на іншы. Па Выгоцкаму (галоўны крытэрый – крызісныя стадыі). Крызіс – непрацяглыя бурныя стадыі, на працягу якіх адбываецца значныя зрухі ў развіцці.1)крызіс навароджанасці (дзіцячы ўзрост: 2м.-1г.); 2)крызіс аднаго г. (ранняе дзяц-ва: 1-3г.); 3) крызіс 3-ох г. (дашкольны ўзрост: 3-7); 4)крызіс 7л. (школьны ўзр-т: 8-12); 5)к-с 13л. (пубертатны ўзр-т:14-17), які заканчваецца кр-сам 17л. Агульныя заканамернасці ПР: а) цыклічнасць – тэмп і змест змяняюцца ў часе жыцця. П-ды інтэнсіўнага раз-ця змяняюцца п-дамі замядлення і затухання. б) нераўнаважнасць – розныя бакі асобы разв-ца неўраўнаважана і непрапарцыянальна. в) спалучэнне працэсаў эвалюцыі і інвалюцыі – пад час раз-ця тое, што было развіта на папярэдніх стадыях, або адмірае, або пераўтвараецца.Па Б.Эльконіну: 1)ранняе дзяц-ва: а)маленства, да 1г.; ввд: непасрэдна-эмацыйныя зносіны з дарослымі; з-чы: засваенне першых норм адносін з людзьмі. б) ранняе дзяц-ва, ад 1-3, ввд: прадметна-маніпулятыўная дз-сць; з-чы:засваенне грамадска выпрацаваных сп-баў дзеянняў з прадметамі. 2)дзяцінства: а)дашкольнае дз-ва, 3-6(7), ввд: ролевая гульня, з-чы: асваенне сац. роляў, узаемаадносіны п/ж людзьмі; б)малодшы школьны ўзрост, 6(7)-10(11), ввд: вучэбная дз-сць; з-чы: засваенне ведаў, інтэнсіўнае раз-цё інтэлектуальнай сферы. 3) “падлеткавы п-д”: а) падлеткавы узр-т, 10 (11)-13 (14), ввд: інтымна-асобістыя зносіны; з-чы: зас-не норм адносін п/ж людзьмі; б) ранні юнацкі ўзр-т, 13 (14)-16 (17), ввд: вучэбна-прафесійная дз-сць, з-чы: засваенне прафес. ведаў і ўм-няў. па Блонскаму: крытэрый - з’яўлення /змена зубоў (бяззубае дзяцінства, дзяцінства малочных зубоў, перыяд карэнных зубоў)

16. Псіхааналітычная тэорыя засноўваецца на ўяўленні, паводле якога людзі з'яўляюцца складанымі энергетычнымі с-мамі. З.Фрэйд лічыў, што паводзіны ч-ка актывізуюцца адзінай энергіяй, паводле закона захавання энергіяй. Фрэйд узяў гэты агульны прынцып прыроды, перавёў яго на мову псіхалагічных тэрмінаў крыніцай псіхічнай энергіі з'яўляецца нейрофізіялогічны стан узрушанасці.У кожнага ёсць абмежаваная колькасць энергіі, якая пітае псіхічную актыўнасць; мэта любой ф-ы паводзін індывіда складаецца ў памяншэнні напружання, якое выклікана сукупнасцю гэтай энергіі. Для развіцця асобы Фрэйд лічыў сэксуальныя інстынкты. Энергія сэксуальных інстынктаў атрымала назву лібіда (ад лат. "жадаць" ці "жадаць"), ці энергія лібіда - тэрмін ужывалы ў значэнні энергіі жыццёвых інстынктаў у цэлым. Лібіда - гэта вызначаная колькасць псіхічнай энергіі, якая знаходзіць разрадку вылучна ў сэксуальных паводзінах.Існуе не адзін сэксуальны інстынкт, а некалькі. Кожны з іх злучаны з вызначаным участкам цела, званым аэрагеннай зонай.

Паводзінная(Выгоцкі, Піажэ)Галоўн. крыніца разв-ця асобы-асяроддзе. У асобе няма нічога ад генетычнага або псіхалагічн. атрымання ў спадчыну. Асоба прадукт навучэння, а яе ўласцівасці - гэта абагульненыя паводзінныя рэфлексы і сац. навыкі.2кірункі – рэфлекторны(Ўотсан,Скінар) і сацыяльны. Пры вывучэнні псіхалогіі дзіцяці надавалася вялікая ўвага мысленню і маўленню, таму што яны складаюць аснову інтэлекту. Фармаванне маральнай асобы і адпаведнага стылю маральных паводзін абапіраецца на шэраг аўтаномных перадумоў. Фармаванне маральнай свядомасці нельга разглядаць у адрыве ад сацыяльных паводзін, рэальнай дзейнасці, падчас якой складаюцца не толькі маральныя паняцці, але і пачуцці, звычкі і іншыя неосознаваемые кампаненты маральнага аблічча асобы. Характэрны для асобы спосаб рашэння маральных праблем, як і тая сістэма каштоўнасцяў, з якой яны суадносяцца, фармуюцца першым чынам падчас практычнай дзейнасці дзіцяці і яго зносіны з атачальнымі людзьмі. Паводзіны асобы залежыць не толькі ад таго, як яна разумее стаячую перад ёй праблему, але і ад яе псіхалагічнай гатовасці да таго ці іншага дзеяння.