151. Спастикалық параличте зақымдалған ет тонусы:

А ) Жоғарылайды

В ) Төмендейді

С ) Өзгермейді

Д ) Азғана көтеріледі

152.Бұлшық ет тонусы төмендеуі былай аталады:

А ) Атония

В ) Асинергия

С) Астазия

Д ) Атаксия

153. Аяқ-қолдардың бәркезде дірілдеуі және дененің шайқалуы былай аталады:

А ) Агаксия

В ) Афазия

С ) Агония

Д ) Астазия

154. Аяқ-қолдардың түгелдей параличі былай аталады:

А ) Гемиплегия

В ) Парез

С ) Параплегия

Д ) Тетраплегия

155. Сезімталдықтың жоғалуы: А ) Анестезия

В ) Астения

С) Астазия

Д ) Гиперестезия

156.Децеребрациялық сіреспе күйі төмендегінің жарақаттануында болады:

А ) Мишық

В ) Ортаңғы ми

С ) Жұлын

Д ) Ми қыртысы

157. Эмоциональдық бұзылыстармен жүреді:

А ) Мишық зақымдалуы

В )Сопақша ми зақымдалуы

С ) Невроз

Д ) Децеребрациялық сіреспе

158.Невроздар пайда болуына себепкер әлеуметгік факторларға жатады: А ) Хабарлар салмағы

В )ЖЖӘ типтері

С ) Басынан өткен ауырулары

Д ) Жас

159. ЖЖӘ бұзылыстарына жатады:

А ) Параличтер

В ) Құрысу синдромдары

С ) Невроздар

Д ) Сезімталдық бұзылысы

160 Бүлшық еттердің бірден, еріксіз тонустарының өзгеруімен жиырылуы былай аталады:

А ) Құрысу

В ) Парез

С ) Миотония

Д ) Миастения

161. Броун-Секар синдромы мына кезде пайда болады:

А ) Жұлынның артқы мүйізшесі клеткалары зақымдалғанда

В ) Жұлынның артқы діңгекше клеткалары зақымдалғанда

С) Жұлынның жартылай кесілгенде

Д) Перифериялық нервтер зақьмдалғанда

162. Қозғалыстың ыңғайсыз, бір мәнді, қиындығы былай аталады:

А ) Акинезия

В) Хорея

С ) Гипокинезия

. Д ) Амблиопия

163. Қозғалу координациясы бұзылысы былай аталады:

А ) Астазия

В ) Асинергия

С ) Атаксия

Д ) Гиперестезия

164. Сөйлеу еттерінің клоникалық құрысуы былай аталады: А) Тиктер

В ) Кекештену

С ) Гиперестазия Д ) Анестезия

165. Сезімталдықтың мәні өзгеруі, ерекше сезім пайда болы былай аталады:

А ) Астения

В ) Парестсзия

С )Асинергия

Д ) Атония

166.Астения төмендегінің зақымдалуы кезінде байқалады:

А ) Мишық

В ) Пирамида жасы

. С )Ортаңғы ми

Д) Гипоталамус

167.Сүйек тінінің ремоделденуі-бұл: А) сүйек тінінің тұрақты резорбция үрдісі және оның түзілуі; В) аяқтың жасанды ұзаруы; С) буындардың протезделуі; Д) сүйек тінінің остеобластармен резорбциялануы; Е) остеокластардың сүйек тінін түзуі.

168.Сүйек резорбциясын ынталандырады: А) интерлейкин -1; В) механикалық жүктің жоғарлауы; С) кальцитонин; Д) фибробласттардың өсу факторы; Е) трансформацияланатын өсу факторы-β.

169.Сүйек резорбциясының ингибиторы: А) эстроген; В) интерлейкин-1; С) паратгормон; Д) 1.25 (ОН)²Д₃ Е) ісік некроздаушы фактор.

170.Остеокластар ынталандырады: А) инсулин; В) паратгормон; С) кальцитонин; Д) соматотропты гормон; Е) өсу факторы.

171.Остеокластар тежейді: А) ісік некроздаушы фактор; В) паратгормон; С) кальцитонин; Д) тироксин; Е) глюкокортикоидтар.

172. Остеобластар ынталандырады: А) паратгормон; В) кальцитонин; С) интерлейкин-1; Д) инсулин, тестостерон; Е) тироксин.

173.Остеогенездің типтік көрінісі: А) қалыптан тыс созылған тері; В) ақыл-ой кемшілігі; С) өрмекші тәрізді саусақ; Д) сүйек сынығы, көгілдір склера, кереңдік; Е) буынның гипермобильдігі.

174.Коллаген генінің мутациясы остеогенездің патогенезінде: А) I типті ; В) II типті; С) III типті; D) IY типті; Е) Y типті.

175.Элерс-Данло синдромы кезіндегі остеопатия потогенезінде коллаген генінің мутациясы: А) I типті; В) II типті; С) III типті ; D) IY типті; Е) Y типті.

176.Элерс-Данло синдромының көрінісі: А) құрсақішілік сынықтар; В) көгілдір ақ қабық (склера); С) янтар тәрізді тістер; Д) буындардың жоғарғы қозғалғыштығы және қалыптан тыс созылған тері; Е) ақыл-ой кемістігі.

177.Марфан синдромының типтік көрінісі: А) буындардың гипермобильдігі және арахнодактилия; В) құрсақішілік сынықтар; С) ревматоидты артрит; Д) янтар тәрізді тістер; Е) терінің қалыптан тыс созылғыштығы.

178.Марфан синдромының патогенезінде: А) остеобластардың белсендірілуі; В) остеоциттердің көбеюі; С) коллагеннің бұзылуы; Д) сүйек тінінің минералды тығыздығының жоғарлауы; Е) екіншілікті гиперпаратиреоз.

179. Остеопороз- бұл: А) шеміршек тінінің деформациялануы; В) сүйек тінінің жұмсаруы; С) сүйек тінінің минералды тығыздығының төмендеуі; Д) остеомаляцияның синонимі; Е) остеоид түзілуінің бұзылуы.

180.Остеопороздың қауіп-қатер факторы: А) аталық без қызметінің төмендеуі; В) құрамында кальциі бар заттарды көп қолдану; С) тестостеронның гиперсекрециясы; Д) жоғарғы пиктік сүйек салмағы; Е) бүйрекүсті безі қызметінің төмендеуі.

181.Қант диабетінің 1 түрі кезінде остеопороз патогенезінде: А) кальций реабсорбциясының жоғарлауы; В) остеобласттардың ынталануы; С) өсу факторының көп болуы; Д) коллаген және ақуыз түзілуінің төмендеуі; Е) остеокласт белсендірілуінің нәтижесінде сүйек тінінің резорбциялануының жоғарлауы.

182.Остеопороз салдары: А) сүйек сынуы; В) инсульт; С) қант диабеті; Д) артериальді гипертензия; Е) аяқтардың қисаюы.

183.Остеомаляция кезінде: А) сүйек тінінің остеоиді түзілмейді; В) остеоид түзіледі, бірақ минералданбайды; С) остеоид түзіледі және минералданады; Д) сүйекте кальций мен фосфор көп болады; Е) сүйек тінінің минералдану үрдісі жоғарлайды.

184. Остеоартроз-бұл: А) буынның қабынуы; В) буын шеміршегінің дегенеративті- дистрофиялық зақымдалуы; С) сүйектің минералды тығыздығының төмендеуі; Д) сүйек жұмсаруы; Е) омыртқааралық диксілердің дистрофиялық өзгеруі.

185. Остеоартроз патогенезінде: 1) синовиттің біріншілікті дамуы; 2) хондроциттермен шеміршек матриксінің жетілмеген ақуызының сиетезделуі; 3) шеміршекте катаболикалық үрдістердің күшеюі; 4) буын шеміршегіне жүктілік пен оның репарациясының сәйкессіздігі; 5) синовиттің екіншілік дамуы.

А. 1, 2, 5

В. 2, 3, 4, 5

С. 2, 4

Д. 3, 4, 5

Е. 4, 5.

186. Буын шеміршегінің резистенттілігінің төмендеуі тудырады: 1) ісікті некроздаушы фактордың түзілуінің азаюы; 2) интерлейкин-1 азаюы; 3) коллагеназаның жеткіліксіздігі; 4) буынның синовиальді қабықшасының деструкциясы; 5) эстроген артықшылығы.

187.Ревматоидты артрит этиологиясында: А) Эпштейн-Барр вирустары; В) β- гемолитикалық стрептококктар; С) спирохетаның боррелий түрі ; D) стафилолокктар; E) гонококктар.

188. Ревматоидты артрит патогенезінде: 1) Т-супрессор белсендігінің төмендеуі; 2 өзгерген lgG қарсы антидене; 3) аутоиммунды қабыну; 4) аллергиялық реакцияның иммунокомплексті түрі; 5) аллергиялық реакцияның реагинді түрі.

А.1, 3, 5

В. 1, 2, 3, 4

С. 2, 4, 5

Д. 2, 5

Е. 3, 4, 5

189. Терінің біріншілікті ауруларына жатады: А) пиодермия; В) жүйелі қызыл жиегі кезіндегі эритема; С) жүйелі склеродермия кезіндегі терінің атрофиясы; D) дерматомиозит кезіндегі эритема; Е) уремия кезіндегі дерматит.

190. Терінің екіншілікті ауруларына жатады: А) күйік; В) уремия кезіндегі дерматит; С) қышыма; D) стрептодермия; Е) микоздар.

191. Терінің аутоиммунды ауруы: А) стрептодермия; В) күйік; С) дискоидты қызыл жиегі; D) меланома; Е) фолликулит.

192. Шығу тегі қабынулық тері аурулары: А) пиодермия; В) микоз; С) базилиома; D) токсикалық меланодермия; Е) жанасулық дерматит.

193. Шығу тегі аллергиялық тері аурулары: А) Квинке ісінуі; В) пиодермия; С) меланома; D) токсикалық меланодермия; С) жанасулық дерматит.

194. Иммунды реакцияға қатысатын жасушалар: А) Лангерганс; В) меланоциттер; С) кератиноциттер; Д) Меркель; Е) эндотелиальді.

195. Ультрафиолет сәуленің зақымдау әсеріне терінің резистенттілігін қамтамассыз етеді: А) терінің сулы-майлы мантиясы; В) Лангерганс жасушалары; С) эпидермиальді Т- лимфоциттер; Д) меланоциттер; Е) Меркель жасушалары.

196. Базальді кератиноциттердің пролиферациясын белсендіреді: А) интерлейкиндер; В) кейлондар; С) ісік некроздаушы фактор; Д) интерферондар; Е) трансформацияланатын өсу факторы- альфа.

197. Микоз дамуын тудыратын факторлар: А) эндокринопатия; В) иммуносупрессивті терапия; С) антибиотиктерді қолдану; Д) оральді контрацепция; Е) барлық аталғандар.

198. Фотодерматитті тудырады: А) жел; В) күн сулесі; С) төмен температура; Д) жоғары температура; Е) иондалған радиация.

199. Токсикалық меланодермияның себебі: А) көмір өнімдерімен жанасу; В) генотип патологиясы; С) вирус; Д) дәрілік заттар; Е) күн сәулесі.

200. Даму себебі патологиялық генотип болып табылады: А) пиодермия; В) жанасулық дерматит; С) микоз; Д) эпидермофития; Е) ихтиоз.

201. Терінің жергілікті резистенттілігі төмендейді: А) гиповитаминозда; В) терінің жоғарғы ылғалдылығында; С) созылмалы уыттануларда; Д) жүрек жеткіліксіздігінде; Е) иммунды тапшылықта.

202. Адам көзінің, шашының, терісінің негізгі пигменті: А) билирубин; В) каротин; С) оксигемоглобин; Д) қалыптасқан гемоглобин; Е) меланин.

203. Меланогенез бұзылысы байланысты: А) меланоциттердің деструкциясы; В) меланин синтезінің бұзылуы; С) меланосом түзілуінің бұзылуы; Д) меланосоманың меланизациясының бұзылысы;

А. 1, 2

В. 1, 4

С. 2, 3

Д. 2, 4

Е. 1, 2, 3, 4

204. Меланогенезді ынталандырады: А) АКТГ; В) мелатонин; С) инсулин; Д) глюкагон; Е) альдостерон.

205. Жүктілердің гиперпигментациясы (хлоазма) меланогенездің белсенуіне байланысты: А) тестостерон; В) прогестерон; С) альдостерон; Д) эстроген; Е) меланоцит ынталандырушы гормон.

206. Адиссон ауруы кезіндегі гиперпигментация патогенезі: А) глюкокортикоид жеткіліксіздігінен АКТГ жоғарлауы. В) глюкокортикоид көптігінен АКТГ жоғарлауы; С) минералокортикоид жеткіліксіздігінен АКТГ жоғарлауы; Д) глюкокортикоид көптігінен меланоцит ынталандырушы гормонның жоғарлауы; Е) минералокортикоид жеткіліксіздігінен меланоцит ынталандырушы гормонның жоғарлауы;

207. Альбинизм кезіндегі депигментация байланысты: А) меланоцит жоқтығымен; В) тирозиназа белсенділігінің төмендеуі; С) меланосома түзілуінің бұзылуы; Д) кератиноциттерге меланосома тасымалдануының бұзылуы; Е) антиденелер әсерінен меланиннің бұзылуы.

208. Фенилкетонурия кезіндегі гипопигментация: А) тирозиназа белсенділігінің жеткіліксіздігі; В) меланоциттердің бұзылуы; С) фенилаланиннің меланинге токсикалық әсері; Д) меланоцит ынталандырушы гормонның жеткіліксіздігі; Е) фенилаланиннің тирозинге айналуының бұзылуы.

209. Псориаз: А) полигенді ( мультифакторлы) ауру; В) моногенді ауру; С) хромосомды ауру; Д) инфекциялық ауру; Е) аутоиммунды ауру.

210. Есекжемге жатады: А) аллергиялық реакцияның реагинді түріне; В) аллергиялық реакцияның цитотоксикалық түріне; С) аллергиялық реакцияның иммунды кешенді түріне; Д) аллергиялық реакцияның жасушалық түріне; Е) терінің аллергиялық емес ауруына.

211. Квинке ісінуінің патогенезі: А) бұлтты жасушалардың дегрануляциялануының нетижесінде біріншілікті және екіншілікті медиаторлардың бөлінуі; В) тері жасушаларының комплемент тәуелді цитолизі; С) терінің мононуклеарлармен инфильтрациялануы; Д) сенсибилизацияланған Т-лимфоциттерден лимфокиндердің бөлінуі; Е) терінің иммунокомплексті зақымдалуы.

212. Жүйелі қызыл жиегі кезіндегі терінің аутоиммунды зақымдалуының патогенезі: А) Т- хелпер белсенділігінің жоғарлауы, Т-супрессор белсенділігінің төмендеуі; В) тосқауыл сыртындағы мүшелер мен тіндердің физиологиялық изоляциясының бұзылуы; С) В- лимфоцит белсенділігінің төмендеуі; Д) ДНҚ-ға толеранттылықтың дамуы; Е) тіннің жасушалық-ізашарлық тип бойынша зақымдалуы.

213. Ісік трансформациясы кезінде тері меланомасы дамиды: А) кератиноцит; В) Меркель жасушасы; С) меланоцит; Д) Лангерганс жасушасы; Е) адипоцит.

214.Полицитемиялық гиперволемияға тән

A) Анемия В) Гематокриттің артуы.

C) Эритроциттер мөлшерінің азаюы.

D) Айналымдағы қан көлемінің төмендеуі.

E) Эритроциттер мен сарысулар қатынасының қалыпты болуы.

215. Эритроциттердің тұну жылдамдығы жоғарылайды - артуы кезінде:

A) Үлкен дисперсті белоктардың.

B) Төмен молекулалы белоктардың.

C) Көмірқышқыл газдың парциалдық кернеуі.

D) Эритроциттердің диаметрі.

E) Лецитиннің.

216.Анемия қанның бірлік көлемінде төмендеумен сипатталады:

A) Эритроциттердің

B) Лейкоциттердің

C) Тромбоциттердің

D) Плазмалық клеткалардың

E) Плазмалық қан ұю факторларының

217.Эритроциттердің дегенеративті түрлеріне жатады:

A) Нормоциттер.

B) Ретикулоциттер.

C) Әр түрлі көлемдегі эритроциттер.

D) Полихроматофильды эритроциттер.

E) Ядролық субстанция қалдықтары бар эритроциттер.

218.Бір рет көлемді қан жоғалтқан кезде пайда болады:

A) B-12- тапшылықты анемия.

B) Темір тапшылықты анемия.

C) Жедел аплазиялық анемия.

D) Жедел гемолиздік анемия.

E) Жедел постгеморрагиялық анемия.

219.Темір тапшылықты анемияға тән:

A) Гемосидероз.

B) Сидеропения.

C) Ретикулоцитоз.

D) Гипербилирубиинемия.