
- •Гісторыя Беларусі ад старажытнасці да канца XVIII ст.: этапы вывучэння.
- •2. Гісторыя Беларусі ад старажытнасці да канца XVIII ст.: крыніцы даследавання і іх асноўныя публікацыі.
- •4. Аб`яднанні крывічаў-палачан, дрыгавічоў, раззімічаў. Шматукладнае грамадства і складванне феадальных адносін.
- •5. Полацкае і Тураўскае княства ў IX - XIII ст. Ст.
- •6. Культура і рэлігія беларускіх зямель у IX--XIII ст.
- •7. Унутрапалітычнае становішча і знешняя палітыка Вялікага княства Літоўскага ў другой палове XIII – XV ст.
- •8. Сацыяльна -эканамічнае развіццё беларускіх земляў у XIV – першай палове XVII ст.
- •9. Унутрыпалітычнае развіццё і знешняя палітыка Вялікага княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай у XVI – сярэдзіне XVII ст.
- •10. Культура Беларусі ў XIV - першай палове XVII ст.
- •11. Асноўныя канцэпцыі фарміравання беларускай народнасці і паходжання назвы “Белая Русь”.
- •12. Сацыяльна-эканамічнае і палітычнае развіццё беларускіх зямель Рэчы Паспалітай у другой палове XVII - XVIII ст. Падзелы Рэчы Паспалітай.
- •13. Культура Беларусі ў другой палове XVII - XVIII ст.
- •14. Канфесіі ў Беларусі ў XIV-XVIII ст.
- •15. Гісторыя Беларусі канца XVIII - пачатку XX ст.: этапы вывучэння і крыніцы даследавання.
- •16. Адміністратыўна-тэрытарыяльнае ўладкаванне беларускіх зямель у складзе Расійскай імперыі. Увядзенне расійскага заканадаўства ( канец XVIII- першая палова XIX ст.Ст.).
- •17. Нацыянальна-рэлігійная палітыка царызму на Беларусі ў канцы XVIII – XIX ст.
- •18. Нацыянальна-культурная палітыка царызму ў Беларусі. Адукацыя і развіццё навуковага беларусазнаўства (канец XVIII- першая палова XIX ст.).
- •19. Сельская гаспадарка і становішча сялян Беларусі ў першай палове XIX ст. Формы і характар сялянскай барацьбы.
- •20. Крызіс феадальна-прыгонніцкіх адносін і адмена прыгоннага права. Асаблівасці ажыццяўлення аграрных рэформ у Беларусі.
- •21. Паўстанне 1863-1864 гг. У Беларусі: прычыны, характар і ход паўстання. К.Каліноўскі.
- •22. Прамысловасць Беларусі ў XIX ст.: этапы, спецыялізацыя і асаблівасці яе развіцця.
- •23. Фарміраванне рабочага класа Беларусі. Рабочы рух у другой палове XIX – пачатку XX ст.
- •24. Этнічная тэрыторыя беларусаў. Фарміраванне беларускай нацыі (другая палова XIX – пачатак XX ст.).
- •25. Культура Беларусі ў другой палове XIX – пачатку XX ст. Развіццё навуковага беларусазнаўства.
- •26. Беларускі нацыянальны рух у канцы XIX – пачатку XX ст.: асноўныя напрамкі развіцця.
- •27. Гісторыя Беларусі ў пачатку хх – пачатку XXI ст.: этапы вывучэння і крыніцы даследавання.
- •28. Беларусь у гады першай сусветнай вайны ( да Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.).
- •29. Асноўныя тэндэнцыі і асаблівасці развіцця сацыяльна-эканамічных і палітычных падзей на Беларусі ў 1917 г. Усебеларускі з`езд ( кангрэс) у снежні 1917 г.
- •30. Германская акупацыя ў 1918 г. Беларусі. Абвяшчэнне бнр.
- •31. Абвяшчэнне ссрб, яе тэрыторыя. Фарміраванне першага ўрада ссрб. І з`езд Саветаў ссрб і яго рашэнні.
- •32. Нацыянальна-дзяржаўнае будаўніцтва, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у 1920-я гг. Палітыка беларусізацыі і яе вынікі.
- •33. Індустрыялізацыя і прымусовая калектывізацыя ў бсср.
- •34. Грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у 30-я гады хх ст.
- •35. Эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921-1939 гг.). Уз`яднанне Заходняй Беларусі з бсср.
- •36. Бсср у гады Вялікай Айчыннай вайны.
- •37. Сацыяльна-эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у першае пасляваеннае дзесяцігоддзе (да сярэдзіне 1950-х гг.).
- •38. Сацыяльна-эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у сярэдзіне1950-х – сярэдзіне 1980-х гг.
- •39. Сацыяльна-эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё Беларусі (сярэдзіна1980-х гг. – пачатак XXI ст.).
- •40. Знешняя палітыка Рэспублікі Беларусь у 1990-я гг.- пачатку XXI ст.: дасягненні, праблемы, перспектывы.
- •1. Цывілізацыі Старажытнага Усходу: асаблівасці дзяржаўнага, грамадскага і гаспадарчага ладу.
- •2. Цывілізацыі Старажытнай Грэцыі.
- •IV. Классический (V—IV вв. До н.Э.) период
- •3. Эліністычная цывілізацыя.
- •4. Цывілізацыя Старажытнага Рыму.
- •5. Міжнародная сітуацыя ў Заходняй Еўропе ў V-VII ст.Ст. Варварскія каралеўствы.
- •6. Генэзіс феадалізму ў Заходняй Еўропе.
- •7. Англа-французскія адносіны ў высокім сярэднявеччы.
- •8. Станаўленне саслоўна-прадстаўнічых дзяржаў у Заходняй Еўропе.
- •9. Каталіцкі касцёл у сярэднявечча. Роля папства ў палітычным і эканамічным жыцці Еўропы.
- •10. Візантыя: сацыяльная структура, дзяржаўная сістэма, знешняя палітыка.
- •11. Барацьба ўніверсалісцкай і цэнтралізатарскай тэндэнцый у Заходняй Еўропе ў познім сярэднявеччы. Стогадовая вайна.
- •12. Сярэдневяковы Усход: спецыфіка феадальнага ладу.
- •13. Найважнейшыя рысы сацыяльна-эканамічнага развіцця краін Заходняй цывілізацыі ў XVI-XVIII ст. Ст.
- •14. Фарміраванне ідэалогіі буржуазнага грамадства: Гуманізм, Рэфарміцыя, Асветніцтва.
- •15. Эвалюцыя дзяржаўна-палітычных сістэм еўрапейскіх краін у XVI-XVIII ст. Ст. Абсалютызм.
- •16. Роля буржуазных рэвалюцый XVI-XVIII ст.Ст. Падчас мадэрнізацый краін Захаду.
- •17. Эвалюцыя сістэмы міжнародных адносін у XVI-XVIII ст.
- •18. Мадэрнізацыя ў Заходняй Еўропе (XIX- пачатку XX ст.): яе аб`ектыўны змест, асноўныя кампаненты і гістарычныя вынікі.
- •19. Эвалюцыя сацыяльна-палітычнай структуры грамадства ў краінах Заходняй Еўропы ў XIX – пачатку хх ст. (класы і партыі).
- •20. Рабочы і сацыялістычны рух падчас фарміравання індустрыяльнага грамадства: яго аб`ектыўны змест, асноўныя формы і гістарычныя вынікі.
- •21. Асноўныя ідэйныя плыні эпохі мадэрнізацыі заходняга грамадства ў хіх – пачатку хх ст. (лібералізм, кансерватызм).
- •22. Рэвалюцыя 1848-1849 гг. У еўрапейскіх краінах: агульнае і асаблівае.
- •23. Грамадзянская вайна ў зша і Рэканструкцыя Поўдня як другая амерыканская рэвалюцыя.
- •24. Аб`яднанне Германіі (перадумовы, этапы, гістарычнае значэнне).
- •25. Аб`яднанне Італіі (перадумовы, этапы, гістарычнае значэнне).
- •26. Англія і Германія ў апошнія дзесяцігоддзі XIX – пачатку XX ст.: фарміраванне адносін саперніцтва і барацьбы за сусветнае панаванне.
- •27. Працэсы каланізацыі Усходу ў XVIII –пачатку XX ст. Народныя паўстанні і зараджэнне нацыяналізму.
- •28. Адкрыццё Амерыкі і сістэма каланіяльнага кіравання на кантыненце (XV-XVIII ст.Ст.).
- •29. Вайна за незалежнасць у Лацінскай Амерыцы і асноўныя тэндэнцыі развіцця рэгіёна ў XIX ст.
- •30. Агульныя тэндэнцыі развіцця краін Усходу ў першай палове XX ст. ( да 1945 г.).
- •31. Асноўныя тэндэнцыі сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця краін Усходу ў другой палове XX – пачатку XXI ст.
- •32. Асноўныя тэндэнцыі і этапы сацыяльна -эканамічнага і палітычнага развіцця краін Лацінскай Амерыкі ў XX ст.
- •33. Версальска-Вашынгтонская сістэма міжнародных адносін: утварэнне, этапы развіцця, крызіс.
- •2.Проблема создания системы всеобщей безопасности в Европе (1933 – осень 1938г.Г.).
- •3.Экспансия фашистских государств и политика «умиротворения» агрессоров.
- •4.Мюнхенский сговор 1938г.
- •5. Международный политический кризис 1939г.
- •34. Заходняя цывілізацыя ад першай да другой сусветнай вайны. Барацьба таталітарнай і дэмакратычнай тэндэнцый у яе развіцці.
- •35. Фашысцкія рэжымы ў Германіі і Італіі: агульнае і асаблівае.
- •36. Характар, асноўныя этапы і падзеі другой сусветнай вайны . (Заходні тэатр баявых дзеянняў).
- •37. Германія ў сярэдзіне XX – пачатку XXI ст.: ад расколу да аб`яднання.
- •3 Октября 1990 – воссоединение Германии
- •39. Эканамічны крызіс сярэдзіны 1970-х гг. І пераход заходніх краін да неакансерватыўнай мадэлі развіцця (на прыкладзе зша або Вялікабрытаніі).
- •40. Асноўныя міжнародна-палітычныя вынікі другой сусветнай вайны. Фарміраванне ў пасляваенныя гады “двухполюснай” сістэмы міжнародных адносін і яе распад.
- •41. Крызіс і падзенне рэжымаў аўтарытарна-бюракратычнага сацыялізму ў славянскіх краінах Цэнтральна -Усходняй Еўропы.
- •1.Кризисы 50-х гг-60х.
- •1. Древняя Русь (конец 9 – начало 12 вв.)
- •2. Восточнославянские земли в период средневековой раздробленности.
- •3. Образование и развитие Русского (Российского) государства в 15 – 17 вв.
- •1589 – Установление в Москве Патриаршества – «Москва – Третий Рим, а четвертому не бывать».
- •26 Октября 1612 – II ополчениеМинина и Пожарского. Освобожденеи Москвы.
- •4. Освободительная война украинского народа в сер. 17в.
- •5. Российская империя в эпоху просвещенного абсолютизма.
- •6.Правительственная политика России в первой половине хіх в.
- •7. Общественно-политическое движение в пер. Четверти 19 в.
- •8. «Золотой век» Русской культуры (1/2 19 в.)
- •9.Реформы 60-70гг 19в.Внутренняя политика самодерж.
- •10.Экономическое развитие и особенности модернизации в России 2п 19-н20вв
- •11.Общественно-политическое развитие России 2п19в
- •12.Культура и духовная жизнь России 2п. 19в.
- •13. Украинское национальное возрождение к 18-20в
- •14. Национальное возр. На укр. Землях западных и юж славян к18-н19вв
- •15.Попытки системных реформ в России в к 19-нач 20в (Витте, Столыпин.)
- •16. Многопартийная система в России нач 20 века. Ее роль в политич жизни страны.
- •17. Украина в составе России (19-20).
- •18. Западная Украина в сост. Австро – Венгрии 19-20.
- •19. Россия в с-ме международных отношений (2п19 - н20вв)
- •20. Россия в Первой Мировой войне
- •21. Культура России к19-н. 20вв.
- •22. Россия на переломе ход и рез-ты рев-ий 17г.
- •23. Гражданская война в России (ссср)
- •24. Украинские земли в годы революции и гражданской войны ( 1917-1920 гг.).
- •25. Становление независимых славянских государств
- •26. Советское государство и общество в годы нэПа
- •27.Становление административно-командной системы в ссср и советское общество в 20-30-е гг.
- •28. Савецкая Украіна ў 20-30-я гг. Хх ст.
- •29. Культурныя пераўтварэнні ў ссср у даваенны час.
- •30 Міжнароднае становішча і знешняя палітыка ссср у 1917-1941 гг.
- •31. Ссср у другой сусветнай вайне.
- •32. Нацыянальнае пытанне і нацыянальная палітыка ў ссср: ад федэралізму да унітарнасці.
- •1. В связи со школьными реформами 1958 года был принят закон, согласно которому изучение национального языка и обучение на национальном языке в национальных школах считались делом добровольным.
- •33. Грамадска-палітычнае развіццё ссср у другой палове хх ст.
- •34. Сацыяльная палітыка савецкай дзяржавы ў 50-я – сяр. 80-х гг. Хх ст.
- •35. Культурнае жыццё савецкага грамадства ў 50-я – сяр. 80 –х гг. Хх ст.: тендэнцыі і супярэчнасці развіцця.
- •36. Савецкая Украіна ва ўмовах нарастання крызісных працэсаў (1965-1985 гг.).
- •37. Ссср на этапе перабудовы ( унутраная і знешняя палітыка).
- •38. Крызіс і падзення рэжымаў аўтарытарна-бюракратычнага сацыялізму ў славянскіх краінах Центральна-Усходняй Еўропы.
- •1.Кризисы 50-х гг-60х.
- •39. Расійская Федэрацыя на сучасным этапе развіцця ( 90-я гг. Хх ст. – пач. Ххі ст.).
- •40. Украіна на шляху незалежнасці. Унутраная і знешняя палітыка ў 90-я гг. Хх – пач. Ххі ст.
5. Российская империя в эпоху просвещенного абсолютизма.
Фёдор Алексеевич 1676 – 1682. С 1682 г - борьба Софьи и Петра. 1689г. – устранение Софьи. Пётр I Великий 1682 – 1725 гг. Победа в Северной войне 1700-1721. 1703- Основал Спб. 1709 г – Полтавская битва. Провел много реформ. Ввел Табель о рангах. С 1721 г. – Русское царство (Россия) – Стало Российской Империей.
Екатерина I 1725-1727 гг – жена Петра I. Пётр II Петрович 1727-1730 гг – много болел. 1730-1740 гг – Анна Иоанновна. 1740 – Иван VI Антонович при регентстве своей матери Анны Леопольдовны. 1741 г – дворцовый преворот и приход к власти дочкери Петра I Елизаветы Петровны. Снова реформы. Вела политику отца. Восстания в Башкирии. Правила до 1761 г.
1761 на трон всходит её сын – Пётр III . Увлекался Пруссией. Преклонялся перед дядей – Фридрихом II. Настроил против себя духовенство. Плохо высказывался о жене – Екатерине. Началиь скрытая конфронтация и недоверие. Хотел отправит Екатерину в монастырь, но Екатерина оказалась расчётливее. 28 июня 1762 года – приближённые Екатерины II во главе с Орловым совершают переворот. На трон всходит императрица Екатерина II Великая 1762 – 1796 гг.
Термин «Просвещение» в западноевропейском обществе возник после появления в 1784 г. статьи Иммануила Канта «Что такое Просвещение ».
Просвещение было широким идейным течением в годы, когда стало очевидным несовершенство отживавшей в странах Зап. Европы феодальной системы. Его теоретические основы заложили и разработали философы, ученые и писатели Франции Ш. Монтескье, Вольтер, Д. Дидро, Ж.Ж. Руссо.
Идеологи европейского Просвещения в своем учении строго исходили из теории «естественного права», основным постулатом которого было утверждение о свободе и равенстве всех людей от рождения. Все пороки существующего феодального строя объяснились ими невежеством народа, в силу этого неспособного понять несправедливость законов. Из этого следовал вывод — надо просветить всех и каждого. Народу надо осознать, что никому не дано право его угнетать. Существенным элементом в утопической конструкции просветителей был расчет на то, что пониманием несовершенства строя и несправедливости законов проникнется сам монарх и аннулирует такие законы.
Идеи Просвещения быстро распространились по всей Европе. В России они получили хождение под понятием «вольтерьянство». Этому способствовало издание большими тиражами трудов франц. философов — Вольтера, Монтескье, Руссо.
Однако между теорией «просвещенного абсолютизма» и попыткой Екатерины II реализовать ее на практике была огромная дистанция. С годами она увеличивалась и в конечном счете привела к практическому отказу Екатерины от воплощения в жизнь идей Просвещения. Два события стали на этом пути — восстание Пугачева и Французская революция. По мнению историков, «просвещенный» либерализм императрицы не
84
выдержал этого двойного испытания. Если еще в 60-е гг. XVIII в. и в самом начале следующего десятилетия императрица, считая себя последовательницей, ученицей европейских просветителей, пропагандировала их учение, то летом 1790 г., под впечатлением происходивших во Франции революционных событий, она жестко отвергает право народа на свободу волеизъявления, на равенство сословий. Подобные оценки появились еще во время восстания Пугачева, разрушавшего, на взгляд императрицы, создаваемое ею «государственное благоденствие».Екатерина II придавала огромную роль законодательству. Преследуя цель установить тишину и спокойствие в стране, укрепить свое положение на престоле, Екатерина II созвала в 1767 г. специальную Комиссию для составления нового свода законов Российской империи. В качестве руководящего документа Комиссии 1767 г. императрица подготовила "Наказ" - теоретическое обоснование политики просвещенного абсолютизма. "Наказ" Екатерины II. "Наказ" представлял собой произведение, в котором доказывалась необходимость сильной самодержавной власти в России и сословного устройства русского общества. Целью самодержавия Екатерина II объявила благо всех подданных. Равенство людей понималось как право каждого сословия обладать дарованными ему правами: для дворян свои установления, для крепостных - свои.
Губернская реформа 1775 г. Были приняты меры по укреплению дворянства в центре и на местах. Было принято "Учреждение для управления губерний Всероссийской империи". Страна делилась на губернии, в каждой из которых должно было проживать 300-400 тыс. душ мужского пола. Во главе губерний стояли губернаторы, подчинявшиеся императрице. При губернаторе создавалось губернское правление, ему был подчинен губернский прокурор. Финансами в губернии занималась Казенная палата во главе с вице-губернатором. Губернии делились на уезды по 20-30 тыс. душ мужского пола в каждом. Главным органом власти уезда стал Нижний земский суд.
Екатерина ІІ отделила судебные органы от исполнительных. Каждое сословие получало свой суд. Помещика судил Верхний земский суд. Государственных крестьян судила Верхняя расправа в губернии и Нижняя расправа в уезде, горожан -городовой магистрат в уезде и губернский магистрат в губернии. Город разделялся на части (районы), находившиеся под надзором частного пристава, а части в свою очередь - на кварталы, которые контролировал квартальный надзиратель.
После губернской реформы перестали функционировать все коллегии, исключая Иностранную коллегию, Военную и Адмиралтейскую. Функции коллегий перешли к губернским органам. В 1775 г. была ликвидирована Запорожская Сечь, а большинство казаков переселили на Кубань.
Были изданы Жалованные грамоты дворянству и городам. Изданием двух грамот Екатерина II регулировала законодательство о правах и обязанностях сословий. В соответствии с "Грамотой дврянству" оно освобождалось от обязательной службы, личных податей, телесных наказаний. Имения объявлялись полной собственностью помещиков,. Дворяне могли судиться только с равными себе. Губернские и уездные дворянские собрания имели право делать представления правительству о своих нуждах. Господствующему сословию присваивалось наименование "благородное".
"Грамота городам " определяла права и обязанности городского населения, систему управления в городах. Все горожане составляли "градское общество". Городское население делилось на шесть разрядов (дворяне и духовенство; купцы; цеховые ремесленники; иностранцы; именитые горожане; посадские). Жители города избирали орган самоуправления - Общую городскую думу, городского голову и судей.
Екатерина II вместе с президентом Академии И.И. Бецким сделала попытку создать систему закрытых сословных учебных заведений. По плану И.И. Бецкого в Москве и Петербурге были открыты Воспитательные дома, Смольный институт благородных девиц, Коммерческое училище в Москве, преобразованы Кадетские корпуса.
Школьной реформой 1782-1786 гг. В уездных городах учреждались двухлетние малые народные училища, в губернских - четырехлетние главные народные училища. Во вновь созданных школах вводились единые сроки начала и окончания занятий, классная урочная система, разрабатывались методики преподавания дисциплин и учебная литература, единые учебные планы