- •Гісторыя Беларусі ад старажытнасці да канца XVIII ст.: этапы вывучэння.
- •2. Гісторыя Беларусі ад старажытнасці да канца XVIII ст.: крыніцы даследавання і іх асноўныя публікацыі.
- •4. Аб`яднанні крывічаў-палачан, дрыгавічоў, раззімічаў. Шматукладнае грамадства і складванне феадальных адносін.
- •5. Полацкае і Тураўскае княства ў IX - XIII ст. Ст.
- •6. Культура і рэлігія беларускіх зямель у IX--XIII ст.
- •7. Унутрапалітычнае становішча і знешняя палітыка Вялікага княства Літоўскага ў другой палове XIII – XV ст.
- •8. Сацыяльна -эканамічнае развіццё беларускіх земляў у XIV – першай палове XVII ст.
- •9. Унутрыпалітычнае развіццё і знешняя палітыка Вялікага княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай у XVI – сярэдзіне XVII ст.
- •10. Культура Беларусі ў XIV - першай палове XVII ст.
- •11. Асноўныя канцэпцыі фарміравання беларускай народнасці і паходжання назвы “Белая Русь”.
- •12. Сацыяльна-эканамічнае і палітычнае развіццё беларускіх зямель Рэчы Паспалітай у другой палове XVII - XVIII ст. Падзелы Рэчы Паспалітай.
- •13. Культура Беларусі ў другой палове XVII - XVIII ст.
- •14. Канфесіі ў Беларусі ў XIV-XVIII ст.
- •15. Гісторыя Беларусі канца XVIII - пачатку XX ст.: этапы вывучэння і крыніцы даследавання.
- •16. Адміністратыўна-тэрытарыяльнае ўладкаванне беларускіх зямель у складзе Расійскай імперыі. Увядзенне расійскага заканадаўства ( канец XVIII- першая палова XIX ст.Ст.).
- •17. Нацыянальна-рэлігійная палітыка царызму на Беларусі ў канцы XVIII – XIX ст.
- •18. Нацыянальна-культурная палітыка царызму ў Беларусі. Адукацыя і развіццё навуковага беларусазнаўства (канец XVIII- першая палова XIX ст.).
- •19. Сельская гаспадарка і становішча сялян Беларусі ў першай палове XIX ст. Формы і характар сялянскай барацьбы.
- •20. Крызіс феадальна-прыгонніцкіх адносін і адмена прыгоннага права. Асаблівасці ажыццяўлення аграрных рэформ у Беларусі.
- •21. Паўстанне 1863-1864 гг. У Беларусі: прычыны, характар і ход паўстання. К.Каліноўскі.
- •22. Прамысловасць Беларусі ў XIX ст.: этапы, спецыялізацыя і асаблівасці яе развіцця.
- •23. Фарміраванне рабочага класа Беларусі. Рабочы рух у другой палове XIX – пачатку XX ст.
- •24. Этнічная тэрыторыя беларусаў. Фарміраванне беларускай нацыі (другая палова XIX – пачатак XX ст.).
- •25. Культура Беларусі ў другой палове XIX – пачатку XX ст. Развіццё навуковага беларусазнаўства.
- •26. Беларускі нацыянальны рух у канцы XIX – пачатку XX ст.: асноўныя напрамкі развіцця.
- •27. Гісторыя Беларусі ў пачатку хх – пачатку XXI ст.: этапы вывучэння і крыніцы даследавання.
- •28. Беларусь у гады першай сусветнай вайны ( да Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.).
- •29. Асноўныя тэндэнцыі і асаблівасці развіцця сацыяльна-эканамічных і палітычных падзей на Беларусі ў 1917 г. Усебеларускі з`езд ( кангрэс) у снежні 1917 г.
- •30. Германская акупацыя ў 1918 г. Беларусі. Абвяшчэнне бнр.
- •31. Абвяшчэнне ссрб, яе тэрыторыя. Фарміраванне першага ўрада ссрб. І з`езд Саветаў ссрб і яго рашэнні.
- •32. Нацыянальна-дзяржаўнае будаўніцтва, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у 1920-я гг. Палітыка беларусізацыі і яе вынікі.
- •33. Індустрыялізацыя і прымусовая калектывізацыя ў бсср.
- •34. Грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у 30-я гады хх ст.
- •35. Эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921-1939 гг.). Уз`яднанне Заходняй Беларусі з бсср.
- •36. Бсср у гады Вялікай Айчыннай вайны.
- •37. Сацыяльна-эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у першае пасляваеннае дзесяцігоддзе (да сярэдзіне 1950-х гг.).
- •38. Сацыяльна-эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у сярэдзіне1950-х – сярэдзіне 1980-х гг.
- •39. Сацыяльна-эканамічнае становішча, грамадска-палітычнае і культурнае жыццё Беларусі (сярэдзіна1980-х гг. – пачатак XXI ст.).
- •40. Знешняя палітыка Рэспублікі Беларусь у 1990-я гг.- пачатку XXI ст.: дасягненні, праблемы, перспектывы.
- •1. Цывілізацыі Старажытнага Усходу: асаблівасці дзяржаўнага, грамадскага і гаспадарчага ладу.
- •2. Цывілізацыі Старажытнай Грэцыі.
- •IV. Классический (V—IV вв. До н.Э.) период
- •3. Эліністычная цывілізацыя.
- •4. Цывілізацыя Старажытнага Рыму.
- •5. Міжнародная сітуацыя ў Заходняй Еўропе ў V-VII ст.Ст. Варварскія каралеўствы.
- •6. Генэзіс феадалізму ў Заходняй Еўропе.
- •7. Англа-французскія адносіны ў высокім сярэднявеччы.
- •8. Станаўленне саслоўна-прадстаўнічых дзяржаў у Заходняй Еўропе.
- •9. Каталіцкі касцёл у сярэднявечча. Роля папства ў палітычным і эканамічным жыцці Еўропы.
- •10. Візантыя: сацыяльная структура, дзяржаўная сістэма, знешняя палітыка.
- •11. Барацьба ўніверсалісцкай і цэнтралізатарскай тэндэнцый у Заходняй Еўропе ў познім сярэднявеччы. Стогадовая вайна.
- •12. Сярэдневяковы Усход: спецыфіка феадальнага ладу.
- •13. Найважнейшыя рысы сацыяльна-эканамічнага развіцця краін Заходняй цывілізацыі ў XVI-XVIII ст. Ст.
- •14. Фарміраванне ідэалогіі буржуазнага грамадства: Гуманізм, Рэфарміцыя, Асветніцтва.
- •15. Эвалюцыя дзяржаўна-палітычных сістэм еўрапейскіх краін у XVI-XVIII ст. Ст. Абсалютызм.
- •16. Роля буржуазных рэвалюцый XVI-XVIII ст.Ст. Падчас мадэрнізацый краін Захаду.
- •17. Эвалюцыя сістэмы міжнародных адносін у XVI-XVIII ст.
- •18. Мадэрнізацыя ў Заходняй Еўропе (XIX- пачатку XX ст.): яе аб`ектыўны змест, асноўныя кампаненты і гістарычныя вынікі.
- •19. Эвалюцыя сацыяльна-палітычнай структуры грамадства ў краінах Заходняй Еўропы ў XIX – пачатку хх ст. (класы і партыі).
- •20. Рабочы і сацыялістычны рух падчас фарміравання індустрыяльнага грамадства: яго аб`ектыўны змест, асноўныя формы і гістарычныя вынікі.
- •21. Асноўныя ідэйныя плыні эпохі мадэрнізацыі заходняга грамадства ў хіх – пачатку хх ст. (лібералізм, кансерватызм).
- •22. Рэвалюцыя 1848-1849 гг. У еўрапейскіх краінах: агульнае і асаблівае.
- •23. Грамадзянская вайна ў зша і Рэканструкцыя Поўдня як другая амерыканская рэвалюцыя.
- •24. Аб`яднанне Германіі (перадумовы, этапы, гістарычнае значэнне).
- •25. Аб`яднанне Італіі (перадумовы, этапы, гістарычнае значэнне).
- •26. Англія і Германія ў апошнія дзесяцігоддзі XIX – пачатку XX ст.: фарміраванне адносін саперніцтва і барацьбы за сусветнае панаванне.
- •27. Працэсы каланізацыі Усходу ў XVIII –пачатку XX ст. Народныя паўстанні і зараджэнне нацыяналізму.
- •28. Адкрыццё Амерыкі і сістэма каланіяльнага кіравання на кантыненце (XV-XVIII ст.Ст.).
- •29. Вайна за незалежнасць у Лацінскай Амерыцы і асноўныя тэндэнцыі развіцця рэгіёна ў XIX ст.
- •30. Агульныя тэндэнцыі развіцця краін Усходу ў першай палове XX ст. ( да 1945 г.).
- •31. Асноўныя тэндэнцыі сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця краін Усходу ў другой палове XX – пачатку XXI ст.
- •32. Асноўныя тэндэнцыі і этапы сацыяльна -эканамічнага і палітычнага развіцця краін Лацінскай Амерыкі ў XX ст.
- •33. Версальска-Вашынгтонская сістэма міжнародных адносін: утварэнне, этапы развіцця, крызіс.
- •2.Проблема создания системы всеобщей безопасности в Европе (1933 – осень 1938г.Г.).
- •3.Экспансия фашистских государств и политика «умиротворения» агрессоров.
- •4.Мюнхенский сговор 1938г.
- •5. Международный политический кризис 1939г.
- •34. Заходняя цывілізацыя ад першай да другой сусветнай вайны. Барацьба таталітарнай і дэмакратычнай тэндэнцый у яе развіцці.
- •35. Фашысцкія рэжымы ў Германіі і Італіі: агульнае і асаблівае.
- •36. Характар, асноўныя этапы і падзеі другой сусветнай вайны . (Заходні тэатр баявых дзеянняў).
- •37. Германія ў сярэдзіне XX – пачатку XXI ст.: ад расколу да аб`яднання.
- •3 Октября 1990 – воссоединение Германии
- •39. Эканамічны крызіс сярэдзіны 1970-х гг. І пераход заходніх краін да неакансерватыўнай мадэлі развіцця (на прыкладзе зша або Вялікабрытаніі).
- •40. Асноўныя міжнародна-палітычныя вынікі другой сусветнай вайны. Фарміраванне ў пасляваенныя гады “двухполюснай” сістэмы міжнародных адносін і яе распад.
- •41. Крызіс і падзенне рэжымаў аўтарытарна-бюракратычнага сацыялізму ў славянскіх краінах Цэнтральна -Усходняй Еўропы.
- •1.Кризисы 50-х гг-60х.
- •1. Древняя Русь (конец 9 – начало 12 вв.)
- •2. Восточнославянские земли в период средневековой раздробленности.
- •3. Образование и развитие Русского (Российского) государства в 15 – 17 вв.
- •1589 – Установление в Москве Патриаршества – «Москва – Третий Рим, а четвертому не бывать».
- •26 Октября 1612 – II ополчениеМинина и Пожарского. Освобожденеи Москвы.
- •4. Освободительная война украинского народа в сер. 17в.
- •5. Российская империя в эпоху просвещенного абсолютизма.
- •6.Правительственная политика России в первой половине хіх в.
- •7. Общественно-политическое движение в пер. Четверти 19 в.
- •8. «Золотой век» Русской культуры (1/2 19 в.)
- •9.Реформы 60-70гг 19в.Внутренняя политика самодерж.
- •10.Экономическое развитие и особенности модернизации в России 2п 19-н20вв
- •11.Общественно-политическое развитие России 2п19в
- •12.Культура и духовная жизнь России 2п. 19в.
- •13. Украинское национальное возрождение к 18-20в
- •14. Национальное возр. На укр. Землях западных и юж славян к18-н19вв
- •15.Попытки системных реформ в России в к 19-нач 20в (Витте, Столыпин.)
- •16. Многопартийная система в России нач 20 века. Ее роль в политич жизни страны.
- •17. Украина в составе России (19-20).
- •18. Западная Украина в сост. Австро – Венгрии 19-20.
- •19. Россия в с-ме международных отношений (2п19 - н20вв)
- •20. Россия в Первой Мировой войне
- •21. Культура России к19-н. 20вв.
- •22. Россия на переломе ход и рез-ты рев-ий 17г.
- •23. Гражданская война в России (ссср)
- •24. Украинские земли в годы революции и гражданской войны ( 1917-1920 гг.).
- •25. Становление независимых славянских государств
- •26. Советское государство и общество в годы нэПа
- •27.Становление административно-командной системы в ссср и советское общество в 20-30-е гг.
- •28. Савецкая Украіна ў 20-30-я гг. Хх ст.
- •29. Культурныя пераўтварэнні ў ссср у даваенны час.
- •30 Міжнароднае становішча і знешняя палітыка ссср у 1917-1941 гг.
- •31. Ссср у другой сусветнай вайне.
- •32. Нацыянальнае пытанне і нацыянальная палітыка ў ссср: ад федэралізму да унітарнасці.
- •1. В связи со школьными реформами 1958 года был принят закон, согласно которому изучение национального языка и обучение на национальном языке в национальных школах считались делом добровольным.
- •33. Грамадска-палітычнае развіццё ссср у другой палове хх ст.
- •34. Сацыяльная палітыка савецкай дзяржавы ў 50-я – сяр. 80-х гг. Хх ст.
- •35. Культурнае жыццё савецкага грамадства ў 50-я – сяр. 80 –х гг. Хх ст.: тендэнцыі і супярэчнасці развіцця.
- •36. Савецкая Украіна ва ўмовах нарастання крызісных працэсаў (1965-1985 гг.).
- •37. Ссср на этапе перабудовы ( унутраная і знешняя палітыка).
- •38. Крызіс і падзення рэжымаў аўтарытарна-бюракратычнага сацыялізму ў славянскіх краінах Центральна-Усходняй Еўропы.
- •1.Кризисы 50-х гг-60х.
- •39. Расійская Федэрацыя на сучасным этапе развіцця ( 90-я гг. Хх ст. – пач. Ххі ст.).
- •40. Украіна на шляху незалежнасці. Унутраная і знешняя палітыка ў 90-я гг. Хх – пач. Ххі ст.
10. Візантыя: сацыяльная структура, дзяржаўная сістэма, знешняя палітыка.
Византия-вост римск империя,»ромейская»(395-раздел на вост и зап РИ)(Исаврийская5в. ,Ираклийская 7в династии). Проживали:греки, илирийцы, фракийцы, германцы, сирийцы.
В гос. устройстве: Центральное управление в императорском дворце, делилось на ряд ведомств с высшими сановниками. Провинции подчинялись центральной власти. В армии практикуется : замена рекрутов - деньгами. Большую роль играют наемники.- Централизованная система. Аппарат чиновников-опора императора. Церковь подчинена гос-ву,патриарх константинопольский зависел от императора.
В соц.-эконом. развитии особенности: медленное развитие крупного землевладения,возрастание роли свободного крестьянского землевладения и общины.
Наиболее типичной формой общины была соседская община «митрокомия» (объединение крестьян владевших небольшими участками земли). Рабов использовали мало . В деревне 9 в. преобладала свободная сельская община. Ее разложение дало основу для формировання феодальных отношений.
Наивысший расцвет в правлении Юстиниана 1 (527-565).Внутренняя политика направлена на усиление централизованного гос-ва и укрепление экономики.Реформы(созд фемного строя): старые провинции заменены новыми военно-адмннистратнвными округами – фемами во главе со стратигами. в 8 в. Создано особое воинское сословие - стратиотов. За службу получали землю (освобождение от всех налогов кроме поземельного). Стратиоты- главн сила фемн войска.
Иконоборчество-против почит икон.,сканфискация монаст. земли – политика правительства.
Внешняя политика - преследование идей восстановления римской империи, в 534 разбиты вандалы в Сев. Африке. В 535 захват Сицилии. Война с вестготами в Испании, в 5-6 вв. вторжение славян. К сер. 7 в. славяне заселили всю территорию Балканского п-ва. 7в- визанития на грани гибели: арабы захват Сирию, Палестину,С.Африку. 8-9-столкн с печенегами,болгараим,венграми.Византию спасли ее дипломаты.к 9в территория сократилась на 2/3.Византия вела политику подкупа, столкновения врагов.
Византия окончательно пала лишь в15 веке под давлением турок. 1453г- падение Константинополя
ДРУГАЯ ШПОРА. 395 г. – образование Вост. Римской империи (Византия) со столицей в Константинополе (Балканский п-ов, Малая Азия, Сирия, Египет, Палестина и др.). История Византийской империи делится на три периода: IV — VII вв., вторая половина VII — начало XIII в., начало XIII — середина XIV в.
Особенности развития в 5-6 вв.: 1) господство антично-рабовладельческого способа производства; 2) сильное централизованное гос-во; 3) сохранение крупных городов с развитым ремеслом и торговлей; 4) стабильная экономика; 5) расширение торговли с Зап. Европой и Востоком.
Расцвет Византии при императоре Юстиниане (527-565 гг.). Юстиниану принадлежала вся полнота власти: адм-ая, судебная, военная. Он попытался воссоздать Рим. империю в прежних размерах; удалось завоевать кор-во вандалов в Сев. Африке, остготов в Италии, часть земель у вестготов в Испании. Т. об., произошло расширение границ империи. Стали вспыхивать восстания из-за непосильного гнёта налогов. Империя с большим трудом могла защитить свои границы. Вскоре после смерти Юстиниана Византия вновь потеряла эти тер-ии.
С сер. 6 в. – вторжение славян (север Балканского п-ва, Македония, Греция). В 7 в. – вторжение арабов, захвативших Сирию, Египет. К сер. 7 в. тер-ия Византии сократилась вдвое перемены в гос-ом устройстве: страна была разделена на крупные административно-военные округи (фемы) во главе со стратигом, к-ый сосредоточил в своих руках всю полноту военной, судебной и налоговой власти. Основу фемного войска составляли стратиоты. Кроме государственного содержания и определенных налоговых льгот они получали земельные участки. Установление в Византии фемного строя послужило внешним выражением усиления центробежных сил и соответствующего ослабления центральной власти. Но со временем фемы стали дробиться.
Важное явление в византийской истории – иконоборческое дв-ие (726-843 гг.), (его представители воспринимали поклонение иконам как идолопоклонство). Цели: 1) император – единственный кого нужно очень почитать (богоизбранник); 2) конфискация части церковных земель и сокровищ средства для повышения боеспособности армии.
С сер. 9 в. – новый экон-ий подъём (рост городов, развитие торговли с Востоком, Русью и Зап. Европой).
Центральная фигура с-мы управления – император (титул - василевс). Считалось, что император несет ответственность перед Богом за действия своих подданных. Существовал институт соправительства. При императоре существовал совет высших чиновников и вельмож (синклит). Существовал ряд ведомств (налоговое, военное. ведомство гос-ой почты и внешних сношений). Судебная власть имела свою иерархию: был императорский суд, суд эпарха (для горожан), особые суды для воинов и моряков, а также местные суды. Для бюрократического аппарата Византии было характерно одновременное существование двух иерархий: должностей и титулов. Продвижение по служебной лестнице осуществлялось по указу императора с учетом выслуги лет. Титулы давались либо покупались пожизненно. Чиновничий аппарат был очень многочисленным.
1054 г. – разделение церкви на Западную – католическую и Восточную – православную.
1204 г. – захват крестоносцами Константинополя, образование Латинской империи (крестоносцы перенесли сюда ряд феодальных отношений восприятие этих отношений местной знатью становление византийского феодализма(феод. иерархия так полностью и не сформ-сь, гос-ые налоги взимались со всех крестьян)), Эпирского царства, Никейской и Трапезуандской империй. В 1261 г. Византия была возобновлена.
Начиная с императора Андроника 2 (1282-1328 гг) императорская власть стала слабеть, влияние получала аристократия на местах, к-ая стремилась к самостоятельности. Гражданская война 1341-55 гг. принесла Византии лишь опустошение, знач. число областей отпало от неё, возвысились местные правители. Серьёзной проблемой стала османская угроза. Византийские императоры надеялись на помощь Запада, но та оказалась малоэффективной. И всё это привело к 1453 г., когда турки захватили Константинополь и Восточная римская империя перестала существовать.