PRAWO CYWILNE: Dzieli się na prawa majątkowe oraz niektóre niemajątkowe (tzw. osobiste). Stosunki majątkowe wynikają np. z umów, prawa własności, użytkowania wieczystego, otwarcia spadku. Stosunki niemajątkowe dotyczą głównie ochrony dóbr osobistych, m.in. pseudonim, nazwisko, wolność, wizerunek, swoboda sumienia, tajemnica korespondencji. Zasada autonomii woli stron – pozwala na swobodne kształtowanie stosunków prawnych w granicach zakreślonych przez prawo. Zasada równorzędności stron – żadna ze stron stosunku cywilnoprawnego nie może władczo nakładać na drugą stronę obowiązków i zmuszać jej do określonego zachowania.

PRAWO ADMINISTRACYJNE: reguluje działalność organów państwowych podejmowaną w celu wykonania ustalonych prawem zadań organizatorskich wypełnianych w swoistych formach działania. Trzon prawa administracyjnego stanowią te przepisy, które mogą stanowić podstawę powstania stosunku administracyjnoprawnego.

PRAWO KARNE: to przepisy prawne regulujące stosowanie środków przymusowej reakcji państwowej (sankcji) na antyspołeczne zachowania, zabronione przez prawo pod groźbą tych sankcji.

6. Wolność słowa I wolność prasy w Konstytucji rp I prawie prasowym.

Konstytucja

Art. 14

Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu (wprowadzenie cenzury w wypadku stanu wojennego, stanu nadzwyczajnego)

Konstytucja w art.54 ustęp 1 wyraża trzy wolności –głoszenia poglądów, pozyskiwania informacji, rozpowszechniania informacji

Art.54

Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji (rozpowszechnianie do nieokreślonego kręgu adresatów jak i prywatne rozpowszechnianie informacji);

Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazanie;

Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej;

Wolność prawy w Polsce z art.14 jest zasadą ustrojową i w pewnym zakresie realizacją wolności obywatelskich z art.54 Konstytucji

Demokratyczne państwo prawa – prymat prawa nad państwem

INFORMACJA PUBLICZNA – informacja, która dotyczy spraw publicznych np. funkcjonowanie organu, zakres kompetencji itp.

Prawo dostępu do informacji publicznej jest prawem konstytucyjnym.

Prawo prasowe w art.4 i art.11 reguluje kwestie dostępu dziennikarzy do różnego rodzaju informacji w tym informacji publicznych.

Dwie kategorie podmiotów udzielające informacji – podmioty publiczne i prywatne.

Pewne informacje udostępniane są w Krajowym Rejestrze Sądowym. Innych informacji przedsiębiorca nie ma obowiązku przekazywania.

Art.4 prawa prasowego reguluje zagadnienie udzielania informacji prasie o swojej działalności przez przedsiębiorców i podmioty nie zaliczone do sektora finansów publicznych.

Odmowa udzielenia informacji przez podmioty wymienione w art.4 może wynikać z konieczności zachowania tajemnicy zawodowej, tajemnicy przedsiębiorstwa, czy prawa do prywatności.

Jeśli chodzi o gromadzenie informacji od podmiotów publicznych to ustawa odsyła do ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Podmioty uprawnione do udzielania informacji publicznej:

Organy władzy państwowej

Jednostki samorządu terytorialnego:

gmina –wójt (organ wykonawczy), rada gminy

powiat – rada powiatu, starosta, zarząd powiatu

województwo – sejmik województwa, marszałek, zarząd

Państwowe osoby prawne:

szkoły publiczne

państwowe szkoły wyższe

Bank państwowy

Podmioty, które reprezentują interes skarbu państwa:

spółki z udziałem skarbu państwa

Kanały przekazywania informacji publicznej w Polsce:

Biuletyn informacji publicznej

Na wniosek strony

Uczestnictwo w posiedzeniach organów kolegialnych władzy publicznej wybranych w wyborach powszechnych

Na wniosek organ udziela informacji w ciągu 14 dni, ma możliwość przesunięcia decyzji do 2 miesięcy. Odmowa musi się wiązać z decyzją administracyjną – odwołuje się do sądu administracyjnego.

Akta prokuratora zawierają informacje publiczne ale prokurator może nie wyrazić zgody na dostęp do nich nawet jeśli powołujemy się na ustawę o dostępie do informacji publicznej. Jest szereg aktów szczegółowych, które wyłączają działanie ustawy.