192 Państwa

Każde państwo ma jeden głos

Sprawy są ważne lub inne (podział dychotomiczny)

Katalog spraw ważnych w karcie narodów zjednoczonych (wszystkie inne sprawy są sprawami innymi)

Różny sposób głosowania nad sprawami ważnymi i innymi

Sprawy ważne - 2/3 zgromadzenia ogólnego; za lub przeciw; kworum stanowi suma za i przeciw - tylko ci, którzy głosują, są brani pod uwagę i z nich się liczy 2/3

W sprawach innych opowiedzieć się musi zwykła większość obecnych i głosujących (za i przeciw; jak wyżej) (zdarzało się, że sprawa inna staje się tak ważna, że państwa chcą ją przegłosować jakby była sprawą ważną; dlatego prowadzi się dwa głosowania - raz zwykłą większością głosów przenosi się ją na czas głosowania do spraw ważnych; potem 2/3 głosuje, żeby sprawa zapadła) - taki manewr nie dodaje sprawy do ważnych w katalogu karty, bo to zmieniałoby treść karty! On przenosi tylko ją do ważnych na czas głosowania.

Głosowanie w radzie bezpieczeństwa:

10 + 5

Podział spraw dychotomiczny - proceduralne i inne (karta narodów zjednoczonych nie podaje katalogu tych spraw)

W regulaminie rady bezpieczeństwa powiedziano jakie sprawy mogą być proceduralne - ale granica nie jest ostra

W sprawach innych opowiedzieć się za musi 9 członków rady bezpieczeństwa, w tym zgodne głosy stałych członków rady bezpieczeństwa, w tym znaczeniu, że żaden nie może być przeciw ale może być nieobecny na sali (!) (stały członek nieobecny dobrowolnie - nie jest liczony do kworum) /przykład: 9 niestałych "za", stali - nieobecni; sprawa przechodzi/

W sprawach proceduralnych aby zapadły opowiedzieć za nimi musi 9 członków obojętnie których

Jedną ze spraw ważnych jest głosowanie nad składem rady powierniczej.

Typy głosowań:

Zwykła większość 50%+1

Większość kwalifikowana - każda inna, niż zwykła

Głosowanie ważone - podniesienie ręki to więcej, niż jeden głos - zależnie od algorytmu

Podwójnie ważone głosowanie - ten ułamek co wyżej + jakaś jeszcze wartość (najczęściej we wspólnotach europejskich), np. 60% za sprawą, a w tych 60% 50% musi mieć coś tam

Możliwe zachowania podczas głosowania:

Za

Przeciw

Wstrzymanie się od głosu

Brak reakcji

Nieobecny dobrowolnie

Regulax 1993 Suchocka.

Ważne jest w tych głosowaniach to, że nie ustalono (1944/1945) sztywnego kworum.

Na forum rady bezpieczeństwa i na forum zgromadzenia ogólnego kworum stanowią ci, którzy głosują za i przeciw. Wystarczy zsumować głosy i to jest kworum. Za każdym razem kworum może być i jest inne.

Głosowanie w parlamencie londyńskim:

nie ma numerowanych i opisanych miejsc

Są ławy z oparciem

Miejsc siedzących jest 20% mniej, niż członków parlamentu

Zajmuje się je na zasadzie kto pierwszy ten lepszy

Dwie sale "za" i "przeciw", w przejściu liczy się głosy

Zwyczaj dżentelmeński jest taki, że jak się rano zajmie miejsce to nikt inny go nie zajmie; mimo, że stoi pod ścianą przez całe głosowanie

Rada bezpieczeństwa - quasi forum - 9 członków.

ONZ jest wtórnym podmiotem prawa międzynarodowego (wtórnym, bo to państwa wyrażają wolę istnienia, bądź nie-istnienia organizacji).

Ma zdolność do czynności prawnych. Może zaciągać zobowiązania na ternie wszystkich państw członkowskich. Pracownicy mają immunitety.

Organizacja Międzynarodowa, międzyrządowa, ale NIE ponadnarodowa.

Wspólnoty europejskie są organizacją międzynarodową, międzyrządową, ponadnarodową. Ponadnarodową w takim znaczeniu, że prawo tworzone przez WE ma pierwszeństwo przed prawem państwowym. Prawo tworzone przez WE może obowiązywać na terytorium państwa wbrew jego woli.

Tworzenie się wspólnoty nie jest przykładem utraty suwerenności, wprost przeciwnie, bo suwerenność państwa polega także na tym, że prawo może decydować o przynależności, bądź nie do danej organizacji.

Suwerenność jest kategorią niepodzielną. Się ją ma lub się jej nie ma.

Przynależność do organizacji powoduje przekazanie organizacji części suwerenności do wykonywania.

Suwerenność (definicja w poprzednich wykładach).

Torcik (tort)

Cały tort to kompetencje i uprawnienia państwa. Wycina się z tego kawałeczek (konkretna sprawa) i z takich kawałeczków wielu państw składa się uprawnienia organizacji.

WE mają wiele wewnętrznych organów, wspólny system prawa w zakresie tych kawałeczków tortów.

Podmiotowość WE bierze się z dokumentów kreujących. Państwa powiedziały w dokumentach o prawach, obowiązkach, przywilejach, immunitetach, możliwości zaciągania zobowiązań.

Podmiotowość wtórna - przyznawana przez państwa, z woli państwa.

Podmiotowość państwa - bierze się sama z siebie.

Rada Europy - organizacja międzynarodowa, międzyrządowa, regionalna, wyspecjalizowana.

Z dokumentu kreującego wynikają przywileje, immunitety, możliwość zaciągania zobowiązań, jest podmiotem wtórnym.

ONZ - wszystko

WE - sprawy gospodarcze

Rada Europy - sprawy człowieka i sprawy około spraw człowieka

Przystępowanie do traktatów oddolne i odgórne:

Akcesja (bo państwo chce) - oddolna

Odgórne - organizacja zaprasza państwo

Szwajcarski czerwony krzyż NIE jest podmiotem prawa. Jest założony przez osoby fizyczne.

Watykan - wymieniany osobno jako podmiot. Dwoistość osobowości prawno-międzynarodowo-publicznej.

Wszędzie jest tak samo zwyczajowo traktowany od wieluset lat.

Dwoistość jego natury manifestuje się w ten sposób, że pojawia się jako stolica apostolska lub jako państwo-miasto.

Powstaje w 3 ćwierćwieczu VIII wieku (775-780r.) - darowizna ziemi papieżowi przez Karolingów. Od tego momentu zaczyna się podmiot jakim jest Watykan (jest władza, jest terytorium, jest ludność). Kolejne darowizny. Tak to trwa do zjednoczenia Włoch, potem utrata terytorium.

Do 1928 roku - podpisują traktaty laterańskie papież z Mussolinim. Ten zwraca część terenów i wypłaca kolosalne odszkodowanie.

Zwyczajowo jednak zawsze Watykan funkcjonował jako podmiot (mimo braku ludności lub terytorium na przestrzeni dziejów).

Zachodzą wszystkie zjawiska obserwowane w dużym państwie, tylko, że w mikroskopijnym zakresie.

Gubernator tego terytorium zawiera umowy międzynarodowe (jako państwo-miasto).

Stolica apostolska ze światem zawiera konkordaty.

Konkordat reguluje jedną sprawę, pozycję kościoła katolickiego w danym państwie.

Czasami zawiera się modus vivendi (sposób załatwienia sprawy) - czasami państwo nie chce zawierać umowy zwanej konkordatem (sposób ostateczny), bo pewnych kwestii nie chcą ostatecznie ustalać, ani na dzień dzisiejszy dyskutować. Przykład - Praga.

Jan Paweł II zmienił wszystkie zasady funkcjonowania, napisał wszystko od początku.