
- •Jak korzystać z książki?
- •Rozdział I klasyczny rachunek zdań.
- •1.1. Schematy zdań.
- •1.1.1. Łyk teorii.
- •1.1.2. Praktyka: budowaNie schematÓw zdań języka naturalnego.
- •1.1.3. Utrudnienia I pułapki.
- •W arto zapamiętać!
- •1.1.4. Często zadawane pytania.
- •1.2. Tabelki zero-jedynkowe I ich zastosowanie.
- •1.2.1. Łyk teorii.
- •Koniunkcja
- •Alternatywa
- •Implikacja
- •Równoważność
- •1.2.2. Praktyka: zastosowanie tabelek.
- •1.3. Tautologie I kontrtautologie.
- •1 .3.1. Łyk teorii.
- •1.3.2. Praktyka: sprawdzanie statusu formuł.
- •1.4. Skrócona metoda zerojedynkowa.
- •1 .4.1. Łyk teorii.
- •Ogólna idea metody skróconej.
- •1.4.2. Praktyka: wykorzystanie metody skróconej.
- •1.4.3. Utrudnienia I pułapki.
- •Dwie możliwości od samego początku.
- •1.4.4. Kontrtautologie.
- •1 .4.5. Często zadawane pytania.
- •1.5. Prawda logiczna I zdania wewnętrznie sprzeczne.
- •1 .5.1. Łyk teorii.
- •1.5.2. Praktyka: sprawdzanie, czy zdanie jest prawdą logiczną lub fałszem logicznym.
- •1.6. Wynikanie logiczne.
- •1 .6.1. Łyk teorii.
- •1.6.2. Praktyka: sprawdzanie, czy z jednego zdania wynika drugie.
- •1.6.3. Wykorzystanie pojęcia tautologii.
- •1.7. Wnioskowania.
- •1 .7.1. Łyk teorii.
- •1.7.2. Praktyka: sprawdzanie poprawności wnioskowań.
- •1.7.3. Wykorzystanie pojęcia tautologii.
- •1 .7.4. Często zadawane pytania. Czym wnioskowanie różni się od wynikania?
- •Rozdział II sylogistyka.
- •2.1. Schematy zdań.
- •2.1.1. Łyk teorii.
- •2.1.2. Praktyka: zapisywanie schematów zdań.
- •2.1.3. Utrudnienia I pułapki.
- •2.1.4. Często zadawanie pytania.
- •2.2. Sprawdzanie poprawności sylogizmów metodą diagramów venna.
- •2.2.1. Łyk teorii.
- •2.2.2. Praktyka: zastosowanie diagramów venna.
- •2.2.3. Utrudnienia I pułapki.
- •2 .2.4. Często zadawane pytania.
- •2.3. Sprawdzanie poprawności sylogizmów przy pomocy metody 5 reguł.
- •2.3.1. Łyk teorii.
- •2.3.2. Praktyka: zastosowani metody 5 reguł.
- •2.4. Kwadrat logiczny.
- •2 .4.1. Łyk teorii.
- •2.4.2. Praktyka: wykorzystanie kwadratu logicznego.
- •2.5. Inne prawa wnioskowania bezpośredniego.
- •2.5.1. Łyk teorii.
- •2.5.2. Praktyka: zastosowanie praw wnioskowania bezpośredniego.
- •Klasyczny rachunek predykatów.
- •3.1. Schematy zdań.
- •I znowu „tylko”...
- •3.3. Tautologie I kontrtautologie.
- •3.4. Reguły w rachunku predykatów.
- •3.4.2. Praktyka: wykazywanie zawodności reguł.
- •Słowniczek
- •Rozdział IV nazwy I definicje.
- •4.1. Nazwy I ich rodzaje.
- •4.1.1. Łyk teorii.
- •1. Podział ze względu na ilość desygnatów.
- •2. Podział ze względu na sposób istnienia desygnatów.
- •3. Podział ze względu na sposób wskazywania desygnatów.
- •4. Podział ze względu na jednoznaczność (ostrość) zakresu.
- •4.1.2. Praktyka: Klasyfikowanie nazw.
- •4 .1.3. Utrudnienia I pułapki.
- •4.2. Stosunki między nazwami.
- •4.2.1. Łyk teorii.
- •4.2.2. Praktyka: Sprawdzanie zależności między nazwami.
- •4.2.3. Praktyka: zastosowanie diagramów venna.
- •4.2.4. Praktyka: Dobieranie innych nazw do nazwy podanej.
- •4.3. Definicje.
- •4.3.1. Łyk teorii.
- •4.3.2. Praktyka: Badanie poprawności definicji sprawozdawczych.
- •4.3.3. Utrudnienia I pułapki.
- •Rozdział V zbiory.
- •5.1. Podstawowe wiadomości o zbiorach.
- •5.1.1. Łyk teorii.
- •5.2. Stosunki między zbiorami.
- •5.2.1. Łyk teorii.
- •Identyczność.
- •Inkluzja (zawieranie się zbiorów).
- •5.2.2. Praktyka: określanie zależności między zbiorami.
- •5.2.3. Utrudnienia I pułapki.
- •5.3. Działania na zbiorach.
- •5.3.1. Łyk teorii.
- •Iloczyn.
- •5.3.2. Praktyka: wykonywanie działań na zbiorach.
- •5.4. Prawa rachunku zbiorów typu bezzałożeniowego.
- •5.4.1. Łyk teorii.
- •5.4.2. Praktyka: wykrywanie praw rachunku zbiorów przy pomocy rachunku zdań.
- •5.5 Założeniowe prawa rachunku zbiorów.
- •5 .5.1. Łyk teorii.
- •5.5.2. Praktyka: sprawdzanie praw teorii zbiorów przy pomocy diagramów venna.
- •5 .5.3. Utrudnienia I pułapki.
- •Rozdział VI relacje.
- •6.1. Co to jest relacja.
- •Iloczyn kartezjański.
- •6.2. Dziedziny I pole relacji.
- •6.2.1. Łyk teorii.
- •6.2.2. Praktyka: określanie dziedzin I pola relacji.
- •6.3. Własności formalne relacji.
- •6.3.1. Łyk teorii.
- •6.4. Działania na relacjach.
- •6.5. Zależności między relacjami.
- •6.5.3. Praktyka: dobieranie relacji będących w różnych stosunkach do podanej.
4.2.3. Praktyka: zastosowanie diagramów venna.
Zależność między dwiema nazwami nie zawsze da się odkryć w tak prosty sposób, jak w powyższych przykładach. W niektórych przypadkach, szczególnie gdy mamy do czynienia z nazwami złożonymi, dobrze jest się posłużyć bardziej wyrafinowanym sposobem – metodą diagramów Venna. Diagramy te omawiane były już przy okazji sprawdzania poprawności sylogizmów. Obecnie ich wykorzystanie będzie na pewno o wiele prostsze.
Badanie zależności między dwiema nawami przy pomocy diagramów Venna rozpoczynamy od narysowania dwóch kół reprezentujących zakresy rozważanych nazw:
Jak widać, diagram taki składa się z trzech obszarów. W obszary te będziemy musieli wpisać znaki „+” lub „–” w zależności od tego, czy coś się w nich znajduje, czy też są one puste.
To, czy w danych obszarach diagramu znajdują się jakieś elementy odkrywamy odpowiadając na trzy proste pytania:
I – czy istnieje A, które nie jest B?
II – czy istnieje A, które jest B?
III – czy istnieje B, które nie jest A?
Przy założeniu, że żadna z nazw nie jest nazwą pustą, możemy otrzymać jeden z następujących rysunków świadczących o zależnościach między badanymi nazwami.
W arto zapamiętać!
Gdyby ktoś miał problemy z zapamiętaniem, który rysunek świadczy o nadrzędności nazwy A względem B, a który o podrzędności, może to sobie utrwalić przy pomocy prostego skojarzenia. Gdy mamy rysunek ze znakiem „+” z jednej strony, a „–” z drugiej, to nadrzędna jest ta nazwa, przy której znajduje się „+”, a podrzędna ta, gdzie mamy „–”.
Powyższe rysunki ilustrują zależności pomiędzy nazwami przy założeniu, że żadna nazwa nie jest pusta. Nazwy puste rzadko bywają wykorzystywane w tego typu zadaniach. Dla porządku jednak dodajmy, że każda nazwa pusta jest podrzędna względem dowolnej nazwy niepustej, natomiast dwie nazwy puste są sobie zawsze równoważne.
Przykład:
Zbadamy zależności między nazwami A – nie-pies, B – nie-wydra.
Po narysowaniu diagramu, w którym jedno koło symbolizuje zakres nazwy nie-pies, a więc zbiór wszystkich obiektów nie będących psami, natomiast drugie zakres nazwy nie-wydra (zbiór wszystkich nie-wydr), zadajemy trzy pytania:
I – czy istnieje nie-pies, który nie jest nie-wydrą? Pytanie to początkowo wydaje się dość zagmatwane, możemy je jednak znacznie uprościć, korzystając z prawa mówiącego, że dwa przeczenia się znoszą. Tak więc, jeśli coś nie jest nie-wydrą, oznacza to, iż jest to po prostu wydrą. W ostatecznej, uproszczonej wersji nasze pytanie brzmi zatem: czy istnieje nie-pies, który jest wydrą? Oczywiście istnieje coś takiego i jest to po prostu wydra. W odpowiednim polu diagramu wpisujemy zatem znak „+”.
II – czy istnieje nie-pies, który jest nie-wydrą? Mówiąc inaczej, czy istnieje coś, co nie jest psem i jednocześnie nie jest wydrą. Oczywiście istnieje bardzo wiele takich rzeczy, na przykład może być to zając, tak więc w środkowym obszarze diagramu wpisujemy znak „+”.
III – czy istnieje nie-wydra, która nie jest nie-psem? Po uproszczeniu tego pytania w taki sam sposób jak w przypadku pytania I otrzymujemy: czy istnieje nie-wydra, która jest psem. Oczywiście istnieje coś takiego – jest to pies. W ostatnią część diagramu również wpisujemy zatem „+”.
Otrzymany rysunek świadczy, iż nazwy nie-pies i nie-wydra się krzyżują.
▲
Przykład:
Zbadamy zależności między nazwami A – nie-ojciec, B – nie-dziadek.
Pytania konieczne do wypełnienia diagramu przestawiają się następująco:
I – czy istnieje nie-ojciec, który nie jest nie-dziadkiem, a więc: czy istnieje nie-ojciec, który jest dziadkiem? Takiej osoby nie ma, ponieważ jeśli ktoś nie jest ojcem, nie może w żaden sposób zostać dziadkiem. W pierwszej części diagramu wpisujmy zatem znak „–”.
II – czy istnieje nie-ojciec, który jest nie-dziadkiem? Taka osoba istnieje, na przykład mężczyzna nie mający dzieci. W środkowej części diagramu wpisujemy znak „+”.
III – czy istnieje nie-dziadek, który nie jest nie-ojcem, a więc: czy istnieje nie-dziadek, który jest ojcem? Taka osoba istnieje – jest to mężczyzna mający dzieci, ale nie mający wnuków. W ostatnie pole diagramu wpisujmy „+”.
Otrzymany rysunek wskazuje, że nazwa nie-ojciec jest podrzędna względem nazwy nie-dziadek lub, jak kto woli, nazwa nie-dziadek jest nadrzędna do nie-ojciec.
▲