
- •3.Алғашқы қауымдық құрылыс және мемлекетке дейінгі әлеуметтік басқаруны сандары.
- •4.Ежелгі Египеттің қоғамдық құрылысы.
- •24.Спартадағы басқару органдары.
- •26.ЕжелгіРимніңқоғамдыққұрылысы.
- •31.Құқық дамуытудағы рим юристерінің ролі.
- •32.Хлодвиг және франк мемлекетінің құрылу тарихы
- •Франк мемлекетінің құрылуы
- •33.Франк мемлекеті (у-іХғғ.). Карл Мартелл.
- •34.Ұлы Карл және франк мемлекеті
- •Империяның ыдырауы
- •Ұлы Карл кезіндегі империя мәдениеті
- •35.Верден шарты
- •36.,,Салий правдасы,, бойынша франктердегі негізгі құқықтық институттар.
- •37.Франциядағы сениоральдық монархия (іх-хііі ғғ.). Людовик іх реформалары.
- •38.Франциядағы сословиелік-өкілдік монархия (іух-ху ғғ.). Бас штаттар.
- •39.Франциядағы абсолюттік монархия (хуі-хуііі ғғ.). Ришелье реформалары.
- •40.Ортағасырлық Француз құқығы.
- •41.Германияда ертефеодалдық мемлекеттің қалыптасуы және дамуы (х-хіІғғ.).
- •42.Германиядағы территориялық бытыраңқылық және герман княздық
- •43.Ортағасырлық Герман құқығы. ,,Каролина,,.
- •44.Англиядағы ертефеодалдық англосаксон монархиясы (іх-хі ғғ.).
- •45.Норман жаулап алулары. Генрих іі реформалары.
- •46.Англиядағы сословиелік-өкілдік монархия.1215 ж. Хартия. Парламент.
- •48.Ортағасырлық Ағылшын құқығы. Жалпы құқық. Статуттық құқық.
- •49.Араб халифатының қоғамдық және мемлекеттік құрылысы.
- •50.Араб халифатындағы басқару органдары
- •51.Мұсылман құқығының негізгі институттары.
- •52.Мұсылмандық отбасы құқығы
- •54.Англияда конституциялық монархияның бекуі. 1679 және 1689 ж. Актілер.
- •55.Хуііі-хіх ғғ. Ағылшын парламентаризмі дамуы. Екі партиялы жүйе. ХіХғ. Сайлау реформалары.
- •56.Ұлы Наурыз Ордонансы
- •57.Еркіндіктің Ұлы Хартиясы
- •58.Хабеас Корпус Акт
- •59.Мұсылман құқығындағы мазхабтар
Франк мемлекетінің құрылуы
Варварлар корольдігі жаңа феодалдық мемлекеттердің қалыптасуына негіз болды. Ол мемлекеттердің ішіндегі ең қуаттысы 486 жылы Солтүстік Галлияда құрылған Франк мемлекеті еді. Оны салий франктерінің меровей руынан шыққан көсемі Хлодвиг басқарды. Хлодвиг барлық франк тайпаларын кол астына біріктіріп, Римнің карамағындағы көрші Галлияның құнарлы жеріне жорыққа аттанды. 486 жылы Суассон қаласының маңында франктер римдіктерді талқандап, Солтүстік Галлияны басып алды. Бұдан соң Хлодвиг вестготтардан Галлияның оңтүстігін де жаулап алды. Сөйтіп Рим империясының осы провинциясының орнына өзінің корольдігін құрды.
Галлияны жаулап алған франктер бұрынғы жер иелерін орындарынан қуған жоқ, бос жатқан жерге ғана қоныстанды. Жаулап алушылардың билігін мойындаған римдік және Галлиялық байлар аз уақыттың ішінде франк ақсүйектерімен араласып, туыстасып кетті. Франк мемлекетінің халқы латын және герман тілдерін араластырып сөйледі. Осы аралас тіл кейін француз тілінің негізін құрады. Жазу саласында тек латын тілі қолданылды. Хлодвигтің тұсында осы тілде франктердің ең алғашқы coт саласындағы заңдары жазылды. Ол «Сали ақиқаты» деп аталды. Ол заңдар бүкіл мемлекет аумағындағы бірыңғай тәртіпті нығайтуға үлес қосты. Франктердің заңы бойынша қылмыстың көпшілігі ақшалай айыппен өтелетін. Адамдар заң алдында тең болмады: адам өлтіргендігі үшін салынатын айып мөлшері кімді, кандай адамды өлтіргендігіне байланысты әр түрлі болды. Франктің өмірі галлдар мен римдіктердің өмірінен кымбат бағаланды. Жауапқа тартылған адамның кінәсі дәлелденбесе, оны «құдай сотына» салатын. Мысалы, жалаңаш қолмен қазанда қайнап тұрған судан сақина алуға мәжбүр етілді. Егер кінә тағылып отырған адамның қолы көп күймесе, ол адамның ақ екендігінің белгісі деп саналды. Сондықтан оған құдай жақ болып отыр деген тұжырым жасалатын.
33.Франк мемлекеті (у-іХғғ.). Карл Мартелл.
Карл Марте́лл (686 или 688 — 741) — майордом франков в 717 — 741 годах, вошедший в историю как спаситель Европы от арабов в битве при Пуатье. Карл был сыном Пипина Геристальского от побочной жены Альпаиды. Император Карл Великий приходился ему внуком.
После смерти Пипина в 714 году, его жена честолюбивая Плектруда захватила власть в свои руки, став опекуном 15-тилетнего короля Дагоберта III и 6-тилетнего майордома Теодоальда, своего внука, сына Гримоальда Младшего. Карл же был посажен Плектрудой в тюрьму. Франки, недовольные правлением женщины, возмутились против Плектруды и 26 сентября 715 года сразились с её сторонниками в Форе-де-Куис (вблизи Компьена). Однако, из-за того, что они доверили командование Теодоальду, бывшему прежде приближенным Пипина и Гримоальда, и который их предал и бежал, кровопролитное сражение закончилось не в их пользу. После этого они избрали себе нового предводителя Рагенфреда (Рагамфреда), заключили союз с королём фризов Радбодом, и сообща с двух сторон напали на Кёльн, резиденцию Плектруды. Плектруда вынуждена была откупиться от них, отдав огромные богатства, накопленные Пипином.
Между тем, всеобщая смута позволила Карлу, которому историческая традиция дала вполне оправдывающее прозвище Мартелл («Молот»), в августе 715 года совершить побег из тюрьмы. Карл Мартелл набрал без всякой подготовки армию добровольцев и попытался сначала напасть врасплох на Радбода, задержавшегося под Кёльном, но потерпел поражение в первом же бою. Затем, быстро перегруппировав свои силы, он обрушился на Рагенфреда, который был занят переброской своей армии и своей части казны через Арденны. На этот раз в бою под Амблевом (близ Мальмеди, пров. Льеж, окр. Вервье, комм. Сен-Вит), Карл одержал победу (715 год). Он подкрепил этот успех в следующем году; 24 марта 717 года он разгромил Хильперика и Рагамфреда в местечке Винчи, в Камбрези (это место — или Виней, или Винши в 9 км южнее Камбре), и обе стороны понесли большие потери. Хильперик и Рагамфред были разбиты и спаслись бегством. Не преследуя их, Карл поспешил в город Париж. Затем, однако, не имея достаточно надежного тыла, он предпочёл отступить в Австразию, чтобы лучше подготовить своё будущее. Там он взял Кельн и сумел убедить Плектруду передать ему остатки богатств Пипина. Впрочем, Плектруда вскоре умерла. Карл возвёл на престол Австразии Хлотаря IV, вероятно, сына Теодориха III (718 год).
Только в 718 году Карл почувствовал себя достаточно сильным, чтобы свести счёты с северными народами, вступившими в союз с Нейстрией. Он совершил поход до Визера, чтобы изгнать оттуда саксов и, что особенно важно, вернул себе позиции, завоёванные некогда его отцом во фризских землях по левому берегу Рейна. Его успехам, бесспорно, способствовала смерть короля Радбода, последовавшая в 719 году, и отмеченная с невиданной пышностью во всём англосаксонском и франкском мире.