54.Вялікая Айчынная вайна: змены ў праве.

55.Вялікая Айчынная вайна: акупацыйны рэжым на Беларусі.

56.Бсср - суб"ект міжнароднага права.

1 лютага 1944 г. Вярхоўны Савет СССР прыняў Закон «Аб наданні саюзным рэспублікам паўнамоцтваў у галіне знешніх зносін і аб ператварэнні ў сувязі з гэтым Народна­га камісарыята замежных спраў з агульнасаюзнага ў саюз-на-рэспубліканскі народны камісарыят». Закон замацаваў права саюзных рэспублік наладжваць непасрэдныя сувязі з замежнымі дзяржавамі, заключаць з імі пагадненні і аб-меньвацца дыпламатычнымі прадстаўніцтвамі, У адпавед-насці з гэтым Законам 24 сакавіка 1944 г. быў утвораны Народны камісарыят замежных спраў БССР. 26 сакавіка 1946 г. ён быў ператвораны ў Міністэрства замежных спраў. Наркамат разгарнуў вялікую работу, пацвярджэннем чаму з'явіўся ўдзел БССР у стварэнні Арганізацыі Аб'яднаных Нацый і ў распрацоўцы яе Устава.

Рашэнне аб уключэнні БССР і УССР у лік дзяржаў-заснавальніц ААН было прынята адзінагалосна. 6 мая 1945 г. паўнамоцная дэлегацыя БССР на чале з наркамам замеж­ных спраў К.В. Кісялёвым прыбыла ў Сан-Францыска і 8 мая ўключылася ў работу канферэнцыі Арганізацыі Аб'ядна­ных Нацый.

26 чэрвеня 1945 г. упаўнаважаныя дзяржаў-заснавальніц, у тым ліку і БССР, падпісалі Устаў ААН, які 30 жніўня 1945 г. быў ратыфікаваны Прэзідыумам Вярхоўнага Савета БССР.

Удзел у рабоце ААН паклаў пачатак новаму этапу знеш-непалітычнай дзейнасці Беларусі, якая працякала ў адпа-веднасці з нормамі міжнароднага права і ажыццяўлялася ў розных міжнародна-прававых формах. Рэспубліка вяла знач-ную дыпламатычную перапіску, удзельнічала ў рабоце роз­ных міжнародных канферэнцый, была членам многіх між-урадавых арганізацый, мела дагаворную практыку, аказ-вала дапамогу краінам, якія сталі на шлях самастойнага развіцця. Органы знешніх зносін выступалі з дэкларацы-ямі, заявамі і адозвамі па агульных і асобных пытаннях міжнародных зносін. 3 цягам часу ўстанавіліся пастаянныя кантакты ўрада БССР з урадамі дзяржаў і міжнароднымі арганізацыямі.

Беларусь мела сваіх пастаянных прадстаўшкоу пры штао-кватэрах некаторых міжнародных арганізацый. Пастаяннае прадстаўніцтва нашай дзяржавы пры ААН і цяпер садзей-нічае абароне знешнепалітычных інтарэсаў рэспублікі ў розных органах Арганізацыі Аб'яднаных Нацый, дапама-гае ўступаць у дзелавыя кантакты з прадстаўнікамі іншых дзяржаў пры ААН. БССР мела пастаянных прадстаўнікоў пры еўрапейскім аддзяленні ААН і іншых арганізацыях у Жэневе, пры ЮНЕСКА ў Парыжы. Пэўныя функцыі рэс-публіканскага органа знешніх зносін выконвала і Паста­яннае прадстаўніцтва Саўміна БССР пры Саўміне СССР.

Дыпламатычныя зносіны БССР з замежнымі дзяржа-вамі ажыццяўляліся з дапамогай пасольстваў і місій СССР, хоць канстытуцыі БССР і СССР не змяшчалі якіх-небудзь палажэнняў, што перашкаджалі наладжванню і развіццю непасрэдных дыпламатычных сувязей БССР з замежнымі дзяржавамі.

У пасляваенны перыяд далейшае развіццё атрымалі міжна-родна-прававыя формы знешнепалітычнай дзейнасці БССР, такія, як непасрэдныя перагаворы з замежнымі дзяржавамі. Так, восенню 1944 г. праводзіліся беларуска-польскія перага­воры па пытанню змянення лініі дзяржаўнай граніцы.

Асобае месца ў дыпламатычнай практыцы БССР зай-мала заключэнне многабаковых дагавароў з замежнымі дзяржавамі. У 1940—80-я гг. рэспубліка ўдзельнічала больш чым у 300 розных міжнародных канферэнцыях. Сярод іх трэба адзначыць Парыжскую мірную канферэнцыю 1946 г., скліканую з мэтай выпрацоўкі мірных дагавороў з Балга-рыяй, Венгрыяй, Італіяй, Румыніяй і Фінляндыяй — бы­лым! саюзнікамі Германіі.

Удзел БССР у кадыфікацыі і развіцці міжнароднага права ажыццяўляўся ў ходзе дыпламатычных кансультацый і пера-гавораў з прадстаўнікамі розных дзяржаў, якія праводзіліся як на двухбаковай, так і на шматбаковай аснове. БССР заў-сёды брала ўдзел у розных міжнародных (міжурадавых) кан­ферэнцыях, што спецыяльна склікаліся для кадыфікацыі асоб­ных галін і інстытутаў міжнароднага права. Разам з дэлегацы-ямі СССР і УССР дэлегацыя Беларускай ССР удзельнічала ў рабоце Дыпламатычнай канферэнцыі па абароне ахвяр вай­ны, якая праходзіла ў Жэневе ў 1949 г.

У 1954 г. прадстаўнікі БССР удзельнічалі ў рабоце Гааг-скай канферэнцыі па абароне культурных каштоўнасцей у выпадку ўзброенага канфлікту, у 1958 і 1960 гг. — у Жэнеўскай і Брусельскай канферэнцыях па кадыфікацыі важнейшых норм дыпламатычнага права, у 1963 г. — у Венскай канферэнцыі па консульскіх зносінах і імунітэтах, а таксама ў канферэн­цыях па паветранаму праву ў Гаазе (1970), па праву міжна-родных дагавороў у Вене (1968—1969) і г. д.

Вялікай была дагаворная практыка БССР.

Беларуская дэлегацыя ўдзельнічала ва ўсіх чарговых і нечарговых сесіях Генеральнай Асамблеі ААН. Яе члены вылучаліся на розныя кіруючыя пасты ў Арганізацыі Аб'яд-наных Нацый, уключаючы пасады намесніка старшыні Ге­неральнай Асамблеі, старшынь, намеснікаў і дакладчыкаў галоўных камітэтаў Генеральнай Асамблеі, а таксама вы-біраліся ў склад розных камісій ААН.

Немалаважным з'яўлялася членства Беларускай ССР у спецыялізаваных установах ААН, створаных на аснове міжурадавых пагадненняў, — Сусветнай метэаралагічнай ар-ганізацыі (СМА), Міжнароднай арганізацыі працы (МАП), Міжнародным саюзе электрасувязі (МСЭ), Сусветным паш-товым саюзе (СПС), Арганізацыі Аб'яднаных Нацый па пы-таннях асветы, навукі і культуры (ЮНЕСКА), Міжнароднай арганізацыі грамадзянскай авіяцыі (ІКАО), Міжнародным агенцтве па атамнай энергіі (МАГАТЭ) і інш.

Прытрымліваючыся ва ўсіх пытаннях «узгодненай лініі сацыялізму», Беларуская ССР разам з СССР і УССР дабіліся прыняцця шэрага актаў у абарону інтарэсаў працоўных у капіталістычных і тых краінах, што сталі на шлях развіцця, а таксама цэлага шэрага дакументаў па раззбраенню.

Такім чынам, пасля ўступлення ў члены ААН БССР атрымала рэальную магчымасць лічыць сябе суверэнным і раўнапраўным удзельнікам міжнароднага права.

Улічваючы ўсё вышэйсказанае, можна з упэўненасцю сказаць, што Беларуская ССР атрымала рэальную магчы­масць ажыццяўляць знешнепалітычную дзейнасць толькі пасля прыняцця Закона ад I лютага 1944 г., хоць права выступаць на міжнароднай арэне яна мела яшчэ ў адпа-веднасці з Маніфестам ад 1 студзеня 1919 г. і Канстытуцы­яй 1919 г. (гл. падрабязней с. 112, 113), гэта значыць з дня свайго ўтварэння.

Аднак трэба адзначыць, што рэспубліка не была сама-стойнай у міжнародных зносінах і ўдзельнічала ў развіцці эканамічнага, культурнага і навуковага супрацоўніцтва з іншымі дзяржавамі толькі фармальна. Нягледзячы на юры-дычны статус суб'екта міжнароднага права, Беларуская ССР заўсёды дзейнічала ў рамках адзінай палітыка-ідэа-лагічнай лініі СССР, намечанай ЦК КПСС.

57.Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел БССР у пасляваенны перыяд.

58.Развіццё дэмакратыі ў 1950-я гады і пашырэнне правоў БССР.

59.Удасканаленне заканадаўства БССР у 1950-я-1980-я гады.

60.Канстытуцыя БССР 1978г.: гісторыка-прававая характарыстыка.

Конституция БССР 1978 года

Разработка и принятие Конституции БССР 1978 года происходили в соответствии с общепринятыми стадиями правотворческого процесса.

14 июля 1977 г. ВС БССР создается Конституционная комиссия в составе 45 человек и Редакционная комиссия, председателем которой являлся первый секретарь ЦК КПБ Машеров П.М. т.е. весь ход работ над проектом Конституции шел под непосредственным руководством первых лиц партийного и государственного аппарата республики.

16 марта 1978г. проект Конституции одобрил ПВС БССР и вынес его на всенародное обсуждение. 18 марта 1978г. проект был опубликован во всех республиканских и областных газетах.

14 апреля 1978г. девятая сессия ВС БССР приняла Декларацию «О принятии и объявлении Конституции БССР», в которой указывалось, что Верховный Совет БССР принимает Конституцию и объявляет о ее введении с 14 апреля 1978г.

Что же послужило причинами и источниками разработки новой Конституции?

Причины принятия Конституции:

1) Определенные изменения, происшедшие в экономической, социальной и политической жизни общества после принятия Конституции БССР 1937 года.

2) Наличие большого количества нормативно-правовых актов в области Конституционного законодательства.

3) Принятие новой Конституции СССР 1977г.

Источниками принятия Конституции послужили:

1. Конституция СССР 1936г.

2. Конституция БССР 1937г.

3. Конституция СССР 1977г.

4) Другие нормативные акты СССР и БССР в области конституционного законодательства.

По структуре Конституция БССР 1978г. состояла из преамбулы, 10 разделов, 19 глав и 172 статей.

Особенно большие изменения глубоко демократического характера внесены по вопросу прав, свобод и обязанностей граждан во втором разделе «Государство и личность». Впервые на конституционном уровне было закреплено право граждан на:

- участие в управлении государственными и общественными делами (ст.46);

- жилище (ст.42);

- государственную охрану здоровья (ст.40);

- на пользование достижениями культуры (ст.44) и ряд других.

Также новым в Конституции являются и положения, касающиеся экономической системы (гл.2), где наряду с государственной и колхозно-кооперативной собственностью была закреплена собственность профсоюзных и общественных организаций (ст.10).

Общественным организациям впервые было предоставлено право, участвовать в решении политических, хозяйственных и социально-культурных вопросов, а также право законодательной инициативы.

Демократичным является положение, согласно которому значительно расширился круг лиц, участвующих в управлении государством, благодаря снижению возраста, дающего право быть избранным в ВС БССР с 21 до 18 лет.

Но, к сожалению, некоторые положения Конституции носили декларативный характер, и в реальной общественно-политической и государственной жизни не действовали, так как уже в момент принятия во всех сферах общественной жизни наметились застойные явления, которые в середине 80-х годов вызвали острую необходимость проведения радикальных реформ во всех сферах общественной жизни и на всех уровнях – в СССР и республиках.

Действия Конституции 1978г. прекратилось 15 марта 1994 года после принятия на 13-й сессии Верховного Совета республики 12 созыва Конституции Республики Беларусь.

61 .Пераход да дзяржаунай самастойнасці і абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь.

62.Дэкларацыя Вярхоунага Савета "Аб дзяржаўным суверэнітэце Рэспублікі Беларусь".

бЗ.Распрацоўка і прыняцце Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь.

64.Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь: гісторыка-прававая характарыстыка.

65.Канцэпцыя судова-прававой рэформы і яе рэалізацыя.

66.Рэферэндумы ў Рэспубліцы Беларусь у 1995, 1996 і 2004 гадах.