- •8. Я.Ф.Карскі - заснавальнік беларускага мовазнаўства
- •9. Фанетыка. Яе задачы, адзінкі.
- •12. Галосн. Гукі, іх гіст. І хар-ка
- •14. Бел. Графіка і арфаграфія, іх гісторыя
- •15. Прынцыпы бел. Правапісу. Аналіз правіл правапісу.
- •17. Мова и маўленне.
- •20. Лексікалогія як навука аб слове.
- •21. Лексіка бел. Мовы паводле пах-ня. Асваенне іншамоўн. Лексікі.
- •22. Уласнабел. Лексіка. Шляхі і крыніцы папаўнення лексікі бел. Літ. Мовы.
- •23, 24. Cтыл. Дыфер-цыя бел. Лексiкi. Актыуны пасiуны склад. Стылiстычеа I тэрытырыальна абмежаваная лексiка.
- •25. Сіст. Адносіны ў лексіцы. Сінонімы. Антонімы. Амонімы. Паронімы.
- •26. Функцыяльныя стылi беларускай мовы I iх характарыстыка. Вывученне стылiстыкi у мове.
- •27. Фразеалогiя. Тыпы фразеалагiзмаy. Крынiцы папаyнення фразеалогii бел. Мовы. Фразеаграфiя.
- •30. Групоука беларускiх гаворак. Лінгвагеаграфія
- •33. Словаутварэнне як здзел мавознауства.
- •31, 32. Асноуныя рысы беларускiх гаворак.
- •34. Спосабы словаутварання.
- •36. Марфемiка як раздзел мовазн-ва. Асноуныя паняццi I адзiнкi марфемiкi.
- •35. Методыка словаутварення у школе. Словаўтваральны анiлiз.
- •37. Методыка выкладання марфемiкi у школе. Марфемны аналiз.
- •39. Паняцце аб марфалогii, яе адзiнкi I паняццi.
- •40. Марфалагичныя з'явы у структуры слова. Рэгулярныя и нерыгулярныя прадуктыуныя и непрдуктыуныя аффиксы. Синанимия, аманимия, антанимия и варыянтнасць афиксау.
- •43. Вызначэнне I лексiка-граматычныя разряды назоунiка. Вывучэнне назоўніка у школе.
- •51,52. Займеннік
- •57, 58. Прыслоўе
- •60. Дзеяслоў, яго формы і катэгорыі.
- •61. Катэгорыя трывання дзеяслова і яе гісторыя. Сувязь катэгорыі трывання з катэгорыяй спосабу дзеяслоўнага дзеяння.
- •63, 64. Катэгорыя ладу, часу. Словазмяменне і словаўтвар дзеясловаў.
- •65. Дзеепрыметнік, Яго гісторыя, утв. І ўжыв.
- •66. Дзеепрыслоўе, яго гісторыя. Утв. І ўжыв. Дзеепрысл.
- •67. Методыка вывучэння дзеяслова ў школе.
- •69. Злучнiкi, іх хар-ка. Злуч. Словы
- •70. Выклічнікі і гукапераймал словы. Звязкі як асобная часціна мовы.
- •72. Словазлучэнні і іх класіфікацыя. Віды сувязi кампанентаў у сл, асаблівасці дапас. І кір. Ў параўн. З рус.М.
- •73. Просты сказ. Тыпы. Сінт разбор прост сказа.
- •74,75. Гал члены сказа. Працяжнік паміж імі. Дадан члены сказа і знакі прып пры іх адасабленні
- •76. Аднарод члены сказа. Адасобленыя чл сказа
- •78,80. Аднасаст сказы і іх тыпы. Двухсаст сказы.
- •81. Тыпы сінт сувязі. Злучэнне і падпарадкаванне
- •82. Методыка выкладання сінт-су
- •83,84. Складаны сказ. Складаназлучаны сказ
- •88. Бяззлучнікавыя сказы
- •89,90. Скл сказы камбін будовы. Сінт разбор склад сказа.
- •91. Пабочныя і ўстаўныя канструкцыі. Знакі прыпынку.
- •103. Лингвистычныя метады даследвання.
- •104. Сучаснае беларускае мовазнаyства.
- •92. Зваротак
- •105. Развіццё беларускай мовы і мовазнаўства ў 20-я гг.Хх ст.
103. Лингвистычныя метады даследвання.
Метад – гэта спосаб падых. да рэчаіснасці, сп-б пазнання прыроды, грам-ва, мышлення. Метад – сп-бы тэарэтычнага засваення таго, што назіралася і выявілася ў эксперыменце.
Прыватныя метады даслед.:
апісальны:
а) прыёмы знешняга апісання: - энцыклапедычны прыём вывучэння слоў; - прыём тэматычных груп; - прыём лінгвістычнай геаграфіі; - прыём нарматыўна-стылявой хар-кі.
б) прыёмы міжузроўневага апісання: - марфолага-сінтаксічны пр.; - прыём марфемнай марфалогіі; - марфаналагічны прыём.
в) прыёмы ўнутранага апісання: - апазіцыйны аналіз:- - класіфікацыя і сістэматыка; -- парадыгматыка; -- прыём паняційнага поля.
- дыстрыбуцыйны аналіз: --сінтагматыка; -- кантэкстны аналіз; -- прыём семант. вал-ці; -- трансфармацыйная мет-ка.
- дыскрэтны аналіз: -- сегментацыя; -- камбінаторная методыка.
параўнальны: а) пр. устан. і генетычнай тоеснасці; б) прыём рэканструкцыі праформ; в)пр. абсалютнай і адноснай храналогіі.
супастаўляльны: а) пр. устанаўлення асновы супастаўлення; б) супастаўл. інтэрпрэт.;в) прыём моўных універсалій.
Агульнанавуковыя метады даследав.: назіранне, эксперымент, мадэліраванне.
Назіранне – планамернае і мэтазгоднае непасрэднае ўспрыманне аб’екта. Назіранне дазваляе адзначыць у прадме-
тах і з’явах, нязначныя на першы погляд, але неабходныя для разумення сутнасці той ці іншай з’явы, дэталі, рысы.
Эксперымент – гэта навукова пастаўлены вопыт, які дазваляе назіраць за функцыянаваннем моўнай з’явы, узнаўляючы яе кожны раз у пэўных умовах. Мае тры формы: лабараторны, сацыялагічны, разумовы. Мадэліраванне – непасрэдны аб’ект даследавання замяшч другім аб’ектам, мадэллю вывучаемага аб’екта.
Методыка у школе
Метад навучання – спосаб перадачы ведаy ад настаyнiка да вучняy, гэта спосаб арганiзацыi дзейнасцi вучняy для атрымання пэyных ведаy i выпрацоiкi на iх аснове yменняy i навыкаy. Метады навучання класiфiкуюцца паводле розных паказчыкаy, у залежнасцi ад чаго выдзяляюць аднамерную(у аснове ляжыць адзiн крытэрый) цi шматмерную (у аснове 2 цi больш крытэрыi) класiфiкацыю.
1. Паводле атрымання ведаy вылучаюць 3 групы: 1)слоyныя метады – слова настаyнiка, метад гутаркi(эyрыстычная, язнаyляльная, паведамляльная), метад работы з падручнiкам, даведачнай лiт-рай; 2) наглядныя метады – iлюстрацыя, дэманстрацыя(з дапамогай тэхнiчн.сродкаy), метад назiрання i аналiзу, экскурсiя; 3) практычныя метады – метад практыкавання, метад самастойнай працы, лiнгвiстычны эксперымент.
2. Метады паводле дыдактычнай задачы: з мэтай тлумачэння, з мэтай замацавання, з мэтай кантролю i праверкi, з мэтай паyтарэння, з мэтай сiстэматызцыi.
3. Паводле yзроyню пазнавальнай дзейнасцi вучняy: тлумачальна-iлюстрацыйныя, рэпрадуктыyныя, праблемнага выкладу, часткова-пошукавыя, даследчыя.
4. Метады тлумачэння: лекцыя, кароткае паведамленне, гутарка
5.Эyрыстычныя метады: гутарка, аналiз i назiранне, лiнгвiстычны аналiз.
6.Метады фармiравання yменняy: выяyленне моyнай з’явы. класiфiкацыя, дыферэнцыяцыя, падбор прыкладаy, канструяванне, творчыя спiсваннi (змянiць, уставiць…).
7.Метады замацавання: канспектаванне, складанне плана, разбор i аналiз моyнай з’явы, вуснае паведамленне, даклад.
Метады навучання рэалiзуюцца праз прыёмы, якiя з’яyляюцца асобнымi крокамi y дасягненнi мэты, пастаyленай пры выкарыстаннi пэyнага метаду.
Да агульнадыдактычных прыёмаy адносяцца прыёмы логiкi: аналiз, сiнтэз, параyнанне, замена, класiфiкацыя. Спецыфiчныя, цi прыватныя, прыёмы – гэта yсе вiды аналiзу слова: фанетычны, арфаграфiчны, арфаэпiчны, лексiчны, марфемны, словаyтваральны, марфалагiчны, сiнтаксiчны, пунктуацыйны, стылiстычны аналiз тэксту i па тыпе маyлення.
Кожны новы час дыктуе i нараджае новыя метады навучання, што звязана з патрэбамi грамадства i з заканамерным развiццем метадычнай навукi.
