- •1.Гісторыя і яе месца сярод гуманітарных дысцыплін.
- •2. Зараджэнне гістарычнай думкі ў краінах старажытнага Усходу
- •3. Асаблівасці гістарычнага мыслення ў эпоху антычнасці: агульны аналіз.
- •4.Гісторыкі старажытнай Грэцыі.
- •5. Эвалюцыя гістарыяграфія ў Старажытным Рыме.
- •6. Асноўныя этапы развіцця сярэднявечнай гістарыяграфіі краін Усходняй Еўропы.
- •7. Гістарычная думка Візантыі і старажытнай Русі: параўнаўчы аналіз.
- •8. Фарміраванне рэнесанснай гістарыяграфіі ў краінах Заходняй Еўропы.
- •9. Гісторыкі ранняга Сярэднявечча краін Заходняй Еўропы.
- •10. Гістарычныя працы высокага і позняга Сярэднявечча ў краінах Заходняй Еўропы.
- •11. Фарміраванне навуковых гістарычных тэорый XVI-XVII стст.
- •12. Асноўныя этапы развіцця гістарычнай думкі на беларускіх землях у XV-xviiIст.
- •16. Антрапалагічная мадэль гісторыі ў працах Канта.
- •19. Рамантызм у еўрапейскай гістарыяграфіі XIX ст.
- •20. Месца гісторыі ў пазітывісцкай канцэпцыі а.Конта.
- •21. Пазітывізм у еўрапейскай гістарыяграфіі 2-й пал. XIX пач. XX ст.
- •22. Расава-антрапалагічныя канцэпцыі ў еўрапейскай гістарыяграфіі друг. Пал. XIX –пач. XX ст.
- •23. Ідэі інструменталізму ў гістарыяграфіі зша др. Пал. XIX-пач. XX ст.
- •24. Расійская гістарыяграфія XVII ст.: асаблівасці развіцця.
- •25. Гістарычная думка Расіі п.П. XVIII ст. В. Тацішчаў.
- •26. Расійская гістарыяграфія др. П. XVIII ст.: агульныя рысы.
- •27. “Нарманская” і “антынарманск ая” тэорыі паходжання расійскай дзяржаўнасці.
- •29. “Гісторыя дзяржавы Расійскай” м. Карамзіна.
- •30. “Гісторыя рускага народу” м. Палявога.
- •31. Асаблівасці асэнсавання славянскай гісторыі ў працах м.Кастамарава.
- •32. Гістарычнае мінулае Расіі ў творчасці м. Пагодзіна і гісторыкаў-свянафілаў.
- •33. Гістарычная спадчына с. Салаўёва.
- •34. Навуковая дзейнасць в.Ключэўскага.
- •35. Гістарычная спадчына к. Кавеліна.
- •36. Фарміраванне Маскоўска-Пецярбургскай школы.
- •37. Кіеўская і Харкаўская школы гісторыі.
- •38.Асаблівасці развіцця нямецкай гістарычнай думкі п.П.XIX ст.Л.Ранке.
- •39. І.Дройзэн.Фарміраванне Прускай гістарычнай школы.
- •40. Бадэнская школа гісторыі.
40. Бадэнская школа гісторыі.
Заснавальнік Д.Віндэльбанд,школа будавалася на развіцці ідэй філасофіі і метадалогіі гісторыіі, была накіравана супраць фрашцузскага пазітывізму.У сваёй прадмове “ Гісторыя і натуразнаўства”выклаў асноўныя рысы,якія розняць натуральныя і грамадскія навукі, увёў два паняці:номатэтычны (номас-закон у адносінах да натуральных навук) і ідэаграфічны (асаблівы, адзінкавы,для грамадскіх навук).Першыя навукі усталёўваюць законы, другія-апісваюць адзінкавыя факты.У номатэтычным аналізе важнай рысай з’яўляецца абстрактнасць,а ў ідэанрафічным-нагляднасць і канкрэтнасць.У працы”філасофія нямецкага духоўнага жыцця XIX ст. ён выступіў з нападкамі за тое, што гісторыкі апісваюць масавыя з’явы.Шырокае выкарыстанне сацыялагічных і псіхалагічных тэорый вядзе да згубы самага галоўнага і карыснага ў гісторыі-чалавечай асобы.
Погляды Віндэльбана развіваў яго вучань-Рыкерт “Мэты натуральна-гістарычага стварэння паняццяў”.Прапанаваў аднесці грамадскія навукі да індывідуалізаваны форм пазнання. Гісторык павінен займацца абстрагіраваннем і абагульненнемю.Ён крытыкаваў магчымае выкарыстанне псіхалогіі.Ніякіх гістарычных законаў не існавала не існуе,бо паняцце гістарычнага развіцця і гістарычнага закона выключае адно другое.Закон фіксуе тое,што павінна паўтарацца бясконцую колькасць разоў, у гісторыі ўзнікае штосьці новае зусім непадобнае на старое.
Ён першы пачаў працаваць над каштоўнастным падыходам, прапанаваў працэдуру ацэнкі каштоўнаснага падыходу людзей: разбіцьгістарычную рэчаіснасць на станоўчыя і адмоўныя элементы ў залежнасці ад асобных форм,ацэньваць гэтыя элементы згодна з агульначалавечымі каштоўнасцямі.
М.Вэбер-распрацаваў тыпалагічны метад аналізу і першы выкарыстаў яго у сваёй працы, прысвечанай развіццю пратэстантскай этыкі.
В.Дыльтэй-разглядаў гісторыю як пэўнуюсувязь адзінкавых элементаў.
Ф.Нітшэ-выступаў супраць ідэй гістрарычнага прагрэсу.
Зімель “Праблема філасофіі гісторыі”, апісанне гістарычных падзей у сваёй аснове суб’ектыўная.Гэтая суб’ектыўнасць непазбежна,гістарычнае даследванне не столькі навуковае, колькі глыбока псіхалагічна,ён прапанаваў адмовіцца ад пошукаў закону ў гісторыі.