7.2 Палітыка Беларусізацыі, яе асноўныя напрамкі

Беларусізацыя – палітыка нацыянальна-дзяржаўнага і культурнага будаўніцтва ў БССР, якая праводзілася кіраўніцтвам рэмпублікі з24 года да канца 20 гг. Пачатак Беларусізацыі быў пакладзены на другой сесіі ЦВК БССР. Беларусізацыя мела тры этапы.

Першы: складанне перадумоў (21-24 гады). Яны заключаліся ў тым, што палітычная амністыя тых дзеячаў, якія не выступалі са зброяй у руках супраць савецкай улады. Пачатак дзейнасці даслежчык і ВНУ. Інбелкульт адкрыўся ў 22 годзе. БДУ у 21 годзе.

Другі: рэальная ажыццяўленне.

Трэці: згортванне з 29 года.

1)Стваралися школы и на мовах иншых нацый. У школах навучанне вялося на 8 мовах. Для падрыхтощки настащницких и навуковых кадраў стваралася шырокая сетка курсаў беларусазнаўства. Да 28 года 80% школ было пераведзена на беларускую мову навучання.

2)Палітыка карэнізацыі. Вылучэнне прадсатўнікоў насельніцтва на партыйную савецка-грамадскую работу.

Перавод справаводства партыйнага і дзяржаўнага апарату на беларускую мову. Да 27 года каля 80 % служачых ў цэнтральных органах улады карысталіся беларускай мовай. Выпуск

часопісаў, газет, кніг на беларускай мове.

7.3 Правадзенне індустрыалізацыі і калектывізацыі ў бсср.

Пасля завяршэння аднаўлення гаспадаркі стала відавочна, што СССР па прамысловых паказчыках значна адстае ад заходніх краін. БССР заставалася сялянскай рэспублікай, дзе асноўную долю прамысловасці складалі дробныя прадпрыемствы. Курс на правядзенне індустрыялізацыі быў прыняты ў снежні 25 года. Мэтай індустрыалізацыі ставілася ператварэнне краіны з той, якая ўвозіць машыны і абсталяванне ў тую, якая іх вырабляе. Галоўная тсаўка рабілася на развіццё цяжкай прамысловасці. Індустрыалізацыя патрабавала вялікіх сродкаў. СССР не разлічваў на дапамогу ці крэдыты іншых дзяржаў. Уся надзея складалася толькі на ўнутраныя крыніцы. Сродкі для правядзення індустрыалізацыі:

1) даходы ад існуючых прамысловых прадпрыемстваў;

2) продаж за мяжу зерня, лесу, нафтапрадуктаў, матсацкіх і царкоўных каштоўнасцей;

3) рэжым жосткай эканоміі, павышэнне рэнталельнасці вытворчасці;

4) увядзення дзяржаўнай манаполіі на гарэлку і валютная манаполія;

5) зберажэнні працоўных (падпіска на дзяржаўныя пазыкі);

6) выкарыстанне працоўнага інтузіазма народа (стаханаўскі рух, сацыялістчныя спаборніцтвы)

Асаблівасці індустрыалізацыі ў Беларусі:

праводзілася з выкарыстаннем запасаў мясцовай сыравіны;

прыгранічнае становішча Беларусі рабіла немтазгодным размяўчэнне тут пралпрыемствай цяжкай прамысловасці;

недахоп інжынерна-тэхнічных кадраў і ўласных фінансавых рэсурсаў.

Першая пяцігодка прадугледжвала павлічэнне аб’ёма вытворчасці ў тры і 7 разоў. У першыя два гады паказчыкі былі пераблытаныя і ўзнікла ілюзія вялікага скачка. У 30 годзе пачынаецца фарсіраванне тэмпаў індустрыалізацыі. Былі уведзены нерэальныя паказчыкі для выканання, што прывяло да пагаршэння якасці і зніжэння тэмпаў. Планы ні адной з пяцігодкі не былі выкананыя. К канцу 20-х стварэнне камандна-адміністрацыйнай сістэмы з жорсткай цэнтралізацыяй кіравання прамысловасцю.