Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
Думка шпоры.doc
Скачиваний:
1
Добавлен:
01.03.2025
Размер:
661.5 Кб
Скачать

30. Асаблівасці грамадска-палітычнай і прававой думкі эпохі Асветы на Беларусі.

Асветніцтва — гэта антыфеадальная, буржуазная паводле сваёй сацыяльна-палітычнай сутнасці ідэалогія перыяду станаўлення капіталізму. Яна прапаведавала прыярытэт асветы, навукі і розуму ў жыцці асобы, грамадства і дзяржавы. Усталяванню асветніцтва спрыялі навуковыя адкрыцці ў прыродазнаўстве і да-сягненні гуманітарных ведаў, якія сталі ў руках буржуазіі ідэйнай зброяй у барацьбе супраць феадальна-царкоўнага светалогляду, схаластыкі, абсалютызму і феадальнага ладу. Перадавыя мысліцелі эпохі лічылі, што грамадства павінна быць рэфармавана ў адпаведнасці з рацыянальнай сістэмай. Але слабасцю прадстаўнікоў Асветніцтва было тое, што кож-ны з іх лічыў, што яго сістэма самая рацыянальная і сапраўдная. У Беларусі распаўсюджанне ідэй асветніцтва ад-носіцца да другой паловы XVIII - пачатку XIX стст. і звязана з ўзнікненнем першых парасткаў капіталістычнага ладу. Але ідэй-ныя вытокі Асветніцтва можна знайсці і ў больш раннім перыядзе айчыннай гісторыі. Яны ідуць ад творчасці і дзейнасці такіх прагрэсіўных мысліцеляў канца XVII - пачатку XVIII стст., як К. Лышчынскі, С. Полацкі, I. Капіевіч і інш.

Здабыткі нацыянальнай грамадска-палітычнай і прававой думкі папярэдняга перыяду, а таксама ўздзеянне англійскіх і асабліва французскіх асветнікаў далі моцны імпульс да станаўлен-ня і панавання асветніцкай ідэалогіі ў Беларусі ў другой палове XVIII ст. Па словах вядомага юрыста XIX ст., этнічнага беларуса У. Спасовіча, папулярная філасофія французскіх энцыклапедыс-таў дапамагла грамадству Рэчы Паспалітай «паглядзець на свой быт крытычна, акрэсліць і сфармуляваць свае няясыыя імкненні да лепшага парадку рэчаў»1.

Асаблівасці асветніцкай ідэялогіі Беларусі звязаны перш за ўсё з асаблівасцямі сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця гэ-тага рэгіёна, а таксама, як мы неаднаразова падкрэслівалі, з своса-саблівым геапалітычным становішчам Беларусі на памежжы За-ходняй і Усходняй цывілізацый.Сярэдзіна XVIII ст.— час, калі пачынаецца пераход ад феа-далізму да капіталізму, але апошні сацыяльна-палітычны і грамад-скі лад не стаў яшчэ пануючым. Таму выразнікамі антыфеадаль-ных ідэй былі ў першую чаргу прадстаўнікі перадавой шляхты ў саюзе з маладой буржуазіяй. Працэс фарміравання новага, буржу-азнага па свайму аб'ектыўнаму значэнню светапогляду адбываўся ў цяжкай супярэчлівай барацьбе з тэалагічнымі, схаластычнымі, містычнымі і фантастычнымі ўяўленнямі, характэрнымі для феа-дальнай ідэалогіі.

Супярэчлівасць і непаслядоўнасць асветніцкай ідэалогіі на зем-лях Беларусі ў філасофскіх даследаваннях праявілася ў эклектыч-ным спалучэнні прынцыпаў схаластыкі і рацыяналізму; у сацыялогіі — у спробах зацвярдзіць рацыяналістычны погляд на грамад-ска-палітычнае жыццё, не закранаючы непасрэдна рэлігійна-тэа-лагічных уяўленняў аб гісторыі чалавецтва; у сацыяльна-палітыч-ных вучэннях — у абгрунтаванні планаў рэформаў дзяржаўнага ладу пры захаванні асноў шляхецкай дэмакратыі.

Але ўжо ў апошняй трэці XVIII ст. праявы асветніцтва як бур-жуазнай ідэалогіі становяцца відавочнымі.