
- •000 'Чінтерпрессервйс" 2002 г.
- •Основана в 2002 г. Автор-составнтель: Барсуков в.В., младшнй научный сотрудннк ГрГу нм. Я. Купалы
- •§ 1. Беларуская літаратурная мова і дыялекты Беларуская нацыянальная мова мае дзве асноўныя
- •§ 2. Фанетыка. Гукі беларускаіі мовы Фанетыка — раздзел мовазнаўства, які вывучае гукавы лад мовы.
- •§ 3. Галосныя гукі, іх класіфікацыя, змены і чаргаванне.
- •§ 5. Змены зычных, асіміляцыя і дысіміляцыя зычных
- •§ 6. Дзеканне і цеканне, падаўжэнне і падваенне зычных, іх чаргаванпе
- •§ 11. Вымаўленне галосных Націскныя галосныя маюць выразнае гучанне: д[ы]м,
- •§ 15. Прадмет і задачы арфаграфіі Арфаграфія — гэта раздзел мовазнаўства, у якім вывучаюцца правілы аднастайнай перадачы вуснай мовы на пісьме.
- •§ 16. Прынцыпы беларускага правапісу Асноўныя прынцыпы беларускага правапісу — фанетычны і марфалагічны.
- •§ 17. Правапіс галосных о, э, а
- •§ 18. Правапіс галосных е, ё, я у беларускай мове літара ё пішацца толькі пад націскам: мёд, галлё, вясёлы, налёт і г. Д.
- •§ 22. Правапіс мяккага знака і апострафа Мяккі знак (ь) ужываецца для абазначэння на пісьме
- •§ 23. Правапіс звонкіх і глухіх, свісцячых і шыпячых зычных
- •§ 25. Правапіс д — дз, т — ц. Правапіс падоўжаных зычных
- •§ 28. Правапіс складаных назоўнікаў Разам пішуцца:
- •§ 29. Правапіс складаных нрыметнікаў Разам пішуцца:
- •§ 30. Правапіс лічэбнікаў
- •§ 31. Правапіс занменнікаў. Правапіс прыслоўяў Няпэўныя і адмоўныя займеннікі з не, ні пішуцца разам: нешта, нехта, нейкі, некаторы, некалькі; нішто, ніхто, нічый, ніколькі.
- •§ 32. Правапіс прыназоўнікаў, злучнікаў, часціц і выклічнікаў
- •§ 36. Лексічнае значэнне слова
- •§ 39. Амонімы Мнагазначнасць як здольнасць слова набываць некалькі значэнняў неабходна адрозніваць ад аманіміі — гукавога падабенства слоў, якія маюць розныя значэнні.
- •§ 41. Антонімы
- •§ 42. Паняцце пра агульнаўжывальную лексіку і лексіку абмежаванага ўжывапня Лексіка сучаснай беларускай мовы паводле ўжывання падзяляецца на агульнаўжывальную і лексіку абмежаванага ўжывання.
- •§ 43. Паняцце пра актыўную і пасіўную лексіку. Устарэлыя словы. Неалагізмы
- •§ 46. Марфалогія як раздзел граматыкі. Асноўныя папяцці марфалогіі
- •§ 47. Часціны мовы
- •§ 48. Назоўнік як часціна мовы Назоўнік — самастойная часціна мовы, якая аб'ядноўвае словы з прадметным значэннем і мае граматычныя катэгорыі роду, ліку, склону.
- •§ 49. Лексіка-граматычныя разрады назоўнікаў
- •§ 50. Лік назоўнікаў
- •§ 51. Род назоўнікаў
- •§ 53. Склонавыя канчаткі назоўнікаў першага, другога і трэцяга скланення
- •§ 55. Склаііенне назоўнікаў у множным ліку Большасць назоўнікаў у множным ліку змяняецца аднолькава: ва ўсіх склонах, за выключэннем роднага, назоўнікі трох скланенняў маюць агульныя канчаткі.
- •§ 57. Утварэнне назоўнікаў Назоўнікі ўтвараюцца ўсімі спосабамі словаўтварэння. Найболыц пашыраныя з іх — суфіксальны спосаб і складанне асноў.
- •§ 59. Разрады нрыметнікаў
- •§ 60. Ступені параўнання якасных прыметнікаў
- •§ 61. Скланенне якасных і адносных прыметнікаў
- •§ 62. Асаблівасці скланення прыналежных прыметнікаў
- •§ 63. Утварэнне і правапіс прыметнікаў Прыметнікі ўтвараюцца рознымі спосабамі, але найчасцей суфіксальным, прыставачна-суфіксальным і асноваскладаннем.
- •§ 64. Лічэбнік як часціна мовы
- •§ 65. Колькасныя лічэбнікі
- •§ 66. Скланенне колькасных лічэбнікаў Пры скланенні колькасныя лічэбнікі маюць свае асаблівасці.
- •§ 68. Займеннік як.Часціна мовы Займеннік — самастойная часціна мовы, якая ўказвае на прадметы, асобы, прыметы, але не называе іх.
- •§ 70. Дзеяслоў як часціна мовы
- •§ 72. Асновы дзеяслова
- •§ 73. Пераходныя і непераходныя дзеясловы
- •§ 74. Зваротныя дзеясловы. Станы дзеясловаў
- •§ 76. Лады дзеяслова
- •§ 82. Дзеепрыметнік
- •§ 84. Дзеепрыслоўе
- •§ 85. Утварэнне і ўжыванне дзеепрыслоўяў Дзеепрыслоўі незакончанага трывання ўтвараюцца ад дзеясловаў незакончанага трывання, а дзеепрыслоўі закончанага трывання — ад дзеясловаў закончанага трывання.
- •§ 90. Правапіс прыслоўяў Пішуццаразам:
- •§ 93. Ужыванне прыназоўнікаў са склонамі
- •§ 94. Правапіс прыназоўнікаў
- •§ 96. Часціцы як часціна мовы Часціца — гэта службовая часціна мовы, якая надае дадатковыя сэнсавыя, мадальныя і эмацыянальныя адценні словам, словазлучэнням і сказам.
- •§ 97. Разрады часціц у залежнасці ад значэння і ролі ў сказе часціцы падзяляюцца на чатыры разрады: 1) сэнсавыя;
- •§ 99. Граматычныя функцыі і значэнне мадалыіых слоў
- •§ 100. Суадноснасць мадальных слоў з іншымі часцінамі мовы
- •§ 102. Разрады выклічпікаў
- •Подпнсано в печать с днапознтнвов заказчнка 30.09.2002. Формат 84х108'/32. Бумага газетная. Гарннтура Тітез Меда Яотап. Печать офсетная. Печ. Л. 4,5. Уч.-нзд. Л. 5,2.
- •Прн участлн уп «Кннжный Дом». 220023, Мннск, пр-т ф. Скорнны, 98. Лнцензня лв № 124 от 29.01.2001.
- •Отпечатано в Республнканском унятарном предпрнятнн «Нздательство «Белорусскнй Дом печатн». 220013, Мннск, пр-т ф. Скорнны, 79.
§ 102. Разрады выклічпікаў
Выклічнікі падзяляюцца на разрады з улікам іх паходжання і значэння. Паводде паходжання выклічнікі бываюць невытворныя і вытворныя.
Невытворныя выклічнікі не суадносяцца з іншымі часцінамі мовы; яны складаюцца з аднаго гука ці са спалучэнняў гукаў, а таксама з іх паўтарэння: о, а, эх, ох, ух, ой, ай, эй, но, ну гэй, ого, о-о-о, о-хо-хо, ай-яй-яй, кось-кось і інш. Выклічнікі, што складаюцца з паўтарэння гукаў, называюцца складанымі: ай-яй-яй, о-го-го, о-ё-ёй.
Вытворныя выклічнікі суадносяцца са словамі іншых часцін мовы, якія страцілі лексічнае значэнне і набылі здольнасць выражаць абагульнена эмоцыі і волевыяўленні чалавека, не называючы іх. У выклічнікі пераходзяць словы розных часцін мовы:
а) назоўнікі: бацюхны, жах, божа;
б) дзеясловы: годзе, дзякуй, выбачай, падумаеш;
в) прыметнікі: здароў;
г) прыслоўі: далоў, ігрэч;
д) займеннікі: о-то-то, то-та;
е) спалучэнні розных часцін мовы ва ўстойлівых зваротах: слава богу, вунь яно што, што за ліха, добры дзень, добры вечар, калі ласка.
Простыя вытворныя выклічнікі складаюцца з аднаго слова: божа, дзякуй, прэч, а састаўныя — з некалькіх: добры дзень, бывайце здаровы, што за ліха.
Паводле значэння выклічнікі падзяляюцца на тры разрады: эмацыянальныя, волевыяўленчыя і этыкету.
Эмацыянальныя выклічнікі о, ох, ах, эх, ой, гм, дудкі, чорт вазьмі і інш. перадаюць розныя пачуцці і выражаюць ацэнку навакольнай рэчаіснасці: згоду, адабрэнне, задавальненне, радасць, захапленне, зачараванасць або, наадварот, незадавальненне, асуджэнне, недавер, жаль, гора, смутак, боль, а таксама роздум, меркаванне і інш. Напрыклад: Эх, і будзе ж аб чым пагаварыць! (К-с) Ах, як доўга цягнецца дзень. (М. Л.)
Волевыяўленчыя (пабуджальныя) выклічнікі служаць для выражэння валявых імкненняў і пабуджальных намераў асобы ў адносінах да чалавека, жывых істот. Гэта можа быць:
а) просьба, загад пачаць або спыніць дзеянне: гайда, стоіг, ану, прэч, шабаш;
б) патрабаванне цішыні, увагі: тсс, алё (ало), ша;
в) просьба аб паратунку: каравул;
г) падзыванне ці адгон жывёл, птушак: гыля, кось-кось, дзю-дзю, аюсь, кыш, пылі-пылі, кыца-кыца і інш.
Выклічнікі этыкету выражаюць прывітанне, развітанне, ветлівы зварот, просьбу, падзяку, пажаданне, прабачэнне: добрай раніцы, добры дзень, добры вечар, прывітанне, дабранач, усяго добрага, усяго найлеігшага, бывайце здаровы, да пабачэння, калі ласка, дзякуй, выбачайце, даруйце, прабачце і інш.
ЗМЕСТ
§ 1. Беларуская літаратурная мова і дыялекты 3
§ 2. Фанетыка. Гукі беларускай мовы 4
§ 3. Галосныя гукі, іх класіфікацыя, змены і чаргаванне 5
§ 4. Зычныя гукі і іх класіфікацыя 7
§ 5. Змены зычных, асіміляцыя і дысіміляцыя зычных 9
§ 6. Дзеканне і цеканне, падаўжэнне і падваенне зычных, іх
чаргаванне 11
§ 7. Прыстаўныя зычныя гукі 14
§ 8. Склад. Складападзел 15
§9.Націск 16
§ 10. Арфаэпія і яе задачы 16
§ П.Вымаўленнегалосных 17
§ 12. Вымаўленне зычных і іх спалучэнняў 18
§ 13. Суадносіны паміж літарамі і гукамі 20
§ 14. Беларускі алфавіт 21
§ 15. Прадмет і задачы арфаграфіі 22
§ 16. Прынцыпы беларускагаправапісу 23
§ 17. Правапіс галосных о, э, а 24
§ 18. Правапіс галосных е, ё, я 24
§ 19. Правапіс галосных у складаных словах 25
§ 20. Правапіс спалучэнняў галосных у запазычаных
словах 26
§21. Правапіс і, ы, й пасля прыставак. Правапіс у, ў 27
§ 22. Правапіс мяккага знака і апострафа 29
§23.Правапіс звонкіх і глухіх, свісцячыхі шыпячых
зычных 30
§ 24. Правапіс некаторых спалучэнняў зычных. Правапіс
прыстаўных галосных і зычных 31
§25.Правапіс д—дз, т — ц. Правапіс падоўжаных
зычных 32
§ 26. Правапіс прыставакназычныя 33
§ 27. Напісанне слоў разам і праз злучок 34
§ 28. Правапіс складаных назоўнікаў 36
§ 29. Правапіс складаных прыметнікаў 38
§ 30. Правапіс лічэбнікаў 39
§ 31. Правапіс займеннікаў. Правапіс прыслоўяў 40
§ 32. Правапіс прыназоўнікаў, злучнікаў, часціц і выклічнікаў 43
§ 33. Правапіс часціц не і ні 44
§ 34. Ужыванне вялікай літары 46
§ 35. Правілы пераносу слоў 51
§ 36. Лексічнае значэнне слова 53
§ 37. Асноўныятыпылексічных значэнняў 55
§ 38. Адназначнасць і мнагазначнасць слова 57
§ 39. Амонімы 59
§ 40. Сінонімы 62
§41. Антонімы 64
§ 42. Паняцце пра агульнаўжывальную лексіку і лексіку
абмежаванага ўжывання 66
§ 43. Паняцце пра актыўную і пасіўную лексіку.
Устарэлыя словы. Неалагізмы 69
§ 44. Паняцце пра стылі 70
§ 45. Стылістычныя разрады лексікі 71
§ 46. Марфалогія як раздзел граматыкі. Асноўныя
паняцці марфалогіі, 74
§ 47. Часціны мовы 75
§ 48. Назоўнік як часцінамовы 77
§ 49. Лексіка-граматычныя разрады назоўнікаў 78
§ 50. Лік назоўнікаў 79
§ 51. Род назоўнікаў 80
§ 52. Склон. Тыпы скланення назоўнікаў 82
§ 53. Склонавыя канчаткі назоўнікаў першага, другога
і трэцяга скланення 83
§ 54. Рознаскланяльныя назоўнікі. Скланенне ўласных
назоўнікаў 86
§ 55. Скланенне назоўнікаў у множным ліку 88
§ 56. Нескланяльныя назоўнікі ■ 89
§ 57. Утварэнне назоўнікаў 89
§ 58. Прыметнік як часцінамовы 91
§ 59. Разрады прыметнікаў 92
§ 60. Ступені параўнання якасных прыметнікаў 93
§ 61. Скланенне якасных і адносных прыметнікаў 95
§ 62. Асаблівасці скланення прыналежных прыметнікаў 97
§ 63. Утварэнне і правапіс прыметнікаў 97
§ 64. Лічэбнік як часціна мовы 100
§ 65. Колькасныя лічэбнікі 101
§ 66. Скланенне колькасных лічэбнікаў 103
§ 67. Парадкавыя лічэбнікі 105
§ 68. Займеннік як часціна мовы 106
§ 69. Разрады займеннікаў і іх характарыстыка 107
§ 70. Дзеяслоў як часціна мовы 111
§71. Неазначальная форма дзеяслова (інфінітыў) 112
§ 72. Асновы дзеяслова 113
§ 73. Пераходныя і непераходныя дзеясловы 114
§ 74. Зваротныя дзеясловы. Станы дзеясловаў 115
§ 75. Трыванні дзеяслова 116
§ 76. Лады дзеяслова 117
§ 77. Часы дзеяслова • 118
§ 78. Катэгорыя асобы дзёяслова 120
§ 79. Безасабовыя дзеясловы 120
§ 80. Спражэннедзеясловаў 121
§81. Словаўтварэнне дзеясловаў 122
§ 82. Дзеепрыметнік 122
§ 83. Утварэнне дзеепрыметнікаў 123
§ 84. Дзеепрыслоўе ; 124
§ 85. Утварэнне і ўжыванне дзеепрыслоўяў 125
§ 86. Прыслоўеякчасцінамовы 126
§ 87. Разрады прыслоўяў паводле значэння 126
§ 88. Ступені параўнання прыслоўяў 127
§ 89. Спосабы ўтварэння прыслоўяў 128
§ 90. Правапіс прыслоўяў 129
§ 91. Прыназоўнікякчасцінамовы 130
§ 92. Невытворныя і вытворныя прыназоўнікі 130
§ 93. Ужыванне прыназоўнікаў са склонамі 132
§ 94. Правапіс прыназоўнікаў і 132
§ 95. Злучнік як часціна мовы. Разрады злучнікаў 132
§ 96. Часціцы як часціна мовы 134
§ 97. Разрады часціц - 135
§ 98. Значэнне і ўжыванне часціц не (ня), ні 135
§ 99. Граматычныя функцыі і значэнне мадальных слоў 137
§ 100. Суадноснасць мадальных слоў з іншымі часцінамі
мовы > 137
§101. Выклічнік як часціна мовы 138
§ 102.Разрадывыклічнікаў • 139
Серня «Конспект первокурснша»
Справочное нзданне
Автор-составнтель Внктор Владнмнровнч Барсуков
БЕЛАРУСКАЯ МОВА
Оформленые обложш УП «Кгшжный Дом» Оріігннал-макет фіірмы «Роса роз»
Художественный редакторЛ.Я Ткачук Техннческнй редактор А.Е. Лобан