Ogólne zasady organizacji bezpiecznego stanowiska pracy

5

3. Do prowadzenia wszelkiego typu prac eksperymentalnych wymagane są szczegółowe instrukcje prowadzenia badań, zawierające postanowienia dotyczące zapobiegania powstawania zagrożeń zdrowia lub życia.

Powyższe zasady nie obejmują prac z materiałami promieniotwórczymi, nad którymi nadzór sprawują powołane do tego jednostki zewnętrzne.

OGÓLNE ZASADY KSZTAŁTOWANIA STANOWISK PRACY

Zapobiegać lub redukować konsekwencje związane z przeciążeniami można poprzez:

1. Unikanie pochylania ku przodowi tułowia i głowy. Kat pochylenia tułowia od pionu ku przodowi nie powinien przekraczać 20⁰, a głowy 15⁰. Zwiększone nachylenie tułowia lub głowy spowodowane bywa zbyt odległym od operatora umieszczeniem przedmiotów obserwacji lub słabą czytelnością obserwowanych wskaźników.

2. Unikanie bardziej szkodliwych niż pochylenie ku przodowi - pochyleń bocznych głowy, a zwłaszcza jej skręceń. Zmusza do tego wadliwe rozmieszczenie przedmiotów w polu pracy.

3. Unikanie utrzymywania uniesionych ramion ku przodowi lub na boki. Dopuszczalny kąt podniesienia ramienia ku przodowi wynosi 15⁰. Uniesienie ramienia szybko męczy i zmniejsza precyzję ruchów.

4. Unikanie nienaturalnej pozycji ręki w stosunku do przedramienia. Naturalne jest takie ułożenie, w którym nadgarstek z ręką stanowią przedłużenie osi przedramienia. Zgięcia boczne ręki oraz grzbietowe i dłoniowe, powtarzalne ruchy skręcania lub bezpośredni ucisk grożą uszkodzeniem delikatnych struktur tego regionu (nerwy, naczynia, ścięgna, wiązadła).

5. Zapewnienie właściwego podparcia grzbietowi. Pracownik w pozycji siedzącej musi mieć możliwość oparcia pleców bez konieczności upośledzenia ruchów

6. Umożliwienie zmiany postawy ciała, przyjmowanie pozycji siedzącej i przerwy

REGUŁY TICHAUERA -optymalizacja pozycji ciała

1. Łokcie należy trzymać prosto. Metoda pracy, wyposażenie i jego rozmieszczenie nie powinny zmuszać pracownika do podnoszenia łokci w toku pracy powyżej 10 cm od ich normalnego położenia, swobodnego przy tułowiu.

2. Redukować do minimum moment, w którym zginany jest kręgosłup (szczególnie podczas podnoszenia lub przenoszenia ładunków)

3. Cały obszar pracy powinien być dobrze widoczny bez poruszania głową.

Skuteczność ruchów

• Unikać należy ruchów, którym towarzyszy ruch odwodzenia w nadgarstku (następuje wtedy napięcie torebek stawowych i niebezpieczeństwo uszkodzenia stawów nadgarstka).

• Urządzenia, do których często się sięga powinny być tak rozmieszczone, aby nie zachodziła konieczność sięgania do nich dalej niż 40 cm (zwłaszcza, gdy towarzyszy temu podnoszenie rąk).

• Nie wykonywać ruchów odsuwania i ciągnięcia na wysokości klatki piersiowej.

PRZERWY NA ODPOCZYNEK

• Podstawowym sposobem zapobiegania powstawaniu zmęczenia oraz niekorzystnym następstwom zdrowotnym czynników decydujących o jej uciążliwości, jest wprowadzenie odpowiednich przerw.

• Optymalna sytuacja jest wówczas, gdy pracownik sam może regulować sobie tempo pracy i robić sobie przerwę, gdy odczuwa zmęczenie.

• Długość przerw i ich częstotliwość powinny być dostosowane do rodzaju pracy i jej ciężkości.

6