Тэма 2. Агульная сістэма рыначных інстытутаў менеджменту

Функцыянаванне вытворчай сістэмы ў дыферэнцыраваным сацыяльным асяроддзі. Знешняе і ўнутранае асяроддзе.

Механізмы рыначнай эканомікі: здзелка гаспадарчых суб’ек­таў; уздзеянне інстытуцкага асяроддзя. Інстытуты  сукупнасць правіл, звязаныя з імі механізмы рэалізацыі і нормы паводзін, якія структурыруюць і палягчаюць узаемадзеянні паміж людзь­мі. Фармальныя і нефармальныя тыпы інстытутаў. Залежнасць функцыянавання ад даступнасці сацыяльных санкцый. Дэперса­ніфікацыя ўзаемадзеянняў фармальных інстытутаў, лакальны і персаніфікаваны характар нефармальных інстытутаў. Абавязко­васць для кожнага ўдзельніка гаспадарчай дзейнасці фармаль­ных правіл  свабоды канкурэнцыі, выканання кантрактаў і на­дзейнасці праў уласнасці.

Нефармальныя нормы рыначных паводзін: мінімальны ўза­емны давер паміж эканамічнымі агентамі; узаемная сімпатыя; эмпатыя; інтэрпрэтатарская рацыянальнасць (прадказанне ўзае­мных намераў). Сістэма інстытутаў, якія вызначаюць фар­маль­ныя правілы: права ўласнасці (распараджэння); рынак (уза­ема­дзеянне прыватных гаспадарчых суб'ектаў); арганізацыя (ком­плекс дамоў, што вызначаюць усю арганізацыйную структуру прадпрыемства); дзяржава (кантроль над супольнасцю экана­мічных арганізацый); дагавор (здзелка, азначэнне ўзаема­дзеяння ў рамках прававой і нарматыўнай базы); арганіза­цыйная культура (калектыўны раздзел каштоўнасцей, сімвалы, перакананні, узоры паводзін членаў арганізацыі). Трансакцый­ныя выдаткі: у што абыходзіцца выкарыстанне рынку для забес­пячэння размяшчэння рэсурсаў і перадачы права ўласнасці.

Тэма 3. Мэты і функцыі кіравання ў сістэме катэгорый менеджменту

Мэта кіравання як жаданыя рэзультаты, генеральны імпе­ратыў дзеянняў, магчымы і неабходны стан кіруючай сістэмы. Фарміраванне і замацаванне (палітыка арганізацыі, місія, пла­ны, юрыдычныя нарматыўныя дакументы) мэт. Пастаноўка за­дач кіравання для канкрэтызацыі мэт. Патрабаванні да фарму­лёвак мэт і іх класіфікацыя. "Дрэва мэт" – асноўны інструмент вертыкальнай субардынацыі мэт арганізацыі.

Паняцце і прыметы функцый. Адзіная сістэма агульных (ас­ноўных) і адмысловых (спецыфічных) функцый кіравання.

Планаванне. Азначэнне будучыні стану, тэндэнцый і пер­спектыў развіцця аб'екта кіравання. Утрыманне планавання. Прагназіраванне, мадэліраванне, праграміраванне як узбуйне­ныя этапы працэсу планавання. Вынікі выканання функцыі пла­навання.

Арганізацыя. Дзейнасць па стварэнні, развіцці і захаванні структуры прадпрыемства. Змест: дэлегаванне; департамента­лі­зацыя; дыяпазон кантролю і нормы кіравальнасці; цэнтралі­за­цыя  дэцэнтралізацыя; рэгламентацыя.

Матывацыя. Заахвочванне работніка да працоўнай дзей­нас­ці. Змястоўныя і працэсуальныя тэорыі матывацыі.

Кантроль. Забеспячэнне мэт арганізацыі; дзейнасць па азна­чэнні якасці і карэкціроўцы выконваемых супрацоўнікамі ра­бот. Умовы арганізацыі, асноўныя віды і тэхналогія кантролю.

Каардынацыя  цэнтральная функцыя працэсу кіравання, забеспячэнне адзінства і ўзгодненасці ўсіх стадый працэсу кіра­вання, а таксама дзеянняў кіраўнікоў на ўсіх узроўнях іерархіч­най структуры арганізацыі.

Спецыфічныя функцыі кіравання.