- •Peyğəmbərlərin həyati
- •İlK İnsan - adəm (ə)
- •Şeytan – insanin düşməni
- •Yerə enmək
- •İş və yaşayış
- •Qabİl və habİl
- •NiCat Gəmİsİ həzrət nuHun (ə) əhvalati
- •AllahIn bİrlİyİnə də`vət
- •NiCat Gəmİsİ
- •İntİzar
- •Təndirdən su Çıxdı
- •Qərq olmuş övlad
- •Müqəddəs sözlər
- •Nuhun (ə) təvəssül etdiyi mübarək adlar
- •Qəzəb tufanı həzrət hudun (ə) əhvalati
- •Qəribə şəhər - İrəm
- •İman - xeyİr və bərəkət deməkdİr
- •DağıdıCı tufan
- •“Bu, Allahın dəvəsİdİr.” Həzrət Salehİn əhvalatı
- •Müqəddəs daş parçası
- •Allahın dəvəsİ
- •Dəvənİn balası
- •Qarşıdurma
- •Cinayət
- •Günahsız dəvə balası
- •Büt sindiran Həzrət İbrahİmİn (ə) əhvalati
- •İbrahimin (ə) doğulmasi
- •İmanli cavan
- •Mühakimə
- •Dörd quş
- •Böyük alov
- •Fələstin
- •İsmayil
- •Kə`bə evinin tikilməsi
- •Sonuncu imtahan
- •Səma daşları Həzrət Lutun əhvalatı
- •Sədum camaatı
- •Xarabalıqlar və İbrət dərsİ
- •Bİsmİllahİr-rəhmanİr-rəhİm
- •Qurbanliq Həzrət İsmayılın əhvalatı
- •Kə’bəyə doğru
- •Vİdalaşma
- •Curhum qəbİləsİ
- •Kə’bə - tÖvhİd nİşanəsİ
- •İbrahİm (ə) həccİ
- •Qurbanlıq
- •«Mən İkİ qurbanlığın oğluyam»
- •Bİsmİllahİr-rəhmanİr-rəhİm
- •Ey doğru danışan! Həzrət Yusİfİn (ə) əhvalatı
- •İnsan simali canavarlar
- •Quyunun dİbİndə
- •Uzun muddətlİ kədər
- •Quyuda cəvahİr
- •Çətİn İmtahan
- •Allaha də’vət
- •Padşahın yuxusu
- •İqtİsadİ çətİnlİk
- •Əkİnçİlİk
- •Qıtlıq və quraqlıq
- •Fələstİndən bİr karvan
- •Qayidiş
- •Yə’qubun nİgaranlığı
- •Həqİqət
- •Mən Yusİfəm
- •Qəm-qüssənİn sonu
- •Yusİfİn yuxusunun tə’bİrİ
- •Günəş, ay və ulduzlar
- •Həqİqİ tövbəkar Həzrət Əyyubun əhvalatı
- •Əyyubun evi
- •İmtahan
- •Əyyubun səbiri
- •Həvran camaati
- •Səhrada
- •Yaşayiş bahari
- •Dərinliklərə səfər həzrət yunusun əhvalati
- •Dənİzdə
- •Dənİzİn dərİnlİKlərİndə
- •NİCat sahİlİ
- •Bismilahir-rəhmanir-rəhim
- •Mədyənə doğru həzrət şüeybin əhvalati
- •Alverdə yalanÇIlIq
- •QarşIdurma və KeşməKeş
- •ƏyKə saKİnlərİ
- •İşİn sonu
- •Keçid Həzrət Musanın əhvalatı
- •Nİlİn hədİyyəsİ
- •Əlaqələr
- •Heyvanlar
- •Mİsİrİn tarİxİ
- •Bənİ İsraİl
- •Və’d olunmuş uşaq
- •Fİr’onun sarayı
- •Allahın və’dəsİ
- •Zülmlə mübarİzə
- •Mədyənə doğru
- •İlahİ rəhmət
- •Əmanətdar və qüvvətlİ İnsan
- •Vətənə qayıdış
- •Səma nİdası
- •Qarşılaşma
- •Cadugərlərİn məğlubiyyətİ
- •Qarşıdurma
- •AzadLıQ
- •İşİn sonu
- •Sİnay yarımadasında
- •Susuzlar
- •Bütpərəstlİk ruhu
- •MənN və Səlva
- •Və`də yeri
- •Azğınlıq
- •Musanin qayidişi
- •Tur daği
- •Müqəddəs torpaq
- •Sərgərdanliq
- •Qələbə daşı Talut və Calutun əhvalati
- •İmtahan
- •Qələbə daŞı
- •Musanın zİrehİ
- •İman ölkəsİ həzrət Davud və Süleymanın əhvalati
- •İmtahan
- •Yeni hökm
- •Hikmətli süleyman
- •Süleymanın qarışqası
- •Səbadan xəbərlər
- •Yəmənə səfər
- •Döyüşlə hədələmək
- •Bilqeysin qəraRı
- •İman qüdrəti
- •Şüşə hovuz
- •QaRıŞqa
- •Ruhun qaYıDıŞı həzrət üzeyirin əhvalati
- •Bağa doğru
- •Günlər ötür
- •Ruhun qaYıTmaSı
- •QaYıDıŞ
- •YaraNıŞ mö`cüzəsi ali-imran əhvalati
- •QıŞda xurma
- •ZəkəriyyaNıN duaSı
- •Mö`cüzə
- •Mən allaHıN bəndəsiyəm
- •Möhtərəm ailə
- •İlahi məhəbbət Həzrət Yəhyanın əhvalati
- •Misirə doğru
- •Səmavi kitab
- •Herodis
- •Bayram məclisi
- •Məsihin qaYıDıŞı
- •Allahin ruhu həzrət isanin əhvalatI
- •Səmavi e`lan
- •QarŞıDurma və keşməkeş
- •Həvarilər
- •Səmavi yemək
- •Dənizin sahilində
- •Məsihin əziyyətləri
- •İmanli cavanlar əshabi-kəhfin əhvalati
- •Filadelfiya
- •Yeddi cavan
- •Mağaraya doğru
- •UZun yuxu
- •Təracanin ölümü
- •Saleh padşah
- •Təhlükəli tapşiriq
- •Bazarda
- •Böyük həqiqət
- •Əhvalatin sonu
- •Doqquz il artiq
- •Əbabil quşlarinin hücumu fil sahiblərinin əhvalati
- •QüLleys
- •Kə’bənİn AllahI
- •Fİlİn hərəkətİ
- •Cəhənnəm yağişi
- •Cansız cəsədlər
- •Nurun doğulması
- •Amul-fİl (fİl İlİ)
- •TİCarət
- •2.Elə bir ülfət ki, qış və yay səfərlərində bərqərar olsun.
- •İbrahimin (ə) doğulmasi 41
- •İman ölkəsİ 158
- •İlahi məhəbbət 183
- •İmanli cavanlar 196
Həvran camaati
Şeytan öz vəsvəsindən əl çəkməkdi. O Əyyubu məğlub etmək istəyirdi. Ona görə də şəhər camaatının yanına getdi və onlara dedi:
-Allah Əyyuba qəzəblənmişdir. Ona bəla və müsibət göndərir. Əyyub böyük günah işlətmişdir və Allahın lə`nətinə gəlmişdir. Əyyubun bu şəhərdə qalması sizin üçün də qorxuludur. Siz də Allahın qəzəbinə düçar ola bilərsiniz. Yaxşısı budur ki, onu şəhərdən qovun.
Həvran camaatı Şeytanın vəsvəsələrinə qulaq asdılar. Onlar Əyyubun evinə gəldilər. Həyat yoldaşı Rəhimədən başqa evdə heç kəs yox idi. Onların biri dedi:
-Biz belə güman edirik ki, sən Allahın qəzəb və lə`nətinə düçar olmusan. Biz qorxuruq ki, bu nifrin bütün şəhəri bürüyər. Sən bizim şəhərimizdən çıx! Uzaq bir yerə get! Çünki, bizim aramızda qalmağını istəmirik.
Rəhimə bu sözdən narahat oldu və dedi:
-Biz öz evimizdə yaşayırıq. Allahın peyğəmbərlərinə əziyyət verməyə haqqınız yoxdur.
Şəhər əhalisi kobudluqla dedilər:
-Əgər siz şəhərdən çıxmasanız zorla sizi qovacağıq. Siz Allahın qəzəbinə düçar olmusunuz. Sizə görə bütün şəhər Alllahın qəzəbinə gələcəkdir.
Əyyub onlara mehribanlıqla dedi:
-Övladlarım, bu sözlər nədir danışırsınız? Mənim üçün baş verənlər Allahın imtahanıdır. Allah-təala məndən qabaqkı peyğəmbərlərini də imtahan etmişdir.
Ey Həvran əhalisi, Allahdan qorxun! Peyğəmbərinizi incitməyin!
Bu zaman nadan bir insan dedi:
-Sən Allaha günah etmisən. Onun sənə qəzəbi tutmuşdur.
Rəhimə dedi:
-Siz peyğəmbərinizə zülm edirsiniz. Siz onun yaxşılıqlarını unutmusunuzmu? Ey Həvran əhalisi Əyyubun evindən götürdüyünüz yemək və geyimləri unutmusunuzmu?
Əyyub göyə nəzər saldı. O qəmli halda dedi:
«İlahi, əgər sənin iradə və istəyin budursa, mən şəhərdən çıxıb, səhrada yaşayaram. İlahi! Bu insanların nadanlıqlarını əfv et! Əgər haqqı tə`yin edə bilsəydilər, peyğəmbərləri ilə belə rəftar etməzdilər».
Səhrada
Əyyubun bəla və müsibətləri o yerə çatdı ki, Həvran əhalisi o həzrəti evindən qovdular. Onlar belə güman edirdilər ki, o, Allahın qəzəbinə düçar olmuşdur. Onlar, qəzəbin onları da tutmasından qorxurdular. Onlar, Yə`qubun yoxsul və kasıblara etdiyi yaxşılıqları unutdular.
Şeytan onların bu işini yaxşı cilvələndirdi. Onlar Şeytanın sözünə baxıb, Əyyubu çətinlik və zəifliyin əziyyətləri içərisində tənha buraxdılar.
Onun vəfalı həyat yoldaşı Rəhimədən başqa heç kəsi qalmamışdı. Yoldaşı təkbaşına ona iman gətirmişdi. O bilirdi ki, Əyyub digər peyğəmbərlər kimi çətinlik və müsibətdə qərar tutmuşdur. O, ərinin yanında olmalı və onu tək qoymamalıdır.
Rəhimə özü və yoldaşı üçün bir tikə çörək hazırlamaqdan ötrü Həvran camaatının evlərində xidmətçilik edir və zəhmət çəkməyə məcbur olurdu. O hər dəfə Əyyubun yanına qayıtdıqda onun halına nigaran olurdu. Çünki, o səhrada canavar və kaftar vardı. Əyyub isə ayağa qalxıb, özünü müdafiə etmək iqtidarında deyildi.
Əyyub dözürdü və Allaha olan güclü imanı ilə müsibətlərə tab gətirirdi. Rəhimə həyat yoldaşının səbir və dözümündən dərs alırdı. O, günəşin istisindən və yağışdan qorunmaq üçün yoldaşına bir çardaq düzəltdi.
Beləcə günlər ötürdü. Hər gün Əyyubun dərd və narahatlıqları artırdı. Rəhimə isə Həvran camaatının evlərində işləyirdi.
ACLIQ
Günlərin bir günü Rəhimə iş axtarırdı. Amma, ona iş verəcək heç bir kəsi tapmadı. Bütün Həvran əhalisi öz qapılarını onun üzünə bağladılar. Bununla belə o, əlini heç kəsə uzatmadı. O, heç kəsdən kömək istəmədi.
Əyyub yoldaşının qayıtmısını gözləyirdi. O gecikirdi.
Bu dəfə Əyyubun həyat yoldaşı Həvran əhalisinin evlərində iş axtarırdı. Amma, bütün qapılar onun üzünə bağlanmışdı.
Ona görə də iki tikə çörəyin əvvəzində saçlarını qayçılayıb satmağa məcbur oldu.
Rəhmmə yoldaşının yanına qayıtdı və çörək tikəsini onun qabağına qoydu. Əyyub yoldaşının belə etdiyinin gördükdə ona qəzəbləndi və and içdi ki, əgər ayağa qalxsa ona şallaq vuracaqdır.
Həzrət o çörəyi yemədi. Çünki, Rəhimənin etdiyi işə qəzəblənib, narahat olmuşdu. Onun belə bir iş görməsi düzgün deyildi. Rəhimə çox ağladı. O daha bu işgəncə və əzablara dözə bilmirdi. Onun bu ağır və çətin yaşayışa və insanların dil yarasına dözmək taqəti yox idi. Bununla belə Şeytan ona vəsvəsə edirdi ki, yoldaşından əl çəksin. O isə Allaha pənah aparırdı. Çünki, həyat yoldaşına qarşı vəfalı idi. Onu qoruyurdu və onun rahatlığı üçün oyaq qalırdı.
Əyyub yoldaşını çox sevirdi. Çünki, o imanlı və dözümlü bir qadın idi. Allahın qəza və qədərinə razı idi. Ona görə də ərinə dedi:
-Sən Allahın peyğəmbəri və elçisisən. Allahdan istə ki, səni bu bəla və müsibətlərdən qurtarsın.
Əyyub dedi:
-Mən uzun illlər naz-ne`mətdə yaşamışam. Çoxlu övladlarım, mallarım, tarlalarım və əkin sahələrim olub. İndi bu yoxsul yaşayışda həmin qədər səbir edib, dözməyimmi?
Rəhimə ağlayaraq dedi:
-Hər şeydən çox insanların sözləri və dil yaraları məni incidir.
-Allah-təala bizim vəziyyətimizi görür. O hamıdan mehribandır.
-Bu gün yeməyə heç bir şeyimiz yoxdur. Mən Həvran əhalisinə tərəf gedirəm. Bəlkə onların hansısa bizim onlara etdiyimiz ehsan və yaxşılıqları yadına saldı. Kim bilir, bəlkə də onların birinin ürəyi xeyirxahlıqla döyündü.