Дәріс № 2. Философия және ғылым методологиясы - философиялық білімнің саласы.

Философия біздің өмірлік тәжірибеміздің бір бөлігі  болып табылады.Біз мұны мойындасақ та, теріске шығарсақ та философиялық ой-толғаулар біздің күнделікті өмірімізді толықтырып, адамзат дамуының бүкіл ұзақ жолы ілесіп келеді. Философия б.з.д. VІ-V  ғасырларда қалыптасты, осы кезден бастап адазат әлемі туралы, ондағы өзнің орны мен тағдыры туралы рационалды көзқарас қалыптастыра бастады. Философиялық рефлексияның пайда болуы күрделі үдеріс болыптабылды.адазат ойының дамуы архайкалық, фантастикалық, илюзиялық көзқарас қалыптастан оның рационалдық-танымдық формаларына дейін ұзақ жолдан өтті. Әлемнің  рационалды түсіндірулеріне  ең алғаш қадам жасағандар  дүние құрылымы туралы ерекше ілімдерді тудырған мысырлық, вавилондық, үнді және қытай ойшылдары болды. Мысалы, ертедегі вавилондық матеметиктер мен астрономдар әлемнің глеоцентристік  картинасын қалыптастырып, алгебра, геометрияның негізін қаладығквадраттық және кубтық  түбірден шығару тәсілдерін меңгерді. Ежелгі үнді астрономдары

Жердің шар тәрізді екендігін, оның  өз өсінен айналу туралы ойларын айтты, матиматиктері он мәнді жүйесін, цифрларды  белгілеуді ойлап тауып , тригонометрия негіздерін қалыптастырды.

Ғылым философиясы—ғылымды адам іс-іәрекетінің ерекше аясы және ұдайы дамудағы  білімнің жүйесі деп қарайтын философияның тарауы. Ғылымда білімді  философияның гносеологиялық және методологиялық  тұрғыдан зертеудің   аздаған тарихы болғанымен, Ғылым философиясы –соңғы кезде  20 ғасыр  кеңінен тарй бастады. Ең алғашқы бұл термин логикалық позитивтер деп аталатын  философтардың еңбектерінде   қолданылып, ғылым тілін философиялық тұрғыдан  зерттеулер тек ғана формальдық (математикалық) логика шеңберінде болуы керек. Ал ғылыми ғымдарды  эмпирикалық, тәжірибе, байқау арқылы түсіндіруге болады деп түсіндірілді. Ғылым, бұл концепция бойынша— адамның ең жоғарғы ісі, ал  ғылым философияның бір ғана функциясы осы жеке ғылымдарда, логикалық, методологиялық  тұрғыдан қамтамассыз етілуі. Бері келе ғылым философиясы  біржақты екендігі байқалғаннан кейін оның проблематикасына  өзгерістер енгізілді. Қазіргі кезде ғылым философиясы  ғылымның құрылымы мен қатар, оның тарихын зерттеуге бет бұрып отыр.

Ғылымдардың топқа жіктелуі—ғылымдардың өзара байланысы, олардың ғылыми білімдер жүйесәндегі,ең алдымен, әртүрлі ғылымдардың зертелеттін белгілі  бір принциптерге байланысты туындайтын өзара орналасу тәртібі, сондай-ақ олардың зерттеу әдісі. Ғылымдардың топңа жіктелуі формальды (үйлестіру принципіне негізделген) немесе диалектикалық  мазмұны (субординация принципіне негізделген) болады. Энгельс  « Табиғат диалектикасында» бұрынғы топқа жіктеудің (Сен-Симонның, Канттың және Гегельдің) бір жақтылығынан арылған ғылымдардың топңа жіктелуін жасады. Энгельс ғылымдардың топңа жіктелуін жекеленген ғылымдар зерттейтін материя қозғалысыныңформаларының өзінің және оолардың материалдық негіздернің (материалды дискретті түрлерінің) байланысы мен алмасуының бейнесі деп түсінеді. Ол бірқатар ғылымдарды механиканы , физиканы,химияны биологияны анықтады.Кейінен (биологиядан) Энгельс жасаған антропогенездің еңбек теориясы арқылы табиғаттан адамға тарихқа, жаратылыстанудан қоғамдық ғылымдарға және ойлау туралы  ғылымдарға ойысы ашылды. Механикадан математикаға көшу жүзеге асырылды. Энгельс жекелеген ғылымдардың арасындағы ( қозғалыс формалары арсындағы (қозғалыс формалары арасындағы ) ойысуға баса назар назар аударды, бұл орайда қозғалыстың  неғұрлым жоғары формасының мәні  бұл формалардан оның төменгі формаларымен байланысын тану тану арқылы ашылатыны басшылықа алынды, ол генетика жағынан туындайды және олар бағынышты формаларретінде көрінеді. Ғылымдарда бұдан былайғы саралау олардың барған сайын  күшейе түскен интеграциялануын,  бұрынғы бытырынқы ғылымдар мен қалған  арқау болып  тартылып жатқан неғұрлым жалпы сипаттағы ғылымдардың арасындағы өтпелі (аралық) ғылымдардың туу  жолымен біртұтас болып бірігуіне жағдай жасады. Жаратылыстану мен әлеуметтік ғылымдардың арасында техникалық ғылымдардың  арасында техникалық ғылымдар, ал жаратылыстану мен  тұр. Психологияның негізгі  салалары: зоопсихология мен жоғары нерв қызмет туралы ілім арқылы жаратылыстанумен, тіл білімі, педагогика, әлеуметтік  психология т.т.  арқылы қоғамдық ғылымдармен тығыз байланысты. Басқа ғылымдарға терең тамыр тартып жатқан және матиматикалық бөлімнің  өкілі болып табылатын  кибернетиканың алатын орны ерекше. Жүйелі  талдау моделдеу және басқалар сияқты  ғылыми әдістер онымен өзара байланысты. Ғылымның қазіргі дамуы Энгельстің ғылымдардың топқа жіктелуінің алғашқы схемасына түбегейлі өзгерістер енгізді: Микродүние туралы жаңа ғылым (ядролық—субатомдық физика, кванттық механика,) аралық  ғылымдар пайда болды (биохимия, биофизика, геохимия ) барлық жерде ғылымдардың өзінің ерекше маткериалдық  қолданушысы бар неғұрлым ортақ абстрактілі және нақты ғылымдарға бөліне отырып, күрделі тарамдану іске асады. Барлық жеке ғылымдар жалпы ғылым ретінде диалектикалық- материалистік философияда қамтылды.

Философия-  ғылым  әлде өнер ме?Жоғарыда атап өткеніміздей, Дүниеге деген діни көзқарасқа қанағаттанбаушылық сонау көне заманның өзінде ақ пайда болып, аса ұлы тұлғалардың дүние  мен адам қарым -қатынасы жөніндегі ақыл-ойға  негізделген сұрақтар мен жауаптарының дүниеге  келуіне себеп болды.Осы тұрғыдан алғанда, « Философия—ақыл –оймен қаланған тарихи дәуір»деген  Гегельдің берген анықтамасында терең сыр жатса керек.

Әрине, дін де философия сияқты сияқты шынайы ең биік рухани құндылықтардың, адамның өмір жолының адалдығын уағыздайды, бірақ олардың қайнар көзін «о Дүниеден»табады . Философияны алсақ, Көне Грециядағы алғашқы пайда болған « Милет мектктебі» өкілдерінің қойған: «Дүниенің негізі не жатыр?» —деген сұрағынан бастап, ос күнгі ойшылдардың: «Адамзаттың болашағы барма, ия болмаса ол өз-өз экологиялық апатқа, дүниежүзілік ядролық соғысға әкеліп өлтіреді ме?»—деген сұрағына дейін, бұлардың бәрі де ақыл –ой таразысына салынып, парсат шеңберінде талданады.

Ғылыми таным өзгешелегі Кейде ғылыми білім өзге біліми салаларымен салыстырғанда өзінің жоғарғы дәлдігімен ерекшелеледі деп айтылады. Бұл рас болғанымен шешуші рөл атқармайды. Бүгінгі күні техникада ғана емес, қоғамдық басқар жүйесінде де матиматкалық есептеулер,статистикалық мәліметтер, бүге-шүгесіне дейін дәл есептелген оспарлар мен бағдарламалар қолданылады. Дәлділік нақтылыққа қатынастың белгілі бір тәсілі ретінде күделікті өмірге де енді: темір жол және авиация кестелері дәл болып табылады, ол мемлекет қызметкерлеріне де, станоктағы жұмысшыға да, бухгалтер мен дәрігерге де қажет. Ғылыми таным абстрактылы ұғымдармен жұмыс жасаса, көркемдік таным нақтылы тірі адамды бейнелі, көрнекілік тұрғыдан қарастырады деген пікір қалыптасқан. Бұл тұжырым белгілі мөлшерде әділ болғаныменен, ол да ғылыми танным ерекшелігін көрсете алмайды. Бір жағынан, күрделі ғылыми абстракциялар құрастыру мен айналысатын ғылымға көрнекі бейнелерге,  аналогия мен метафораларға жиі жүгінуге тура келсе, екінші жағынан, суретшілер ( сұңғатшылар, мүсіншілер, жазушылар, сазгерлер және т.б.) өз шығармашылқтарында  дәл, логикаық, кіршіксіз ұғымдарға, пікірлермен әдістерге сүйеніп  отрады. Мұны, мысалы, Шостаковичтің бірқатар симвониялары бағдарламаларын музыклық мәтінмен салыстырғанда айқын аңғаруға болады. Дәл, ұғымдарға бейнеленген білімдер  көптеген ірі жазушылардың шығармашылығының негізін құрайды( Пушкин, Толстой, Чехов). Бұл ұғымдық және бейнелік  танымдар  бірін-бірі теріске шығармайтындығын көрсетеді. Олар әр түрлі «дозаларда» ғыыми шығармашылықта да , көркемдік шығармашылықта да  кездеседі. Бұл тұрғыда философ-неопозитивистердің ғылыми білім ерекшелігін  эмперикалығы, яғни білімнің бүкіл мазмұны бақылаулура мен эксперименттерді сипаттау арқылы ғана анықтайтын пікірмен келісуге болмайды. Білім формасы түріндегі және және оның өзге формалардан  артықшылығы, ғылымның теориялық  білімдер жүйесі түрінде өмір сүруінде. Ғылыми білімнің ең жетілге формасы теория болып табылады.

Теория – бұл тәжірибенің , практиканың  немесе бақылаудың қортындылануы деп жиі айтылады. Кез –келген қортынды жекелеген заттармен, жағдайлармен  және үдерістермен бірқатар бақылаулар , эксперименттер мазмұнын құрайтын ортақ жлпылықты ерекшелеп бекітеді.

Бірақ барлық қортынды ғылыми ғылыми теория қалыптастыратындай теориялық бола алмайды.Біз обьективті  әлем заңдары мен ғылым заңдары арсындаы маңызды айырмашылық пен  тәуелділікті анықтай аламыз

Бастапқы көптеген заңдар ғылым заңдары гипотеза (гекше hipothesis—негіз, жорамал) формасында көрінеді. Гипотезалар—бұл толығыменен бекітілмеген, дәлелденбеген , белгілі мөлшерде ғана негізделген  болжамдар, жорамалдар. Екі топқа бөлінеді: айғақты және  теориялық гипотезалар. Алғашқысы жекеленген заттар, жағдайлар мен үдерістер туралы болжамдар мен жорамалдар.  Мысалы, оған Ай беткейінің құрлысын зерттегендегі болжамдарды тексеріп , нақтылы тәжірибелік  зерттеуден алынып, теріс тұжырымдар фальсификацияланады.  Теориялық гипотезаларға   Мендельеевтің химиялық элементтер қасиеттері өзгеріп және мерзімді  түрде  қйталанып отырады деген бастапқы болжамын жатқызуға болады. Осы жорамал негізінде жаңа химиалық элементтер мен олардың қаситттері боланды. Бұл болжамдар дәлелденгеннен кейін гипотезаны ұсыныс ретінде  емес, берік, ғылыми дәлелденген заң ретінде қарастыра бастады. Теориялық гипотезалар бастапқыда қызық әрі фантстикалық болып көрінуі мүмкін. Ф.Энгельс гипотезаны «жратылыстаным дамуының формасы» деп атайды.  

Ғылыми танымның артықшылығы  адамның кезкелген әрекеті қандай да міндеттерді және мәселелерді  шешуді білдірді.

Оның бірі – өндірістік міндеттер—материалдық игіліктерді игеруге бағытталған. Келесілері—саяси міндеттер—саяси мақсаттарға жетуге бағытталған.Қазіргі ғылым қалыптасқанға дейін танымдық міндеттер өте жай және ұзақ уақытта шешілетін еді. Ал бүгінгі күнгі  техникалық дамудың өте жедел қарқыны күннен-күнге ашылп жатқан ғылыми жаңалықтардың үдемелі жылдамдықпен өндіріске еніп жатумен де сипатталады.